Een bericht...

[Secreet]

Wanneer ik dit schrijf, weet dan dat ik niet compleet mezelf ben nu. Ik denk dat ik mezelf onderweg een beetje ben kwijtgeraakt. Ik ben vergeten wie ik ben, waar ik voor stond en wat ik wilde bereiken. Vreemd dat sommige doelen in het leven de wereld voor je kunnen betekenen terwijl ze je vijf minuten later niets meer doen. Ik besef dat ik erg emotioneel overkom momenteel, maar ik noem het zelf liever realistisch. Ik besef dat mijn doelen vervaagd zijn met alles wat ik verloren ben. Inclusief mijzelf, aangezien er geen doelen meer over zijn. Nee dit is geen laatste zelfmoordbrief, ik heb er geen behoefte aan het nu al op te geven. Wel besef ik dat ik iets verkeerds doe, iets met mijn leven of juist niets, misschien dat dat het punt is. Ik kan niet langer op mezelf neerkijken en mezelf hierom blijven haten, ik moet iets doen al ben ik er nog niet compleet achter wat. Wel denk ik dat ik voornamelijk rust nodig heb, en mezelf weer vinden moet in iets. De afgelopen maanden heb ik mensen leren kennen die me momenteel meer lief zijn dan wie dan ook ter wereld. Ik kan naar ze kijken en opgaan in ze zonder dat ik het zelf besef, het maakte me dat ik me weer even ergens thuis voelde. Ik wed dat als ik dit teruglees het waarschijnlijk verwijderen zou en nooit meer terug zal denken aan dat moment in mijn leven waarop ik mezelf toestond dit te schrijven. Toch weet ik dat dit niet enkelt een moment is, dit is mijn leven. De laatste jaren al eigenlijk, heb ik nummers ontweken die me teveel deden denken aan hoe het kon zijn. Ik heb dingen geschreven die me te zeer naar het hart stonden en hoopte dat ik met die texten mezelf wat kon relativeren en het van me af kon zetten. Nu begrijp ik echter dat het niet meer is dan ontwijken waar ik voor sta. Ik denk dat ik ergens hoopte dat ik door te schrijven mezelf op kon beuren en door het te laten lezen mensen in mijn wereld toe te laten. Nu begrijp ik echter pas dat dat alleen maar schijn is, iets wat ik kan doen zodat de rest van de mensen me een beetje begrijpen zouden. Stom idee, want iedereen die me kent zal het nooit in me terug vinden, en ik denk dat me dat nog het meeste spijt. Ik ben meer dan dit, ik ben werkelijk wat ik schrijf, maar wanneer men me tegen komt zal dat als enkelt fictie afgedaan worden. Nooit eerder heb ik iets als dit geschreven, ik twijfel nog steeds of dit ooit gelezen mag worden, maar ik denk dat het nodig is.
Dit is geen afscheidsbrief, dit is een welkomsbericht naar mezelf toe. Ik ga op zoek naar de tijd die ik verloren ben en met dat wil ik graag mezlef terug zien te vinden. Ik denk niet dat ik het alleen kan, ik heb hulp nodig en dat wee ik al een poosje. Niet de professionele hulp die sommigen me aanraden, maar de hulp van de mensen die me dierbaar zijn.
Ik wil mezelf niet afsluiten maar hoop wel dat ik met dit bericht duidelijk maak dat er veel met me aan de hand is dat niet klopt. Iemand schreef me ooit dat mensen nu eenmaal weggaan wanneer het moeilijk word. Ik wil niet zo'n iemand zijn, en ik hoop ook dat degenen die dit lezen niet zulke mensen zijn.
Ik weet dat dit waarschijnlijk door veel mensen afgedaan zal worden als onzin, aangezien ik nu eenmaal een vreemd persoon ben met idiote uitspattingen en een schijn over me heendraag die velen niet begrijpen of verkeerd inschatten.
Voor die mensen zeg ik alleen: "Ga eens te rade bij jezelf"
Ik ben er altijd al op tegen geweest dit soort dingen op internet of ergens te zetten, maar ik zie momenteel niet echt iets anders. Aangezien een hoop mensen hier zijn die me waarschijnlijk beter kennen dan zich voordoet, zet ik het hier, op een forum die ik altijd erg ontweken heb.
Ik hoop niet dat ik erg stom of naief overkom, maar ik ben een beetje aan het einde van mijn latijn. Ik heb niet echt een druppel gehad dat de emmer deed overlopen. Ik ken de verhalen die over me ronde gaan, verhalen die meestal voor nog geen tien procent waar zijn, maar ik accepteer ze en ga er verder niet tegenin. Ik denk dat er wel genoeg geroddeld is, hoewel dit natuurlijk wel weer een fantastische voorzet ervoor is.
Ik sluit af, want er is niets meer waar ik momenteel behoefte aan heb om te vertellen, ik weet niet of dit een schreeuw om hulp is of slechts iets wat ik van me af wilde zetten. Hoe dan ook, ik hoop dat het blijft staan.

