Stel....

Stel... je kent iemand al ruim 6 jaar... en je hebt echt altijd gevoelens gehad voor die persoon (die persoon is voor jou dé Ware). Soms dacht je dat die persoon voor jou hetzelfde voelt/voelde, en soms dacht je van niet. Het was altijd heel erg moeilijk om uit zijn/haar gedrag te concluderen of hij/zij ook gevoelens voor jou had. Hij/zij vertoonde altijd dubbelzinnig gedrag met dubbelzinnige blikken, complimentjes en woordspelingen. De ene keer kon hij/zij heel warm en 'close' met je zijn, en de andere keer juist weer koud en afstandelijk.

Na 6 jaar komt opeens het hoge woord eruit en blijkt die persoon ook verliefd op jou te zijn (hij/zij durfde het niet eerder te vertellen vanwege onzekerheid en angst). Eindelijk is alles helemaal duidelijk, en eindelijk valt alles op zijn plaats.

Na een paar weken elkaar opnieuw te leren kennen (als lovers; voorheen kenden jullie elkaar voornamelijk als vrienden of kennissen), gaan jullie met elkaar naar bed. En dat blijkt helemaal tegen te vallen in vergelijking met wat je je 6 jaar lang hebt voorgesteld van hoe het zou zijn. Hij/zij heeft een lieflijk en mooi gezicht en een prachtig karakter, maar een heel lelijk lichaam. En de seks is ook niet echt geweldig, omdat jij al ervaren bent en jouw object of affection nog maagd was voordat jij met hem/haar naar bed ging. Bovendien is hij/zij een beetje preuts en schaamt hij/zij zich voor zijn/haar lichaam (door die onzekerheid is hij/zij ook erg gesloten en niet echt spraakzaam over meer intieme en emotionele dingen).

Wat nu? Heb je je geliefde 6 jaar lang teveel geïdealiseerd en blijkt hij/zij toch niet zo perfect te zijn als je denkt? Blijf je dan bij hem/haar ondanks het lelijke lichaam en de slechte seks (en help je je geliefde om die muur van geslotenheid af te breken), omdat je vindt dat seks toch niet het belangrijkste is? Je was in eerste instantie toch gevallen op het karakter van de persoon zelf en zijn/haar uitstraling, en daar ben je 6 jaar lang toch verliefd op geweest?
Of kom je erachter dat uiterlijkheden en goede seks toch belangrijker voor je zijn dan je altijd al had gedacht, en besluit je die persoon te dumpen (ook al is hij/zij op alle andere vlakken bijna perfect voor jou)? Bovendien blijkt je geliefde in werkelijkheid gesloten te zijn en een minderwaardigheidscomplex te hebben, wat praten over de meer intieme en emotionele zaken moeilijk maakt. Jij hebt geen zin om je in te zetten voor een relatie die dan een beetje te zwaarmoedig en te serieus wordt, en je hebt ook geen zin om die persoon van zijn/haar minderwaardigheidscomplex af te helpen en uit de schulp te halen. En dus dump je hem/haar?

Wat zou jij doen in deze situatie? Wat vind je van iemand die bij die persoon blijft, en wat vind je van iemand die dat niet zou doen?

Seks kun/moet je leren. Als jij niet bereid bent je partner daarbij te helpen, moet je je misschien af gaan vragen of je je partner wel echt als partner wilt, i.p.v. als vriend(in).

En tja, als je niet over dat lelijke lichaam heen kunt stappen ben je misschien wel verliefd op het beeld dat je gecreëerd hebt i.p.v. op de persoon zelf. Het is aan jou om te beslissen of de echte versie leuk genoeg is.
Als jij geen zin hebt om je in te zetten voor een relatie die "te serieus" wordt, waarom bestempel je je partner dan als de ware?

[Some]

Pfoe wat een lang verhaal en best ingewikkeld verhaal. Ik moet zeggen dat ik bij me ex de sex niet echt super vond (denk ik, ik weet niet hoe het bij andere is want heb verder geen bedpartners gehad) maar dat kwam omdat ze best onzeker was. Daarom deden we het niet altijd en ze last had van dr liezen waardoor te lang sex (half uur) al vermoeiend werd. Verder hield ik wel genoeg van haar dus zou dr daardoor niet dumpen ondanks ik sex erg belangrijk vind. Ik denk dat het er maar net aan ligt hoeveel je voor die persoon voelt. Maar als je 6 jaar lang veel aan die persoon heeft gedacht en gevoeld en zoals jij het omschrijft en het valt tegen in bed, en dr lichaam maar de rest is bijna perfect waarom zou je dan niet de relatie aangaan. Je kan de sex als je ervaren bent toch leren aan haar?
Ik vind het een beetje lastig om antwoord te geven en na 6 jaar dat je dacht dat die de ware was en het valt 'tegen' kan het best lastig worden.

[@pie]

6 jaar is een flinke tijd om je allerlei droom- en ideaalbeelden voor te stellen.. nu ze toch iets anders blijkt te zijn zul je ermee moeten leren leven of ermee ophouden, anders ga je haar in jouw fantasie proberen te veranderen (en das weer nadelig voor haar)..

