Ik hou van mijn vriend, maar de laatste tijd weet ik niet meer of ik nog genoeg van hem hou.
Niet lang nadat ik voor het eerst uitging ontmoette ik hem en kregen we verkering.
Mis ik nu de lol van het jong zijn.....?
Ik heb nog nooit zomaar met een jongen geflirt, zoenen voor 1 keer of om de zoveel weken een ander vriendje.
Misschien ben ik daar het meisje dan niet voor, steeds een ander, maar ik vraag me echt af of ik dit soort dingen dus mis omdat ik een relatie heb
Vorig jaar heb ik een tijdje gedacht dat ik verliefd op een ander was. Ik weet niet waardoor het kwam, misschien omdat het even niet zo lekker ging tussen hem en mij.
Ik heb het niet uitgemaakt, ik heb er geen spijt van gehad dat ik dat niet heb gedaan. We bloeiden weer helemaal op..
Maar nu krijg ik een beetje hetzelfde gevoel. Ik ken een jongen waar ik altijd veel schik meeheb, heel onschuldig.(ik ben tenslotte erg trouw en wil dat ook zo houden) Maar nu ben ik bang dat ik iets voor die jongen voel. Hij laat zo af en toe een beetje merken dat hij mij wel ziet zitten. We klooien veel en dan roept hij weer wanneer ik met hem ga zoenen enzo. Gewoon klooien maar ik merk dat er altijd een beetje waarheid inzit.
Ik merk het ook een beetje aan mijn gedrag. Als ik hem ga zien(op werk, in de disco) dan wordt ik blij en bang. Ik hoop hem te zien, maar ook weer niet. Ik weet gewoon niet meer wat ik met dit moet. Ik weet niet hoe ik me voel, wat ik voel voor die jongen.
En dat het belangrijkste, mijn vriend. We hebben al meer dan een jaar. Hij is ook mijn maatje, ik praat met hem over vanalles. Gisteren ook zo'n gesprek, we waren de beset vrienden. Ik kreeg zelfs het gevoel dat ik hem kon vertellen over mijn mogelijke gevoel voor een ander, gewoon als vriend naar vriend...
Maar ik ben bang dat als het uit gaat, ik mijn maatje kwijtraak. Dat weet ik eigenlijk wel zeker.
Er verandert zoveel als het uitgaat. Wat nou als het een fout was geweest als ik het uitmaak, maar het komt niet meer goed. Ik weet van mezelf dat ik jaloers aangelegd ben. Ik zou het dan echt niet kunnen hebben dat hij een ander meisje krijgt.
En ik, kom ik ooit nog weer een leuke jongen tegen... Met de jongen van nu kan het helemaal niks worden. Daarom maak ik ook liever niet mijn relatie uit voor een andere jongen. Misschien wordt het wel de grootste fout van mijn leven. Voel ik toch niks voor die ander maar wel voor mijn vriend. Dan wil hij me niet meer terug.
Ik en mijn vriend hebben ook dezelfde vriendenkring. Ons vaste clubje is ontstaan net nadat we wat kregen. Valt dat dan niet uit elkaar. Iedereen heeft ook nog wel vrienden buiten het clubje maar met elkaar doen we toch het mest. Ik heb oude schoolvriendinnen waar ik binnenkort weer het draad mee oppak. Ik mis vriendinnen. De enige meisjes in het clubje is een familielid en de zus van mijn vriend. Dit kan ik niet met hun delen. De een vertrouw ik dit niet toe, met de ander ben ik niet zo close voor dit soort dingen. Daarom wil ik weer echt vriendinnen worden met m'n oude schoolvriendinnen. Ik heb iemand nodig, die er eigenlijk buiten staat, aan wie ik dit een beetje kwijt kan.
Goed, dit was het zo'n beetje. Ik weet echt niet meer wat ik hiermee moet. Aan de ene kant wil ik hem niet kwijt. Hij is lief en geeft echt om me. Er zullen ook zoveel dingen veranderen als het uitgaat. Misschien krijgen we grote ruzie. Willen we elkaar niet meer zien. Misschien drijven we het groepje uit elkaar.
Ik weet het echt niet meer. Aan de ene kant denk ik dat het gevoel weg is. Maar aan de andere kant... dit kan een opvlieger zijn. Ik heb de laatste tijd veel stress, veel dingen aan mijn hoofd..
Sorry voor dit lange verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Vanavond ben ik bij hem. Ik denk dat ik goed moet uitzoeken wat mijn precieze gevoel voor hem is. Ik ben echt bang voor de "uitslag"