leven in een fantasiewereld?

[Angel Of Faith]

De laatste tijd zie ik niks meer zitten, ik weet dat het nog maar een maandje school is, maar toch... , de leerkracht frans kan mij niet luchten simpelweg omdat ik niet kan antwoorden op haar vragen in het Frans en omdat ik een stil en verlegen meisje ben.

De lessen en het eindwerk zijn heel erg moeilijk en ik moet mij werkelijk door dit jaar trekken. Ik heb ook niemand om op terug te vallen, ik ben duidelijk niet de enige in mijn jaar die het niet meer zo ziet zitten en ik heb er al over gepraat maar dat wil ik niet ik wil echt verandering in mijn leven . Mijn ouders zijn er altijd voor mij maar toch begrijpen ze me niet, ze zeggen steeds hetzelfde: nog een maandje volhouden je trekt jezelf er wel door of het kan toch zo erg niet zijn het is zolang niet meer,... Maar ik kan niet meer echt niet, iedere dag opnieuw sleur ik mezelf naar school, 's avonds ga ik bekaf slapen en sta ik vroeg op om mijn lessen te herhalen .

Een grote vriendenkring heb ik ook niet, een paar goede vriendinnen en vrienden, ik ben al dikwijls belogen en bedrogen geweest waardoor ik niet veel vertrouwen meer heb in de mensen , en soms lijkt het of er weken zijn dat alles fout gaat, dit begint met kleine dingen in de morgen en dan weet ik al hoe m'n dag eruit zal zien.

Ik kan het echt niet meer aan, ja ik heb mss meer om gelukkig om te zijn dan sommige mensen, maar dit is niet hoe ik me voel en hoe ik m'n leven wil zien, daarom leef ik in een soort fantasiewereld met beelden hoe m'n leven eruit zou moeten zien, iedere keer weer als ik van school kom kan ik me dikwijls niet concentreren omdat ik steeds weer die moeilijkheden van die dag probeer te onderdrukken door in mijn eigen fantasiewereldje te leven. Een andere uitweg is mijn muziek , ik zou graag weten of er nog mensen zijn die dit voelen of die in een eigen wereldje leven ? Ik weet niet echt of ik hier veel zal door bereiken, mss wilde ik gewoon m'n hart eens luchten...

xxx
Faith

[LacunaCoil]

Angel Of Faith schreef op 16-05-2003 @ 22:03:
daarom leef ik in een soort fantasiewereld met beelden hoe m'n leven eruit zou moeten zien, iedere keer weer als ik van school kom kan ik me dikwijls niet concentreren omdat ik steeds weer die moeilijkheden van die dag probeer te onderdrukken door in mijn eigen fantasiewereldje te leven. Een andere uitweg is mijn muziek , ik zou graag weten of er nog mensen zijn die dit voelen of die in een eigen wereldje leven ? Ik weet niet echt of ik hier veel zal door bereiken, mss wilde ik gewoon m'n hart eens luchten...

Het is altijd fijn om je hart te luchten als je iets dwars zit. Ik doe nu ook examen (voor de 2e keer) en ik heb zo ook af en toe mn momenten waarin ik denk van: shit ik haal het weer niet, waarom ga ik nog naar school, waarvoor doe ik het allemaal nog etc. Maar toch ga ik naar school, weliswaar met grote tegenzin, maar diep van binnen weet ik gewoon dat het moet, dat ik er iets van moet gaan maken. Als ik eenmaal op school ben, dan gaat het meestal wel weer.

En je vertrouwen in mensen is beschadigt en het is moeilijk om dat vertrouwen weer terug te winnen. Het kan heel lang duren. De achterdocht blijft. Maar dat kan je proberen beetje bij beetje weer terug te winnen. Durf voorzichtigaan mensen weer te vertrouwen, en dat is natuurlijk moeilijk...Ik zou je niet kunnen zeggen hoe je dat weer kan doen..

Soms fantaseer ik ook dat mn leven anders loopt dan nu, dat ik heel gelukkig ben etc. Maar in werkelijkheid is dat anders. Zoals je al zei: je onderdrukt je eigen moeilijkheden. Het is dan moeilijk om om te gaan met de realiteit. Tuurlijk kan een beetje fantaseren geen kwaad, maar je moet wel oppassen dat je er niet te erg aan onderdoor gaat. Dat je jezelf gaat wegkwijnen daarom. Daar hou ik iig erg rekening mee.

