Begin van een verhaal van mij... graag commentaar! Called: sarcasme

[Anne]

Ik heb nog geen titel. Wie weet wat???

Ik sta met mijn armen over elkaar heen tegen de muur verveeld om me heen te kijken. Dat ik me had laten overhalen om even op het kraampje te passen snap ik nog steeds niet. Ik sta in een smal straatje vlakbij de boekhandel van mijn ouders. De jaarlijkse markt is aan de gang en ik, sufkop, dacht dat het leuk was om even langs ons de winkel te lopen. Niet dus. Ik mocht gelijk m’n handen uit m’n mouwen steken, want mijn vader vond dat hij niet alles alleen hoefde te doen, en aangezien mijn moeder buiten stond had hij het erg druk. Gelijk stond ik dozen te openen en uit te pakken, boeken te prijzen en weg te zetten. Na een uur lukte het me eindelijk te ontsnappen en ik vloog de winkel uit om te klagen bij mijn moeder, die altijd wat soepeler was in die dingen. Maar dit keer niet, ze wilde zo graag over de markt lopen en ze keek me zo wanhopig aan dat ik ben gezwicht. Die blik in haar ogen kon ik niet aan en nu sta ik mensen te kijken. Af en toe blijft er iemand staan om in de boeken te kijken en dan lopen ze weer verder. Ik heb niet veel te doen.
Een jongen blijft staan. Kort, piekerig bruin haar, zwarte polo en scheefstaande tanden. Niet moeders mooiste dus. Hij lacht even naar me en buigt zich dan naar de boeken. Ja goed zo, lach maar naar de kaften in plaats van naar mij. Daar heb ik geen zin in. Als je nou een leuke jongen zou zijn… dan zou ik het nog in overweging nemen, maar nu… nee, je bent niets. Hij besluit een boek te kopen. Ach, toch nog een klant, dat is wel weer mooi meegenomen. “Gaat het zo mee?”, vraag ik als ik alles in een tasje sodemieter. Ook een overbodige vraag, maar ik ben gewend dat te zeggen omdat er nooit tasjes in de winkel zijn. Ze zijn altijd op, en in onze villa ligt er nooit één… nee, ik struikel altijd over niets als ik de trap af kom rennen wanneer ik me weer heb verslapen. “Ja, dank u, graag, alsjeblieft, dank u wel.” Nou, hij is dan wel niet knap, maar wel erg goed opgevoed door mama. Hoe oud zou hij zijn? Ik schat een jaar of dertig. En dan nog onder de plak bij mama. Arme jongen. En hij loopt weg. Sta ik weer in mijn eentje. Gezellig!
Een vrouw met een poedeltje staat even stil aan de overkant van de straat. Ze lijkt op haar hond. Allebei hebben ze hetzelfde knotje op hun kop en de neus van de vrouw toont opvallend veel gelijkenissen met die van de poedel. De poedel staat tegen een boom aan te plassen, ben ik blij dat die vrouw dat niet doet!
Leuk hoor, mensen kijken, maar ik zou blij zijn als mijn moeder weer terug zou komen. Zo groot is die markt toch niet? Een pleintje met kraampjes en dit smalle straatje, waar ongeveer één kraampje staat. Nee hoor, ze hebben weer een goede plek uitgekozen, was zeker de goedkoopste die ze konden vinden. Mijn ouders hebben genoeg geld hoor, maar ze zijn heel erg krenterig. Ik krijg niet eens nieuwe kleren en ik loop alweer twee jaar rond in deze vuilniszakken. Gelukkig verdien ik zelf wat bij als hoer. Grapje. Ik krijg genoeg zakgeld om zelf nieuwe kleren te kopen. Boeken koop ik ook. Altijd goedkoper dan bij ons in de winkel, want mijn ouders maken alles veel te duur. Dom hoor. Vind je het gek dat ze te weinig verdienen? Ze zijn miljonair en nog niet tevreden. Dus moeten de prijzen omhoog! Nee, mijn ouders zijn echt niet verwend. Ik ook niet.

[stroopwafel]

dat moet je echt afmaken!
titels ben ik heel slecht in sorry

[Aurora]

Dit vind ik nou leuk.

[Anne]

VERVOLG!!!!!!!!!!

