Fluisterwind...
De fluisterwind, en dan die woorden,
die er niet hoorden maar toch spraken.
Een laken, vol met herkenning en spijt,
scheld alles kwijt, waar ik alleen ben.
De dingen die ik niet ken, maar zacht,
en onverwacht in mijn hoofd rondspoken.
Waar ik niet op durf te hopen, maar ik,
blijf verstikt in mijn vervreemde gedachten.
Laat hem maar wachten is jouw raad,
voeg woord bij daad zegt mijn eigen stem.
En ik herken, de woorden die ik zeggen zou,
maar tegen jou, nooit uit kan spreken.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|