Nou ja kweet verder niet echt iets zinnigs te zeggen dus veel sterkte verder iig..

[Anne]

Angel Of Faith schreef op 16-05-2003 @ 22:03:
ik zou graag weten of er nog mensen zijn die dit voelen of die in een eigen wereldje leven ?

Ja hoor, ik. Zolang ik me kan herinneren al. Toen het voor het eerst écht tot me doordrong, stopte ik er meteen mee. Een gevolg daarvan was dat ik me doodongelukkig en heel onzeker voelde en een eetstoornis ontwikkelde. Ik weet niet of het een direct gevolg is, maar het ontstond wel nadat ik met dromen wilde stoppen. Inmiddels ben ik daar weer lekker mee begonnen en kan ik het wel redelijk in de hand houden allemaal. Ik weet van mezelf dat ik een dromer ben, en ik zal het mezelf ook nooit meer verbieden (omdat ik de gevolgen ken), maar ik let er wel op dat ik de échte waarheid niet meer uit het oog verlies.
Muziek speelt daar voor mij trouwens ook een belangrijke rol bij, omdat ik me door het luisteren naar muziek en door zelf muziek te maken helemaal kan verliezen in een fantasiewereld. Heerlijk af en toe, maar soms ook helemaal niet.
Maar goed, je bent niet de enige.

[hagelslag]

je bent zeker niet de enige,
ik kan je geen goeie raad of hulp geven,
maar ik ken t ook.. narcisme

ben nu zelf bezig me daaruit te werken..

alles wat je dwarszit gewoon eruitgooien.. voor mij werkt dat best positief hier op t forum...

suxes

[alpha]

Ja, leven in een fantasiewereld is volgens mij helemaal niet vreemd. Ik doe het ook, praat er ook nog bij. Zodat soms mijn moeder binnenkomt van 'met wie ben jij nou weer aan het praten?'
Ik denk dat het juist komt door problemen en niet andersom. Dus niet dat je je niet kan concentreren (ed) doordat je telkens in een fantasiewereld valt. Maar omdat je je niet kan concentreren, val je in een fantasiewereld. (does this make sence?)
Goed, verder denk ik inderdaad (net als Anneee) dat het heel goed kan zijn (voor je creativiteit bijvoorbeeld) maar dat je je er niet teveel in moet verliezen.

Offtopic: Jeetje wat schrijf ik weer veel tussen haakjes....

[Sherco]

Waarschijnlijk weet je het ondertussen wel, maar het is inderdaad NIET vreemd, ik heb ook een tijdje in een sort of fantasiewereld geleefd.
Ik vertelde dan ook dingen die totaal niet gebeurd waren, maar die me leuk leken als ze gebeurd waren. (oke, ik loog dus eigenlijk mijn halve leven aan mekaar).
Gelukkig heb ik nu een paar hele goede vrienden die ik echt kan vertrouwen en waar ik alles bij kwijt kan, maar het heeft wel een jaar of 3 geduurd voor ik zo ver was...

In elk geval: je bent niet alleen...

[sublime]

heb ook heel erg een 'fantasieleven' > soms denk ik wel dat t zo erg is dat hoe mn leven ook loopt het altijd tegen zal vallen, omdat t niet aan de perfectie van die fantasie voldoet...

maar ik word er wel gelukkiger van dus tja...

en ik heb ook een tijd gehad dat ik echt geen zin had in mn leven, gewoon omdat ik een hekel had aan school en ik niet echt leuke dingen meemaakte enzo. opzich had ik toen geen exhte hekel >meer< aan mezelf, maar wel aan mijn leven, kwas de sleur zat.

op dit moment is dat wat minder, aangezien ik nu examen doe en heel erg bezig ben met 'als ik slaag dan...' en heb ook veel hoop voor de toekomst. maar als ik zak, pff dan kom ik denk ik weer in hetzelfde patroon van sochtends wakker worden en eigenlijk gewoon de hele dag in mn bed willen blijven liggen....

