Hoop voor mijn Zomer

[Dreampoet]

HOOP VOOR MIJN ZOMER

Rijm jij op een vallend blad?
Op mijn gezicht in de druppel?
Op de aarde waarin ‘t pletst?

Het lijkt wel zo,
Maar je rijmt niet.

Neen,
Dat doet niemand.


Ik krijg de smaak te pakken, terug een slip of the pen Het is niet veel, een probeerseltje, met wat inspiratie van in warempel een spelprogrammatje, een paar woorden die vielen... Ik weet ook niet waar ik met dit gedicht sta, is het af of niet... Maar ik wou het al eens laten zien, eens kijken hoe de reacties zijn

Groetjes,
Dreampoet

[*nerwen elensar]

Vind het wel lief
Maar je andere waren beter vind ik. Verdere commentaar laat ik aan andere mensen over want ben daar echt slecht in. Wel leuk gevonden eigenlijk....Simpel maar lief...
grtz

[*nerwen elensar]

ps: en dat simpel is niet negatief hoor

[Dreampoet]

*nerwen elensar schreef op 13-08-2004 @ 17:44 :
Vind het wel lief
Maar je andere waren beter vind ik. Verdere commentaar laat ik aan andere mensen over want ben daar echt slecht in. Wel leuk gevonden eigenlijk....Simpel maar lief...
grtz

Een spielerei, niet meer dan dat Gewoon, omdat naar het schijnt geen enkel woord rijmt op herfst, en ik dacht, dan kan niemand zijn als de herfst, het is een soort troostgedichtje...

[xineof]

'Een paar woorden die vallen', die indruk kreeg ik ook, maar dan op de positieve manier; een paar woorden die precies op de juiste plaats vallen, terwijl ze in eerste instantie een hersenspinsel lijken te zijn. Ík zou dit alleen kunnen schrijven als ik niet wist waar ik het over had, vrees ik, maar volgens mij is dat bij jou niet zo; er zit wel degelijk een duidelijke rode draad door het gedicht .

Verder vind ik het een mooie gedachte dat niemand kan rijmen zegmaar; wil je daarmee zeggen dat niemand excact aansluit op iets anders oid.? Maar het lijkt me een positievere betekenis nog, dus ik weet het eigenlijk niet. Zou je dat willen uitleggen ?

[Dreampoet]

xineof schreef op 14-08-2004 @ 21:17 :
'Een paar woorden die vallen', die indruk kreeg ik ook, maar dan op de positieve manier; een paar woorden die precies op de juiste plaats vallen, terwijl ze in eerste instantie een hersenspinsel lijken te zijn. Ík zou dit alleen kunnen schrijven als ik niet wist waar ik het over had, vrees ik, maar volgens mij is dat bij jou niet zo; er zit wel degelijk een duidelijke rode draad door het gedicht .

Verder vind ik het een mooie gedachte dat niemand kan rijmen zegmaar; wil je daarmee zeggen dat niemand excact aansluit op iets anders oid.? Maar het lijkt me een positievere betekenis nog, dus ik weet het eigenlijk niet. Zou je dat willen uitleggen ?

De rode draad Ja, die zit er zeker in, maar waar heb ik die nu weer het laatst gezien he? Grapje Eigenlijk ontbreekt de zin waaruit dit gedicht geboren is, in dit gedicht (Rijm jij op herfst?). Opzettelijk, ik besteed er liever een strofe aan om herfst heel persoonlijk te omschrijven, dan het letterlijk te vernoemen. Het ideale is dat de lezer deze vraag zelf stelt na het lezen van de eerste strofe... En dan kan ik meer spelen met het 'rijmen'-idee, ik duw de lezer naar de vraag, maar daarover direct meer Een blad dat doods naar beneden dwarrelt, met een laatste druppel van de ochtend in de 'handpalm' waarin mijn gezicht weerspiegelt, en dan (wat overdreven, het slaat eerder op het definitieve waarmee dit gebeurt) pletst in (lees erbij: natte, want anders kan niets pletsen he ) de aarde, modder dus.
Ik zie dat, vandaar mijn gezicht in de druppel. De vraag is: zie ik werkelijk een blad vallen, ben ik ergens in een herfstig bos? Of sta ik tegenover een kennis, en beschrijf ik met een metafoor het verdriet dat ik in haar/ zijn ogen zie? (Denkbeeldig, hier ben ik echt nog even Droompoeet Dit gedicht is met niemand speciaal in gedachten geschreven )
Ik koos zelf voor de weg van het zien in het gezicht, hoewel het omgekeerde ook kan. Ik kan ook een blad zien vallen, wat de gedachte aan m'n trieste kennis naar mij brengt. Hoe het ook zij, in haar/ zijn ogen staan tranen, en ik troost. Je rijmt op alles wat herfst maakt, je klinkt hetzelfde, je 'stemt overeen met' (volgens woordenboek, zelfs even opgezocht ). Maar diep in jou zal de vlam weer opflakkeren, de zin om verder te gaan zal terugkeren, en de levenslust zal weer terugkomen. De herfst weerspiegelt alleen maar op je gezicht, huidige gemoed. Je lijkt te rijmen met herfst, maar en nu komt de clou: niets rijmt (naar het schijnt, ik heb er hard op gezocht of dat werkelijk zo is, ik heb deze opmerking uit een spelprogramma ) met herfst. Hoe hard het ook zo lijkt, niets stemt werkelijk overeen met herfst.
De precieze betekenis van rijmen zal voor mij wel nog een bron zijn tot een aantal andere gedichten, het valt niet zo maar te vatten in enkele woorden Leuk filosofisch voer
Toch nog altijd een spielerei, ondanks deze lange reactie, want het ontstond vooral uit een drang om te spelen met dat idee, dat niets rijmt op herfst...

Groetjes, Dreampoet

[xineof]

Dreampoet schreef op 16-08-2004 @ 09:58 :
(...)
want het ontstond vooral uit een drang om te spelen met dat idee, dat niets rijmt op herfst...
(...)

Geweldig, dit. Hier houd ik echt van.

Verder vraag ik mij af; wánneer is dan precies die levenslust bijna verdwenen, en is dat dan die twist/die herfst waar je het over hebt? Dankjewel voor je reactie, leuk om te lezen dit; ik kan nu nog veel meer uit het gedicht halen.