be-schrijf

[Secreet]

Omarm mijn nooit omarmde gevoelens,
in de stilte van de nacht hoor je me.

Roep tegen de ongewenste stilte,
dat je ook bij mij had willen zijn.

Dan beschrijf ik je
in ongeschreven boeken,
verveel ik je tranen
tot ze niet vallen willen.

Of roep ik in
ondoordachte gedachten,
dat ik nu ook.

dat ik ook,
in jouw armen had willen zijn.

[lovetear]

Deze vind ik niet zo mooi. Ik heb veel beter van je gelezen. Waarom: tot ze niet vallen willen? Dat klinkt zo onlogisch vind ik. Eerder tot ze niet (meer) willen vallen, ik vind het een beetje vreemd. Het loopt wel goed hoor, maar ik vond het een beetje apart. Het spreekt me niet echt aan.

mooi ik vind vooral het, uhm ik weet niet zo goed hoe je dat noemt dat van "nooit omarmde, ongewenste, ongeschreven" die woorden leuk

[harrie84]

smerig, een echte koe schrijft nog beter!

omarmen, nacht, stilte, tranen...
puhlease beetje cliché!

[Dreamerfly]

harrie84 schreef op 20-11-2003 @ 01:10:
smerig, een echte koe schrijft nog beter!

Matig je taal zeg!, jeetje.

[JUH]

*zucht*

mooi

[heldine]

juist 1 van je betere

[Dreamerfly]

Niet echt herkenbaar, maar ik vind het wel mooi; de dubbelwoorden, de 4e strofe laatste zin, je vorm, het geheel, als een goed gedicht.

Het enige waar ik een beetje tegen aanliep was die overloop van zin 1 naar 2.

[Genesis]

moooi maar volgens traditie ook ff minpuntje:

Secreet schreef op 19-11-2003 @ 04:21:

verveel ik je tranen
tot ze niet vallen willen.

ik vind 'tot ze niet vallen willen' niet mooi Weet niet hoe je het anders kunt doen, maar die zin staat me tegen..

Of roep ik in
ondoordachte gedachten,
dat ik nu ook.

Ik heb het gevoel dat je 'in' beter aan het begin van de zin erna had kunnen plaatsen.. Om de een of andere reden loopt het dan logischer vind ik..

Genesis

[jsoes]

verveel ik je tranen
tot ze niet vallen willen.

Ik vind dat juist een erg mooi beeld. Het geeft de tranen een eigen wil, een eigen persoonlijkheid. Het kleurt je gedicht.
Ik snap het niet helemaal, ik heb het gevoel dat de meerderheid hier denkt dat gedichten alleen mooi kunnen zijn als ze herkenbaar en logisch zijn. Het gaat er niet zozeer om of je het snapt, maar vooral wat voor gevoel het bij jou als lezer creëert. Dat het gedicht woorden of zinnen bevat die je bijblijven, die je aanraken, opvreten, zoiets.

Of roep ik in
ondoordachte gedachten,
dat ik nu ook.

Mooie zinsafbreking, het geeft heel sterk de wanhoop weer, het onvermogen om te zeggen wat je eigenlijk wil zeggen.
Cliché is niet per definitie verkeerd, en daarom vind ik je slotzinnen ook heel mooi, het raakt me.
Eén puntje van kritiek:

dat ik ook,
in jouw armen had willen zijn .

Ik zou die komma weghalen, dat schept volgens mij alleen maar onnodige verwarring.
Ik vind het een fantastisch gedicht, heel sterk omdat het juist niet logisch en herkenbaar is. Wees blij dat het niet herkenbaar is, als het herkenbaar zou zijn voegt het niets toe aan je belevingswereld als lezer, word je alleen maar weer bevestigd in wat je al wist.

[xineof]

Omarm mijn nooit omarmde gevoelens,
in de stilte van de nacht hoor je me.

Roep tegen de ongewenste stilte,
dat je ook bij mij had willen zijn.

Dit stukje vind ik niet zo mooi; de woorden zijn mooi gevonden, maar ik vind dat de tweede regels telkens de strofen wat te abrupt afbreken; het loopt niet zo vloeiend in elkaar over. 'roep tegen de ongewenste stilte' vind ik trouwens een prachtige zin; de sfeer die oproept in dit gedicht is erg sprekend... .

Dan beschrijf ik je
in ongeschreven boeken,
verveel ik je tranen
tot ze niet vallen willen.

'Tot ze niet vallen willen' vind ik juist wel mooi, het slaat beter terug op vervelen dan een andere zin denk ik. Beschrijf/ ongeschreven vind ik ook erg mooi.

De laatste twee strofen vind ik ook erg goed; het ritme is rustig, het leest mooi door. De afbreking van de vierde strofe vind ik knap gevonden; het geeft het gedicht iets apart, orgineels. Bovendien is de onderbreking daar erg op zijn plaats; de nadruk wordt nog meer gelegd op de laatste twee regels, wat dan ook een erg mooie afsluiter vormt !