ik kan me dus wel voorstellen wat je bedoeld... een tip is misschien om iets te zoeken om naast school te doen, iets waar je plezier in hebt. maar als ik lees dan je wel stil en verlegen bent, ik ben dat ook nogal en daardoor vind ik het ontzettend eng om nieuwe dingen te ondernemen... dus das dan misschien wel moeilijk. maar het zou (een klein beetje iig) kunnen helpen...

en wat school betreft, ik weet niet hoe je er voor staat natuurlijk, maar bijna iedereen krijgt op het laatst wel (enigzins) last van het niet meer zien zitten en bang dat je blijft zitten enzo... en vaak blijkt dat heel erg mee te vallen

[framboosje]

hmm, ik herken mezelf in grote delen van je verhaal...

ik heb een hele tijd in een fantasiewereldje geleefd... ik was school meer dan beu, écht veel vrienden en vriendinnen en zo had ik niet en ik deed alles gewoon met tegenzin. Het werd zelf zo erg dat ik het nut van het leven niet meer inzag.
Elke keer dat er ook maar één iets kleins gebeurde waardoor ik me nog slechter ging voelen, trok ik mezelf terug in mijn fantasiewereldje. Daar was het veilig, daar was het leuk, vergeleken met 'hier' was het daar minstens 100 keer beter...
Zoals een leerkracht toen tegen me zei: "Jij staat niet met twee voeten op de grond, jij zweeft rond"

iig, wat ik je zou aanraden... Ik wil niet cliché gaan doen, maar het is idd 'maar' een maandje meer... (trust me, ik kon het toen ook niet aanhoren, maar uiteindelijk besefte ik dat ze gelijk hadden)... Wat nu belangrijk is dat je gewoon je best doet. Lukt het je niet om ene lange tijd geconcentreerd te werken? wel, werk dan een kwartiertje en neem dan opnieuw een korte pauze enzovoort... zo deed ik het. het is een methode die slechts ene korte tijd werkt, is ook best vermoeiend, maar zelf kon ik niets anders doen op dat moment dan gewoon zo door dat trimester komen.
Aangezien dat een tijdelijke oplossing is, moet je daarnaast ook andere hulp zoeken... misschien moet je eerst maar voor jezelf uitmaken waarom je écht niet meer kunt, waarom je jezelf steeds naar school moet sleuren e.d. en misschien vind je het moeilijk om dat alleen te doen, maar dan kan je hulp van een vriend(in) vragen... eventueel (als jij het nodig vind) kun je hulp zoeken bij een psychologe.

iig, ik wens je héél veel sterkte en hoop dat je erdoor geraakt!

heel veel liefs en een dikke knuf
frampie

[ift]

Ik heb ooit mijn eigen fantasiewereld gecreerd omdat ik niet kon slapen. Ondertussen is dat al 9 jaar geleden en ben ik nog steeds bezig met mijn fantasiewereld. In deze wereld kan ik alles en mag ik alles, ik ben de perfecte ik.
Ik zou eigenlijk heel graag willen zijn zoals ik in mijn perfecte wereld ben, maar ik heb niet de durf om zo te worden.

Ik weet niet of het zo is dat ik me niet kan concentreren, want op het moment dat ik echt iets moet leren bouw ik dat in in mijn verhaallijn en dan kan ik wel een kwartiertje leren. Ook je fantasiewerled gewoon onderbreken en dan leren en dan weer gaan fantasien lukt bij mij redelijk.
Ik heb wel af en toe het idee dat mijn school resultaten door dalen. Want leren dat doe ik haast niet, ondanks inbouwen en pauzes nemen. Nou heb ik nooit veel geleerd, maar omdat ik dit jaar Frans en Duits moet afsluiten (waar ik erg slecht in ben) ben ik bang dat ik mij toch iets meer op school moet richten.
Over het algemeen is mijn verdeling tussen school en fantasie oke.

Mijn vader weet dat ik een tijdje in een fantasie werled heb geleefd, maar hij denkt dat ik er mee opgehouden ben. Verder weet haast niemand dat het zo is. Ik ben bang dat ik binnenkort de realiteit niet meer van mijn fantasie kan onderscheiden. Een deel van de personen die ik ken en elke dag zie komt er namelijk ook in voor en af en toe heb ik wel van heeft die nou dat gezegd, of heb ik dat bedacht....

