Lijden

[Negrotiator]

De mens is op zoek naar geluk.

Bestaan is lijden.

Onderworpen aan de tijd wórden wij.
Alles is vergankelijk. Niets is bestendig.
Ons hechtend aan onbestendige dingen bedriegen wij onszelf door ons voor te houden dat zij bestendig zijn.
Niets is bestendig.
Hoe kan hechting ons tot heil zijn als dat waaraan we ons hechten voorbijgaat?

Dingen begerend bedriegen wij onszelf door ons voor te houden dat zij ons tot nut zijn.
Niets is bestendig.
Hoe kan iets wat voorbijgaat ons tot nut zijn?

Ons hechtend aan vergankelijkheid lijden wij.

Ons aan niets hechtend, niets begerend, lijden wij niet meer.

Zoekend naar geluk dolen wij rond temidden van begeerte.
Wie stopt met zoeken, vindt.
Wie stopt met begeren, wordt niet meer.


Uw mening graag.

[Blitzkrieg Bop]

mooi hoor, maar misschien meer iets voor Dansen op Papier ?

[Negrotiator]

Blitzkrieg Bop schreef op 11-12-2003 @ 20:00:
mooi hoor, maar misschien meer iets voor Dansen op Papier ?

Nou, eigenlijk is dit mijn filosofie.

Tja, het komt logisch op me over.

[Negrotiator]

Le Socialiste schreef op 11-12-2003 @ 21:48:
Tja, het komt logisch op me over.

Maar verder...kun je hier iets mee?

[REIE]

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:

Niets is bestendig.
Hoe kan iets wat voorbijgaat ons tot nut zijn?

In zijn leven zoekt streeft elke mens naar geluk. Ieder doet dit op zijn eigen manier en met zijn eigen waarden; morele waarden zoals "eerlijkheid," maar ook amorele, zoals "ergens bij horen."
Als mensen hiernaar streven proberen ze lijden te vermijden. Lijden is een staat waarin je verlangens onvervuld blijven.
Om de kleinste dingen kunnen we wel lijden. Dagelijkse files bijvoorbeeld is voor nietmand een plezier. Toch staat dit bij velen in schril contrast met de verlangens die wél bevredigd worden. De balans opmakend kun je dan zeggen dat je het zo slecht nog niet hebt. Hebt? Dat komt van hebben en alles wat we hebben is inderdaad vergankelijk. Zelf zijn we ook vergankelijk, maar dat wil niet zeggen dat we ons niet zouden moeten vastklampen en bepaalde waarde die bij gratie van samenleving heersen. Er zijn nu eenmaal zaken die bestendiger zijn dan wijzelf, dus die langer dan ons leven steun kunnen geven.

Negrotiator schreef op 12-12-2003 @ 17:41:
Maar verder...kun je hier iets mee?

Concreet niet, maar het is een fraaie bespiegeling.

Bestaan is niet per definitie lijden. Om tot het geluk te komen moeten wij lijden, maar tussendoor kunnen we best genieten van de dingen om ons heen en soms nog des te meer juist doordát ze vergankelijk zijn. Is mijn mening althans..

[lovetear]

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
De mens is op zoek naar geluk.

Mee eens.

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Bestaan is lijden.

Niet helemaal mee eens, bestaan is lijden maar inderdaad ook genieten, dat zijn 2 kanten van dezelfde munt.

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Onderworpen aan de tijd wórden wij.

Wat worden wij? Bedoel je dat we ergens naartoe groeien? Ik bén nu al iets volgens mij, of begrijp ik je niet goed?

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Alles is vergankelijk. Niets is bestendig.
Ons hechtend aan onbestendige dingen bedriegen wij onszelf door ons voor te houden dat zij bestendig zijn.
Niets is bestendig.

Sommige dingen zijn wel bestendig, eigenlijk is alles bestendig. Je lichaam vergaat als je dood bent, maar in feite bestaat je lichaam uit je voedsel(ja en spieren en alles, maar zonder voedsel zou dat nooit aangemaakt kunnen worden bij de zwangerschap). Eigenlijk besta je uit natuur, groenten, fruit en vlees, maar vlees heeft ook weer natuurlijk voer moeten eten om dik genoeg te kunnen worden.

Dus eigenlijk is niets van materie vergankelijk, we vallen uit elkaar, maar eigenlijk keren we terug naar wat we waren, toch? ALs je het zo bekijkt is alles bestendig .