Eindelijk zie ik mijn moeder aan komen kwakken. Waggelen eigenlijk. Mijn moeder is best stevig. Dik is een beter woord. Haar kont beweegt bij elke stap die ze zet en haar bovenbenen lijken net drilpuddingen. Maar ze zit er niet mee. Hoe dikker, hoe gezelliger, zegt ze steeds. En daarmee veroordeelt ze mij dus. Kan ik er wat aan doen dat ik niet dik ben? Dat maakt me niet gelijk ongezellig. En dan zegt ze dat ze dat ook niet bedoelde, maar dan heeft ze mijn humeur wel weer verpest voor de rest van de dag. En aangezien ze het elke dag zegt… Ik heb gewoon elke dag een pesthumeur. En nee, dat komt niet omdat ik een puber ben!
Mijn moeder komt naast me staan. “Nog wat verkocht?” “Een boek”, antwoord ik. Hé, logica! Het is best knap dat ik een boek verkocht heb, want het enige dat er op onze kraam ligt zijn… juist ja, boeken. Dus het is hartstikke logisch. Ik moet lachen, maar mijn moeder snapt het niet. Dus leg ik het haar maar eens uit en dan moet ze ook lachen. “Wie het laatst lacht…”, begint ze. Is traag van begrip, vul ik in gedachten aan. Mijn moeder is best dom, mijn intelligentie heb ik in ieder geval niet van haar geërfd.
Ik wil helemaal niet arrogant over komen hoor, maar ik ben best slim. Ik doe gymnasium en dat is toch de hoogste opleiding die je doen kan (en aangezien mijn ouders beiden alleen maar HAVO hebben gedaan, is het best knap van mij!) en ik zit al in mijn 5e jaar, zonder te blijven zitten! Dat kunnen ze me ook niet nadoen, mijn moeder is één keer blijven zitten en mijn vader zelfs twee keer! En hij is ook een keer van school gestuurd, maar dat was de toneelschool. Mijn vader wilde namelijk acteur worden. Ja, acteur. Hij ja. Nee, ik snap het ook niet helemaal. Mijn vader lijkt op mijn moeder. Log met een dik achterwerk. Hij heeft ooit een keer voor kerstman gespeeld en ik moet zeggen dat ik nu nog steeds een kerstman in hem zie. Hij heeft er ook wel veel van weg. Een witte baard, een dikke buik en een groot achterwerk. Maar hij heeft geen rendieren. Dat had er nog bij moeten komen! Ik werd al zo erg gepest op school door iedereen die hem had gezien, als hij dan ook nog rendieren in onze tuin had neergezet was ik letterlijk door de grond heen gezakt van schaamte.
Ik schaam me best vaak voor mijn ouders. Ze zijn heel erg bekend in onze woonplaats. “Oh, jouw vader, van die boekhandel op de hoek van de straat! Jouw vader, met die baard!” Ja, dat is mijn vader. “Jouw moeder draagt toch altijd rode T-shirts? En ze is best dik?” Ja, dat is mijn moeder. Maar ondanks alles hou ik toch wel van ze, hoor. Al is het alleen maar omdat ik alles bij ze gedaan krijg. Schoolfeest tot één uur? Ik mag tot twee uur blijven. Videoavond bij Chris? Dan mag ik blijven slapen. Alle meisjes uit mijn klas zijn jaloers op me, want geen van hen mag bij Chris blijven slapen, omdat hij er om bekend staat dat hij al vele meisjes heeft versleten. Maar ja, weten mijn ouders veel! Die roddels gaan door het dorp heen, maar zij staan de hele dag in de winkel en zijn alleen maar bezig met hun boeken. Voor de bewoners zijn ze saai en houden ze niet van roddelen. Hebben ze 50% goed, want mijn ouders zijn NIET saai! In de winter gaan ze skiën en in de zomer komt mijn vader nog wel eens met wilde ideeën. Zo is hij een keer gaan bungee-jumpen. Hij wilde mij meeslepen, maar ik kon nog net mijn moeder grijpen en zo voorkwam ik een grote ramp. Maar hij ging wel en hij leeft nog steeds. Gelukkig maar, want ik zou ze niet kunnen missen. Voor geen goud!

EN HET GAAT NOG VERDER OF COURSE!

[Saraï_h]

ik voel agressie jegens ouders in de lucht..

[Aurora]

ik wacht vol spanning op deel 3