Onze moeder

[Giovanna]

Hoi iedereen,
Wij (Mira en Giovanna) maken ons behoorlijk zorgen over onze moeder. Sinds de dood van onze vader, is ze tot niets meer instaat. Ze is niet aanspreekbaar (de enige met wie ze praat is onze broer, ons vindt ze verraders omdat we de nederlandse cultuur hebben overgenomen en veel nederlandse vrienden hebben), ze heeft hier geen vrienden, ze spreekt immers geen nederlands. Ze heeft boulimia (gehad), ze is ervoor onder behandeling geweest, maar vooral ik (Giovanna), merk dat het weer behoorlijk terug komt. Hier durf ik echter geen enkel woord over te zeggen. Het is natuurlijk normaal dat ze zo in de war is, maar we weten niet goed hoe hiermee om te gaan.
Ook is het zo, en daar maken wij ons beiden erg zorgen over (iets wat jullie misschien niet erg vinden), vroeger rookte ze heel erg, met heel veel moeite is ze er mee gestopd. Dat kwam voornamelijk omdat mijn vader de rook niet meer kon verdragen en ze gezondheidsproblemen kreeg (benauwdheid). Ze durfde echt niet meer stiekem te roken, uit angst voor boosheid van mijn vader.
Maar nu merken wij dat ze weer rookt, niet in huis, niet waar wij bij zijn. Maar ze ruikt regelmatig naar rook, (uit haar mond, haar kleren, haar handen). 2 weken geleden heeft Mira een pakje sigaretten in haar tas gevonden en haar ermee geconfronteerd. Ze werd toen erg boos en daarna moest ze huilen. Ze zei dat wij haar niet begrepen en dat ze niet begreep dat wij haar dochters waren.
We zijn vandaag beiden voor het eerst naar een psycholoog geweest, maar hier hebben we het nog niet over gehad. Misschien ook wel een beetje vreemd om het hierover te hebben. Weten jullie misschien hoe we onze moeder moeten duidelijk maken dat ze moet stoppen met roken? (De rest kunnen we wel met de psych bespreken denk ik.. de huisarts is op zoek naar een spaanstalige hulpverlener).

[Makaveli]

Moeilijke situatie...

Ik denk dat het goed is dat jullie naar een psycholoog zijn gegaan.
Ik snap niet waarom je het rookprobleem niet met de psych wilt bespreken, ik denk dat het toch slim is hem hierover te informeren, want hij heeft hier namelijk voor geleerd.
Hij kan jullie ook aanraden met je moeder te praten over het rookprobleem.
De reactie van je moeder dat ze zei dat ze niet begreep dat jullie haar dochters waren, is denk ik niet gemeend. Je moeder is in de war en dit verklaart haar reactie. Je moet de reactie van je moeder daarom ook niet persoonlijk opvatten.
Ik denk dat je moeder op lange termijn 'echt' met iemand moet praten, om zo haar probleem op te lossen.
Op korte termijn denk ik dat het verstandig is je moeder positief te benaderen, bijv. een complimentje geven, een bos bloemen kopen, of iets anders waar ze waarde aanhecht. Ze krijgt hierdoor een gevoel van waardering en dit zorgt er weer voor dat ze lekkerder in haar vel komt te zitten.
Verder zou ik proberen negatieve discussies te vermijden.

Veel sterkte!

[forumfreakie]

Ik denk inderdaad ook dat je het rookprobleem ook met de psycholoog kan bespreken.
Je kan ook heel serieus met je moeder er over gaan praten en zeggen dat jullie je daar zorgen over maken en het heel erg vinden, maar het is natuurlijk maar de vraag of ze er mee stopt.
Verder weet ik heir niet zoveel op te zeggen

succes ermee!

[Quiana]

Giovanna schreef op 19-02-2004 @ 16:26:
We zijn vandaag beiden voor het eerst naar een psycholoog geweest, maar hier hebben we het nog niet over gehad. Misschien ook wel een beetje vreemd om het hierover te hebben.