Mylène

[Fade of Light]

Iets wat ik toch wel in het leven heb geleerd (over sommige situaties) zover is dat er twee mogelijkheden zijn:

HEt leven is nu eenmaal zo als hetis, de wereld is zoals die is. Veel dingen zijn kut (vind je kut)

a) Je legt je erbij neer en probeert je leven zo goed mogelijk proberen te maken, accepterend dat er sommige dingen zijn die je niet leuk vindt.

b) Je gaat er allemaal commentaar op geven, probeert het te veranderen en wordt er depressief (o.i.d.)

Ik heb het hier over bepaalde situaties waar je nauwelijks invloed op hebt. INCLUSIEF verleden.

[Dreamerfly]

Lieve Myléne,

Allereerst wil ik je vertellen dat je als een ware schrijfster je verhaal vertelt, mooi hoe je het uitlegt, hoe vervelend ook.
Daarnaast is dit echt geen onzin, je zet dit niet zomaar hier, ik vind het zeker geen onzin.


Bij het lezen vroeg ik mij af:

Wat voor doelen had je?
Wat ben je verloren?
Hoe komt het dat je het gevoel hebt dat je jezelf kwijt bent?, waarin merk je dat?


Goed dat je vrienden bij de mouw pakt, om hulp te vragen. Belangrijk dat je jezelf vindt, dat je de persoon wordt in gedrag en de buitenkant, zoals je bent.

Sterkte ermee meis!

Liefs
Mariamne

[Devotee]

voor het eerst ga ik op psychologie posten, een forum die ik vermeed als de pest, aangezien ik vol geestelijke problemen zit die ik al genoeg mee te maken krijg in het echte leven en s.com is voor mij een ontsnapping uit mijn sleur...
De laatste maanden zal jullie niet ontgaan zijn dat ik steeds meer met Mylène (Secreet) omga en ik moet zeggen dat zij mij een kijk op de wereld heeft gegeven die ik miste en is mij ook opgevallen dat zij dingen in haarzelf begon op te merken... Dus deze bericht is zowel verrassend als niet...
Ik juig haar begin toe en hoop dat ik haar kan helpen, uiteindelijk is het minste wat ik kan doen aangezien zij mij ook duidelijk heeft geholpen en gok dat we nu niet anders kunnen dan afwachten...
frusterend maar we moeten geduld hebben...

Liefs van Rachel

[alibabwe]

De wereld zal niet veranderen, de wereld is nu eenmaal zo als die is. En ik ben blij dat ik erop, de slechte dingen dr van neem ik voor lief

alibabwe schreef op 01-10-2003 @ 22:37:
De wereld zal niet veranderen, de wereld is nu eenmaal zo als die is.

dat is gelul, alles veranderd vroeg of laat, alles en iedereen.

sorry myl, ik kan hier niet echt een zinnig antwoord op geven behalve je sterkte wensen en zeggen dat het goed komt, koppie op!
ik hoop dat rachel een goede steun voor je is, waar ik zelf niet aan twijfel.

Heel veel sterkte.

[Droomvlucht]

Wat je hier gepost hebt is in ieder geval alles behalve onzin.

Ik denk dat zelfs meer mensen het gevoel kennen dat jij beschrijft, al heb jij het wel op een hele speciale manier omschreven,beschreven. Maar dat maakt niet uit, want je hebt het hier op JOU manier neergezet.

Nu begrijp ik echter dat het niet meer is dan ontwijken waar ik voor sta.

Doordat je het ontweken hebt, ben je jezelf kwijtgeraakt. Je hebt een spoor ontweken dat je had moeten volgen.

