je telkens maar weer willen bewijzen bij je partner.

[Optima]

ik word moe van mezelf. Waarom? Na 2 jaar relatie lukt het me nog niet om relaxt te zijn.

Tot op de dag van vandaag doe ik er alles aan om 'goed over te komen' bij mijn vriend. Ik wil niet dat hij mijn zwakheden ziet. Het gaat hier om praktische dingen als dat ik niet kan skieën, dat ik niet goed ben in kaarten, etc.

Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen dat hij me ziet falen, dat ik zeg maar een loser ben. Ik wil een vriendin zijn waar hij trots op is, niet eentje die hij ziet als kluns...

maar toch..weet ik dat hij bij me blijft, en ik kan het maar niet afleren om telkens te letten op wat ik doe.

hoe kan ik relaxen?

[FOOIJDONK]

je vriend is tog ook niet overal goed in??

jij ziet zijn zwakheden tog ook,

en ik neem niet aan dat je hem een loser vind??

FOOIJDONK begrijpt het niet helemaal
*zal wel typisch vrouwending zijn*

[Optima]

FOOIJDONK schreef op 04-10-2003 @ 12:23:
je vriend is tog ook niet overal goed in??

ja maa rik denk dat ik meer, ehm, toegeeflijk ben, dan hij. Op het gebied van imperfecties dan he.

[Some]

Optima schreef op 04-10-2003 @ 12:28:
ja maa rik denk dat ik meer, ehm, toegeeflijk ben, dan hij. Op het gebied van imperfecties dan he.

Don't worry, be happy.
Sorry ik weet het ook niet, kom gewoon iig overtuigend over en laat je niet zien als een loser. Jij bent vast beter in andere dingen en laat DAT dan zien.

Daar heb ik ook last van, niet zozeer tegenover mijn vriend, maar meer tegenover mezelf en de rest van de wereld (en daar valt hij ook onder, natuurlijk). Jezelf 'dwingen' om te relaxen klinkt volstrekt tegenstrijdig, maar ik denk dat het de enige manier is om ervoor te zorgen dat het vanzelf gaat. Ik neem aan dat je wel wéét dat het niet erg is als je iets niet kan, zo lang je het maar probeert... ik probeer nu om dat steeds tegen mezelf te zeggen als ik eigenlijk de neiging heb om me groot te houden, ik weet nog niet of het werkt maar ik hoop van wel

[psychobunny]

heb ik ook gehad tegenover mn vriend. voordat ie bleef slapen wou ik niet dat ie me 's morgens zag,ongeshminkt (wat eig. geen verschil maakt..), of ziek, of walgelijke foto's zag van me...
k wou dattie me de liefste,knapste,mooiste,enz. vond,en dat ie trots op me was...tot 't me doordrong dat ie dat hoe dan ook van je vindt,hij's je vriend voor iets hé

Hmm, ik snap jou niet. Een paar maanden geleden was hij nog de grootste hufter op deze planeet, toen een lieve vriend en nu wil je werkelijk alles doen om zoveel mogelijk aan zijn ideaalbeeld te voldoen.

Hoe kan ik relaxen?

Bedenken dat je een mens bent en geen perfect afgerichte robot. Perfectie is strijdig met mens zijn.

*hoe herkenbaar allemaal*

gelukkig geeft de mijne toe ook wel eens hetzelfde te hebben als ik op dit gebied, dat verlicht de boel toch wel. t enige wat je er aan kan doen is gewoon langzaam aan proberen jezelf te worden.

[Studentje]

Als hij je een kluns zou vinden had ie je allang gedumpt. Je denkt toch niet echt dat je je vriend twee jaar lang kunt neppen? Hij heeft jouw 'imperfecties' heus wel gezien, anders heb je niet echt een goede relatie.

Optima schreef op 04-10-2003 @ 12:28:
ja maa rik denk dat ik meer, ehm, toegeeflijk ben, dan hij. Op het gebied van imperfecties dan he.

Met andere woorden, hij is gewoon strontarrogant en eigenwijs?

