Waarom herinneren ouderen zich vooral gebeurtenissen uit hun jeugd?

[*Burning water*]

Nouja, dat vroeg ik me dus af. En het is een bekende psychologische kwestie. Heeft iemand een idee hoe dit kan?

Ik denk dat het langetermijn-geheugen op jongere leeftijd actiever is en dan ook meer gebeurtenissen kan onthouden dan op latere leeftijd. Met andere woorden, het langetermijn-geheugen zal dus ook meer gebeurtenissen uit de jonge jaren hebben vastgehouden, waar op latere leeftijd weer uit geput kan worden bij het vertellen van het zoveelste Tweede WereldOorlog-verhaal.

Over Tweede Wereldoorlog gesproken: deze gebeurtenissen hebben destijds een enorme impact gehad op de ouderen van tegenwoordig, met name op diegenen die het van dichtbij hebben meegemaakt. Het blijft in hun geheugen gegrift staan. Het is immers een onvergetelijke tijd geweest, waarin misschien wel veel, voor hun leven beslissende momenten, zijn geweest die hun goed bij zijn gebleven.

-- Edit -- Reminiscentie heet het: het vaak willen vertellen over gebeurtenissen van vroeger...Blijkbaar gaat het dus niet echt om het méér onthouden van jeugdelijke gebeurtenissen, maar om de wil erover te vertellen.
Op http://www.reminiscentie.nl/waarom%20reminiscentie.htm
wordt erover gezegd dat ze het doen om zichzelf te presenteren: wie / wat ze zijn, hoe hun leven is geweest. Het is blijkbaar een veelvoorkomende behoefte van de meeste ouderen om kennis en levenservaring over te dragen op een jongere generatie...

Err.. omdat hun jeugd nog boeiend was

Gewoon, omdat hun korte-termijngeheugen minder goed functioneert.

nare man schreef op 02-07-2003 @ 01:31:
Gewoon, omdat hun korte-termijngeheugen minder goed functioneert.

Dat denk ik idd ook.

En waarom ze het er zo vaak over hebben...ik denk omdat dat het enige is wat ze nog te vertellen hebben...verder beleven ze weinig meer en ze willen toch mee kunnen praten ed.

[pe51]

*Burning water* schreef op 30-06-2003 @ 21:01:
(titel: waarom herinneren ouderen zich vooral gebeurtenissen uit hun jeugd?) - Nouja, dat vroeg ik me dus af. En het is een bekende psychologische kwestie. Heeft iemand een idee hoe dit kan?

Ik zie dat in dit verband:

Je hebt 3 fases in het leven: jong - middelbare leeftijd - oud ,
en dan heb je 3 soorten tijd: verleden - heden - toekomst .

Wat me opvalt is dat niet alleen ouderen leven in het verleden , maar dat jongeren ook leven in de toekomst . Een tegenstelling, de een is een spiegel van de ander. En Mensen rond de middelbare leeftijd, in de kracht van hun leven, die leven in het heden , in het "hier en nu".

Als je jong bent, gaat de tijd (te) langzaam voor je; als je oud bent, gaat ie (te) snel. En rond middelbare leeftijd is er geen tijd, je leeft gewoon.

Als je jong bent, leef je oppervlakkig en ben je vrolijk; als je oud bent, leef je diep, ben je dingen van binnen aan het voelen. En op middelbare leeftijd zit dat in het midden tussen vrolijk en diep.

Dit alles is natuurlijk bedoeld als algemene regel, er zijn veel uitzonderingen, die je kunt bedenken.

Ik zie dit gewoon als gegevenheid van het leven eigenlijk. Waarom is dit zo? Stel je voor dat het andersom is, dat de jongeren diep in hun gevoel bezig waren en langzaam, vanuit hun verleden (welk verleden?!) leefden. En de ouderen snel en flitsend waren en in de toekomst (welke toekomst ?!) leefden ... kinderen die peinsden over hun vroege jeugd(-trauma's) en opa's die supercool waren, en vol vaart aan het leven waren. Sja, ook een idee ...

---

Natuurlijk willen ouderen ook wel graag hun levenswijsheid overbrengen, zoals jongeren hun idealisme willen overbrengen. En die er tussenin zitten, hun nuchterheid. Als je vindt dat je wat te bieden hebt, zul je dat ook naar voren brengen.

Als ouderen praten over de 2e wereldoorlog begrijp ik dat meestal zo, dat dit over gebeurtenissen gaat, die ze aan het verwerken zijn. En wat je niet goed kunt verwerken, gooi je er graag uit.

peter.

[Fantôme]

nare man schreef op 02-07-2003 @ 01:31:
Gewoon, omdat hun korte-termijngeheugen minder goed functioneert.

kort maar krachtig.
en ja, ik ben het er mee eens.

[*Burning water*]

nare man schreef op 02-07-2003 @ 01:31:
Gewoon, omdat hun korte-termijngeheugen minder goed functioneert.

