Problemen met ouders...

[silverpearl]

Ik heb ff een vraagje aan jullie,

Ik vraag me af of het een beetje normaal is dat mijn ouders nooit interesse in me tonen. Ze vragen nooit of iets leuk was of hoe het ergens was, ook al ik vertel dat ik ergens heen ga en later terug kom. Verder vragen ze ook nooit hoe het op school was bijv. enz enz. Ze zijn eigenlijk alleen geinteresseerd in mijn punten op school. Verder zeggen ze niet eens hoi als ik niets zeg als ik binnen kom.

Zo kwa geld heb ik denk ik niet te klagen ik krijg sindskort 127 euro in de maand. Maar als ik dan bijv. iets speciaals ga doen en ik vraag of ik daar een bijdrage aan kan verwachten kwa geld, gaat mijn vader helemaal door het lint.

En het boeit ze allemaal niet als het maar voor de buitenwereld lijkt alsof we een normaal gezin zijn.

Ik heb echt al vaak geprobeerd om het goed te laten lopen maar het wil echt niet lukken. Wat ik meestal te horen krijg is dat ik mezelf maar niet zo zielig moet vinden.

Ik ben trouwens 16jr als dat er misschien toe doet.

Herkennen jullie dit of heeft misschien iemand een oplossing? OF zegge jullie van je moet je muil houwe je hebt het goed genoeg...

Bedankt..

Dat je je afvraagt of iets normaal is, zegt al dat je er ernstig aan twijfelt, lijkt mij. Het is niet heel normaal dat ouders nooit interesse in hun kind, denk ik. Misschien zit er een 'gedachte' achter of gebeurd het onbewust. Heb je er al wel eens met ze over geprobeerd te praten? (Of bedoel je dat met 'Ik heb echt al vaak geprobeerd om het goed te laten lopen maar het wil echt niet lukken.'?)

Als je 127 euro per maand krijgt, waarom heb je dan nog extra geld nodig...? Op zich snap ik wel dat je ouders daar niet zo happig op zijn enzo... Dat heeft ook niet zo heel veel met de rest van het probleem te maken, denk ik...of wel?

[Keyser Saus]

silverpearl schreef op 03-08-2003 @ 21:00:
Ik vraag me af of het een beetje normaal is dat mijn ouders nooit interesse in me tonen. Ze vragen nooit of iets leuk was of hoe het ergens was, ook al ik vertel dat ik ergens heen ga en later terug kom. Verder vragen ze ook nooit hoe het op school was bijv. enz enz. Ze zijn eigenlijk alleen geinteresseerd in mijn punten op school. Verder zeggen ze niet eens hoi als ik niets zeg als ik binnen kom.

Dit is dus echt niet normaal. Dat ze echt toaal geen interesse tonen vind ik best wel schokkend. Heb je broers/zussen? Krijgen die dezelfde behandeling? Ik weet ook niet of het vroeger al zo ging, dat ze weinig aandacht voor je hadden, misschien is er iets gebeurd oid?

silverpearl schreef op 03-08-2003 @ 21:00:
Zo kwa geld heb ik denk ik niet te klagen ik krijg sindskort 127 euro in de maand. Maar als ik dan bijv. iets speciaals ga doen en ik vraag of ik daar een bijdrage aan kan verwachten kwa geld, gaat mijn vader helemaal door het lint.

is dat zakgeld of geld van werk?
Als het zakgeld is heeft je vader gelijk, 127 euro is abnormaal veel. Is het geen zakgeld dan heeft je vader geen gelijk, want ik vind dat het geld dat je van je ouders ontvangt (in veel gevallen) niet mag worden afgestemd op je eigen verdiensten.

silverpearl schreef op 03-08-2003 @ 21:00:
En het boeit ze allemaal niet als het maar voor de buitenwereld lijkt alsof we een normaal gezin zijn.

Ik heb echt al vaak geprobeerd om het goed te laten lopen maar het wil echt niet lukken. Wat ik meestal te horen krijg is dat ik mezelf maar niet zo zielig moet vinden.

Ik ben trouwens 16jr als dat er misschien toe doet.

Herkennen jullie dit of heeft misschien iemand een oplossing? OF zegge jullie van je moet je muil houwe je hebt het goed genoeg...

Bedankt..

Ik weet niet echt een oplossing, ik weet wel dat er iig 'iets' aan gedaan moet worden. Misschien helpt het als je met iemand gaat praten waar zowel jij als je ouders goed mee omgaan.

Veel succes in ieder geval.

Keyser Saus schreef op 03-08-2003 @ 21:20:
Is het geen zakgeld dan heeft je vader geen gelijk, want ik vind dat het geld dat je van je ouders ontvangt (in veel gevallen) niet mag worden afgestemd op je eigen verdiensten.

*proest* Daar hadden mijn vriend en ik vanavond net een gesprek over. Hij vroeg me hoe ik daar over dacht.

[silverpearl]

Ja heb wel een broertje, hij is wel het lieverdje van het gezin maar daaar zullen ook wel redenen achter zitten.

En vroeger hadden ze ook weinig interesse maar dat kwam door een druk zakenleven. En nu hebben ze er blijkbaar gewoon geen zin in ofzo.

Verder krijg ik ook wel veel geld, alleen mijn probleem is dat bij mijn vader altijd ALLES om geld moet draaien. Als ik ergens over begin begint hij gelijk over geld. Misschien draait zijn hele leven wel om geld en macht (zo krijg ik het idee). En ik hoef geen xtra geld alleen als ik bijv. met vrienden naar sixflags bijv. wil en ze willen me niet brengen, dan verwacht ik best een bijdrage in die 30 euro trein en 30 euro entree. (Tenminste dit zie ik bij vrienden).

maarja om geld maak ik zelf bijna nooit problemen verdien zat met werken.