[Xanandu]

ik kan ook niet kaarten, ik schaamde me kapot

[sweet lover]

Weet je, ik denk dat je vriend heeeel trots op jou zal zijn als je hem laat zien hoe je echt bent, anders gaat hij misschien denken dat hij te min voor je is en ik denk niet dat je dat wil. Sommige jongens vinden het juist goed om te weten dat hun partner ook niet perfekt is in alles.

hij: "ze is me wat te aardig"
ik: "maar ik ben toch ook aardig?"
hij: "mensen hebben altijd zo'n overheersende eigenschap, als dat aardigheid is vind ik dat stom, dat is bij jou niet zo, bij jou overheerst je oenigheid"

Klunzigheid enzo is toch juist fantastisch? Perfectie is toch juist wal-ge-lijk

Ik zou zo doodvermoeid worden van een vriend/vriendin die alsmaar perfect probeert te zijn, ik zou me er zelfs beledigd door voelen.

In ieder geval begrijp ik ook geen reet van jou.. De perfecte vriendin zou toch niet op een forum dr vriend lopen bestempelen tot een egoïst, een hufter en een eikel, dus zo perfect ben je niet. Streef je niet gewoon naar perfectionisme voor jezelf, i.p.v. voor je vriend?

[barbara.inc]

Ik heb hetzelfde, maar dan met mn uiterlijk. ik vond het vreselijk als mn (nu ex)vriend me zag als mn haar slecht zat, of als mn make-up niet goed zat. Bij em blijven slapen vond ik dan ook vreselijk, omdat ik er 's ochtens uitzie als Frankenstein...dus zorgde ik altijd dat ik heel vroeg wakker was, zodat ik alles ff kon fatsoeneren. Terwijl hij het niet eens zag of ik mn haar had gedaan of niet....en uiteindelijk riep ie dan ook: Lieverd, ik hou van jou, en natuurlijk ben ik ook op je uiterlijk gevallen, maar zelfs met uitgelopen make-up en coupe windhoos ben je perfect, omdat jij jij bent...
daarna werd ik wel wat relaxter, dus probeer het er es met em over te hebben

[kastdeur]

Nee geen last van. Als ik bij iemand mezelf kan zijn, is dat wel bij hem.

[de abt van sion]

Optima schreef op 04-10-2003 @ 12:13:
ik word moe van mezelf. Waarom? Na 2 jaar relatie lukt het me nog niet om relaxt te zijn.

Tot op de dag van vandaag doe ik er alles aan om 'goed over te komen' bij mijn vriend. Ik wil niet dat hij mijn zwakheden ziet. Het gaat hier om praktische dingen als dat ik niet kan skieën, dat ik niet goed ben in kaarten, etc.

Ik kan het gewoon niet over mijn hart verkrijgen dat hij me ziet falen, dat ik zeg maar een loser ben. Ik wil een vriendin zijn waar hij trots op is, niet eentje die hij ziet als kluns...

maar toch..weet ik dat hij bij me blijft, en ik kan het maar niet afleren om telkens te letten op wat ik doe.

hoe kan ik relaxen?

Je weet het misschien niet, maar je hebt een ziekte, of liever: een ssoort ziekte. Je bent "hooggevoelig", een HSP. Als je de symptomen onderkent, is er goed mee te leven. Echt waar.
Sterkte.

[de abt van sion]

Jadie schreef op 04-10-2003 @ 14:11:

1) Bedenken dat je een mens bent en geen perfect afgerichte robot.
2) Perfectie is strijdig met mens zijn.

1) Juist.
2) De hang naar perfectie niet. Optima heeft geen last van perfectie, dat is nu juist haar probleem. Ze heeft last van de hang naar perfectie.

Het is gewoon haar gevoelige aard, typisch voor de denkende mens.

[de abt van sion]

Dusjcrib schreef op 04-10-2003 @ 18:41:

1) In ieder geval begrijp ik ook geen reet van jou.. De perfecte vriendin zou toch niet op een forum dr vriend lopen bestempelen tot een egoïst, een hufter en een eikel, dus zo perfect ben je niet.
2) Streef je niet gewoon naar perfectionisme voor jezelf, i.p.v. voor je vriend?