Waarom zou het vreemd zijn om het hierover te hebben? Dat
je er niet gelijk de eerste keer over praat ed kan ik wel begrijpen,
maar laat je ajb niet tegenhouden door de gedachte dat het
vreemd is oid om het erover te hebben...

Weten jullie misschien hoe we onze moeder moeten duidelijk maken dat ze moet stoppen met roken?

Wijzen op vroeger, hoe veel moeite het kostte om ermee
te stoppen, de gezondheidsproblemen die ze kreeg...
Ik denk dat ze vooral zélf in moet zien dat het niet goed voor
d'r is ed, veel meer kun je niet doen denk ik, zeker als ze het
verborgen probeert te houden ed.

Het is moeilijk, dat ze jullie verraders vindt... Ik weet niet hoe
jullie band vroeger was ed, maar als het kan, jij het wil ed,
kun je misschien uitleggen (door te praten maar bijv ook dmv
een brief oid) dat je je zorgen maakt, haar wilt helpen ed...

Of zeg ik nu iets heel doms?

[Giovanna]

Alledrie bedankt.

Makaveli, dat van die bloemen vind ik een goed idee. Ze houdt ook erg van dieren, maar we konden geen huisdieren vanwege mn vader. Mn broer gaat proberen mn moeder mee te krijgen naar een aziel.

Het probleem met praten en brieven is, is dat als je mijn moeder aanspreekt, ze alleen maar ergens naar blijft staren. Ze reageert nergens op. Julio (mijn broer) wil eigenlijk niet vertellen waar ze het met hem over heeft. Hij vindt dat het zijn plicht is om dat geheim te houden, vreemde jongen af en toe. Maargoed, dat zal ook wel weer zo nodig Spaans zijn : je praat natuurlijk niet met je 4 jaar jongere zusje over moeilijke situaties, ze is nog helemaal niet volwassen .

[Makaveli]

Als reactie op Quiana: Ik denk dat je gelijk heb, alleen wat die brief betreft, zou ik het als je zou kiezen voor de brief bijv. in combinatie met een bos bloemen geven. De brief moet op een positieve manier geschreven worden. Veel complimentjes doen veel goeds, als je wilt, kan ik je helpen met je brief...

Ik ga ervan uit dat Julio ook het beste met je moeder voor heeft (als dit niet zo is vertel het me dan), zijn moeder heeft hem verteld niet alles door te vertellen en hij ziet dat als plicht, dit is begrijpelijk omdat hij deze band met zijn moeder niet wilt verliezen. Want als hij het door zou vertellen zou het betekenen dat zijn/jullie moeder totaal niets meer zegt en het nog slechter gaat zoals het nu is. Ik vind daarom dat je je broer niet moet aanvallen op het feit dat hij iets voor jullie verbergt. Hij maakt zich waarschijnlijk ook grote zorgen over jullie moeder en ook hij probeert te zorgen dat je moeder weer 'beter wordt'. (door bijv. proberen je moeder mee te krijgen naar het asiel).

Ik ben van mening dat als ze erg van dieren houdt, ze een hond of iets dergelijks misschien erg leuk zal vinden. Maar ik weet niet of ze altijd zin heeft de hond uit te laten of doen jullie dat?

Verder zou ik willen weten wat je moeder dagelijks doet.
Zit ze alleen maar of maakt ze alleen het eten klaar, doet ze het huishouden of werkt ze?

[Balance]

ik ga alleen even in op het stukje over het roken en heb de voorgaande reacties niet gelezen.
als er erge dingen gebeuren of stressvolle gebeurtenissen zijn, pakken mensen wel eens oude gewoonten op. Roken is bij uitstek een manier om je stress te verwerken en eenmaal gewend eraan, kom je d'r nooit meer op. Dan kan je nog 10 jaar gestopt zijn, in stressvolle situaties komt altijd die behoefte weer even naar boven.
Je moet wel ontzettend sterk in je schoenen staan, wil je zoiets weerstaan. Mijn oma en mijn tante zijn dan ook allebei (na een overlijden in de familie) weer begonnen met roken. Het is erg zonde als je d'r eenmaal van af bent, maar het is dus niet iets heel vreemds.
Dat jullie d'r mee zitten snap ik natuurlijk wel, want het is niet leuk als je moeder opnieuw gaat roken.

