onvoorwaarderlijke ouderliefde?

Ik had op school een discussie met twee klasgenoten over of het wel of niet mogelijk was dat een ouder:
- niet van zijn kind houdt
- niet om zijn kind geeft
- niet het beste met een kind voor heeft

Ik zeg dat het wel mogelijk is (zei het dat het maar heel weinig voor zal komen), één klasgenoot had niet echt een mening en de ander geloofde niet dat het zo was. Tenzij ik met een overtuigend voorbeeld aan zou komen.

Nu dus mijn vraag aan jullie: wat vinden jullie? En vooral: waarom?

Het gaat niet om niet kunnen, dat gelooft ie wel (bv. als de ouder gehandicapt is), het gaat echt om niet willen.

[Isa]

Alles kan.

Isa schreef op 23-09-2003 @ 17:49:
Alles kan.

Zou je dat toe willen lichten en/of uit willen leggen?

[Daantje_0705]

Voorbeelden: mensen worden onverwacht zwanger in een cultuur waar abortus niet toegestaan / illegaal / verboden is en als het kind dan geboren wordt kan ik me voorstellen dat je dat liever niet gehad hebt. (waarschijnlijk zullen de meeste mensen wel van hun kind gaan houden als het dan eenmaal geboren is maar het kan natuurlijk ook niet gebeuren)

Tsja, een geval van kindermishandeling zou ik niet aanhalen als voorbeeld omdat die ouders heel vaak wel van hun kind houden maar of niet weten hoe ze hun kind anders op moeten voeden of zelf zo opgevoed zijn en denken dat het normaal is.

Het kan ook dat ouders teleurgesteld zijn in hun eerste kind vooral als blijkt dat kind nummer twee veel leuker / beter op school / knapper enz. is. Het kan dan ook voorkomen dat ouders meer van dat tweede kind gaan houden maar of ze helemaal niet van hun eerste kind houden is niet te beoordelen

Ik denk dat je gelijk hebt met je stelling maar dat het moeilijk is om een goed voorbeeld te vinden om je te verdedigen.

iig succes!

Groetjes Dana

[Dreamerfly]

Ik denk dat het wel kan. Wanneer iemand zwaar in de problemen zit, met zeer zware problematieken, waardoor de ouder geen liefde voelt(voor het kind) en het ook niet het beste voor heeft met het kind, het gewoonweg niets kan schelen. Maar dan heb ik het wel over uiterste gevallen.

[Quiana]

Dreamerfly schreef op 23-09-2003 @ 17:57:
Ik denk dat het wel kan. Wanneer iemand zwaar in de problemen zit, met zeer zware problematieken, waardoor de ouder geen liefde voelt(voor het kind) en het ook niet het beste voor heeft met het kind, het gewoonweg niets kan schelen. Maar dan heb ik het wel over uiterste gevallen.

Maar is dat niet ook een soort van handicap?

Ik ben nu een beetje brak in verwoorden ed, probeer het later wel.

[Marcade]

Ja het is mogelijk. En waarom? Omdat we uh, mensen zijn, en geen letterlijk touw aan ons middel hebben en gebonden zijn aan onze kinderen? En omdat ik het zelf zat zie?

Ik weet niet hoe ik het eigenlijk uit zou kunnen leggen.

ik denk dat het kan, bij het onbreken van moeder/vadergevoelens, waardoor je afstand neemt, en dus zo je niet bind aan je kind.

of inderdaad handicap

jaloesie en egoisme(jezelf alleen t beste gunnen en niet kunnen hebben dat je eigen kind t beter kan)

of dat t kind zelf heel veel verkeerd gedaan heeft(stelen, de ouder slaan, bedreigen,dingen vernielen ect) dat je dan niet meer van de ander kan houden.

ik denk dat er zat redenen kunnen zijn dat zoiets gebeurd,het is niet meteen vanzelfsprekend dat je ouders van je houden,om je geven en je t beste van de wereld gunnen, de meeste doen dat wel door moeder/vader gevoelens en/of trots.

[Miracle]

hmm, k weet het niet zo goed eigenlijk. Misschien een voorbeeld: Als het kind verwekt is door een verkrachter...

verder weet ik er niet zoveel zinnigs over te zeggen

[Dreamerfly]

Quiana schreef op 23-09-2003 @ 18:08:
Maar is dat niet ook een soort van handicap?