1) Doet ze dat dan?
2) Ze is inderdaad nog lang niet in balans. Dat maak ik op uit haar verhaal hier. Voordat je de ander kunt liefhebben, moet je eerst jezelf (leren) liefhebben. En dat doet Optima niet.

de abt van sion schreef op 05-10-2003 @ 00:08:
2) De hang naar perfectie niet. Optima heeft geen last van perfectie, dat is nu juist haar probleem. Ze heeft last van de hang naar perfectie.

2.) Ik zie dat kennelijk anders dan zij.
Een mens kan niet perfect zijn dus streven naar absolute perfectie is zinloos. Het is een mooi streven, maar compleet zinloos.

[kHebTrekInWatLekkers]

Jadie schreef op 05-10-2003 @ 00:41:
2.) Ik zie dat kennelijk anders dan zij.
Een mens kan niet perfect zijn dus streven naar absolute perfectie is zinloos. Het is een mooi streven, maar compleet zinloos.

Jadie heeft hier helemaal gelijk...

Streven naar perfectie kan opzich wel maar brengt een onevenredig hoeveelheid energie met zich mee... Hier geldt duidelijk de 80/20 regel. dwz dat met 20% van de energie 80% van de effectiviteit wordt behaald. Wil je die andere 20% er ook nog bij pakken zul je daar 4x zoveel energie in moeten stoppen.

Niet voor niks dat managers in het bedrijfsleven gebruik maken van deze regel.

[Danny]

Optima.. die jongen heeft voor jou gekozen. Niet alleen je (bijv.) aanstekelijke lach, mooie kleding, zachte streling, mooie porsche of wat er nog meer voor de deur moge staan.. maar voor JOU als "geheel". Ook je mindere zijden.

De motieven per jongen, om voor een meisje te 'gaan', verschillen. Maar ik denk dat het bij de meeste uitgepuberde jongens redelijk overeenkomt.. Kiezen voor het uiterlijk is niet zo heel zinvol, dat is over een jaar of 30 toch een stuk minder aantrekkelijk. Je moet het dan toch écht hebben van het innerlijk.

Hij is van jouw doen en kunnen overtuigd. Van alle facetten. Ook de minderen. Besef dat, geniet er van.. Jullie houden het al twee jaar vol? Dan mag je er langzaam-bij-beetje vanuit gaan dat het wel goed zit. Relax

Danny

de abt van sion schreef op 05-10-2003 @ 00:13:
1) Doet ze dat dan?
2) Ze is inderdaad nog lang niet in balans. Dat maak ik op uit haar verhaal hier. Voordat je de ander kunt liefhebben, moet je eerst jezelf (leren) liefhebben. En dat doet Optima niet.

Ik kan me een hoop 'geklaag' herinneren ja, maar ik heb geen zin om dat nu terug te gaan zoeken.

[de abt van sion]

Jadie schreef op 05-10-2003 @ 00:41:

1) Ik zie dat kennelijk anders dan zij.
2) Een mens kan niet perfect zijn dus streven naar absolute perfectie is zinloos. Het is een mooi streven, maar compleet zinloos.

1) Dat denk ik ook wel.
2) Een mens kan de perfectie niet bereiken, dat is waar, denk ik. Maar toch is streven naar perfectie niet zinloos, en zeker niet compleet zinloos. Naar perfectie streven maakt je uiteindelijk - in alle, of in ieder geval in vele opzichten - een beter mens, denk je eigenlijk toch ook niet?
Ik bedoel: wie niet naar perfectie streeft, blijft stilstaan, en stilstaan betekent: bederf, rotting, stank. Denk maar aan stilstaand water.

[de abt van sion]

Dusjcrib schreef op 05-10-2003 @ 12:06:
Ik kan me een hoop 'geklaag' herinneren ja, maar ik heb geen zin om dat nu terug te gaan zoeken.

Nee, laat de beerput maar dicht.

de abt van sion schreef op 04-10-2003 @ 23:57:
Je weet het misschien niet, maar je hebt een ziekte, of liever: een ssoort ziekte. Je bent "hooggevoelig", een HSP. Als je de symptomen onderkent, is er goed mee te leven. Echt waar.
Sterkte.

