ik weet niet hoe je het moet noemen

[ziggy]

heej peeps

Ik heb jullie weleens eerder vertelt over mijn nu exvriend, das al 4 maand geleden. Het is nog een keer 3 week aan geweest, maar dat is zes week geleden uitgegaan.

Ik kan nog steeds geen afscheid van hem nemen. Ik dacht dat het gevoel weg was, maar ik voel nogsteeds wat voor hem. Hij is mn beste vriend nog wel. Ik wil hem ook nooit meer kwijt op die manier, maar nu, nu is er een meisje in beeld. Hij zei tegen mij dat hij alleen aan het ouwehoeren was, omdat dat meisje zegt dat ze lesbisch is en ze stalkt daarmee een ander meisje waarop ze verliefd is. Nou heeft hij dus gezegd dat hij verliefd op haar is.

Ik weet dus niet of het echt is of niet. Hij zegt ja en nee. Ik weet het niet en de klap komt nog best wel hard aan. Gister stuurde hij mij een smsje met daarin als laatste ik heb geen btg meer, dit was de laatste. 5 minuten later krijg ik een smsje die eigenlijk voor HAAR bedoeld was. Het is ook nog zo ik ken dat meisje.

Ik heb het hier nog best wel moeilijk mee. Ik gun hem wel een nieuwe vriendin, maar er is gister iets gebeurd met mij en daardoor ben ik egoistisch en wil ik niet dat hij met haar neemt, omdat ik bang ben hem kwijt te raken als vriend. Dat hij geen tijd meer voor mij heeft.

Alles is zo ingewikkeld

[phmpruim]

Ik wil je best proberen te helpen, maar helaas vertel je niet wat er gebeurt is waardoor je zo 'egoistisch' bent. Dat scheelt denk ik een hoop als ik dat weet, maar als je het niet openbaar wilt maken hoeft dat niet.

Normaal gesproken zou ik zeggen: het is logisch dat je het er moeilijk mee hebt dat degene van wie je houd een relatie krijgt met een ander. Maar als hij niet voor de derde keer iets met jou wil, dan houd het simpelweg op. Probeer hem uit je hoofd te zetten en gun hem zn vriendin. Probeer eventueel een gewone vriendschap in stand te houden, maar als hij ook dat niet wil, wat is hij dan waard dat hij jou aandacht krijgt?

Maar zoals gezegd: ik weet niet alles, dus het is mogelijk dat dit advies erg fout is.

[ziggy]

Nou mijn beste vriendin is cru gezegd een probleemkind(lees: verkracht, sexueel misbruikt) en we hebben ruzie gehad. Door die ruzie is ze helemaal doorgedraaid en heeft ze zich zelf zowat open gesneden weer en ze wou springen van een gebouw en weet ik veel allemaal meer. Nu zit ze in de Ruyterstee, in de isoleercel, en kennissen die altijd aan haar kant staan geven mij de schuld van alles. Die mensen hebben voor haar hun vakantie opgeschoven donderdag, dus ze gaan maandag ipv gister. Maar vrijdag is alles gebeurd en daarom hebben die kennissen voor niks de vakantie opgeschoven. Ze geven mij overal de schuld van en geloven mijn kant van de ruzie niet.

Vrijdagavond was ik er nog redelijk nuchter over, zo van: als dit is wat je wilt dan zoek je het maar uit. Mn exvriend stond helemaal achter me en hij steunde me.

Al een paar dagen is dat andere meisje dus in beeld. Toen ik in bed lag begon ik na te denken en begon ik te geloven wat die kennissen zeiden. Ik gaf ze gelijk, ik was degene die mn vriendin een smsje stuurde: waarom lieg je tegen mij. Ik kreeg spijt van wat ik gedaan had, en er kwamen enorme schuldgevoelens opzetten. Het was niet eerlijk zoals zij handelde. Het kwam over als een bedreiging omdat maandag mn examens beginnen. Mn ex had gezegd dat hij dan zaterdag bij me zou langskomen, voor steun en alles. Ik stuurde hem een smsje of hij mij een plezier kon doen: mij een knuffel geven omdat ik me niet zo vrolijk voelde. Dat wou hij niet. Daarbij kwam de zin, mn btg is op, dit was het laatste smsje. Even later kreeg ik dus een smsje van hem die voor dat ene meisje bedoeld was. Ik was kapot, net nu ik het moeilijk had komt dat erbij. Kun je nagaan hoe eenzaam ik me ineens voelde?