[Giovanna]

Makaveli schreef op 19-02-2004 @ 18:38:
Als reactie op Quiana: Ik denk dat je gelijk heb, alleen wat die brief betreft, zou ik het als je zou kiezen voor de brief bijv. in combinatie met een bos bloemen geven. De brief moet op een positieve manier geschreven worden. Veel complimentjes doen veel goeds, als je wilt, kan ik je helpen met je brief...

Ik ga ervan uit dat Julio ook het beste met je moeder voor heeft (als dit niet zo is vertel het me dan), zijn moeder heeft hem verteld niet alles door te vertellen en hij ziet dat als plicht, dit is begrijpelijk omdat hij deze band met zijn moeder niet wilt verliezen. Want als hij het door zou vertellen zou het betekenen dat zijn/jullie moeder totaal niets meer zegt en het nog slechter gaat zoals het nu is. Ik vind daarom dat je je broer niet moet aanvallen op het feit dat hij iets voor jullie verbergt. Hij maakt zich waarschijnlijk ook grote zorgen over jullie moeder en ook hij probeert te zorgen dat je moeder weer 'beter wordt'. (door bijv. proberen je moeder mee te krijgen naar het asiel).

Ik ben van mening dat als ze erg van dieren houdt, ze een hond of iets dergelijks misschien erg leuk zal vinden. Maar ik weet niet of ze altijd zin heeft de hond uit te laten of doen jullie dat?

Verder zou ik willen weten wat je moeder dagelijks doet.
Zit ze alleen maar of maakt ze alleen het eten klaar, doet ze het huishouden of werkt ze?

Brief+bloemen is een goed idee. Ze houdt erg van bloemen...
Julio heeft het goed met haar voor, maar, hij zou toch moeten begrijpen dat wij ons ook zorgen maken? En ik kan praten wat ik wil, maar ze reageert niet... Dus misschien dat zij daarover iets tegen hem gezegt heeft? Dat aziel was Loontjuh's idee. Ik vond het een goed idee en heb Julio ervan verteld, hij vond het ook een goed idee, en omdat hij de enige is die contact met mijn moeder heeft, zou hij erover gaan praten.
Mijn moeder doet echt niets, ze ligt in bed, ze kijkt tv, ze huilt, ze praat met Julio (hij is overdag altijd thuis, 's avonds moet ie werken). Ze is nooit alleen thuis. Ik blijf 's avonds altijd bij haar. Een heel enkele uitzondering, maar dan is Mira er. (we zitten dan wel op onze eigen kamer, zij op de hare, maar op beiden kamers ligt een babyfoon, tip van de huisarts). Ze kan namelijk niet alleen zijn.
Toen we nog in Spanje woonde, werkte ze gewoon op de boerderij. Ik denk dat ze dat wel erg mist. Toen we net in Nederland woonden, heeft ze een halfjaartje als schoonmaakster bij mensen thuis gewerkt. Alleen dat ging niet goed omdat ze eigenlijk alleen Spaans spreekt en een paar woordjes Engels.
Ik kook elke dag, ik doe eigenlijk heel het huishouden. Dat hoort nu eenmaal zo. (iets wat bij mij wel blijven hangen is uit spanje, respect voor je ouders). Eigenlijk zou Mira (sorry mir) me wel wat meer mogen (moeten) helpen, maar... gaat ook niet zo goed met haar, dus ik moet niet klagen.

[Giovanna]

Balance schreef op 19-02-2004 @ 18:55:
ik ga alleen even in op het stukje over het roken en heb de voorgaande reacties niet gelezen.
als er erge dingen gebeuren of stressvolle gebeurtenissen zijn, pakken mensen wel eens oude gewoonten op. Roken is bij uitstek een manier om je stress te verwerken en eenmaal gewend eraan, kom je d'r nooit meer op. Dan kan je nog 10 jaar gestopt zijn, in stressvolle situaties komt altijd die behoefte weer even naar boven.
Je moet wel ontzettend sterk in je schoenen staan, wil je zoiets weerstaan. Mijn oma en mijn tante zijn dan ook allebei (na een overlijden in de familie) weer begonnen met roken. Het is erg zonde als je d'r eenmaal van af bent, maar het is dus niet iets heel vreemds.
Dat jullie d'r mee zitten snap ik natuurlijk wel, want het is niet leuk als je moeder opnieuw gaat roken.