Waar baseer je dat op, aangezien je het zo stellig zegt..

[de abt van sion]

Dusjcrib schreef op 05-10-2003 @ 13:00:
Waar baseer je dat op, aangezien je het zo stellig zegt..

Op haar eigen topics en op haar reacties op de topics van anderen de laatste jaren. Onder meer.

En bovendien: ik herken er wel iets van mezelf in.

de abt van sion schreef op 05-10-2003 @ 12:52:
1) Dat denk ik ook wel.
2) Een mens kan de perfectie niet bereiken, dat is waar, denk ik. Maar toch is streven naar perfectie niet zinloos, en zeker niet compleet zinloos. Naar perfectie streven maakt je uiteindelijk - in alle, of in ieder geval in vele opzichten - een beter mens, denk je eigenlijk toch ook niet?
Ik bedoel: wie niet naar perfectie streeft, blijft stilstaan, en stilstaan betekent: bederf, rotting, stank. Denk maar aan stilstaand water.

Ik streef naar verbetering van mezelf maar niet naar perfectie. Je moet eisen stellen aan jezelf die redelijk zijn en perfectie hoort daar, imo, niet bij.
Het enige dat ik zie bij mensen die naar perfectie streven is frustratie en teleurstelling omdat ze hun doel nooit bereiken. Wat hen dus nog imperfecter maakt. :>

Als je niet naar perfectie streeft, streef je dus ook niet naar vooruitgang? Ik vind het een scheve vergelijking.

[de abt van sion]

Jadie schreef op 05-10-2003 @ 21:04:
Ik streef naar verbetering van mezelf maar niet naar perfectie. Je moet eisen stellen aan jezelf die redelijk zijn en perfectie hoort daar, imo, niet bij.
Het enige dat ik zie bij mensen die naar perfectie streven is frustratie en teleurstelling omdat ze hun doel nooit bereiken. Wat hen dus nog imperfecter maakt. :>

Als je niet naar perfectie streeft, streef je dus ook niet naar vooruitgang? Ik vind het een scheve vergelijking.

Een scheve vergelijking. Tja, misschien heb je daar wel gelijk in. Jij relativeert het woord perfectie en vervangt het door verbetering. Dat is niet verkeerd, althans voor veel mensen, en het maakt het leven wel gemakkelijker.
Aan de andere kant zullen er altijd mensen blijven die naar meer streven. Wat wat zijn "eisen die redelijk zijn"? Eisen die verhinderen dat je je nek moet uitsteken? Eisen die het leven eenvoudig houden? Eisen die jezelf populair houden bij anderen?
Er zijn dus drie graden: streven naar verbetering, streven naar perfectie en streven naar de absolute perfectie (gesteld dat dat mogelijk is).
Persoonlijk zou ik verbetering niet genoeg vinden.

de abt van sion schreef op 05-10-2003 @ 21:25:
Een scheve vergelijking. Tja, misschien heb je daar wel gelijk in. Jij relativeert het woord perfectie en vervangt het door verbetering. Dat is niet verkeerd, althans voor veel mensen, en het maakt het leven wel gemakkelijker.
Aan de andere kant zullen er altijd mensen blijven die naar meer streven. Wat wat zijn "eisen die redelijk zijn"? Eisen die verhinderen dat je je nek moet uitsteken? Eisen die het leven eenvoudig houden? Eisen die jezelf populair houden bij anderen?
Er zijn dus drie graden: streven naar verbetering, streven naar perfectie en streven naar de absolute perfectie (gesteld dat dat mogelijk is).
Persoonlijk zou ik verbetering niet genoeg vinden.

Ik vind iets een redelijke eis als ik er na een tijdje ook werkelijk aan kan voldoen. Daarna kan ik de lat weer een stuk hoger leggen. Perfectie is niet iets waar ik ooit aan kan voldoen en eerlijk gezegd word ik daar zeer moedeloos van.

Jij vind verbetering een graadje minder dan perfectie, ik ben dat niet met je eens. Het enige verschil is dat je bij verbetering of vooruitgang streeft naar iets wat je op den duur kan waarnemen, bij (absolute) perfectie is dat niet mogelijk.

