Het is voor het eerst dat ik een verhaaltje probeer te schrijven. Het heet "Gevangen gevoel" en gaat over een meisje Jennifer dat zich gevangen voelt. Ze moet zoveel dingen tegen haar zin in doen, zoals naar school gaan, huiswerk maken etc. Elke dag probeert ze haar moeder over te halen om haar thuis te laten blijven, maar haar pogingen zijn tevergeefs. Ze raakt in een dip en wil met school stoppen. Haar stille droom is zangeres worden en daarom heeft ze school niet nodig, vindt ze. Verder vertel ik niet! Wat vinden jullie, moet ik stoppen of verder schrijven?
“Het is verplicht” zei moeder.
Pleur op met je verplicht, dacht Jennifer. Hoe vaak moest haar moeder dat nog zeggen. Elke keer als ze zei dat ze niet naar school wil, begon moeder over hoe het volgens de wet moet.
Is haar moeder altijd zo geweest? Zo iemand die zich altijd gehoorzaamde aan de wet. Ze heeft vast nog nooit gespijbeld, want dat mocht niet! Ze was vast zo’n meisje dat altijd braaf naar school ging, altijd haar huiswerk maakte en niet durfde te spijbelen.
“Jennifer, waar zit je met je gedachten?” Jennifer schrok op.
"Ik zei dat het verplicht is om naar school te gaan. Je bent nog leerplichtig. Hup, je bed uit en snel naar school anders kom je te laat!”
“Maar mam…” probeerde Jennifer.
“Nee, geen gemaar! Je kunt me niet op andere gedachten brengen hoe je het ook probeert!” zei moeder en vervolgde na een diepe lange zucht: “Trouwens, elke ochtend is hetzelfde liedje. Je wordt chagrijnig wakker en zeikt me de oren van m’n lijf! Wanneer is het daarmee afgelopen?”
Jennifer zei niets terug, maar dacht als antwoord op moeders vraag: als je me mijn gang laat gaan! Als je me eens een keertje thuis laat blijven. Met een boos gezicht kwam ze tegen haar zin haar bed uit en kleedde zich langzaam aan. Haar moeder was inmiddels de kamer uit.
Laatst gewijzigd op 08-10-2003 om 16:42.
|