Vorige week ofzo kon ik niet slapen, dus ging ik midden in de nacht maar weer een beetje flauwe liefdesgedichten schrijven, ziehier het resultaat:
De gedachte aan haar rust in mijn gedachten,
Ze ligt er rustig onder een grote boom.
Ze houdt zich kalm en rustig,
tot ze zal verschijnen in mijn droom.
Gemoedelijk ruist de wind,
en langzaam val ik in slaap.
De boom wiegt in de wind,
wanneer ze in mijn droom ontwaakt.
Er is maar een enkel ding,
Die deze droom zou kunnen overtreffen.
Dat is om haar na mijn ontwaken,
Echt in mijn armen aan te treffen.
En dan nog een:
Ik sliep 1000 nachten
Droomde 1000 dromen
En allen gingen ze over haar.
Ze gaf me 1000 kussen
Ik slaakte 1000 zuchten
Toch bleef ze onbereikbaar.
Nu na die 1000 dromen, 1000 kussen en 1000 zuchten,
Is ze eindelijk van mij.
De nachten zijn we nu te samen,
En dromen we allebei.
Titels heb ik niet , ben nooit goed in het bedenken van titels..

.