Als je al maanden met die gedachtes loopt, ben je dus sterker dan die gedachtes, want anders was je al dood geweest. Heel simpel.
Ze zijn niet leuk, maar probeer eens in te zien, dat je sterker dan ze bent! Het enigste waarvan ik weet dat het werkt, is elke dag naar positieve dingen kijken in het leven, per week een doelenlijstje maken, die je die week wilt bereiken.
Als je psych niet werkt, waarom onderneem je zelf dan niets?
Die psych is heus niet alles hoor! Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Tuurlijk kun je eeuwig af blijven wachten, tot die psych wat gaat ondernemen ja. Tuurlijk kan dat, maar of dat nou zo handig is? Probeer eens van onafhankelijker van die psych te worden. Tuurlijk kunnen ze je ondersteunen, maar JIJ moet het werk doen, zolang jij telkens je kop in de strijd gooit, dat niks helpt en dat het toch geen zin heeft, vecht dan niet, dat is zonde van je energie.
Meis, je hebt het zelf in de hand. Ik ben er ook uitgekomen, of zit er nog half in, weet ik veel, maar DOE IETS! Probeer eens in te zien dat die paarden leuk zijn om naar toe te gaan, probeer eens te genieten van dingen in plaats van het allemaal maar best of stom te vinden. Daar heb je helemaal niks aan! Echt niet!
Owja, probeer dit alsjeblieft niet ernstig op te vatten. Ik probeer je te helpen, maar ook ik heb trappen onder mijn kont nodig gehad om te kunnen bereiken wie ik nu ben. Denk je dat ik altijd lol en plezier met die therapeuten heb gehad? Nou echt niet hoor! Sukkols vond ik het soms. Keb wekenlang ruzie gehad met een sociotherapeut, omdat zij de waarheid zei, waar ik telkens voor weg liep, ze was een gevaar voor me, maar pas toen ik mn kop niet meer in de strijd gooide zag ik dat pas in.
[jammert]
Ben bang dat ik komende zomer weer trappen ga krijgen met de opname, zal alvast een stel boeken in mn broek doen
[/jammert]
Probeer jezelf niet zielig te vergelijken met andere mensen , maar probeer eens in te zien hoe je jezelf te kort brengt als je zo door gaat.
Liefs
Eendje