31-12-2003, 16:01
|
|
|
Om te beginnen bij het topic "levenslang vrijgezel" (ik vroeg me dit even af):
Hoe komt het dat er meisjes/jongens zijn boven de 20 bijvoorbeeld die nog nooit een verkering/relatie gehad hebben? Zijn jullie kieskeurig, of zijn jullie onzelfzeker, gesloten? Het kan ook zijn dat je bindingsangst hebt of gewoon geen zin hebt om je te binden met een partner? Ik heb lang geen vaste relatie gewild, ik ben nogal onzeker over mezelf en niet super sociaal. Toch heb ik veel vriendjes gehad (wat overigens nooit zeer lang duurde tot mijn huidige relatie)... Nou vroeg ik me af hoe het kan dat je vrijgezel bent en blijft en je bent bijvoorbeeld 22. En er lopen zoveel goede mensen om me heen. Is dat niet frustrerend?? Tell me! 
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
31-12-2003, 16:06
|
||
|
|
Citaat:
En hoe 't komt? Dat vragen diegenen zich ongetwijfeld zelf ook af. De redenen die jij aangeeft kunnen zeker een rol spelen, daarnaast kan je simpelweg gewoon niet verliefd worden of op 't goede moment op de juiste plek zijn...
|
|
|
31-12-2003, 16:06
|
|
|
Ik ben dan wel nog geen 20, maar ik denk dat voor het merendeel van die mensen het antwoord heel simpel is: het is ze nooit 'gelukt' in de liefde. Verliefd worden op de verkeerde, op de bezette, op de onbereikbare etc. Dat het frustrerend is, lijkt me duidelijk (als ik zo vrij mag zijn voor de rest te spreken).
|
|
31-12-2003, 16:10
|
|
Verwijderd
|
Ik denk dat veel ervan niet leuk zijn óf niet modaal, en veel ervan gewoon erg kritisch, of op zijn minst een beetje kritisch, en vaak ook verlegen. En veel mensen geven het al op als ze pas 17 of 18 zijn, dat schiet natuurlijk ook niet op. En ja, een dosis pech zal ook wel meehelpen.
Maar je hele leven lang, dat gebeurt vrij weinig denk ik, tenzij je het expres doet omdat je liever helemaal geen relatie wíl.
|
|
31-12-2003, 16:29
|
|
|
Volgens mij valt het wel mee als je heel kritisch bent, op elk potje past namelijk een dekseltje. Het ligt eerder aan dat je bijvoorbeeld niet veel nieuwe mensen ontmoet. Als je altijd in een gesloten groep zit, dan is er ook geen mogelijkheid om iemand te ontmoeten.
|
|
31-12-2003, 16:32
|
|
|
Ik vind het zelf niet frustrerend. Zomers kan ik rustig door een park lopen vol met verliefde mensen zonder er een vorm van zelfkwelling van te maken. Daar schiet je bovendien helemaal niets mee op. Als je gaat zitten kniezen (dat is een woord toch?) dan wordt het nooit wat.
Bij mij persoonlijk zal het voor een groot deel met geslotenheid en verlegenheid te maken hebben. Het is ook goed mogelijk dat ik niet leuk ben. 
__________________
Lees ook eens Bob den Uyl
|
|
31-12-2003, 16:42
|
|||
|
|
Citaat:
 Al geloof ik niet dat 't je helemaal niks doet. En al helemaal niet dat je niet leuk bent, want je hebt niet voor niets vrienden. Citaat:
Ik denk bijv namelijk dat ik geen succes had op m'n eerste 12 kijkavonden omdat ik te gemiddeld ben (iig bij de 1e indruk). Miss een beetje een aparte vergelijking, maar 't zijn toch ook een boel afwijzingen natuurlijk.
|
||
|
31-12-2003, 17:47
|
|
Verwijderd
|
Bij mij komt het denk ik omdat ik op de verkeerde jongens verliefd werd (niet wederzijds) en dat ik de jongens die op mij verliefd werden niet leuk vond.
Verder komt het denk ook door mezelf. Ik ben namelijk een soort afstandelijk naar mensen die ik niet goed ken en alleen naar m'n beste vrienden toe ben ik losser. Verder schijn ik nog weleens volgens vrienden een 'blijf uit m'n buurt' uitstraling te hebben, terwijl ik dat helemaal niet wil. En dat ik nog steeds een beetje verlegen ben werkt er denk ook wel aan mee.
|
|
31-12-2003, 18:03
|
|
|
persoonlijk heb ik ook een lange tijd 'relatieloos' geleefd.
