grens tussen positief denken of dingen wegstoppen

[non]

hey allemaal,
kheb n beetje vreemde vraag en vooral n lang verhaal... kvraag me af of er sowieso wel n antwoord op is... maar wie weet kunnen jullie me helpen..

kheb aan vorig schooljaar 4 hele goede vriendinnen overgehouden, waarvan helaas degene met wie ik het beste kon praten naar n andere klas is gegaan. nu spreek ik haar nog wel, maar van ons 'groepje' zijn toch meer ons 4en over ( ik en de 3 anderen dus) en zij is gewoon n supergoeie vriendin, maar we doen niet meer zoveel met zn 5en.
in het begin van het schooljaar trokken 2 van ons 4en al snel veel meer met elkaar op, terwijl ik het met dat andere meisje het minst goed kan vinden.. kvoelde me n soort van buitengesloten.
maar kwist niet hoe ik ermee om moest gaan, dacht dat ik me aanstelde en wilde gewoon positief denken: tis hun recht om meer met elkaar om te gaan enzo, je kan er toch niks aan doen en kmoet het gewoon accepteren... en opzich verandert er tussen mij en hun niet veel...moet maar niet zeuren en gewoon blij zijn met wat ik heb..
dat ik soms jaloers was wilde ik ook niet van mezelf weten

nu, 3/4 jaar later dus ben ik laatst compleet ingestort.. ten eerste omdat ik n ontzettend slaaptekort had en ten tweede ging het sociaal enzo gewoon minder... kvoelde me vaak echt letterlijk onzeker, wist niet wat ik moest zeggen alsk aan het praten was met mensen die ik minder goed kende..
op n feest lukte het echt niet meer en benk ingestort, gelukkig was mijn lieve vriendje daar dr komt toch veel van 'vroeger' naar boven, onder andere dus dat van die vriendinnen..
zo zijn er nog meer dingen, bijv. dat mijn vriendje nog n supergoeie vriendin heeft, ze kennen elkaar al heel lang enzo, en hij zegt dat wij beiden op nr 1 staan. zelf heb ik nooit zoveel met nrs 1 of 2 of wat dan ook, maar toch alsk er echt over na ga denken ben ik niet blij met haar.. het voelt alsof er nog iemand is die dichterbij hem staat als mij.. (ook was het hier in het begin van dat ik het hoorde zo van ja... kan me niet zoveel schelen, kan er toch niks aan doen en heb er verder ook niet last van ofzo (kheb haar nog nooit gezien) toch blijkt nu weer dat het me wel bezig houdt en op n negatieve manier)

kweet nu gewoon niet meer wat en hoe ik bezig ben... ben ik conctant dingen aan het wegstoppen? hou ik mezelf voor de gek... met de denken van ja.. kben toch positief bezig enzo, kan er niks meer van maken, maar dat het ondertussen eigenlijk niet goed zit...... of er is er geen verschil tussen aan te geven...

kben het n beetje kwijt allemaal, weet ook niet watk nou moet doen als er weer zoiets voorkomt, en hoe ik deze 2 dingen moet 'verwerken'.. kheb er nog steeds last van..
tis volgens mij vooral ook door dat met die vriendinnen dak weer zo onzeker ben geworden... was het vroeger ook altijd, maar heb 3 jaar in therapie gezeten (er was meer aan de hand, maar uiteindelijk bleek de onzekerheid de oorzaak van alles, komt ergens vaag van vroeger vandaan... vreemd, maar odor terug in mijn verleden te gaan is het allemaal weg) en heel vorig schooljaar heb ik er geen last van gehad en was alles oke..
kvraag me nu ook af, heb ik het toen ook onderdrukt en KAN het gewoon niet weg en zal het mij mn hele leven blijven achtervolgen....??
kweet niet echt wat ik er mee moet............

WOW.... wat n superlang verhaal.. sorry thnx voor het lezen in ieder geval...

xXx

[iamre18]

Hoe moeilijk het ook is, praat er met vrienden over en met je vriend (wanneer die gevoelens weer komen opborrelen), probeer het bespreekbaar te maken.