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Hoe kan hechting ons tot heil zijn als dat waaraan we ons hechten voorbijgaat?

Omdat we er de tijd dat we ons eraan hechten heel veel van kunnen genieten, van een mooi boek tot een lieve vriendin. En dat het ooit weer aan ons voorbijgaat, misschien gaan wij wel aan het voorbij. En tijdelijk geluk is toch beter dan geen geluk, en geluk komt weer van genieten.

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Dingen begerend bedriegen wij onszelf door ons voor te houden dat zij ons tot nut zijn.
Niets is bestendig.
Hoe kan iets wat voorbijgaat ons tot nut zijn?

Zelfs als je er maar tijdelijk van kunt genieten is het al tot nut geweest, wannneer genieten het streven is. Je begeert dat waarvan je denkt te genieten, omdat dat de dingen zijn die een mens gelukkig maken.

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Ons hechtend aan vergankelijkheid lijden wij.

Dat klopt, missen is vreselijk, maar het lijden van het missen weegt wat mij betreft minder zwaar dan het genieten van het hebben.

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Ons aan niets hechtend, niets begerend, lijden wij niet meer.

Maar genieten wij ook niet meer, zonder goed geen slecht en zonder slecht geen goed. Dus of je daar zo gelukkig van wordt. En trouwens, dan begeer je toch het niet begeren, het niet hechten?

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Zoekend naar geluk dolen wij rond temidden van begeerte.
Wie stopt met zoeken, vindt.
Wie stopt met begeren, wordt niet meer.

Wie stopt met zoeken vind niks volgens mij. Niks dan leegte en eenzaamheid. Ik denk eigenlijk dat je dan zelfs het begeren zou missen, dat je leven saai zou worden.

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
Uw mening graag.

Niet helemaal mee eens dus, en wat je nou precies met dat worden bedoelt begrijp ik niet helemaal, zou je dat iets meer uit kunnen leggen?

[vosje16]

Negrotiator schreef op 11-12-2003 @ 19:50:
De mens is op zoek naar geluk.

Bestaan is lijden.

Onderworpen aan de tijd wórden wij.
Alles is vergankelijk. Niets is bestendig.
Ons hechtend aan onbestendige dingen bedriegen wij onszelf door ons voor te houden dat zij bestendig zijn.
Niets is bestendig.
Hoe kan hechting ons tot heil zijn als dat waaraan we ons hechten voorbijgaat?

Dingen begerend bedriegen wij onszelf door ons voor te houden dat zij ons tot nut zijn.
Niets is bestendig.
Hoe kan iets wat voorbijgaat ons tot nut zijn?

Ons hechtend aan vergankelijkheid lijden wij.

Ons aan niets hechtend, niets begerend, lijden wij niet meer.

Zoekend naar geluk dolen wij rond temidden van begeerte.
Wie stopt met zoeken, vindt.
Wie stopt met begeren, wordt niet meer.


Uw mening graag.

Misschien moet je boeddhist worden?
De 4 edele waarheden:
Leven is lijden.
Lijden wordt veroorzaakt door verlangen en begeerte.
Het verlangen moet overwonnen worden.
De manier om het verlangen te overwinnen is het achtvoudig pad.

(Als je het achtvoudig pad wil weten, vraag het maar hé, ik heb het moeten leren op school voor godsdienst )

[Negrotiator]

Ook genieten is lijden. Genieten berust er immers op dat wij bepaalde dingen waarde toekennen, die geen waarde kunnen hebben. Immers, zij zijn vergankelijk, en geen van de dingen is zo nuttig dat wij er terloops nut uit kunnen halen. Genieten is ook begeren en daarom ook lijden. Genieten is bedrog.

Lovetear; je beweert dat wie stopt met zoeken niets vindt. Precies. Hij vindt het "niets". Dat is de verlossing.

Precies zo is het zoals je zegt
omdat hij stopt met zoeken
vindt hij "niets"
en daarmee víndt hij.

Wie stopt met zoeken
kan geen eenzaamheid voelen
begeert niet meer
lijdt niet meer
want hij zoekt niets
verlangt niets
omdat hij volledig uitgeblust
ís

Te midden van alle dingen die
vergankelijk zijn en onderworpen aan de tijd
zijn ook wíj
de illusie van het zelf, het subject

Als alles vergankelijk is, zijn ook wij dat
daarom kan niets ons ten goede komen
waarom dan verlossing van het lijden
als wij toch niets zijn
en niets ons ten goede komt?