redenen: - alleen iets serieus of anders niets (dit kaapt al heel wat relaties af, omdat ze eerst willen weten of het lang kan gaan...zelf heb ik me daar nu beetje afgezet en 'zie wel wat er gebeurd', wat wel ongewenst korte(re) 'relaties' oplevert) - niet willen, het is natuurlijk een hele toevoeging ana je leven. - geen tijd, een relatie kost nu eenmaal wat tijd, je moet die ander zien enzo. - nooit wederzijdse verliefdheid. Of jij bent op iemand verliefd maar die ander vind jou niet leuk of vice verca. - je bent erg kieskeurig kwa uiterlijk of innerlijk. - je komt niet zoveel nieuwe mensen tegen, omdat je uitgaan niet leuk vind, niet vaak naar de stad gaat en ook nergens werkt. - je kunt niet makkelijk contact leggen met mensen die je niet kent maar wel leuk vind (heuy die heb ik ook  )en er zijn vast nog wel meer redenen te bedenken.
|
|
31-12-2003, 19:08
|
|
Verwijderd
|
Wat een ontzettend lompe topic... echt lomp
|
|
31-12-2003, 19:12
|
||
|
Citaat:
__________________
Volgens mij snap je het niet helemaal.
|
|
|
31-12-2003, 19:21
|
||
|
|
Citaat:
Omdat ik er steeds meer over las enzo, heb ik het uiteindelijk (godzijdank!) toch verteld. Maar, toen was ik al 20. Kort daarna heb ik een relatie gehad, dat was niet zo lang, een maandje of 2. Daarna heeft het ruim een jaar geduurd voordat ik mijn huidige vriend heb leren kennen, waar ik inmiddels ook al ruim een jaar verkering mee heb. Ik ben zeker ook heel kieskeurig. In het begin was dat nog niet zo, toen wilde ik heel graag weten hoe het was om een relatie te hebben. Maar nadat ik dat eenmaal gehad had, wist ik wat ik wilde, en dat wilde ik ook graag vinden. Daarbij komt dat ik op zich ook best wel een beetje onzeker over mezelf was/ben. Ik vind mezelf niet knap ofzo. Het heeft echt een tijd geduurd voordat ik begreep dat er toch mensen waren en zijn die mij ook leuk vinden! Van bindingsangst heb ik nooit last gehad. Ik denk ook echt dat het voor mij niet echt mogelijk was geweest om mijn levenlang vrijgezel te blijven. Ik heb gewoon iemand nodig met wie ik lief en leed kan delen, die er altijd voor me is en waar ik veel aan kan denken! Van mij mag het blijven zoals het nu is, ik ben echt intens gelukkig, en hoop dit geluk nooit meer kwijt te raken!
|
|
|
31-12-2003, 19:47
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Like DUH, natuurlíjk is dat frustrerend. En hoe het komt? You tell me. Persoonlijk interesseert het me ook geen zak. De enige momenten waarop ik er last van heb, zijn de momenten dat van die bijdehante figuren komen mauwen dat je 'nog' geen relatie hebt.
|
|
|
31-12-2003, 19:54
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
31-12-2003, 19:56
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
31-12-2003, 20:06
|
|
|
Of gewoon uberhaubt niet verliefd worden. Ik heb nu voor het eerst in mn leven een vaste relatie, want daarvoor kon ik gewoon niet verliefd worden... of was ik gewoon te perfectionistisch, dat kan ook
__________________
vive la feast!!
|
|
31-12-2003, 22:41
|
||
|
Citaat:
|
|
|
01-01-2004, 13:55
|
|
|
Redenen:
- Verliefd worden op verkeerde persoon. (bezet, onbereikbaar of gewoon niet verliefd op jou) - Kieskeurig zijn. - Niet zoveel nieuwe mensen ontmoeten. - Gesloten/verlegen enzo zijn. - Heel lelijk zijn. - Saai zijn. Is wel frustrerend ja. Zeker als je wel verliefd bent. Anders hoeft het misschien niet zo frustrerend te zijn, maar dan denk ik nog wel dat ik sowieso wel behoefte zou hebben aan een soort van intimiteit met iemand, ook al zou ik dan even niet weten wie die iemand zou moeten zijn. En ik hoop ook wel dat het onmogelijk is om je hele leven vrijgezel te blijven, want daar heb ik niet zoveel zin in. Ik denk ook wel dat dat zo is, want de kans dat er echt gewoon helemaal niemand in je hele leven is die je ooit (evt in een dronken bui) leuk zal vinden lijkt me niet zo groot. Hoewel ik me trouwens wel voor kan stellen dat geestelijk gehandicapte mensen niet zo snel een relatie zullen krijgen...
__________________
Mommy, that salesman's on TV!
Laatst gewijzigd op 01-01-2004 om 13:58.
|
|
01-01-2004, 14:03
|
|
|
Mhh kan best zijn dat die mensen geen actie ondernemen om allerlei redenen. Of omdat ze al zolang vrijgezel zijn denken dat ze toch nooit meer iemand zullen krijgen!!!