Ik ben nu een beetje brak in verwoorden ed, probeer het later wel.

Indirect eigenlijk wel, "psychische handicap", ja, wel een beetje een handicap.

[Nona]

Boston Public, twee of drie weken geleden. Een man was de pooier van zijn eigen dochter. Nee, dan heb je niet het beste voor met je kind. En het gebeurt natuurlijk ook in Real Life, daar twijfel ik niet aan.

Sommige ouders laten hun kind dingen doen die ze zelf in hun leven hadden willen doen. Dan twijfel ik eraan of je het voor je kind doet of voor jezelf; heb je dan wel het beste met je kind voor?

En sommige ouders houden niet van hun kinderen. Ook dat gebeurt, al kan ik geen voorbeeld geven. Achja, drugsverslaafden zou je natuurlijk kunnen noemen, al gaat zelfs dat ik de meeste gevallen volgens mij niet eens op.

Dat idee heb ik van mijn vader..

dreen schreef op 23-09-2003 @ 18:25:
hmm, k weet het niet zo goed eigenlijk. Misschien een voorbeeld: Als het kind verwekt is door een verkrachter...

Dat was ook één van mijn voorbeelden...

@Kruimel: Die aflevering heb ik gezien...maar is dat niet een zelfde soort situatie als met mishandeling? Die ouders kunnen wel van hun kinderen houden, ze weten alleen niet het te uiten...?

Ik noemde ook mensen met een handicap, maar dat was dan meer een kwestie van niet kunden, vond die klasgenoot... Ik vind dat niet willen, vaak ook niet kunnen is...

ik heb het idee dat mijn vader soms niet het beste met mij voorheeft... Ik kan zo tig voorbeelden noemen waaruit dat ook blijkt..Geef maar een gil als ik ze moet noemen o.i.d.

[Nona]

Leonoor schreef op 23-09-2003 @ 20:00:
@Kruimel: Die aflevering heb ik gezien...maar is dat niet een zelfde soort situatie als met mishandeling? Die ouders kunnen wel van hun kinderen houden, ze weten alleen niet het te uiten...?

Ik denk het niet. Mishandelen is vaak op het moment, achteraf hebben ouders dan weleens spijt. Als je je eigen dochter zoiets aandoet doe je dat 24/7. Het gaat niet in vlagen, als je ermee wilt stoppen doe je dat op het moment dat je spijt hebt.

Denk ik...

Kruimel schreef op 23-09-2003 @ 20:03:
Ik denk het niet. Mishandelen is vaak op het moment, achteraf hebben ouders dan weleens spijt. Als je je eigen dochter zoiets aandoet doe je dat 24/7. Het gaat niet in vlagen, als je ermee wilt stoppen doe je dat op het moment dat je spijt hebt.

Denk ik...

Sommige ouders mishandelen ook 24/7 en hebben totaal geen spijt daarvan...krijg ik iig de indruk.

@********: Maar bij jou is het dus niet altijd...?

Ik denk dat ouders heel erg goed hun kinderen 'links' laten liggen en niet het beste met hen voor hebben.
Een vriendin van mij wordt al ruim 12 jaar lang geestelijk mishandeld door haar moeder. En die moeder wil altijd alles maar versperren enzo.. Nu is ze van haar fiets gevallen (drie dubbele salto over de schelpjes) en heeft ze iets in haar rug gebroken. Heeft die moeder niet eens zin om haar te helpen dat vin dik zielig

Leonoor schreef op 23-09-2003 @ 20:27:

@********: Maar bij jou is het dus niet altijd...?

Nee

Even als recent voorbeeld: Ik bood aan om langs te komen, het leek hem leuk. Ik kwam daar s'avonds aan. Hij begroette me heel kort, heeft de hele avond geinternet en mij beneden laten zitten. Ik was die avond ziek geworden, hij bleef internetten.Ik had het hem meerdere malen gezegd dus het is niet zo dat hij het niet wist. Hij had niks op. Ik moest mezelf vermaken met mezelf, er was verder nauwelijks wat te doen.
Ik zie niet in waar hij het beste met me voorheeft in deze situatie

Ouders die in eerste instantie geen kinderen wilden, zullen niet zo liefdevol met hun kinderen omgaan. Je zit er tenslotte met een kind opgescheept dat niet gepland was en eigenlijk alleen maar jouw leven verstoord.

