Ouders & Cijfers

Nolita · **09-10-2003, 15:59**

Hey...
Het onderwerp zal vast vaker besproken zijn, sorry als dit het 1000ste topic is...

Mn ouders worden soms terecht boos als ik een onvoldoende heb, als het terecht is zit ik er niet mee, ze hebben soms gewoon gelijk als ze zeggen dat ik te weinig doe.
Maar ik haal voor engels alleen maar onvoldoendes, heb ze hier niets van verteld. Ik doe (naar mijn mening) toch erg veel aan Engels... Ik weet uit ervaring (van de vorige jaren) dat ze toch erg boos worden en zeggen dat ik te weinig doe, wat als consequentie een zwaar klote sfeer heeft en dat ik mn vrienden amper zie.
Binnekort krijg ik m'n eerste rapport, dan zien ze dat ik een onvoldoende heb voor engels (en waarschijnlijk duits). Aan beide heb ik echt veel gedaan, maar ik weet echt niet hoe ik het m'n ouders moet vertellen... We hebben al heel vaak ruzie en ik wil niet nog vaker ruzie en m'n vrienden nog minder zien...

**09-10-2003, 16:03**

Tja, mijn ouders zeiken ook altijd zo. Je moet wel goed leren, dit en dat, anders red je het nooit. Bladiebla, gewoon laten gaan. Tis je eigen verantwoordelijkheid, en wanneer je er echt ongelooflijke moeite mee hebt zou ik eens naar een coördinator ofzoiets gaan. Misschien kan hij je helpen met zoeken naar bijlessen.

Zelma · **09-10-2003, 20:23**

Kun je geen deal sluiten? Of ze overhalen met argumenten (''als ik mijn vrienden niet meer zie en geen leuke dingen meer doe kán ik niet eens meer leren want dan is mijn hele motivatie weg'').
Je ouders zijn toch ook jong geweest lijkt me, en dan snappen ze heus wel dat je gewoon niet ALTIJD kan leren...

**09-10-2003, 20:23**

Ik zou het iig wel aan je ouders vertellen. Hoe langer je het uitstelt hoe moeilijker het wordt. En als ze het pas op bv. je rapport zien of het van een docent horen, denk ik niet dat ze er beter op zullen reageren of wel?

Vertel het ze op een rustig moment en leg ze ook dingen uit ed. En vraag eventueel om hulp, om te laten zien dat je het wel wilt.

Kan je samen met iemand leren? Samen met je ouders bv? Dan zien ze hoeveel tijd en moeite je er in stopt. Of neem bijles (dat kan soms echt enorm helpen).

iig succes en sterkte!

Severus · **09-10-2003, 21:28**

Mijn ouders zijn ook best erg gebrand op de cijfers, en dan vooral op het overgaan (het behalen van het schooljaar). Ik heb het vorige schooljaar min of meer verpest (de opleiding viel erg tegen en toen was ik er mee gestopt), dus als ik dit schooljaar ook verpest, zwaait er wat voor me. Misschien word ik dan wel het huis uitgetrapt.

Dus ik sta een beetje onder druk, ik moét het schooljaar halen... anders kan ik alvast een paar grote kartonnen dozen zoeken en op straat gaan slapen en een drugsjunkie worden...

**10-10-2003, 09:39**

Je moet je ouders gewoon laten merken dat je je best doet.. bijvoorbeeld vooral je huiswerk maken als zij erbij zijn.. ik zou het iig wel aan ze vertellen want als ze het pas op je rapport zien ben je eerder de l*l...
OUders zijn vaak echt niet zo erg als je denkt.. als je ze vertelt dat je moeite hebt met die vakken en ze vraagt of ze je willen helpen met huiswerk.. dan merken ze eerder dat je wel je best doet en reageren ze misschien niet zo lullig

voor je volgende rapport zou ik bijles gaan nemen iig.. dat is alleen maar goed voor

Die oplossing van je vrienden niet zien is erg gemeen.. ik vind zowieso dat ze je dat niet aan mogen doen..