Ik ben nu ook vrijgezellig en het bevalt me prima hoor!!!! Lekker met niemand rekening hoeven houden, geen lastig mannen en gene lastige ex-vriendjes haha. Toch zou ik niet voor altijd alleen willen zijn, nu ik jong ben is die vrijheid wel lekker maar ik zie me echt niet mijn hele leven alleen blijven. op een gegeven moment komt er ook een einde aan het uitgaan en tsja alleen is ook maar zo alleen he???????
|
|
|
01-01-2004, 14:09
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Bovendien weet je vaak niet waar het aan ligt, anders zou je dat wel veranderen..
|
|
|
01-01-2004, 15:19
|
|
Verwijderd
|
Ik ben dan nog geen 20, maar wel al m'n hele leven vrijgezel. Bij mij is het een beetje pech geweest, maar toch vooral dat ik nooit op de 'goeie' jongen val. Ik val altijd op bezette/onbereikbare/foute/nog iets andere jongens. Dat is dus gewoon al onmogelijk.
Ik ben ook heel sociaal volgens m'n vrienden, maar als ik met veel onbekende mensen ben, dan ben ik verlegen en zeg ik weinig. Terwijl iedereen van m'n vrienden me zou beschrijven als spontaan en sociaal. Daar zal het ook wel aan liggen. Ik leer wel redelijk wat nieuwe mensen kennen altijd, maar het probleem daarmee is dat ze ALTIJD op vriendinnen van mij vallen en nooit op mij. Het maakt dan niet uit of die vriendinnen al bezet zijn: ik maak gewoon geen kans. Misschien niet hun type ofzo, maar na een paar keer is het best frustrerend: zoveel lelijker/saaier/dommer/wat dan ook ben ik toch niet dan zij. Maar toch vallen ze nooit op mij. Met kieskeurigheid heeft het bij mij weinig te maken. Ik heb nog nooit van iemand gehoord dat ie me leuk vindt/vond, dus nooit iemand afgewezen. Ik stel natuurlijk wel wat eisen, maar die zijn echt niet belachelijk. En of ik er moeite mee heb: ja, soms wel. Maar wie niet? Je gaat me als levenslange vrijgezel niet vertellen dat je je nooit eenzaam voelt/hebt gevoeld. Maar het komt vast vanzelf, dus ik probeer me weinig zorgen te maken.
|
|
02-01-2004, 00:00
|
||
|
|
Citaat:
Ik ook
|
|
|
02-01-2004, 01:04
|
|
|
Ik heb een gesloten persoonlijkheid.
Ik sta nooit bovenaan aan de lijst, ik ben bescheiden.
__________________
Gebanned
|
|
02-01-2004, 09:17
|
|
|
eerst wou ik het simpelweg niet. vond het een te sociale verplichting en lang leve de lol was mijn motto.
daarna werd ik verliefd op de verkeerde persoon. ( nadeel van verliefd zijn bij mij , is dat het heel lang duurt) Nu ben ik te verlegen, te sociaal en ik ontmoet geen nieuwe mensen. Ik zit in een hele hechte vriendengroep, waarbij ik ook niet zo snel een vonk zie overspringen. Mensen willen mij altijd als een goede vriendin, en willen die vriendschap niet verpesten. Ik zeg niet dat het al deze redenen zijn, maar 1 of meerdere hebben een rol gespeeld.
|
|
02-01-2004, 12:42
|
|
|
ik ben welliswaar nog niet 20 (17) maar wel op twee weekjes na mijn hele leven vrijgezel. Er worden hier wat punten genoemd maar geen enkel punt slaat op mij. Ok, ik ben nu superknap maar ook niet lelijk (en bovendien draait het daar niet om). Ik ben niet gesloten of verlegen. Ook tijdens het uitgaan krijg ik genoeg aandacht, wat natuurlijk 1 van de plekken is waar je iemand kan ontmoeten. Ik vindt niet dat ik kieskeurig ben , tuurlijk moet iemand wel bepaalde kwaliteiten hebben maar dat verwacht de ander net zo goed van mij. Ook hou ik er niet van als iemand me elke dag gaat lopen smsen/ bellen mailen , af en toe vindt ik genoeg. Saai, in hoeverre je dat kan zeggen over jezelf vindt ik niet dat ik saai ben. Tenminste onder saai versta ik dat je het liefst thuis op de bank zit en alles best vindt. Het liefst ben ik actief bezig en ik heb over veel dingen wel een mening. Waar hangt het dan wel vanaf? Ik begin er langzaam aan van overtuigd te raken dat het ook een kwestie van geluk is. Hoe vaak in een jaar kom je nou iemand tegen die je leert kennen en waarbij de vonk overslaat. Die kans is niet groot.
