Bergdroom
De imposante, besneeuwde top van een Zwitserse alp gaapt mij aan, de warme Föhnwind streelt mijn te iets te lange haren.
Ik werp een blik op mijn ouders, de pauze hebben ze hard nodig, we hebben dan ook al zeker drie uur gelopen. Ik zie mijn vader tevergeefs zoeken naar een prullenbak voor zijn plasticje dat om zijn sandwich zat.
Als ik naar het bergmeertje kijk dat op ongeveer 50 meter van mij ligt, gebeurt er iets vreemds, een beeldschoon meisje met goudblonde haren komt uit het water en loopt vastberaden op mij af. Terwijl mijn hart uit alle macht probeert weer een normaal ritme te vinden houden haar groen/blauwe ogen mij in de houdgreep.
Ze staat inmiddels nog maar een meter van me af en kijkt me een paar seconden vragend aan. Ze komt langzaam dichterbij totdat onze lippen samensmelten. Ik streel met mijn hand de zachte huid van haar rug, nog enigszins koud van het water. Ik voel haar armen om mijn schouders. Ik heb het idee alsof ik smelt bij deze aanraking met zoveel schoonheid. Haar goudblonde haren dansen op de wind. Ze beweegt op een manier waarop een jong hert een vreugdedansje maakt.
We blijven in elkaars armen liggen, terwijl de wereld stilstaat. Vogelgezang in de verte maakt het moment compleet.
“Hey, slaap je? We gaan weer verder!, wij lopen vast door”. Ik schrik overeind en zie dat mijn ouders alweer op pad zijn. Ik kijk om me heen, maar buiten een bergtreintje in de verte zie ik niets bijzonders…. Ze is verdwenen, ik heb gedroomd!
Als ik mijn pijnlijke rug recht en op wil staan glinstert er iets in mijn schoot. Ik pak het op en bekijk het. De goudgele haar in mijn hand danst op de wind.
|