Ik heb wel verhalen gelezen en gehoord over mannen die geen kinderen wilden en dat vrouwlief tóch zwanger raakte. het gevolg was dat vader de kinderen het leven zuur maakte of negeerde ze totaal. Beide situaties lijken me absoluut vreselijk.

Er zullen ook moeder zijn die er te laat achterkwamen dat ze zwanger waren en het kind hebben gehouden. Een cabaratiere heeft daar zelfs een show over gedaan. Zij was een ongewenst kind en haar moeder heeft nooit echt van haar gehouden. Ze vertelde het vanuit het perspectief van haar moeder.

Natuurlijk heb je ook carriereyuppen. De kinderen zijn er enkel voor de show. 'Mijn moeder is nu grootmoeder dus die houdt op met zeuren en mijn biologische klok ook.' Om 7.00 bij de creche afzetten voor het ontbijt en om 19.00 ophalen. Dan hebben ze de pyama al aan en kunnen ze zo naar bed.

******** schreef op 23-09-2003 @ 22:59:
Ik zie niet in waar hij het beste met me voorheeft in deze situatie

In die situatie misschien niet, maar in het algemeen misschien wel. Misschien weet/wist ie alleen niet hoe met jou/jouw ziekzijn/enz om te gaan...

******** schreef op 23-09-2003 @ 22:59:
Nee

Even als recent voorbeeld: Ik bood aan om langs te komen, het leek hem leuk. Ik kwam daar s'avonds aan. Hij begroette me heel kort, heeft de hele avond geinternet en mij beneden laten zitten. Ik was die avond ziek geworden, hij bleef internetten.Ik had het hem meerdere malen gezegd dus het is niet zo dat hij het niet wist. Hij had niks op. Ik moest mezelf vermaken met mezelf, er was verder nauwelijks wat te doen.
Ik zie niet in waar hij het beste met me voorheeft in deze situatie

*geeft knuffel*

Leonoor schreef op 24-09-2003 @ 07:17:
In die situatie misschien niet, maar in het algemeen misschien wel. Misschien weet/wist ie alleen niet hoe met jou/jouw ziekzijn/enz om te gaan...

Kan, maar ik blijf het vreemd vinden

Oud voorbeeld: Ik was in de woonkamer aan het spelen. Ik was 6, er was nog niks met me aan de hand om het maar zo te zeggen. Ik had lol, ik maakte een beetje lawaai. Hij zette me in de douche met het licht uit en de deur opslot. Liet me daar soms uren in zitten. Ik jankte, het hielp niet. Uiteindelijk werd ik door mn moeder 'bevrijd'. Mn vader vond dat hij gelijk had en bleef ermee doorgaan als mn moeder weg was. Dit heeft meer dan een jaar lang afgespeeld, dagelijks, of in elk geval vaak. Later kwamen andere maatregelen. Is dit misschien een beter voorbeeld?

[Severus]

Het kan zijn dat een ouder niet van zijn kind houdt... maar ik kan me niet voorstellen dat een ouder niet om zijn kind geeft (om iemand geven is iets anders dan van iemand houden) en er ook niet het beste mee voorheeft. Je hebt toch zeker ook bij andere mensen het beste met hen voor? Met je kind dan al helemaal... toch?

Ripper

[C'est moi]

ik denk dat je dingen door elkaar haalt.
ik denk dat ouders bijna altijd wel van hun kinderen houden, maar dat ze de kinderen pijn doen omdat ze af en toe te goed willen zijn. ik wil wel ff kwijt dat dat natuurlijk niet voor altijd geld.
ik word al jaren psygisch mishandelt door mn ouders en heb het hun al een aantal keren duidelijk gemaakt.


dus ik ben het eens en oneens.


chretienne

******** schreef op 24-09-2003 @ 10:05:
Kan, maar ik blijf het vreemd vinden

Tuurlijk, kan ik me voorstellen, 'k zeg ook niet dat dat niet mag.
't is zo al erg genoeg.

chretienne schreef op 24-09-2003 @ 12:21:
ik denk dat je dingen door elkaar haalt.