Juist op dat moment dat zo is
dat wij in het diepste van ons wezen weten
dat wij niet zijn en dat er
noch een subject noch iets wat lijdt is
dat er noch iets iemand ten goede kan komen
noch niet
zijn wij verlost
en verzinken wij in leegte

[lovetear]

Negrotiator schreef op 14-12-2003 @ 13:14:
Ook genieten is lijden. Genieten berust er immers op dat wij bepaalde dingen waarde toekennen, die geen waarde kunnen hebben. Immers, zij zijn vergankelijk, en geen van de dingen is zo nuttig dat wij er terloops nut uit kunnen halen. Genieten is ook begeren en daarom ook lijden. Genieten is bedrog.

Dat het vergankelijk is betekent toch niet dat iets voor ons geen waarde kan hebben? Ik bedoel, genieten kun je dan misschien maar voor een bepaalde periode, maar de herinnering kan dan toch nog stand houden, op die manier is het niet helemaal vergankelijk. En ook al vergaan wij en worden weer tot niets in deze wereld, onze wereld houdt voor ons op met bestaan op het moment dat wij haar verlaten. Alles wat daarna eventueel nut zou kunnen hebben, heeft dat voor ons niet meer. Uiteindelijk is alles nutteloos, daarom is het genieten ook zo belangrijk vind ik.

Het niets zie ik niet als verlossing, integendeel. Voor dat niets geef je alles op. Wat krijg je dan? Niets. Maar wat moet je daar nou mee?

Zeg je omdat de zoektocht naar iets onvergankelijks zinloos is, de hele zoektocht zinloos is, en daarom het meest zinvolle is om niet te zoeken, zo begrijp ik het goed toch?

[ranonkel]

Ellende in ons leven wordt niet bepaald door de gebeurtenis, maar hoe wij tegen deze gebeurtenis aankijken. Het grootste deel van het menselijk lijden bestaat uit door onszelf opgeroepen weerstand tegen de omstandigheden die zich hebben voorgedaan. Het zijn nooit de omstandigheden zelf die ons gemoed raken, maar alleen onze instelling ten opzichte van de omstandigheden.
De manier om de pijn te verzachten, die je met aardse ervaringen en gebeurtenissen associeert - zowel die van jou als die van anderen - is de wijze aanpassen waarop je deze aanschouwt.

[ranonkel]

Negrotiator schreef op 14-12-2003 @ 13:14:
Ook genieten is lijden. Genieten berust er immers op dat wij bepaalde dingen waarde toekennen, die geen waarde kunnen hebben. Immers, zij zijn vergankelijk, en geen van de dingen is zo nuttig dat wij er terloops nut uit kunnen halen. Genieten is ook begeren en daarom ook lijden. Genieten is bedrog.

Door genot te ervaren ontstaat er verlangen dit opnieuw te ervaren.Verlangen is ook een vorm van lijden.

[Negrotiator]

ranonkel schreef op 16-12-2003 @ 15:03:
Door genot te ervaren ontstaat er verlangen dit opnieuw te ervaren.Verlangen is ook een vorm van lijden.

Dat is inderdaad wat ik aan wilde geven, jij zegt het alleen wat beknopter.

Je kunt natuurlijk wel dingen doen waar veel mensen van genieten zonder daar van te genieten. Bijvoorbeeld als je bij iemand anders thuis een bepaalde maaltijd voorgeschoteld krijgt, kun je daar best van eten, zonder de maaltijd te begeren. In feite "eet" je het dan gewoon, zonder verdere waarde.

Maar ik denk dat ergens van genieten zelf wel altijd een bepaalde waarde met zich meebrengt. Als je iets waardeert, dan doe je dat meestal omdat het iets voor je kan betekenen, en dan zul je dus daarna meer verlangen...

[ranonkel]

Negrotiator schreef op 16-12-2003 @ 15:12:
Dat is inderdaad wat ik aan wilde geven, jij zegt het alleen wat beknopter.

Je kunt natuurlijk wel dingen doen waar veel mensen van genieten zonder daar van te genieten. Bijvoorbeeld als je bij iemand anders thuis een bepaalde maaltijd voorgeschoteld krijgt, kun je daar best van eten, zonder de maaltijd te begeren. In feite "eet" je het dan gewoon, zonder verdere waarde.

