stom, k sluit me af..

[~~dolce~~]

Ik heb me de laatste tijd nogal afgesloten voor vrienden.. voor een aantal al een hele tijd.. en voor andere nog niet zo lang.. Ik weet echt dat het stom is.. en het echt me eigen schuld is en dat ik daardoor me vrienden kwijt raak..

Ik heb net een mailtje gestuur waarin ik het uitleg.. Ik ben wel bang voor hun reactie.. maar goed.. ik hoop wel dat ze het begrijpen..
Het is ook echt zo stom.. alles gaat daardoor mis. Ik moet mijn problemen oplossen voor ik niemand meer over heb...
Als ik me echt kut voel ga ik liever niet naar ze toe, ik weet wel dat het kan, maar ik doe het niet.. Ik vind dat veel te moeilijk. Ik moet hun in vertrouwen nemen en vertellen wat er me dwars zit.. Nu ga ik meestal naar iemand op school me mentor of coordinator, ik weet niet, daar praat ik gewoon goed mee, en k vind het zo moeilijk om me vrienden het dan te vertellen, terwijl ik hun dr of pijn mee doe, of ze er uiteindelijk gek van worden (want het is niet binnen een maand opgelost)

ik weet echt dat ik het ze moet vertelllen zodat ik ze nog niet kwijt raak, ipv weggaan en niks vertellen..

hmmja.. het is me niet helemaal gelukt, wat ik nou wou vertellen, het is nu waarschijnlijk nogal vaag en onduidelijk..
Ik kom ook niet echt uit me woorden..

~~dolce~~ schreef op 18-12-2003 @ 17:36:
hmmja.. het is me niet helemaal gelukt, wat ik nou wou vertellen, het is nu waarschijnlijk nogal vaag en onduidelijk..
Ik kom ook niet echt uit me woorden..

Ik weet natuurlijk niet wat je wilde vertellen, maar wat je verteld hebt, is volgens mij toch echt vrij duidelijk.

Je zult voor jezelf uit moeten maken wat voor jouw het belangrijkste is. Dat is niet makkelijk, maar ik denk wel de enige manier. En soms kan mensen dingen uitleggen helemaal geen kwaad.

[Miss Helena]

Heej meis,
Ik denk dat het goed is geweest dat je ze een mailtje hebt gestuurd Ik heb ook een periode gehad waarin ik me helemaal afsloot voor mn vrienden, en alleen nog maar sprak met mn mentor. Ik ben daarin altijd eerlijk tegen ze geweest, legde ze uit dat juist mijn mentor mij kon helpen, doordat zij wist wat er in mij omging, doordat ze hetzelfde had meegemaakt... Mijn vrienden stimuleerden dat juist, omdat ze zagen dat ik er iets aan had, en omdat ze wilden dat ik toch bleef praten. Was dat niet met hun, dan wel met mn mentor. Jij en ik zijn 2 aparte mensen, en onze verhalen zijn helemaal niet hetzelfde, maar het komt er wel op neer dat we ons afsluiten. Ik had allemaal mensen om me heen die me begrepen, dus bij jou moeten er minstens een paar zijn die jou ook begrijpen.
Het is goed geweest dat je ze gemailt hebt, dat je ze uitlegt waarom je niet met ze praat, waarom je jezelf afsluit. Ik denk dat ze het begrijpen, en het fijn vinden dat je toch iets van jezelf bij iemand kwijt kunt. Probeer op den duur toch een btje je vrienden erbij te betrekken. Ik denk dat je er veel aan hebt te weten dat zij er voor je kunnen zijn en dat ze je willen helpen... Sterkte! Liefs Heleen.

[CoveredEyes]

Ik ben het met Heleen eens, goed van je dat je het hebt uitgelegd! Ik hoop dat ze het echt begrijpen en niet raar gaan doen ofzo, denken dat je ze niet vertrouwd ofzo, want dat doe je vast wel, maar op een andere manier als de mensen waar je nu mee praat...

Ik heb altijd volwassen mensen opgezocht omdat ik die op een andere manier vertrouwde dan leeftijdsgenoten, ik probeerde er wel met goede vrienden over te praten, maar meestal gingen ze met iets anders verder, zeiden dan natuurlijk wel iets terug, maar dat was niet iets waar ik iets mee kon, zeg maar...

Met mijn moeder kon ik altijd goed praten en later ook met mijn maatschappelijk werkster, gewoon om het feit dat zij mij begrepen (net als wat Heleen zegt) en ze me iets geven waar ik wel iets mee kan, zeg maar...

Ik denk dat dat bij jou ook een beetje het geval is en je moet je er echt niet schuldig om voelen meis!
Als het echte vrienden zijn, begrijpen ze het en gunnen ze je het van harte!

Knuffel, Suzanne

[Fantôme]

wow mir!
knap en zeker goed denk ik, dat je die mailtjes hebt gestuurd
voor de rest is alles al gezegd....
*knuffel!* wen

[Yggdrasil]

Hey,
Ik snap het verhaal wel, ik heb zelf in dezelfde situatie gezeten en dat zit nu nog steeds wel een beetje maar dat doet er even niet toe.
Als je echte goede vrienden hebt, dan kun je ze alles te vertrouwen, maakt niet uit wat het is. Ze zullen voor je klaarstaan.
Maar het is ook zo dat als je het echt niet wilt vertellen, omdat het bijvoorbeeld nog te gevoelig is, dan moeten ze dat ook kunnen accepteren.
Maar ik kan me je probleem goed voorstellen! En het komt vast goed.