Ik weet niet hoe ik het moet zeggen, of ik het hier wel kàn zeggen.. Ik ben geadopteerd en tot een maand geleden had ik nooit problemen daarmee. Nu ook niet echt, maar door problemen met Nederlandse vrienden die me lieten vallen ben ik heel erg veranderd. Ik ben omgeslagen naar Aziatische kant.. Ik ga alleen nog maar om met Aziaten, ik mijd Nederlandse mensen als vrienden. Ik praat wel met ze, maar ik vertrouw ze niet meer.. Ik kan het niet, ik wil het wel, maar kan het niet..
Ik ben ook heel erg op zoek naar wat en wie ik nu ben.. Ik sta echt op punt van knappen, ik weet het niet helemaal allemaal.. Ik heb sterk het gevoel dat het wel goed komt, maar wanneer..
Ik reageer heel sterk en fel op mensen als ze wat zeggen tegen me, als ik me aangevallen voel. Zeker door nederlandse mensen, en ja ik generaliseer en ik maak onderscheid tussen Nederlanders en Aziaten. Misschien wel fout, maar ik heb gewoon hele nare ervaringn met Nederlanders gehad.. Dat is kut..
Ik ben in de war en continu voel ik me leeg. Ik kom soms slecht uit mijn woorden en ik ga mentaal hard achteruit heb ik het gevoel..
Ik hou me enigzins nog op de been door mezelf het doel te stellen alles van me af te schrijven (gedichten) en ik wil over een jaar een bundel hebben uitgegeven. Ik heb dat nodig. Enig houvast..
Hebben sommigen van jullie dit ook?
Iedereen wordt onderschat
Beoordeeld op wat men heeft en had
Op bezit, rijkdom en royaal
Maar ook ik heb een verhaal
Want rijkdom zegt niks over hoe iemand is
Altijd over het hebben, maar niet over gemis
Over ziel en hart en het innerlijk van mens
Want waar is limiet, waar is iemands grens
Iedereen krijgt een etiket opgeplakt
Boordeeld op wat men heeft en had
Op uiterlijk prestaties en religie
Maar ook ik heb meer precisie
Arun
__________________
http://www.extraordinary-arun.com/
|