Succes

Hawahaai · **10-10-2003, 09:57**

*herkent*
toen ik ooit een paar jaar geleden twee vijven stond op mijn tussenrapport, was de boot aan... ik mocht dit niet meer, moest meer huiswerk maken (kon dat?), etc, etc...
Nu nog steeds klagen ze als ik zeg dat ik een onvoldoende heb gehaald... Dat ik beter mijn best moet doen enzo...
Nu stond mijn zusje vorig jaar 3 cijfers lager dan een 5,5 op haar rapport, en daar werd niks over gezegd, hooguit dat ze op moest letten dat dat niet lager zou worden...
tis niet eerlijk verdeeld in de wereld...

Nolita · **10-10-2003, 16:01**

Het gekke is ze zien wel dat ik er veel aan doe, ze zien dat ik me best doe. Vroeger scholden ze alleen maar, en zeiden ze dat ik geen goede werkhouding had, dat ik me te snel liet af leiden enzo...
Nu luisteren ze amper naar me: Heej weet je wat ik voor mn scheikunde had? *stilte* Een 9!! *stilte*
WAT HAD JE VOOR JE ENGELS? *slik* een 4....
En dan breekt de hel los...

**10-10-2003, 16:19**

Heb je al wel eens geprobeerd rustig met ze te praten? Op een moment dat ze niet aan het schelden waren en dat het niet al over cijfers ging? Of misschien kun je je mentor een keer met ze laten praten ofzo? Of proberen of je bijles kunt krijgen, dan zien ze nog meer dat je het echt wilt en er ook echt moeite voor wilt doen ed...

Nolita · **10-10-2003, 18:16**

Bijles moet ik zelf betalen en zoveel geld heb ik nou ook weer niet...

Ik probeer wel vaak met ze te praten, met mijn vader alleen lukt dat wel, met mn vader heb ik opzich een erg goede band, en hij begrijpt me wel snel, maar het lijkt alsof hij als het ware door m'n moeder 'meegesleept' wordt.

M'n moeder is heel erg gestresst, ze wordt om alles boos. Niet alleen om cijfers, maar alles wat ik en m'n broer doen en laten... Ze heeft ook heel vaak ruzie met m'n vader. Vroeger had ik een erg goede band met haar, maar de laatste twee jaar gaat echt alles fout. Ik vind het heel erg, mede omdat m'n moeder ziek is (ze heeft kanker) en ik ben heel erg bang om haar kwijt te raken...

**10-10-2003, 18:24**

Citaat:

Nolita schreef op 10-10-2003 @ 19:16:
Bijles moet ik zelf betalen en zoveel geld heb ik nou ook weer niet...

Waarom moet je dat ivn zelf betalen...??? Je ouders willen toch per se dat je voldoendes haalt? Misschien valt er op school btw iets te regelen?

Citaat:

Ik vind het heel erg, mede omdat m'n moeder ziek is (ze heeft kanker) en ik ben heel erg bang om haar kwijt te raken...

Misschien zou je het daar eens met haar over kunnen hebben...?
Misschien is zij ook wel bang? Hoe lang is ze al ziek?

Nolita · **10-10-2003, 18:30**

Citaat:

Leonoor schreef op 10-10-2003 @ 19:24:
Waarom moet je dat ivn zelf betalen...??? Je ouders willen toch per se dat je voldoendes haalt? Misschien valt er op school btw iets te regelen?

Misschien zou je het daar eens met haar over kunnen hebben...?
Misschien is zij ook wel bang? Hoe lang is ze al ziek?

Ze zeggen dat het me eigen schuld is dat het slecht op school gaat, ze zeggen dat ik in de eerste 3 jaar te weinig gedaan heb en dat ik daarom blijles zelf moet regelen...
Een vriend (die z'n vwo diploma heeft) geeft me af en toe wel blijles natuurkunde, maar dat heb ik nu niet echt meer nodig. Bijles engels gaat niet echt, hoe kan je nou bijles in luisteren geven?