Maar ik weet zeker, dat je met de hulp van je vrienden, jezelf weer terug zal vinden, en dat je weer kan leven, zonder het gevoel te hebben je adem in te houden.

Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel,
En het spijt me als ik niet helder overkom,
Mocht dat zo zijn,
Laat het dan even weten.

Laura.

[Dreamerfly]

Devotee schreef op 01-10-2003 @ 22:35:
voor het eerst ga ik op psychologie posten, een forum die ik vermeed als de pest, aangezien ik vol geestelijke problemen zit die ik al genoeg mee te maken krijg in het echte leven en s.com is voor mij een ontsnapping uit mijn sleur...
De laatste maanden zal jullie niet ontgaan zijn dat ik steeds meer met Mylène (Secreet) omga en ik moet zeggen dat zij mij een kijk op de wereld heeft gegeven die ik miste en is mij ook opgevallen dat zij dingen in haarzelf begon op te merken... Dus deze bericht is zowel verrassend als niet...
Ik juig haar begin toe en hoop dat ik haar kan helpen, uiteindelijk is het minste wat ik kan doen aangezien zij mij ook duidelijk heeft geholpen en gok dat we nu niet anders kunnen dan afwachten...
frusterend maar we moeten geduld hebben...

Liefs van Rachel

, fijn dat secreet een vriendin heeft als jou.

[Rabbi Daniel]

Goed dat je het zelf hebt opgeschreven!

Je weet wat er is.
En je weet wie jij bent, je kent jezelf.

Doe daar dan iets mee!

Klinkt misschien heel simpel, maar daar komt het op neer...

[Dreamerfly]

Fleet Admiral schreef op 02-10-2003 @ 22:45:
Goed dat je het zelf hebt opgeschreven!

Je weet wat er is.
En je weet wie jij bent, je kent jezelf.

Doe daar dan iets mee!

Klinkt misschien heel simpel, maar daar komt het op neer...

hmm, zo simpel ligt het volgens mij niet en ik begrijp je niet....

"Je weet wie je bent, je kent jezelf">>>>>

Secreet verteld juist in haar verhaal, dat ze zichzelf is "kwijtgeraakt"

Hoe bedoel je: "er iets mee doen?">>
Iets doen met het feit dat je weet hoe je bent en weet wat er is?

[Anne]

Hee... ondanks dat je dan nu op psychologie gepost hebt, een forum dat over het algemeen negatief aandoet, en de oorzaak van je verhaal niet positief is, vind ik het toch heel erg goed dat je het nog zo hebt weten op te schrijven, het komt toch nog wel positief op me over, je laat de moed in ieder geval niet zakken.
Ik weet niet precies hoe het gebeurd is. Geleidelijk, plotseling? Het is in ieder geval goed om er met de mensen om je heen en van wie je houdt over te praten, soms kan dat beter werken dan professionele hulp.
Succes! (L)

[idmind]

Als jij jezelf en anderen voor de gek houdt door jezelf anders voor te doen dan dat je bent dan zal je daar uiteindelijk de last van moeten dragen. Het zal heel zwaar zijn om je compas te draaien in de richting waarin je eigenlijk (wezenlijk) wilt gaan.

Je vriendenkring zal zich waarschijnlijk herdefiniëren doordat je nieuwe waarden ziet en nieuwe vriendschappen.

Ik vind het mooi zoals je bezig lijkt te zijn. Ik hoop dat je eruit komt met jezelf...

"please follow your dreams..."
Als je eens wat wilt praten dan mag je me mailen enzo...

[Secreet]

danke voor de reacties...Maar blijkbaar komt het niet helemaal goed over. Ik bedoel niet dat ik me anders voordoe dan dat ik ben, ik bedoel dat ikv aak anders over kom, er zit een groot verschil tussen dat. Verder zeg ik dat ik mezelf ben kwijtgeraakt als in waar ik voor stond, wat mijn doelen waren en hoe ik tegen de dingen momenteel aankijk. Ik bedoel niet dat ik me nu anders voordoe dan ik ben, want ik weet wie ik ben en wat ik doe, maar ik ben het er simpelweg niet mee eens. Ik heb mezelf denk ik in de nesten gewerkt, geestelijk gezien dan, omdat ik mijn gevoel aan de kant schoof en dat van anderen op me nam omdat ik daar wel iets aan kon doen. Ik kon anderen werkelijk helpen en daarmee schoof ik mijn eigen problemen onoplosbaar aan de kant, en mijn eigen gevoel werd in een hoekje gezet terwijl ik anderen precies kon vertellen wat te doen.
Ik weetniet of dit helemaal duidelijk is maar misschien dat het wat ophelderd, want ik heb nooit bedoeld dat ik mezelf niet ken, ik bedoel alleen dat ik het niet geheel kan zijn.