Eisen die verhinderen dat je ergens moeite voor moet doen zijn geen eisen. Dat lijkt meer op een klein verzoek. "Gut, ik wil eigenlijk wat meer discipline maar ik wil er niet voor werken." Zoiets?

[de abt van sion]

Jadie schreef op 05-10-2003 @ 22:05:

1) Ik vind iets een redelijke eis als ik er na een tijdje ook werkelijk aan kan voldoen. Daarna kan ik de lat weer een stuk hoger leggen. Perfectie is niet iets waar ik ooit aan kan voldoen en eerlijk gezegd word ik daar zeer moedeloos van.

2) Jij vind verbetering een graadje minder dan perfectie, ik ben dat niet met je eens. Het enige verschil is dat je bij verbetering of vooruitgang streeft naar iets wat je op den duur kan waarnemen, bij (absolute) perfectie is dat niet mogelijk.

3) Eisen die verhinderen dat je ergens moeite voor moet doen zijn geen eisen. Dat lijkt meer op een klein verzoek. "Gut, ik wil eigenlijk wat meer discipline maar ik wil er niet voor werken." Zoiets?

1) Als je na iets te hebben bereikt, de lat weer hoger legt en naar een nieuwe verbetering gaat streven, lijkt je gedrag toch weer op dat van iemand die naar perfectie streeft. Alleen is jouw aanpak "gradueler". Wat jij - denk ik - vanuit een nuchtere visie probeert te vermijden, is dat je ineens van niet-perfect naar perfect moet overgaan, wat inderdaad niet kan zonder vallen en opstaan en wat dus moedeloos kan stemmen.
2) Daar zit wel wat in, ja. Mensen die naar perfectie streven, verliezen vaak de gewone kanten van het leven uit het oog. Dat komt omdat hun gevoel voor nuchterheid niet optimaal (meer) werkt. Toch denk ik dat het mogelijk is dat je een hoge graad van perfectie bereikt, maar dat kan inderdaad ook stapsgewijze.
3) Ja, dat bedoelde ik. Ik vind dat er teveel mensen zijn die nauwelijks eisen aan zichzelf stellen. Die nauwelijks naar verbetering, laat staan naar perfectie streven. Dat stemt mij eigenlijk droeviger dan wanneer iemand niet slaagt in zijn streven naar perfectie.

de abt van sion schreef op 05-10-2003 @ 23:38:
1) Als je na iets te hebben bereikt, de lat weer hoger legt en naar een nieuwe verbetering gaat streven, lijkt je gedrag toch weer op dat van iemand die naar perfectie streeft. Alleen is jouw aanpak "gradueler". Wat jij - denk ik - vanuit een nuchtere visie probeert te vermijden, is dat je ineens van niet-perfect naar perfect moet overgaan, wat inderdaad niet kan zonder vallen en opstaan en wat dus moedeloos kan stemmen.

Je was me voor. Ik bedacht net een voorbeeld.

Ik moest net ineens denken aan: "Reach for the stars." oftewel: probeer het onmogelijke, probeer perfectie te bereiken. Eerst vond ik het nogal bekrompen van mezelf dat ik het niet probeerde. Waarom niet streven naar perfectie?
Later bedacht ik dat je wel vanaf het balkon kon gaan staan grijpen naar de sterren maar dat het veel efficienter is om eerst de theorie van de zwaartekracht te ontdekken, een ruimteschip te bouwen en vervolgens naar de sterren te vliegen. Dus eigenlijk streef ik ook naar perfectie maar gebruik ik een stappenplan. Maar dat had je al door.

2. Ik ben het met je eens dat je een hoge mate van perfectie kan bereiken. Maar het betreft vaak maar een paar gebieden waar de persoon in kwestie al veel talent voor had of jarenlang op heeft geoefend. Hangt perfectie niet samen met imperfectie? Voor elk talent waar je op oefent en perfectioneert is er een die je verwaarloost.

3. Je krijgt meer voldoening uit streven naar vooruitgang dan op de bank hangen en wensen dat je slimmer, slanker, vriendelijker, onafhankelijker, atletischer of wat dan ook bent. Dat heb ik de laatste tijd wel ondervonden.