Ik belde hem maar hij drukte me weg. Toen later probeerde ik het weer en drukte hij me weer weg. Ik lag huilend op bed en was niet meer te troosten. Mn ouders sliepen dus ik ging naar beneden en belde hem op met de huistelefoon. Toen nam hij eindelijk op met een soort van arrogante toon: Jaah?

Ik huilend: ben je boos op mij? En direct veranderde hij en hij zei dat hij spijt had dat ie me wegdrukte want ik zat in de problemen. Dat wil hij niet. Hij wou me beschermen. We hebben erover gepraat en ik was opgelucht.

De hele week deed hij al anders, veel liever dan normaal. Ik heb hem gevraagd, of hij nog iets voor mij voelde. Toen was hij kwaad maar alles leek zo logisch. Zaterdag was hij bij mij dan en hij was meegaand en hij trooste me, vooral nadat mijn vriendin 10 minuten met mij mocht bellen vanuit die inrichting. Ik was kwaad en verdrietig en hij was ervoor me. Nu ben ik bang dat ik hem kwijt raak door dat meisje. Hij maakt dan meer tijd voor haar, logisch, en dat gun ik hem ook wel, maar straks wil hij geen tijd meer maken voor mij. Ik kan niet zonder hem, want ik heb maar 4 echte vrienden. Straks ga ik als enigste naar een andere school dan waar de rest heen gaat. Dan zitten we 75 km uit elkaar. misschien nog wel verder. Ik voel me erg alleen en eenzaam worden.

Gister hebben we ook nog ruzie gehad toen hij online kwam op msn. Hij vertelde dat als zn ouders over twee week op vakantie gaan, dat hij iets leuks gaat doen met dat ene meisje. Toen vroeg hij hoe ik me voelde. Verdrietig dus. Verdrietig en buitengesloten op een manier. Want over twee week gaan we met de hele groep naar de bioscoop. Twee vriendinnen met hun vriendjes en hij en ik dan. Maar als hij en dat meisje met elkaar krijgen dan neemt hij haar mee naar de bios, en dan ben ik als enigste alleen. En dat vind ik zo oneerlijk. Ook zei ik toen, omdat mn hoofd dus helemaal op hol was, waarom het stuk gegaan is tussen ons. Toen werd hij kwaad en een uur later belde ik hem weer huilend op, dat ik niet weet waar ik mee bezig ben. Ik kan niet nadenken over dingen die ik zeg op dit moment.

Gisteravond was alles goed. Ik had nog met mn moeder gepraat, en die zei dat het niet mijn schuld was. Maar nogsteeds heb ik zo iets, het is deels mijn schuld. Maar verer ging het gisteravond hartstikke goed. We hebben met een groep jongens die bij ons werken (landbouwbedrijf) opt terras gezeten met een krat bier, vuurkorf en heel veel lol. Toen ik op bed lag toen stuurde ik hem een smsje nog dat het me speet van die middag, maar dat ik nu weer helemaal okee was. Ik stuurde hem later nog een smsje of ik hem nog even mocht bellen om nog even met hem te praten. Hij liet mn telefoon overgaan, en ik belde hem terug. Ik heb hem toen nogmaals mn excuses aangeboden en dat hij me heel erg geholpen heeft, dat ie een goede vriend was, en dat ik hem nooit meer kwijt wil als beste vriend.

Hij zei wel dat ie ook verder wou met zn leven. Dat kon ik wel begrijpen maar hij zou er rekening meehouden dat ik het nog heel moeilijk heb met onze breuk, vooral nu dat er zoiets gebeurd.

[LacunaCoil]

ziggy schreef op 18-05-2003 @ 13:45:
Hij zei wel dat ie ook verder wou met zn leven. Dat kon ik wel begrijpen maar hij zou er rekening meehouden dat ik het nog heel moeilijk heb met onze breuk, vooral nu dat er zoiets gebeurd.