Maar ik vind het gewoon zo jammer hoe mijn ouders doen. Want bij mijn "schoonouders" om het zo maar even te noemen is het altijd heel erg leuk. Terwijl ik hun veel minder goed ken.
Hun boeit het wel of ik savonds wel te eten heb, zij brengen me wel ergens heen als ik echt geen vervoer heb, hun vragen wel of het ergens leuk is geweest enz enz.

Dit bovenstaande interesseerd mijn ouders nu echt geen kut. (En nee ik gedraag me echt niet anders tegen mijn schoonouders dan tegen mijn echte ouders)

Maarja eigenlijk heb ik het ook al opgegeven en ben ik blij als ik over een jaar op kamers zit een stukje hiervandaan.

En met een tussenpersoon erover praten beide gaat dus never nooit niet lukken... Mijn vader gaat al helemaal over de rooie als ik onbeleefd ben als bijv. buren het kunnen horen. Hij wil absoluut niet dat anderen weten dat ik misschien wel helemaal niet zo gelukkig ben met mijn ouders...

Ik snap je op zich wel...maar wat dat geld betreft niet. Bv. over je voorbeeld: JIJ wilt naar SixFlags, niet je ouders. Je krijgt al verdomd veel geld, wees er blij mee. Ik vind het eigenlijk wel logisch dat je vader dan niet nog meer extra geld geeft. Die vrienden zullen wel minder 'zakgeld' krijgen, denk ik (heb je dat ook vergeleken?). En je moet jezelf niet teveel met anderen vergelijken, iedere situatie is anders, denk ik. Je zegt dat je geen problemen maakt over geld...maar volgens mij is het toch wel één van de dingen waar je mee zit (dat zeg je hier in de topic iig)...beetje tegenstrijdig dus...

Praat er over met je ouders...iets anders zou ik ook niet weten. Andere ouders lijken bijna altijd leuker, maar wacht maar tot het je eigen ouders zijn, dan heb je er opeens ook van alles op aan te merken... En daar gedraag je je toch ook anders, al is het misschien onbewust (ik geloof niet dat je je bij verschillende mensen 100% hetzelfde gedraagt). Verschil is ook dat je met jouw ouders een veel langer verleden hebt. Relaties zijn ook gebaseerd op gebeurtenissen uit het verleden.

Praten is niet hetzelfde als onbeleefd zijn. Je moet ze niet beschuldigen of wat dan ook. Misschien kun je eens met je moeder praten, als je vader er niet bij is? En misschien kan zij dan met je vader praten? En doe het dan op een moment dat de buren (bv.) het niet kunnen horen. Ik snap best dat je vader dat niet zo prettig vindt.

Uit huis gaan helpt btw vaak wel ter verbetering van de relatie...maar echt een oplossing is het vaak niet.

[silverpearl]

Het liefste wil ik ook uit huis, maar heeft iemand/jij er ook een idee van of dit mogelijk is? Weet wel dat ik dit van mijn bijbaantje niet ga redden.

silverpearl schreef op 03-08-2003 @ 22:18:
Het liefste wil ik ook uit huis, maar heeft iemand/jij er ook een idee van of dit mogelijk is? Weet wel dat ik dit van mijn bijbaantje niet ga redden.

Ik zou het zeker niet doen zolang je nog op school zit. En/of wanneer je twijfelt of je het wel zult redden met het geld dat je hebt.

Het is ook geen oplossing, de problemen lossen er niet van op bv. En je loopt weer tegen andere dingen aan, zeker als zestienjarige.

[silverpearl]

Ja kan het wel, en er komt ook veelste veel bij kijken daar heb je gelijk in. Maar dan stuit ik toch vooral op de geldkwestie. (Aanschaf standaard spullen, eten, huur enz enz.) Nooit te betalen dus zonder stufi en/of vaste baan.

Maarja het zou wel de oplossing zijn.

Soms kom je met mensen op een punt waar het beter is om niet meer op elkaars lip te zitten en gewoon wat afstand te nemen.

silverpearl schreef op 03-08-2003 @ 22:28:
Maarja het zou wel de oplossing zijn.

Soms kom je met mensen op een punt waar het beter is om niet meer op elkaars lip te zitten en gewoon wat afstand te nemen.

Het lijkt een oplossing en bepaalde dingen zullen iets makkelijker worden misschien, maar andere dingen ook weer (veel) moeilijker. En het lost conflicten niet op, het voorkomt hoogstens nieuwe conflicten. Het is eigenlijk meer weglopen voor je problemen.

Heb je al eens met ze gepraat (en dan bedoel ik ECHT gepraat)?
Heb je al eens met je moeder geprobeerd te praten?

[gothicje]

iedere ouder gaat op een andere manier met zijn kind om, dus tja wat is normaal en wat niet
ik vind het zelf niet normaal als een ouder zich eigenlijk niet voor het kind intereseert...
zo te horen zit je er ook mee
probeer er een xtje over te praten met je ouders, laat zien dat je hun aandacht ook nodig hebt (is toch meer dan normaal dat je een gesprek met je ouders kan voeren over hoe je dag was)

[VG]

Ik weet niet hoe je thuissituatie in elkaar zit, maar het zou mogelijk zijn dat je ouders een aantal dingen aan hun hoofd hebben die zo veel van ze vergt dat ze de kinderen wat minder aandacht geven...

Financiele redenen zijn daar een voorbeeld van...

Als ik jou was zou ik gewoon even met ze gaan praten! Want dat zou toch op een redelijke manier wel moeten kunnen... desnoods zoals al eerder gezegd alleen met je moeder...