Overigens idd fleet: Wat zou ik ermee moeten doen?

zo is het inderdaad duidelijker myl.
iedereen heeft dit denk ik wel eens meegemaakt, ik herken het iig wel, als je je eigen gevoel uitschakeld komt het in 1 keer eruit(meestal dan) en dan raak je de weg kwijt.
Echt tips om er van af te komen is er denk ik niet, maar alles doen wat jou t beste lijkt, problemen van andere van je af zetten of iig wat minder van aantrekken, en doen wat je leuk lijkt om te doen,want je lichaam geeft nu aan dat je op aan t raken bent en dat je je nu op jezelf moet gaan richten(tenminste dat zijn mijn hersenspinsels hoor)

[Dreamerfly]

Secreet schreef op 04-10-2003 @ 17:16:
danke voor de reacties...Maar blijkbaar komt het niet helemaal goed over. Ik bedoel niet dat ik me anders voordoe dan dat ik ben, ik bedoel dat ikv aak anders over kom, er zit een groot verschil tussen dat. Verder zeg ik dat ik mezelf ben kwijtgeraakt als in waar ik voor stond, wat mijn doelen waren en hoe ik tegen de dingen momenteel aankijk. Ik bedoel niet dat ik me nu anders voordoe dan ik ben, want ik weet wie ik ben en wat ik doe, maar ik ben het er simpelweg niet mee eens. Ik heb mezelf denk ik in de nesten gewerkt, geestelijk gezien dan, omdat ik mijn gevoel aan de kant schoof en dat van anderen op me nam omdat ik daar wel iets aan kon doen. Ik kon anderen werkelijk helpen en daarmee schoof ik mijn eigen problemen onoplosbaar aan de kant, en mijn eigen gevoel werd in een hoekje gezet terwijl ik anderen precies kon vertellen wat te doen.
Ik weetniet of dit helemaal duidelijk is maar misschien dat het wat ophelderd, want ik heb nooit bedoeld dat ik mezelf niet ken, ik bedoel alleen dat ik het niet geheel kan zijn.

Overigens idd fleet: Wat zou ik ermee moeten doen?

Duidelijk, ik had het niet goed begrepen , nu wel. Hoe gaat het op het moment?

spacegirl schreef op 04-10-2003 @ 17:55:
zo is het inderdaad duidelijker myl.
iedereen heeft dit denk ik wel eens meegemaakt, ik herken het iig wel, als je je eigen gevoel uitschakeld komt het in 1 keer eruit(meestal dan) en dan raak je de weg kwijt.
Echt tips om er van af te komen is er denk ik niet, maar alles doen wat jou t beste lijkt, problemen van andere van je af zetten of iig wat minder van aantrekken, en doen wat je leuk lijkt om te doen,want je lichaam geeft nu aan dat je op aan t raken bent en dat je je nu op jezelf moet gaan richten(tenminste dat zijn mijn hersenspinsels hoor)

Dat denk ik ook idd. Plus dat een ander vertellen wat hij/zij moet doen altijd (naja, misschien niet altijd, maar wel meestal) een heel stuk makkelijker is en zal zijn dan het voor jezelf te beslissen. Nu voor jezelf kiezen, eerst jezelf weer 'op orde' krijgen (event. met hulp van anderen) en daarna pas weer naar anderen kijken.

[Anne]

Ik had het toch wel goed begrepen, maar dat kwam misschien niet zo goed naar voren in mijn reactie. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je nu voor jezelf kiest en heel veel tijd voor jezelf neemt (zoals Leonie ook al schreef). Misschien dat je daar hulp van je omgeving bij nodig hebt, dat weet ik niet, maar denk nu alleen aan jezelf. Take care. (L)

[Scatterheart]

Alleen maar dat.