[de abt van sion]

Jadie schreef op 06-10-2003 @ 00:43:
Je was me voor. Ik bedacht net een voorbeeld.

Ik moest net ineens denken aan: "Reach for the stars." oftewel: probeer het onmogelijke, probeer perfectie te bereiken. Eerst vond ik het nogal bekrompen van mezelf dat ik het niet probeerde. Waarom niet streven naar perfectie?
Later bedacht ik dat je wel vanaf het balkon kon gaan staan grijpen naar de sterren maar dat het veel efficienter is om eerst de theorie van de zwaartekracht te ontdekken, een ruimteschip te bouwen en vervolgens naar de sterren te vliegen. Dus eigenlijk streef ik ook naar perfectie maar gebruik ik een stappenplan. Maar dat had je al door.

2. Ik ben het met je eens dat je een hoge mate van perfectie kan bereiken. Maar het betreft vaak maar een paar gebieden waar de persoon in kwestie al veel talent voor had of jarenlang op heeft geoefend. Hangt perfectie niet samen met imperfectie? Voor elk talent waar je op oefent en perfectioneert is er een die je verwaarloost.

3. Je krijgt meer voldoening uit streven naar vooruitgang dan op de bank hangen en wensen dat je slimmer, slanker, vriendelijker, onafhankelijker, atletischer of wat dan ook bent. Dat heb ik de laatste tijd wel ondervonden.

1) Ja, dat was helder. Maar nu licht je het heel duidelijk toe.
2) Perfectie en imperfectie vullen elkaar aan. Zonder imperfectie geen perfectie. Dat maakt dat mensen die teluergesteld zijn als ze de perfectie niet bereiken, ook zo labiel worden. Ik geloof overigens niet dat je met elk geperfectioneerd talent een ander talent verliest. Volgens mij gaat het dan eerder om iets wat je toch niet echt interesseert. Niet?
3) Ik voel wel wat voor jouw theorie om het woord perfectie te vervangen door vooruitgang, maar dan eerder: streven naar vervolmakende vooruitgang. Wat bedoel je overigens met: dat heb ik ondervonden?

[Optima]

1)
2) ondanks alle speculaties mis ik de kern, die ik zojuist zelf gevonden heb.

Mijn slagen is afhankelijk van anderen. Ikzelf kan nooit tegen mezelf zeggen 'dit is je gelukt'. Constant heb ik bevestiging nodig vanuit mijn omgeving. Kijk naar het maken van essay's. Ze kunnen nooit goed gelukt zijn, als de docent oordeelt dat het maar een 7 waard is.

Aan mijn acties ken ik geen waarden toe. Anderen doen dat. daarom denk ik dat mijn vriend mij daarop zal beoordelen, en ik via zijn beoordeling mezelf zal beoordelen.

Het is tijd dat ik geen dingen doe voor anderen, maar voor mezelf. Het nadeel is dat die drijfveer me tot nu toe erg ver gebracht heeft. De behoefte om de medemens tevreden te stellen geeft mij innerlijke rust. Aan de andere kant ga ik dood van ellende als dit niet lukt. Dit 'niet slagen' is echter volledig afhankelijk van MIJN verwachtingen van wat die andere persoon onder 'slagen' VERSTAAT'




nouja, poging tot uitleg, resultaat is onduidelijkheid............

[Optima]

p.s.

zoek je perfectie binnen jezelf, of naar je omgeving toe?

( ik het laatste)

[Unexplained]

Zie Carl Jung.

de abt van sion schreef op 06-10-2003 @ 00:51:
2) Perfectie en imperfectie vullen elkaar aan. Zonder imperfectie geen perfectie. Dat maakt dat mensen die teluergesteld zijn als ze de perfectie niet bereiken, ook zo labiel worden. Ik geloof overigens niet dat je met elk geperfectioneerd talent een ander talent verliest. Volgens mij gaat het dan eerder om iets wat je toch niet echt interesseert. Niet?
3) Ik voel wel wat voor jouw theorie om het woord perfectie te vervangen door vooruitgang, maar dan eerder: streven naar vervolmakende vooruitgang. Wat bedoel je overigens met: dat heb ik ondervonden?