Ik denk het niet. Het geheugen gaat niet achteruit bij het ouder worden, tenzij iemand een ziekte onder de leden heeft. Bovendien heeft het korte-termijngeheugen maar een zeer beperkte capaciteit: je kunt er zeven 'dingen' tegelijk in opslaan. Herinneringen, ook die van gisteren, zitten nooit in het korte-termijngeheugen. Dit kan dus niet de oorzaak zijn.

[*Burning water*]

pe51 schreef op 02-07-2003 @ 07:00:
Ik zie dat in dit verband:

Je hebt 3 fases in het leven: jong - middelbare leeftijd - oud ,
en dan heb je 3 soorten tijd: verleden - heden - toekomst .

Wat me opvalt is dat niet alleen ouderen leven in het verleden , maar dat jongeren ook leven in de toekomst . Een tegenstelling, de een is een spiegel van de ander. En Mensen rond de middelbare leeftijd, in de kracht van hun leven, die leven in het heden , in het "hier en nu".

Ik ben het niet met je eens. Juist jongeren leven in het 'hier en nu'. Ze staan in beperkte mate stil bij wat komen gaat. Natuurlijk, ze gaan naar school en bereiden zich op die manier voor op de toekomst, maar ze staan lang niet altijd erbij stil dat ze dat doen. Het huiswerk voor morgen is belangrijker dan het uiteindelijke doel; jongeren maken over het algemeen geen keuzes (bijv. huiswerk maken vs. buiten spelen) die erop wijzen dat ze met hun hoofd bij de toekomst leven. Buiten spelen is nu leuker, dus dat is denk ik de keuze die gemaakt wordt.

Als je jong bent, gaat de tijd (te) langzaam voor je; als je oud bent, gaat ie (te) snel. En rond middelbare leeftijd is er geen tijd, je leeft gewoon.

Ik ben jong en de tijd gaat voor mij veel te snel. Nee, deze uitspraak van jou gaat niet op, geloof ik.

[/b]Als je jong bent, leef je oppervlakkig en ben je vrolijk; als je oud bent, leef je diep, ben je dingen van binnen aan het voelen. En op middelbare leeftijd zit dat in het midden tussen vrolijk en diep.

[/b]
Is dit niet in tegenspraak met de stelling dat jongeren 'in de toekomst' leven? Het lijkt me dat dat juist een serieuze aanpak verlangt.

Als ouderen praten over de 2e wereldoorlog begrijp ik dat meestal zo, dat dit over gebeurtenissen gaat, die ze aan het verwerken zijn. En wat je niet goed kunt verwerken, gooi je er graag uit.

peter.

Dit laatste zou inderdaad een verklaring kunnen zijn.

[pe51]

*Burning water* schreef op 02-07-2003 @ 21:33:

Ik ben het niet met je eens. Juist jongeren leven in het 'hier en nu'. Ze staan in beperkte mate stil bij wat komen gaat. Natuurlijk, ze gaan naar school en bereiden zich op die manier voor op de toekomst, maar ze staan lang niet altijd erbij stil dat ze dat doen. Het huiswerk voor morgen is belangrijker dan het uiteindelijke doel; jongeren maken over het algemeen geen keuzes (bijv. huiswerk maken vs. buiten spelen) die erop wijzen dat ze met hun hoofd bij de toekomst leven. Buiten spelen is nu leuker, dus dat is denk ik de keuze die gemaakt wordt.

Maar jongens willen man worden, meisjes vrouw. Je studeert, doet al die moeite, om een toekomst op te bouwen. Of die nu financieel/materieel is, of dat je het voor de studie zelf doet. Daar denk je wel niet elke dag aan, maar wel bij de planning, en als het moeilijk wordt, val je hierop terug om het vol te houden. Jongeren leven vaak toe naar het vinden van een vriend/vriendin om mee samen te leven. Meisjes naar het moederschap. Je zoekt idealen, een stijl van leven, een levensfilosofie, een geloof, wat bij je gevoel past. De opbouw van je leven is gericht op de toekomst, alleen geen 24 uur per dag.

Ik ben jong en de tijd gaat voor mij veel te snel. Nee, deze uitspraak van jou gaat niet op, geloof ik.

Voor jou persoonlijk zal hij niet opgaan. Maar ik schreef er ook onder:
"Dit alles is natuurlijk bedoeld als algemene regel, er zijn veel uitzonderingen, die je kunt bedenken."

Is dit niet in tegenspraak met de stelling dat jongeren 'in de toekomst' leven? Het lijkt me dat dat juist een serieuze aanpak verlangt.

Ik heb het niet helemaal goed gezegd. Ik bedoel eigenlijk, dat ze “naar de toekomst toe” leven. En ik heb het eigenlijk over de leeftijd 0-21 jaar, ook lagere-schoolkinderen dus. Daar is het duidelijker aan te zien, het speelse, oppervlakkige. Maar jongeren (14-21 zeg maar) zijn nog steeds vrolijker dan mensen van middelbare leeftijd. Maar ondertussen wel in staat, serieus met hun leven bezig te zijn.

Dit is voor mij niet zozeer een stelling, eerder een algemeen raamwerk, een manier van begrijpen. Maar je komt veel uitzonderingen tegen.