Overigens heb ik er geen problemen mee (met mijn vrijgezel zijn) Ik heb genoeg te doen. Maar aan de andere kant zou ik liegen als ik zou zeggen dat ik er nooit problemen mee heb, met kerst bijvoorbeeld is het vervelend of als iemand in mijn omgeving wel iemand tegenkomt. Conclusie: Ik denk dat de punten eerder in het topic voor bepaalde mensen wel een rol spelen maar lang niet voor iedereen. Het is zeker ook een kwestie van geluk.
|
| Advertentie |
|
|
|
02-01-2004, 14:53
|
||
|
Citaat:
__________________
I think I have a problem, I think I blink too much
|
|
|
02-01-2004, 15:08
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
|
|
|
03-01-2004, 12:16
|
||
|
|
Citaat:
|
|
|
03-01-2004, 12:51
|
|
|
Ik denk dat er veel verschillende redenen en oorzaken voor langdurige vrijgezelligheid zijn aan te wijzen. De meeste daarvan zijn - naar mijn idee - psychisch van aard en hebben niet zo veel met uiterlijkheden te maken. Als ik voor mezelf spreek dan lijken de voornaamste redenen en oorzaken voor het feit dat ik nog altijd alleen sta in mijn jeugd gezocht te moeten worden.
Zelf ben ik tot een jaar of 12-14 een behoorlijke dromer geweest. Was erg op mezelf en vermaakte me zo ook prima. Niet dat ik echt asociaal was. Ik ben niet eens echt gepest, oid. Maar gewoon teruggetrokken en tevreden. Nadat de pubertijd rond mijn 12e zo'n beetje had ingezet heb ik weinig kans gehad om me tot een vrouwenverslinder te ontpoppen. Eerstens was ik geen 'heftige' puber en tweedens overleed mijn vader toen ik 14 was. Het overlijden van mijn vader heeft me tot mijn 20e geestelijk op een verkeerd spoor gehouden. Als manier om alle ellende te verwerken heb ik me in die tijd nog verder in mijn hoofd teruggetrokken en elk besef van liefde en seksualiteit gereduceerd tot hele abstracte zaken. Wat ik nu merk is dat ik door die fase in mijn leven een behoorlijke geestelijke achterstand heb opgebouwd waar het gaat om de liefde. Als je 22 bent en je moet nog de hele wereld van het verliefdzijn, het zoenen, intimiteit en seks gaan verkennen, dan is dat niet eenvoudig. Vergeleken met leeftijdsgenoten (bij uitstek het object van experimenten) heb je een achterstand en je moet dus nogal een drempel over om verder te komen. Dat wat mij betreft...
__________________
Nee dank u, het gaat zo wel | www.michieldewit.nl
|
|
03-01-2004, 13:04
|
||
|
Citaat:
Call it picky, maar ik vind het op zich slim. Je hebt ook van die überbr33z4hmutsen, die op hun 14e al iets van 20 'relaties' achter de rug hebben? Het kan makkelijk zo zijn, dat ze de juiste nog niet zijn tegengekomen. Óf net zoals ik, wel tegengekomen maar het om de een of andere reden toch voor elkaar hebben gekregen om het te verknallen bij diegene. Je weet het niet..
__________________
Used to be: D@MP | Wat jouw dromen zijn, interesseert me niet.
|
|
|
03-01-2004, 15:46
|
|
Verwijderd
|
Ik heb een vriendje hebben lang afgehouden; als ik vriendinnen om me heen zag had ik echt zoiets van nee dat wil ik niet; of ze waren met dat vriendje bezig, of ze moesten huilen (bij mij) om dat vriendje. Dus ik had echt zoiets van nee, ik vind het wel prima zo.
Natuurlijk wel eens verliefd geweest, 1 keer heel erg op een jongen die mij 10 keer niks vond, achteraf gezien is het denk ik ook maar goed dat het niks geworden is. Toch ben ik ook 1 keer verliefd geworden op een jongen die wel goed bereikbaar was, om het zo maar te zeggen... maar toch ik hield dan alsnog een afstand, ik had er echt geen zin in, en ik durfde mss ook wel niet zo goed. Mijn zus heeft ook atlijd geroepen dat ik als ik 30 was nog steeds maagd zou zijn, als ik geluk had had ik wel een keertje gezoend zei ze... Nu heb ik toch al 15 maanden verkering. DUs mijn zus had toch geen gelijk. Ik denk dat de een er eerder aan toe is dan een ander. Maar volgens mij komt het bij de meeste toch wel ''goed''; de een begint vroeg met vriendjes wat weinig voorsteld, terwijl de ander gewoon laat een serieuze relatie krijgt.
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 12:47.
Adverteren