Maar ik denk dat ergens van genieten zelf wel altijd een bepaalde waarde met zich meebrengt. Als je iets waardeert, dan doe je dat meestal omdat het iets voor je kan betekenen, en dan zul je dus daarna meer verlangen...

Je kan genieten van eten omdat je ervaart dat iemand het met liefde voor je gekookt heeft.

Er bestaat ook een verlangen waarbij geen lijden is...dat is het verlangen waar geen ego aan te pas komt.

[Negrotiator]

ranonkel schreef op 16-12-2003 @ 15:30:
Je kan genieten van eten omdat je ervaart dat iemand het met liefde voor je gekookt heeft.

Er bestaat ook een verlangen waarbij geen lijden is...dat is het verlangen waar geen ego aan te pas komt.

Hmm
hmm verlangen, ik weet niet of dat wel het goede woord is voor dingen waar geen ego aan te pas komt...misschien is het meer...het vinden van je natuur, het leven volgens je diepste natuur? het ego loslaten en daarmee ook de begeerte en op die manier liefdevol zijn, dat het geen verlangen is maar meer een levenswijze?

[ranonkel]

Negrotiator schreef op 16-12-2003 @ 15:39:
Hmm
hmm verlangen, ik weet niet of dat wel het goede woord is voor dingen waar geen ego aan te pas komt...misschien is het meer...het vinden van je natuur, het leven volgens je diepste natuur? het ego loslaten en daarmee ook de begeerte en op die manier liefdevol zijn, dat het geen verlangen is maar meer een levenswijze?

Je kan verlangen naar bewustwording,de ziel heeft een verlangen naar de bron. Maar misschien is verlangen wel een verkeerd woord.

[Negrotiator]

ranonkel schreef op 16-12-2003 @ 15:42:
Je kan verlangen naar bewustwording,de ziel heeft een verlangen naar de bron. Maar misschien is verlangen wel een verkeerd woord.

Misschien is het gewoon meer dat je op een gegeven moment voelt dat iets zo hoort...

[nescio]

sorry, maar ik ben het niet met je eens, negrotiator.

"Wie stopt met zoeken
kan geen eenzaamheid voelen
begeert niet meer
lijdt niet meer
want hij zoekt niets
verlangt niets
omdat hij volledig uitgeblust
ís

Te midden van alle dingen die
vergankelijk zijn en onderworpen aan de tijd
zijn ook wíj
de illusie van het zelf, het subject"

Dat ik zoek, soms eenzaam ben, lijd, maar soms ook vind, begeer, verlang en geniet, maakt mij tot wie ik ben - maakt mij mens. Als je daarmee stopt lijdt je misschien niet meer, maar mis je ook een heleboel.
En verlangen... waarom zou verlangen lijden zijn? Het verlangen om iemand de eerste keer te zoenen laat je voelen dat je leeft, en inderdaad, als je dan een keer gezoend hebt, wil je meer... maar daar lijdt je niet onder! Dat is alleen maar leuk. Het wordt pas vervelend als die ander niet wil. Met andere woorden: verlangen wordt pas lijden als het object van je verlangen onbereikbaar is.
Maar dan... dat hoort bij het leven. Het goede bestaat bij de gratie van het slechte, en geluk bij de gratie van het lijden. Je kunt alles wel uitschakelen, maar naar mijn idee leef je dan niet meer...
Natuurlijk kun je je afsluiten van alles wat je mogelijkerwijs ongelukkig zou kunnen maken, maar de vraag is of je dan nog een menswaardig bestaan lijdt.
En dan... natuurlijk is uiteindelijk het leven en alles wat zich daarin afspeelt zinloos omdat het vergaat. Maar ik denk dat je 'nut' of 'zin' als iets relatiefs moet zien. HIer en nu een goed boek lezen of een goede opleiding volgen is voor mij zinvol, niet omdat iemand daar ooit nog wat aan zou kunnen hebben, maar omdat ik het zinvol vindt, en omdat ik er wat aan heb omdat ik er op een andere manier van naar het leven ga kijken. Zin is relatief en of dingen nuttig zijn bepaal je zelf. Dus misschien heb je wel gelijk en heeft objectief gezien niets zin... maar als mens kun je nooit objectief zijn, omdat je zelf leeft en zelf zoekt naar zinvolle dingen.
Als ik je verkeerd begrijp - en dat is heel goed mogelijk - hoor ik het graag...