Ik ben de draad kwijt

[Angeleyes16]

Het begon op een dag dat er een jongen (zeg geen namen) steeds met mijn broer om ging.
even later hoorde ik dat hij verliefd op me was..ik begon met hem te praten. hij vertelde me lieve dingen. hij gaf me kadootjes. en spulletjes. ik was echt blij met hem, maar ik wou liever vrienden blijven want ik had geen zin in een relatie.
hij begon steeds gekker te doen, hij zei als je een andere vriend krijgt dan vermoord ik jou je vriend en mezelf. ik werd gek met die gedachte. ik kwam steeds meer over zijn verleden te weten.

hij was vroeger kindersoldaat geweest
hij was hier illigaal met ee vals paspoort
hij was uit de gevangenis ontsnapt
hij loopt rond bij een kinder pschiater

op dat moment breekte me hart echt. ik zag hem daarna nog af en toen. hij vertelde me elke dag dat ie zelfmoord ging plegen omdat hij het niet aan kon dat ik niet met hem wou.
hij had in zijn arm mijn naam gesneden. het viel me op , maar ik hield mijn mond er over.! tot dat ik zijn buik zag het zat vol met sneden.
ik werd helemaal gek in me hoofd later vertelde ik hem duidelijk dat ik niks met hem wou.
hij liet 2 weken niks van zich horen. toen kwam hij zijn verjaardag vieren. we waren gewone vrienden gebleven en we hadden het echt nog steeds leuk met zijn tweeen hij vertelde me dat hij naar denhaag ging. ik heb toen een maand niks van hem gehoord.
even later belde de politie me of ik naar het politie bureau wou komen. ik kwam daar angstig ik wist niet voor wat ik moest komen.
tot dat ze vroegen of ik die jongen kende.!! (waar ik het over heb)
ik zei bibberent ja. ze zeiden het gewoon in 1 keer vet hard tegen me dat hij 2 moorden had gepleegd. ik kon wel janken maar ik hield mezelf in!
hij was verdacht! ze lieten me foto's van mezelf zien. die hadden ze in zijn huis gevonden.
ik schrok me dood..
later hoorde ik hij kreeg 12 tot 14 jaar celstraf
sindsdien mis ik hem heel erg
het lijkt alsof het mijn schuld is. dat hij het deed omdat ik hem niet leuk vond..ik denk het ik allemaal MIJN schuld
ik krijg die gevoel niet uit me. ik huil vaak en ik ben bang me ouders steunen me niet, want ze gaan lachen als ik om hem huil ik weet het echt niet meer..
help me !

het ligt niet aan jou! zijn verleden heeft het gedaan.. en het enige wat jij hebt gedaan is dat je hem de waarheid hebt vertelt, je kunt immers niet verplicht iets voor iemand gaan voelen. zo werkt dat niet, en dat wist hij ook wel.. hij kon er alleen niet goed mee omgaan.. ik weet niet of huij die moorden voor jouw eerlijkheid heeft gepleegd.. maar dat was zijn eigen keuze..

k hoop dat je er wat aan hebt...

[fil]

lil weedy girl schreef op 04-09-2003 @ 10:47:
sindsdien mis ik hem heel erg
het lijkt alsof het mijn schuld is. dat hij het deed omdat ik hem niet leuk vond..ik denk het ik allemaal MIJN schuld

Jouw schuld? Schuld? Op die manier kun je de ellende van de hele wereld wel op je schouders nemen en mee torsen. Lijkt me geen strak plan.
En dan kun je het best zo voelen, maar gevoelens is een kwestie van hebben, niet van zijn. Wat je met gevoelens doet, kun je altijd zelf bepalen.

En natuurlijk mis je die jongen. Hij zal ongetwijfeld heel aardig voor je zijn geweest.
Mensen kun je op allerlei manieren helpen. Maar er zijn enkele mensen die niet meer te helpen zijn. Een groot deel van die mensen, bestaat uit kindersoldaten. Door zo'n ervaring midden in je ontwikkeling, knapt er iets wat niet meer terug te draaien valt. Het zal het hele leven gaan beheersen van die jongen, daar valt weinig meer aan te doen. Triest, verdrietig en tragisch. Lang leve oorlog en lang leve Bush en zijn consorten (ja! ook wij ja!).

Dus het verstandigst is om een beetje afstand te houden van die jongen. Hij hoeft niet weg uit je leven, maar jij moet wel uitzonderlijk sterk en rijk (ik doel hier niet op geld) zijn om een dichtbije band met hem te kunnen doorstaan. Maar aangezien je nu al helemaal verscheurd bent door het idee dat hij verdacht is van moorden en zichzelf krast, moet je het onder ogen zien. Laat je geen schuld in je schoenen schuiven! En ga door. En vergeet niet te leven...

[Quiana]

Jeetje, wat ontzettend heftig..

En wat rot dat je ouders je niet serieus nemen.
Zijn er geen goede vriend(inn)en of kennissen
met wie je kan praten/huilen, die je wél serieus nemen, en je misschien een hart onder de riem kunnen steken?

Het lijkt me iig goed om je hart een beetje te luchten,
bij andere mensen, dmv schrijven of wat dan ook,
dan is het iig een beetje eruit, en krijg je misschien
meer overzicht ed erop.

Verder lijkt het me idd slim om afstand te nemen,
(als je dat al niet doet?), om een beetje rekening
met jezelf te houden ed..

Sterkte!

Je moet jezelf niets verwijten

[Nona]

Gauloises schreef op 04-09-2003 @ 20:16:
Je moet jezelf niets verwijten

Helemaal waar. Als hij op een ander meisje verliefd was geworden had zij nu in die situatie gezeten. Dan zal je nu misschien denken: waarom ik dan? Maar het enige wat ik hiermee aan probeer te geven is dat hij het bij elk meisje gedaan zou hebben en jij helemaal geen inbreng gehad hebt. Je hebt precies goed gereageerd.

Je gelooft toch zelf niet dat je maar een relatie met hem had moeten beginnen omdat hij jou zo graag wilde? Liefde moet van twee kanten komen en dat kwam het duidelijk niet. Daar heb jij geen schuld aan. Dat hij zo reageerde lag aan zijn verleden, niet aan jou.

Jemig, dit is echt een kutsituatie, heel veel sterkte hiermee!!!

Knuf, Nona