Als het een vriend* is van je, dan weet je toch van te voren al dat
hij* gesloten is en een minderwaardigheidscomplex heeft..Maar als je hem alleen van een afstand zou zien, maakt je idd een droom beeld/ideaal beeld.
En met sex moet je elkaars lichaam eerst leren kennen en je moet hem dingen leren, vertellen etc. Dat groeit (tenminste vaak) en word dan steeds beter.
En je zult waarschijnlijk op hem gevallen zijn omdat ie een leuk koppie heeft of aantrekkelijk is, dus van dat 'lelijke lichaam' moet je niet zoveel van aantrekken. Persoonlijk zou ik het wel vervelend vinden als hij niet los zou komen en niet over zijn gevoelens praat. En als de sex niet beter zou worden zou ik dat ook een grote minpunt vinden, maar zou het niet uitmaken als dat het enige is. Maar ik zorg dat ik eerst vrienden word, weet hoe die persoon is en dan pas een relatie beginnen.

*mannelijke vorm kun je zelf invullen als vrouwelijke vorm

Para! schreef op 26-09-2003 @ 11:24:
Seks kun/moet je leren. Als jij niet bereid bent je partner daarbij te helpen, moet je je misschien af gaan vragen of je je partner wel echt als partner wilt, i.p.v. als vriend(in).

Mee eens. Alle begin is moeilijk en ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat iemand het zou uitmaken om het enkele feit dat de ander nog niet goed (genoeg) in bed is. Dan heb je wel erg weinig geduld.

En tja, als je niet over dat lelijke lichaam heen kunt stappen ben je misschien wel verliefd op het beeld dat je gecreëerd hebt i.p.v. op de persoon zelf. Het is aan jou om te beslissen of de echte versie leuk genoeg is.
Als jij geen zin hebt om je in te zetten voor een relatie die "te serieus" wordt, waarom bestempel je je partner dan als de ware?

Toch is het effect van een heel lelijk lichaam niet te onderschatten. Als je heel verliefd op iemand bent compenseert dat veel, maar niet alles: liefde maakt niet blind, maar slechtziend. Er zijn grenzen.

[Gothic]

nare man schreef op 26-09-2003 @ 11:54:
Toch is het effect van een heel lelijk lichaam niet te onderschatten. Als je heel verliefd op iemand bent compenseert dat veel, maar niet alles: liefde maakt niet blind, maar slechtziend. Er zijn grenzen.

En daarbij blijf je niet verliefd, zodra dat weggaat zie je de dingen waar je minder blij mee bent (nog duidelijker)...

GEwoon doorknokken, natuurlijkis het niet allemaal meteen geweldig.. ik bedoel... wat wil je?!
Maar ik zou het niet zo lang volgehouden hebben in de eerste plaats. 6 jaar Zo verlegen ben ik nu ook weer niet.

[WispereR]

Ben je verliefd op haar of op een illusie die zich in zesjaar tijd gevormd heeft?!

[-bambi-]

Je kunt het natuurlijk gewoon proberen (het kan altijd nog uit)
Maar als je niet verliefd bent op haar heeft het zowiso geen zin denk ik.

Gothic schreef op 26-09-2003 @ 14:04:
En daarbij blijf je niet verliefd, zodra dat weggaat zie je de dingen waar je minder blij mee bent (nog duidelijker)...

Precies. Ik zou me eerder afvragen waar ik die zes jaar verliefd op ben geweest. Als je verliefd bent ga je fantaseren, je fantaseert neem ik aan ook over seks met of in ieder geval het lichaam van die persoon, als dat dan ontzettend blijkt tegen te vallen kan het met de roze wolk wel eens snel gedaan zijn.

[Lilything]

*omhelst*

dankzij dit soort posts kom ik misschien ooooit nog over mn 5 jaar oude crushje heen die zich sporadisch weer laat zien...maar er altijd toch wel is maar de crush is nu ff weg dus

tuurlijk heb jij n fantasiebeeld van haar! En dat fantasiebeeld moet je aan alle kanten bijstellen.....maar ze moet het sexen denk ik even 'leren' en dat kun jij haar vast wel.....en als t echt nie beter wordt kun je daar nog even over nadenken...

en wat is n lelijk lichaam vergeleken bij n super innerlijk?

kijk t nog even aan zou ik zeggen

ik zou wel mijn best doen om er iets van te maken, maar als dat niet lukt dump ik em

Ik kan me niet voorstellen dat ik na 6 jaar nog niet zou weten of hij een leuk lichaam heeft, kleding of niet. En bovendien, als je verliefd bent, vind je hem mooi ongeacht of zijn lichaam nou wel je algemene smaak is of niet (als ik verliefd ben, vind ik magere latten net zo leuk als breedgeschouderde jongemannen, hoor).

Ik kan me alleen niet voorstellen dat ik 6 jaar lang verliefd zou zijn op dezelfde persoon. Bijna 3 jaar, ja. 6 jaar? Nooit.

[Manuzhai]

Ik kan me voorstellen dat die persoon bij die ander weggaat, omdat hij/zij kennelijk niet langer verliefd is op die ander. Ik kan me ook wel enigszins voorstellen dat diegene toch doorgaat met de relatie, en aan de tekortkomingen probeert te werken.

Overigens ben ik zelf acht jaar verliefd op een dame die deze liefde helaas niet beantwoordt. Beetje jammer, maar helaas.

[BrunetJuh]

6 jaar is lang! magoe, als het toch allemaal tegenvalt zou ik het denk ik uitmaken of ik moet zeker weten dat hij de ware is! met de seks kn het altijd nog goedkomen. die ander kan het ook niet helpen dat hij/zij onzeker is over zijn of haar lichaam!