Das toch lief dat ie dat zegt? Je begrijpt iig al dat ie verder wil met zn leven, en je hebt het er moeilijk mee. Dat gaat niet zomaar over. Daar is tijd voor nodig. En die tijd moeten jullie elkaar geven. En ook al zitten jullie dalijk een heel eind uit elkaar, jullie kunnen er allebei aan werken om de vriendschap te behouden

Tsja verder weet ik niet echt goed wat ik moet zeggen, maar ik wens je veel sterkte verder

[phmpruim]

Ik vind het erg moeilijk om hier op te antwoorden. Ik begrijp dat je het er erg moeilijk mee hebt dat een vriendin zelfmoord wil plegen. Ik heb zelf ook in zo'n situatie gezeten. Verschil is echter dat mij niet de schuld werd gegeven.
Jij krijgt wel de schuld van de problemen van je vriendin, en ik krijg de indruk dat dat niet terecht is. Zij had al problemen. En dat jij dan iets doet wat zij niet leuk vind, laat de boel misschien exploderen, maar het is niet de directe oorzaak. Dus een schuldgevoel is heel begrijpelijk, maar niet helemaal terecht.

Dan met betrekking tot je ex. Volgens mij ligt het probleem niet zo bij jou, maar meer bij hem. Hij moet zijn aandacht verdelen tussen twee meisjes: jou (als goede vriend) en degene waar hij verliefd op is. En hij moet daar een goed evenwicht in vinden. Het is misschien goed dat hij met zijn "vriendin" gaat praten, zodat die zich niet gepasseerd voelt als hij een keer voor jou kiest. Dat maakt het voor jullie allebei makkelijker. Waarschijnlijk voel jij je dan wat meer gerustgesteld. Want zoals je zegt, je gunt je ex best een nieuwe vriendin, maar je hebt hem als goede vriend gewoon nodig. En als hij door met zijn nieuwe vriendin te praten ervoor kan zorgen dat hij zijn aandacht optimaal kan verdelen, is dat voor jou een hele geruststelling.

Je schrijft dat je je alleen voelt: is denk ik niet nodig. Je vriend is er voor je, zoveel als hij kan! En als je naar een andere school gaat, is het helemaal niet gezegd dat je het contact met je vrienden van nu verliest. Bovendien is er een grote kans dat je daar nieuwe vrienden krijgt. Dus alleen hoef je je niet te voelen.

En dan wil ik tot slot nog iets vragen: is het mogelijk om de vriendschap met je vriendin te herstellen? Wil jij dat? Wil zij dat? Ik denk: als het kan, gewoon proberen. Een ruzie tussen twee vriendinnen is niet vreemd, alleen komt het nu (door haar problemen) op een vervelend moment. Maar als het kan, moet je proberen weer te laten merken wat voor toffe meid ze is, en dat je graag vriendinnen wilt blijven.

[Loezzel]

Ik begrijp het wel dat je je naar voelt, omdat je weet dat je ex verliefd is op een ander. Ik denk dat het niet alleen te maken heeft met het feit dat hij dan minder tijd voor je heeft (als hij werkelijk je beste vriend is, laat hij je niet zomaar vallen. Hij zal zijn tijd moeten gaan verdelen tussen jou en het meisje waar hij verliefd op is, maar als het goed is, kan hij die tijd goed verdelen als hij een goede vriend is), maar ook omdat hij je ex is. Je hebt een speciaal verleden met hem.
Ik bijvoorbeeld heb al 2,5 jaar een vriend. Mijn ex is inmiddels ook een goede vriend geworden, na elkaar een jaar uit het oog verloren te zijn door de moeilijke situatie. Toch voel ik nog steeds een soort jaloezie als ik hem met een ander meisje zien kussen. Alleen omdat wij dat ooit samen hadden en hij toch nog steeds een speciaal plekje heeft, ook al zou ik mijn huidige vriend nooit kwijt willen!
Toch zul je je over dat gevoel heen moeten zetten. En misschien is het een troost om te zeggen dat je strakjes naar een nieuwe school gaat. Een nieuwe school betekent ook nieuwe vrienden. Dan kun je je aandacht tenminste ergens anders op vestigen.
Wees niet te onzeker en twijfel niet aan jezelf. Zoals het op mij overkomt, is het niet jouw schuld dat je beste vriendin zelfmoord probeerde te plegen. Het is ontzettend rot dat haar kennissen jou de schuld geven.
Misschien is het een idee om alles in een dagboek te schrijven, zodat je die vervelende gebeurtenissen een plekje kunt geven en je je niet te veel aan je ex hoeft vast te klampen als die geen tijd voor je heeft....
Sterkte met de hele situatie...