Dat weetik, endat begrijp ik. Maar, ik ben net mijn vader verloren aan een ziekte die je door roken kan krijgen. Ik wil niet ook mijn moeder verliezen.

[Makaveli]

Giovanna schreef op 19-02-2004 @ 19:43:
Brief+bloemen is een goed idee. Ze houdt erg van bloemen...
Julio heeft het goed met haar voor, maar, hij zou toch moeten begrijpen dat wij ons ook zorgen maken? En ik kan praten wat ik wil, maar ze reageert niet... Dus misschien dat zij daarover iets tegen hem gezegt heeft? Dat aziel was Loontjuh's idee. Ik vond het een goed idee en heb Julio ervan verteld, hij vond het ook een goed idee, en omdat hij de enige is die contact met mijn moeder heeft, zou hij erover gaan praten.
Mijn moeder doet echt niets, ze ligt in bed, ze kijkt tv, ze huilt, ze praat met Julio (hij is overdag altijd thuis, 's avonds moet ie werken). Ze is nooit alleen thuis. Ik blijf 's avonds altijd bij haar. Een heel enkele uitzondering, maar dan is Mira er. (we zitten dan wel op onze eigen kamer, zij op de hare, maar op beiden kamers ligt een babyfoon, tip van de huisarts). Ze kan namelijk niet alleen zijn.
Toen we nog in Spanje woonde, werkte ze gewoon op de boerderij. Ik denk dat ze dat wel erg mist. Toen we net in Nederland woonden, heeft ze een halfjaartje als schoonmaakster bij mensen thuis gewerkt. Alleen dat ging niet goed omdat ze eigenlijk alleen Spaans spreekt en een paar woordjes Engels.
Ik kook elke dag, ik doe eigenlijk heel het huishouden. Dat hoort nu eenmaal zo. (iets wat bij mij wel blijven hangen is uit spanje, respect voor je ouders). Eigenlijk zou Mira (sorry mir) me wel wat meer mogen (moeten) helpen, maar... gaat ook niet zo goed met haar, dus ik moet niet klagen.

Ten eerste wil ik je een compliment geven, wat betreft je moed, de wil om je moeder op het rechte pad te krijgen en dat je ongeveer het hele huishouden op je neemt. Goed van je!
Ten tweede wil ik weten wat je moeder vroeger deed, voordat je vader overleed en wat er veranderd is na de dood van je vader.
Dit wil ik weten om je beter te helpen met de situatie. Je hebt namelijk een andere culturele achtergrond en daarin heb ik mij niet in verdiept. Door dit te weten krijg ik betere kijk op de situatie.
Misschien is het ook eens leuk samen met z'n 3en of 4en een film te kijken of een bordspel (misschien wel een typisch spaans bordspel), ik denk dat het goed is je moeder te betrekken met dingen. Maar daarentegen denk ik ook niet dat je te snel met allemaal voorstellen moet komen. En je moet niet boos worden als een goed bedoelt verzoek afgeslagen wordt. Het is jouw fout niet en ook niet de fout van je moeder (zij heeft er ook niet voor gekozen dat ze ziek is).
Je zegt dat je 's avond bij haar bent, is er dan geen echt contact tussen jullie, het kan zijn dat je haar iets te drinken geeft, of vraagt of ze wat wilt drinken.

[littlegurl]

Moeilijk zeg. Psychologen weten daar zeker raad mee! Ook met dat roken, dat weet ik zeker. Vertrouw de psycholoog en probeer verder met je leven door te gaan. Wees lief voor je moeder en help haar waar je helpen kan, dat is alles wat jullie kunnen doen!