[gothicje]

ik ben zelf ook heel onzeker en de dingen die je denkt komen me bekend voor...
je wilt gewoon zeker weten of je belangrijk voor hun bent en het liefste sta je op nummer 1 omdat dat zekerheid geeft...
maar dat ken gewoon niet altijd...
als het toch gewoon goed gaat tussen jou en je vriendje ondanks haar dan moet je er gewoon niet al teveel aan denken
het klinkt allemaal zo simpel kweet dat het niet zo is
ik zeg niet dat je je gevoelens moet wegstoppen dat moet je zeker niet doen, je moet ze er wel uit laten komen heb het er met mensen die dicht om je heen staan er over
je kan je gevoelens beter accepteren dan er tegen te vechten, dat kost alleen maar meer energie en er komen twijfels van omdat je steeds meer aan alles zult gaan twijfelen
concentreer je op andere goede dingen
sterkte

[Fantôme]

gothicje schreef op 10-05-2003 @ 18:44:
ik ben zelf ook heel onzeker en de dingen die je denkt komen me bekend voor...
je wilt gewoon zeker weten of je belangrijk voor hun bent en het liefste sta je op nummer 1 omdat dat zekerheid geeft...
maar dat ken gewoon niet altijd...

wow gothicje, je brengt precies onder woorden hoe ik vaak denk!
ik las het, en dacht; wow, dat kan ik ook zo geschreven hebben!

ontopic:
mijn vriend heeft ook een beste vriendin.
net als bij jou. Hij verteld aan haar evenveel als aan mij.
het enige verschil tussen haar en mij is, dat wij seks hebben (naja, HET nog nooit gedaan, maargoed...)
Ik voel me daar verder niet rot om, zolang ik weet dat ik belangrijk voor mn vriend ben.

Ik heb mn gevoelens ook altijd weggestopt (voor details lees je mn topic maar, lang verhaal ) en dat ging dus HELEMAAL verkeerd. Je kan er beter over praten, en ze leren te accepteren.
wegstoppen lijkt op korte (of iets langere) termijn de oplossing, maar dat is het vaak niet. Het komt toch weer naar boven. en als je het weer verdrinkt, komt het wéér terug, en zo steeds vaker, tot je er (weer) onderdoor gaat.
dús praat erover, met mensen die je vertrouwd, eventueel met een psycholoog.

meer zinnigs komt er niet uit.
maar ik herken me er sterk in, helaas....

*knuffel!* wendy

toen ik klein was heb ik ooit aan een vriendin gevraagd of ik of een ander meisje haar beste vriendinnetjwe was. Dat was dus niet zo... wat viel ik in een gat zeg, dat was echt mja minder om te horen. Nu ben ik haar weer tegen gekomen en ik ben een van haar beste vriendinnen en zij misschien wel die van mij op dit moment. Maar ik vraag het niet meer, want ik vind het niet meer belangrijk. Het gaat mij er nu om 'wat wij hebben'. en niet meer of ik de enige ben.

Dat heeft wel moeten groeien, want eerst was ik er ook onzeker over. Maar nu ben ik er gwoon heel erg blij mee.

Hmm, ik vind hoe jij met die dingen om bent gegaan heel goed, zo van, je kunt er toch niets aan veranderen en je gunt het de ander. Voor sommige mensen werkt het ook echt om zo te denken maar bij jou speelt het kennelijk toch weer op.

Ik denk niet dat je persé je gevoelens hebt weggestopt, maar dat je je er gewoon niet bewust van was of dat op dat moment jou positief denken ook echt genoeg was. Je voelt je nu weer heel onzeker, dan is het denk ik niet vreemd dat je je ook die dingen gaat herinneren want wanneer ze nu zouden gebeuren zou je er misschien niet mee om kunnen gaan zoals toen.

Het is denk ik belangrijk om in de toekomst meer over dergelijke gevoelens te praten. Wanneer jij jaloers bent op die beste vriendin van je vriend, praat daar dan over met je vriend. Dit hoeft niet te betekenen dat hij iets moet veranderen wat die vriendschap betreft, dat er dus resultaat moet komen, maar op die manier hou jij je gevoelens in ieder geval niet binnen.

Je zegt zelf al dat onzekerheid de oorzaak is van veel dingen en bent dus ookal bezig geweest de oorzaak van die onzekerheid weer te zoeken. Maar je hebt verder geen idee waardoor het nu weer is terug gekeerd en je je weer zo'n zorgen maakt?

Nou goed, praat er over met mensen in je omgeving, zij kunnen je ms toch bepaalde bevestiging geven. Probeer je niet zoveel bezig te houden met hoe je met dingen om bent gegaan in het verleden maar zoek uit wat je nu nodig hebt en waar je nu behoefte aan hebt.