[phmpruim]

Loezzel schreef op 18-05-2003 @ 18:49:
Ik begrijp het wel dat je je naar voelt, omdat je weet dat je ex verliefd is op een ander. Ik denk dat het niet alleen te maken heeft met het feit dat hij dan minder tijd voor je heeft (als hij werkelijk je beste vriend is, laat hij je niet zomaar vallen. Hij zal zijn tijd moeten gaan verdelen tussen jou en het meisje waar hij verliefd op is, maar als het goed is, kan hij die tijd goed verdelen als hij een goede vriend is), maar ook omdat hij je ex is. Je hebt een speciaal verleden met hem.
Ik bijvoorbeeld heb al 2,5 jaar een vriend. Mijn ex is inmiddels ook een goede vriend geworden, na elkaar een jaar uit het oog verloren te zijn door de moeilijke situatie. Toch voel ik nog steeds een soort jaloezie als ik hem met een ander meisje zien kussen. Alleen omdat wij dat ooit samen hadden en hij toch nog steeds een speciaal plekje heeft, ook al zou ik mijn huidige vriend nooit kwijt willen!

Ja, daar had ik nog niet aan gedacht, maar is inderdaad een heel begrijpelijk gevoel.

Loezzel schreef op 18-05-2003 @ 18:49:
Toch zul je je over dat gevoel heen moeten zetten. En misschien is het een troost om te zeggen dat je strakjes naar een nieuwe school gaat. Een nieuwe school betekent ook nieuwe vrienden. Dan kun je je aandacht tenminste ergens anders op vestigen.

Loezzel schreef op 18-05-2003 @ 18:49:
Wees niet te onzeker en twijfel niet aan jezelf. Zoals het op mij overkomt, is het niet jouw schuld dat je beste vriendin zelfmoord probeerde te plegen. Het is ontzettend rot dat haar kennissen jou de schuld geven.

ja, dat is wat ik ook bedoelde te zeggen. Alle vrienden en vriendinnen hebben wel eens ruzie, dat is heel normaal. Bij jullie komt het door haar problemen op een heel vervelend moment, maar dat is geen reden om jou de schuld te geven.

Loezzel schreef op 18-05-2003 @ 18:49:
Misschien is het een idee om alles in een dagboek te schrijven, zodat je die vervelende gebeurtenissen een plekje kunt geven en je je niet te veel aan je ex hoeft vast te klampen als die geen tijd voor je heeft....
Sterkte met de hele situatie...

ja, dat is het proberen waard. Maar ik moet je wel waarschuwen: het kan ook de verkeerde kant op werken. Dat je door alles op te schrijven en naar boven te halen er helemaal niet meer tegen kunt. Dan heeft het waarschijnlijk meer effect om er met je ouders (of 1 van hen) over te praten. Maar dat kun je van te voren natuurlijk nooit zeggen. Dus is mijn advies: probeer het maar gewoon! Werkt het niet, dan doe je het gewoon niet nog een keer.

[ziggy]

Heej peeps, bedankt voor jullie advies. Maar ik heb op dit moment geen behoefte om het bij te leggen met mn vriendin. Kijk ze is heel erg hangerig, dan belt ze je midden in de nacht op om te vragen of je nog van dr houd. En op dit moment hebben we ruzie omdat ze dus liegt. Ik heb nog geen zin om contact met dr op te zoeken.

[phmpruim]

het hoeft ook niet, maar ik dacht dat je je er misschien beter op zou voelen als dat is bijgelegd.

En... als je nog eens advies nodig hebt, laat het maar weten!

Sterkte!