Ik haal niks door elkaar.

ik denk dat ouders bijna altijd wel van hun kinderen houden, maar dat ze de kinderen pijn doen omdat ze af en toe te goed willen zijn. ik wil wel ff kwijt dat dat natuurlijk niet voor altijd geld.

Dat is wat ik dus ook zeg.

Maar bijna altijd, is niet altijd. En mijn vraag is dus: zijn er ouders die niet het beste met hun kind voor hebben. En zo ja, wanneer, waarom, vb, enz.

[De Veroorzaker]

simpel voorbeeld: mensen die hun kinderen afstaan en als die naderhand ouder zijn en hun biologische vader/moeder gaan zoeken er niks meer van willen weten.

[C'est moi]

Leonoor schreef op 24-09-2003 @ 12:38:
Ik haal niks door elkaar.


Dat is wat ik dus ook zeg.

Maar bijna altijd, is niet altijd. En mijn vraag is dus: zijn er ouders die niet het beste met hun kind voor hebben. En zo ja, wanneer, waarom, vb, enz.

ik denk het wel ja kijk maar die hun kinderen incest plegen. of vermoorden dat kan je niet zeggen dat je het goed voor hebt met de kind.

chretienne schreef op 24-09-2003 @ 14:10:
ik denk het wel ja kijk maar die hun kinderen incest plegen. of vermoorden dat kan je niet zeggen dat je het goed voor hebt met de kind.

Incest is een vorm van mishandelen, wat maakt dat anders dan de andere vormen? Die ouders kunnen juist ook aanbrengen dat ze juist heel veel van hun kind houden... (Dat het niet op de goede manier is...tja, das weer een heel ander verhaal).

[Quiana]

Of mishandelen, afstaan enz getuigen van geen liefde
(willen/kunnen) geven aan het kind is in elke situatie
af, en zal dus ook per situatie verschillen.

Want, er zijn ook dingen als invloeden uit het verleden,
(ouder die is mishandeld, en dat afreageert), je kind
gedwongen afstaan, enz.

Ik denk dat het geen liefde willen/kunnen geven
vooral in moeilijke(re) situaties is, bijv als het kind
ongewenst is, door verkrachting is verwekt,
hij/zij allerlei (onverwerkte?) gevoelens losmaakt enz.

Mja, je zou dat wel als een soort 'handicap' kunnen zien,
de situaties van hierboven zijn niet echt doorsnee denk ik.

Er zullen ws vast wel ouders zijn die niet om hun kind geven
ed, ook als er geen moeilijke situatie/gevoelens bijspelen,
maar daar kan ik ook geen voorbeeld bij verzinnen...

[Quiana]

******** schreef op 24-09-2003 @ 10:05:
Oud voorbeeld: Ik was in de woonkamer aan het spelen. Ik was 6, er was nog niks met me aan de hand om het maar zo te zeggen. Ik had lol, ik maakte een beetje lawaai. Hij zette me in de douche met het licht uit en de deur opslot. Liet me daar soms uren in zitten. Ik jankte, het hielp niet. Uiteindelijk werd ik door mn moeder 'bevrijd'. Mn vader vond dat hij gelijk had en bleef ermee doorgaan als mn moeder weg was. Dit heeft meer dan een jaar lang afgespeeld, dagelijks, of in elk geval vaak. Later kwamen andere maatregelen. Is dit misschien een beter voorbeeld?

En als hij denkt dat dat de beste manier van opvoeden is?

Dat is niet zo, natuurlijk niet, (imho), maar als hij wel dénkt
dat het zo is, betekent het nog niet dat hij niet het beste
met je voor heeft. Want in zíjn denkwereld heeft hij dus
wél het beste met je voor... Niet iedereen kijkt hetzelfde
tegen dingen aan ed.

[Fade of Light]

******** schreef op 23-09-2003 @ 22:59:

Ik zie niet in waar hij het beste met me voorheeft in deze situatie

en daar ontstaan veel misverstanden tussee mensne. Gevoel voor inleving, begrip en "van een andere kant benaderen" en "verder kijken dan je neus lang is" principe.

overigens niet als aanval bedoelt.