Massaproductie
Meegesleurd in de fietsfile,
voelde ik mij één met de massa
Allemaal producties,
van lust en liefde
Klaargestoomd op leerinstituten,
tot nieuw productiekapitaal
Mijn hart schreeuwde
Originaliteit en zeldzaamheid,
was wat ik vroeg
Ik nam een sprint…
en fietste
op kop
alleen
op weg
naar huis.
Hellup! Ik vind die laatste strofe maar niks. Ik weet wat ik wil zeggen: over de bevrijding die ik voelde toen ik me losmaakte van de massa. Maar het wil er niet uit! Of denken jullie dat het wel duidelijk is zo?
En ik kan ook iets doen met het feit dat ik naar huis ga: naar mijn medeproducten en naar het kapitaal dat mij produceerde. Dan ben je weer rond in het kringetje: dat ik toch wel bij de massaproductie hoor, ook al wilde ik eruit. Maar misschien is dat of te veel of te hoog gegrepen. Kunnen jullie mij op weg helpen?
En wat vinden jullie van zo'n gedicht? Het heeft geen rijm, maar hoe loopt het? Ik vind het belangrijk dat het een gedicht blijft en daarom wilde ik hem zo goed mogelijk laten lopen en gaf ik het de vorm 6-3-6, al is dat misschien geen officiele vorm.
Thanx,
Oester
|