Maar ik denk dat als ik geen fantasiewerld had dat ik dan lang niet zo happy enzo zou zijn dan nu, maar toch moet ik iets meer aan school doen, geluukkig is het over een paar weekjes vakantie...

Ik kan het echt niet meer aan, ja ik heb mss meer om gelukkig om te zijn dan sommige mensen, maar dit is niet hoe ik me voel en hoe ik m'n leven wil zien, daarom leef ik in een soort fantasiewereld met beelden hoe m'n leven eruit zou moeten zien, iedere keer weer als ik van school kom kan ik me dikwijls niet concentreren omdat ik steeds weer die moeilijkheden van die dag probeer te onderdrukken door in mijn eigen fantasiewereldje te leven. Een andere uitweg is mijn muziek , ik zou graag weten of er nog mensen zijn die dit voelen of die in een eigen wereldje leven ? Ik weet niet echt of ik hier veel zal door bereiken, mss wilde ik gewoon m'n hart eens luchten...

ik herken het.. ik zit ook altijd aan een andere wereld te denken hoe ik zou willen dat het was.. kan me ook niet concentreren op school enzo.. bleh
ja eh.. sterkte verderz, kweet ook niet echt wat ik derop moet zeggen..

[FireCracker]

ik heb op zich in m'n dagelijks leven niet ongelukkig ofzo, maar ik heb ook een heel wereldje gecreeerd, ik praat er zoals Alpha ook bij, en ik ben ook helemaal perfect, ik kan alles, etc.
ik zit soms weleens helemaal tegen mezelf te praten en dan stop ik er onmiddelijk mee, maar dan ben ik 5 minuten later weer onbewust bezig.

[Vogelvrij]

Hoi Faith,

Ik geloof dat ik momenteel ook zo'n beetje hetzelfde hebt als jou. Nou ja, iets minder erg dan, maar ik ben wel steeds heel moe, sta moe op, en ga vroeg naar bed.
Ook begrijp ik heel goed wat je bedoelt met die fantasiewereld, ik doe het zelf ook heel veel. Ik heb me vorig jaar ook ècht heel erg andere personen gevoeld, en dat was uiteindelijk toch ook wel heel bedreigend. Je weet niet waar de grens is, en je kan in paniek geraken en jezelf verliezen.
Ik hoop dat dat jou niet overkomt, en dat je andere dingen vind om je te concentreren. Zoals muziek

Dag,
Monrath

[ritualsquare]

ik lees nou al een tijdje mee op dit forum, maar ik reageer nooit. Op dit topic moet ik echter wel reageren.

Sinds een paar jaar heb ik ook een soort van fantasiewereldje gecreëerd, ik sta er mee op en ik ga ermee slapen, zeg maar. Ik dacht altijd dat ik de enigste was, maar gezien de reacties hier blijkt dat dus helemaal niet zo te zijn. Dat is echt een opluchting! Ik kan me nog wel herinneren dat ik er vorig jaar heel erg last van had, toen moest ik echt oppassen dat ik de realiteit niet uit het oog verloor. Ik schaamde me ervoor, maar ik ging zo op in mijn fantasieën dat ik me af en toe flink versprak (dwz: als mensen me wat vroegen reageerde ik zoals ik dat in mijn fantasie wereldje zou doen. En dat kwam nogal vreemd over). Pas na een opmerking van een klasgenoot had ik door dat ik het contact met de realiteit een beetje begon te verliezen. Ik verbood mezelf als ware om nog verder te gaan met dagdromen. Achteraf gezien was dat natuurlijk helemaal fout, het dagdromen hoort bij mij, dat zit gewoon in me. De laatste tijd ga ik weer meer op in mijn eigen wereldje, maar ik heb nou door dat ik daarmee moet oppassen, dus dat is op zich al positief.
Door het vele dagdromen kon ik me totaal niet concentreren, misschien is dat ook wel de reden dat ik dit jaar blijf zitten.
Ik hoop echt dat het een keer overgaat, maar aan de andere kant vind ik het ook wel heel veilig, mijn eigen wereldje. Toch is dat niet goed, ik leef tenslotte op deze wereld, niet in mijn fantasie wereldje. Ik moet gewoon zorgen dat ik het in de hand hou, maar hoe ik dat ga doen weet ik niet.


(ik hoef denk ik niet meer te zeggen dat je niet de enigste bent he? )