2. zo ongeveer
3. Ik werd de afgelopen maanden nogal geconfronteerd met het feit dat ik haast geen steek uitvoerde. Nu ik wél wat doe, voel ik me een stuk beter.

Optima schreef: Mijn slagen is afhankelijk van anderen. Ikzelf kan nooit tegen mezelf zeggen 'dit is je gelukt'. Constant heb ik bevestiging nodig vanuit mijn omgeving. Kijk naar het maken van essay's. Ze kunnen nooit goed gelukt zijn, als de docent oordeelt dat het maar een 7 waard is.

Als je constant bevestiging nodig hebt vanuit je omgeving ben je niet gezond bezig. Zo kan iemand jou maken of breken met een cijfer of een zin. Zal je er ook niet tegenin gaan als je een veel te laag cijfer krijgt? Als een leraar mij een onvoldoende geeft, wil ik tenminste weten waarom ik die onvoldoende krijg. Zo kan ik later op die punten letten waardoor ik het waarschijnlijk beter doe.
Bovendien moet je er ook rekening mee houden dat er figuren rondlopen die het leuk vinden om jou de grond in te boren. Dan word je afgeblaft omdat ze iets tegen jou hebben, niet omdat jij het zo vreselijk slecht hebt gedaan.
Eigenwaarde en zelfvertrouwen zijn heel wat waard hoor.

Zoek je perfectie binnen jezelf, of naar je omgeving toe?

Ik zoek perfectie binnen mijzelf. Je constant schikken naar andermans wensen is niet alleen frustrerend maar ook onhaalbaar. (of begrijp ik de vraag verkeerd?)
Ik kijk liever naar wat ik vind dat er mis is. Anderen hebben daar wel invloed op maar ze zijn geen bepalende factor.
Bijvoorbeeld: meerdere personen geven aan dat ik te gesloten ben. Dan ga ik eerst bij mezelf na of dat waar is. Als ik tot de conclusie kom dat mijn gesloten karakter problemen oplevert in diverse relaties en in de toekomst mogelijk meer problemen veroorzaakt, dan doe ik daar wat aan. Als ik vind dat ze zeuren, laat ik ze gewoon ratelen.

[coecie]

heel herkenbaar ja
en ik zou dr een hele hoop over willen en kunnen zeggen, maar ik ben t gewoon nogal eens met veel dingen die hier al staan

het gaat nu trouwens niet meer echt over je willen bewijzen tegenover je vriendje maar streven naar verbetering en de lat hoger leggen voor jezelf... oh wat een prachtige verhandelingen heb ik hierover geschreven in mijn dagboeken

Optima schreef op 06-10-2003 @ 12:59:
1)
2) ondanks alle speculaties mis ik de kern, die ik zojuist zelf gevonden heb.

Mijn slagen is afhankelijk van anderen. Ikzelf kan nooit tegen mezelf zeggen 'dit is je gelukt'. Constant heb ik bevestiging nodig vanuit mijn omgeving. Kijk naar het maken van essay's. Ze kunnen nooit goed gelukt zijn, als de docent oordeelt dat het maar een 7 waard is.

Aan mijn acties ken ik geen waarden toe. Anderen doen dat. daarom denk ik dat mijn vriend mij daarop zal beoordelen, en ik via zijn beoordeling mezelf zal beoordelen.

Het is tijd dat ik geen dingen doe voor anderen, maar voor mezelf. Het nadeel is dat die drijfveer me tot nu toe erg ver gebracht heeft. De behoefte om de medemens tevreden te stellen geeft mij innerlijke rust. Aan de andere kant ga ik dood van ellende als dit niet lukt. Dit 'niet slagen' is echter volledig afhankelijk van MIJN verwachtingen van wat die andere persoon onder 'slagen' VERSTAAT'




nouja, poging tot uitleg, resultaat is onduidelijkheid............

Je maakt jezelf afhankelijk van iets waar je niet afhankelijk van bent.. Niemand heeft bevestiging nodig om te overleven. Je laat je sturen door pure angst, zo komt het iig over.. Je zou best zonder bevestiging kunnen, je durft alleen niet.