Nja, het is erg ingewikkeld allemaal, ik weet er ook niet echt iets van te maken, sorry

Sterkte iig

[non]

hey lieve mensen, bedankt voor jullie reacties

kheb niet veel tijd ( kom hier dus ook niet heel vaak.. maar kzal ff reageren op sommige dingen en ook ff kort vertellen hoe het nu gaat... proberen in ieder geval... ben nooit zo kort van stof )

als het toch gewoon goed gaat tussen jou en je vriendje ondanks haar dan moet je er gewoon niet al teveel aan denken

Maar ik vraag het niet meer, want ik vind het niet meer belangrijk. Het gaat mij er nu om 'wat wij hebben'. en niet meer of ik de enige ben.

zoiets had ik idd zelf ook wel.. kdenk dat als het met mij beter gaat me dat soort dingen gewoon minder bezig houdt, omdat het dan minder belangrijk is..

mijn vriend heeft ook een beste vriendin.
net als bij jou. Hij verteld aan haar evenveel als aan mij.
het enige verschil tussen haar en mij is, dat wij seks hebben (naja, HET nog nooit gedaan, maargoed...)

is bij ons dus idd ook... hij ziet dat als positief, dat ik het in ongeveer n half jaar net 'zover' heb weten te brengen als haar.. ik zie het toch n beetje anders... meer als: voor hem is er dus nog zo iemand als ik, kweet niet, het heeft soms iets bedreigends.
en idd... wij hebben 'sex'

Je zegt zelf al dat onzekerheid de oorzaak is van veel dingen en bent dus ookal bezig geweest de oorzaak van die onzekerheid weer te zoeken. Maar je hebt verder geen idee waardoor het nu weer is terug gekeerd en je je weer zo'n zorgen maakt?

nee.. en daar baal ik ook wel van eigenlijk... ksnap het gewoon niet en weet verder dus ook niet echt waar ik naar n oplossing moet zoeken omdat ik dus niet weet waar het vandaan komt...
om mezelf toe te geven dak eigenlijk toch weer onzeker ben kostte me wel moeite trouwens, kkwam er echt met n schok achter want het is niet echt stimulerend van jezelf om te weten... kgaf eerst al die kleine dingetjes steeds een andere oorzaak (moe, enz) maar goed... volgens mij ligt het daar niet zo erg aan


goed, verder trok ik het vandaag ff niet meer.. (weer moe, maar juist dan komt het er toch uit) dus heb ik veel met vriendinnen gepraat enzo... en juist nu weer wel met die mensen waardoor ik me in het begin van het jaar in de steek gelaten voelde (tis trouwens niet dat dat altijd zo is, ze zijn gewoon wel een van mn beste vriendinnen )
het is alleen zo dat ik tot nu toe van iedereen te horen heb gekregen: mja.... damn wat lastig, kweet het eigenlijk ook niet... kwil je wel helpen maar kheb geen idee hoe, dus als er iets is zeg je het maar, maar kdenk niet dat ik die onzekerheid weg kan halen...
kvoel me af en toe dus ook behoorlijk hopeloos... ga ik hier nog mn hele leven rond mee blijven lopen?? maar misschien dat ik weer ff n tijdje terug ga naar mn psycholoog... ze heeft gezegd dat ik altijd terug kan komen dus dat is wel fijn dat ik dat als allerlaatste nog heb
ook iets waar ik trouwens heel erg blij mee was.... ze zeiden dat ze 'ons 4en' (weet iemand nu nog over wie ik het heb...? khoop het) als iets zagen dat niet stuk kan... ookal zijn 3 van ons vaak bij vriendjes enzo en ik ga bijv. ook nog met n hele groep anderen om (zie ik in de pauze maar ken ik niet heel erg goed.. behalve mn vriendje en die andere goede vriendin dan.. volgens jullie het nog??) maar ook al zien we elkaar n tijd niet.... de vriendschap blijft
iets wat ik diep van binnen misschien wel hoorde te weten.. maar kwist het echt niet meer en twijfelde er heel erg aan....

dus alles bij elkaar is er veel gebeurd vandaag... mn hoofd is daarom nu ook helemaal vol en dr moet nog n hoop voor school bij wat niet gaat lukken, maar kben blij dat het allemaal gebeurd is.... was toch wel goed denk ik


maar heel erg fijn om te lezen dat mensen zich herkennen enzo...
owja wendy, alsk tijd heb zal ik jou topic lezen ok
xXx