Ik durf er echt niet met haar over te praten, als ik dat doe word ze helemaal boos. Ze heeft zeven jaar geleden huidkanker gehad, 2,5 jaar geleden is longkanker geconstateerd...

**10-10-2003, 18:54**

Citaat:

Nolita schreef op 10-10-2003 @ 19:30:
Bijles engels gaat niet echt, hoe kan je nou bijles in luisteren geven?

Waarom gaat bijles Engels niet? En je kan toch niet alleen dat luisteren niet goed? Bijles Duits is bij mij ook prima gegaan, kee, misschien wel een beetje andere dingen waar ik moeite mee had (hoewel we ook wel aandacht aan bv teksten hebben besteed), maar dan nog, ik denk dat een goede docent best tips kan geven ed.

Citaat:

Ik durf er echt niet met haar over te praten, als ik dat doe word ze helemaal boos. Ze heeft zeven jaar geleden huidkanker gehad, 2,5 jaar geleden is longkanker geconstateerd...

Misschien zou je haar eens een briefje kunnen sturen ofzo?
Ze heeft 2,5 jaar geleden de diagnose longkanker gekregen en sinds 2 jaar gaat echt alles fout...ik zie daar wel een beetje een lijn in...'t hoeft natuurlijk niet, maar ik vind het wel erg 'toevallig'.

Lachmetmij · **10-10-2003, 18:58**

Ik wachtte meestal totdat ik bijna mijn rapport kreeg en dan wist ik al wat voor onvoldoende ik had en vertelde ik alleen maar dat cijfers bv. ik stond een 5,3 en dan zei ik 2 weken van te voren dat ik een 5,3 voor een Repetitie had gehaald terwijl ik allemaal 4,4,8 enzv had...

Nolita · **10-10-2003, 19:16**

Ja dat deed ik ook, maar dat gaat met schoolexames niet meer...

@Leonoor, ze is 2jaar geleden ook begonnen met werken, volgens mij ligt daar ook een groot deel van de stress. Ik heb het gevoel dat ze niet echt meer om me geeft, ze schreeuwt echt vanalles tegen me. Echt vreselijke dingen zoals: "Jij zult alleen maar blij zijn he als ik dood ben, ben je eindelijk van dat gezeik van me af" En dat ze nergens goed voor is, en dat als ze nu nog een keer mocht beslissen of ze kinderen zou krijgen dat ze het dan niet meer zou weten, zeker niet als ze wist dat die kinderen net als mij zouden zijn...

**10-10-2003, 19:27**

Citaat:

Nolita schreef op 10-10-2003 @ 20:16:
@Leonoor, ze is 2jaar geleden ook begonnen met werken, volgens mij ligt daar ook een groot deel van de stress. Ik heb het gevoel dat ze niet echt meer om me geeft, ze schreeuwt echt vanalles tegen me. Echt vreselijke dingen zoals: "Jij zult alleen maar blij zijn he als ik dood ben, ben je eindelijk van dat gezeik van me af" En dat ze nergens goed voor is, en dat als ze nu nog een keer mocht beslissen of ze kinderen zou krijgen dat ze het dan niet meer zou weten, zeker niet als ze wist dat die kinderen net als mij zouden zijn...

Ik denk...dat ze het zelf ook moeilijk heeft met haar ziek zijn en dat ze misschien binnenkort dood gaat. Misschien denkt ze het op deze manier zowel voor haarzelf als voor jullie makkelijker te maken. Maar ook al zou dat zo zijn, dat maakt het er niet makkelijker op.

Kun je niet een keer alleen met je vader praten en aan hem vragen om met haar te praten? En/of 'brutaal' zijn en tegen je moeder in gaan en haar vertellen dat je haar wél zult missen, wat ze ook zegt of doet oid. Maar goed...misschien zie jij het allemaal wel anders ed en misschien zit het ook wel heel anders dan ik nu denk...loop ik hier weer de wijsneus te spelen...

