heej! hier een gedicht van mij. reageer alsjeblieft, ook al vind je het vreeeselijk stom, saai enz. alvast bedankt! (hannekeboon@dolfijn.nl)
Kinderliefde
Zonder verharden
Wegdrijven op flarden.
Je laten gaan
Op vleugels van ’t bestaan.
Zweven op d’ aarde
Tussen de vuurhaarden.
Zelfs geen vrezen;
Ergens – Nergens wezen.
Ja, zelfs blind zijn voor
Ja, ook als kind gaan door
Rozenperken,
In woorden en werken.
Rennen aan zijn hand,
’t oninneembare pand.
Hen verhogen
Met gesloten ogen.
Nergens voor vrezen,
In het bij hen wezen.
Boos of zorgen
Zijn bij hen geborgen.
’t Bijvoeg’lijk naamwoord,
Dat de liefde niet stoort,
Voor ’t eerste woord:
Toen ‘mamma’ werd gehoord.
Tot het voorbij is.
Dan pas komt het gemis.
‘k Wil zijn een kind
Die weer opnieuw begint.
__________________
ik wens signloos door het leven te gaan. dat is niet zomaar een weloverwogen, doordachte en principieele keuze.
|