Nolita · **10-10-2003, 20:40**

Citaat:

Leonoor schreef op 10-10-2003 @ 20:27:
Ik denk...dat ze het zelf ook moeilijk heeft met haar ziek zijn en dat ze misschien binnenkort dood gaat. Misschien denkt ze het op deze manier zowel voor haarzelf als voor jullie makkelijker te maken. Maar ook al zou dat zo zijn, dat maakt het er niet makkelijker op.

Kun je niet een keer alleen met je vader praten en aan hem vragen om met haar te praten? En/of 'brutaal' zijn en tegen je moeder in gaan en haar vertellen dat je haar wél zult missen, wat ze ook zegt of doet oid. Maar goed...misschien zie jij het allemaal wel anders ed en misschien zit het ook wel heel anders dan ik nu denk...loop ik hier weer de wijsneus te spelen...

Ik zeg dat altijd, dat ik haar zal missen, soms houdt het dan op. Maar soms (ja sorry ik kan er echt niets aan doen) moet ik dan heel erg huilen, en dan wordt ze nog bozer, dat noemt ze dan 'chantage'.
Ik praat er wel eens over met m'n broer, die lijdt er ook erg onder. Maarja, we weten nooit wat we ermee moeten. Ik durf m'n vader er niet mee lastig te vallen, hij heeft het al moeilijk genoeg...

**10-10-2003, 20:50**

En, sorry als ik in herhaling val, heb je het al eens op een rustig moment geprobeerd? Of dmv een briefje? (Dan hoeft ze niet te reageren op een bepaalde manier ofzo.) Als er echt niks anders op zit, zou je het ook eens met jullie huisarts kunnen bespreken (je kunt hem event. vragen niks tegen je moeder/ouders te zeggen, maar dan weet hij er iig vanaf).

Denk je dat je vader niks merkt? Fijn dat je er iig met je broer over kunt praten.

Nolita · **10-10-2003, 20:55**

Tuurlijk merkt hij het wel, maar.. het is gewoon zo lastig erover te praten...
Ik zou haar wel een brief willen schrijven, maar ik weet niet wat ik er in moet zetten, ik heb haar ooit wel een gedicht geschreven, ze heeft toen 2 dagen niet tegen me gepraat, en daarna ging ze allemaal cadeautjes kopen, en zei dat ze zichzelf haatte...

Huisartsen kennen m'n vader allemaal (m'n vader is ook arts) en de vertrouwenspersoon op school is een van de beste vriendinnen van m'n moeder

.

**10-10-2003, 20:59**

't is ook lastig, maar ja...iets anders kan ik ook niet verzinnen. Heb je zelf een ander idee?

Een huisarts heeft zwijgplicht en mag zijn mond dus niet eens open doen over iets dat jij hebt verteld tegen je vader als jij dat niet wil.

09-10-2003, 16:03
Verwijderd	Tja, mijn ouders zeiken ook altijd zo. Je moet wel goed leren, dit en dat, anders red je het nooit. Bladiebla, gewoon laten gaan. Tis je eigen verantwoordelijkheid, en wanneer je er echt ongelooflijke moeite mee hebt zou ik eens naar een coördinator ofzoiets gaan. Misschien kan hij je helpen met zoeken naar bijlessen.

10-10-2003, 16:19
Verwijderd	Heb je al wel eens geprobeerd rustig met ze te praten? Op een moment dat ze niet aan het schelden waren en dat het niet al over cijfers ging? Of misschien kun je je mentor een keer met ze laten praten ofzo? Of proberen of je bijles kunt krijgen, dan zien ze nog meer dat je het echt wilt en er ook echt moeite voor wilt doen ed...

10-10-2003, 20:59
Verwijderd	't is ook lastig, maar ja...iets anders kan ik ook niet verzinnen. Heb je zelf een ander idee? Een huisarts heeft zwijgplicht en mag zijn mond dus niet eens open doen over iets dat jij hebt verteld tegen je vader als jij dat niet wil.

Advertentie