[Giovanna]

Makaveli schreef op 19-02-2004 @ 20:48:
Ten eerste wil ik je een compliment geven, wat betreft je moed, de wil om je moeder op het rechte pad te krijgen en dat je ongeveer het hele huishouden op je neemt. Goed van je!
Ten tweede wil ik weten wat je moeder vroeger deed, voordat je vader overleed en wat er veranderd is na de dood van je vader.
Dit wil ik weten om je beter te helpen met de situatie. Je hebt namelijk een andere culturele achtergrond en daarin heb ik mij niet in verdiept. Door dit te weten krijg ik betere kijk op de situatie.
Misschien is het ook eens leuk samen met z'n 3en of 4en een film te kijken of een bordspel (misschien wel een typisch spaans bordspel), ik denk dat het goed is je moeder te betrekken met dingen. Maar daarentegen denk ik ook niet dat je te snel met allemaal voorstellen moet komen. En je moet niet boos worden als een goed bedoelt verzoek afgeslagen wordt. Het is jouw fout niet en ook niet de fout van je moeder (zij heeft er ook niet voor gekozen dat ze ziek is).
Je zegt dat je 's avond bij haar bent, is er dan geen echt contact tussen jullie, het kan zijn dat je haar iets te drinken geeft, of vraagt of ze wat wilt drinken.

Je geeft goede tips!
Je bedoeld wat ze in Nederland deed? Ze belde veel met de familie en we gingen winkelen, naar de film met mn zus. Veel gezellige dingetjes. Af en toe was het moeilijk, als het slecht met mn vader ging, dan was ze dag en nacht bij hem (in het ziekenhuis).
In Spanje werkte ze bij de boerderij en schreef ze veel gedichten. Ik heb vorige week nog aan haar gevraagd waarom ze niet weer gaat schrijven, toen kreeg ik wel een glimlachje...
In Spanje moest ze natuurlijk ook altijd er mooi uitzien, en mijn vader 'dienen' (ik ken hier geen nederlands woord voor). In Nederland was dat ook nog zo, ze zag er altijd prachtig uit, en probeerde altijd iets voor mijn vader te doen, hoe ziek hij ook was, ze kookte zo vaak als ze kan iets lekkers voor hem.. terwijl hij bijna nooit het opat, maar ze bleeft doorgaan, want dat hoort zo.., nu niet nu loopt ze in de kleren van mn vader als een zombie door het huis, vergeet te eten, wast zich bijna nooit...

[Makaveli]

Giovanna schreef op 19-02-2004 @ 21:27:
Je geeft goede tips!
Je bedoeld wat ze in Nederland deed? Ze belde veel met de familie en we gingen winkelen, naar de film met mn zus. Veel gezellige dingetjes. Af en toe was het moeilijk, als het slecht met mn vader ging, dan was ze dag en nacht bij hem (in het ziekenhuis).
In Spanje werkte ze bij de boerderij en schreef ze veel gedichten. Ik heb vorige week nog aan haar gevraagd waarom ze niet weer gaat schrijven, toen kreeg ik wel een glimlachje...
In Spanje moest ze natuurlijk ook altijd er mooi uitzien, en mijn vader 'dienen' (ik ken hier geen nederlands woord voor). In Nederland was dat ook nog zo, ze zag er altijd prachtig uit, en probeerde altijd iets voor mijn vader te doen, hoe ziek hij ook was, ze kookte zo vaak als ze kan iets lekkers voor hem.. terwijl hij bijna nooit het opat, maar ze bleeft doorgaan, want dat hoort zo.., nu niet nu loopt ze in de kleren van mn vader als een zombie door het huis, vergeet te eten, wast zich bijna nooit...

Is Mira je oudere zus of jongere?
Als je eten klaarmaakt, maak je dat dan klaar voor jou en Mira of ook voor je broer of moeder?
Als je eten klaarmaakt kan je dat natuurlijk ook voor je moeder doen, zal ze zeker waarderen.
Je zou ook kunnen vragen of ze weer gaat dichten?
(en daarna zou je natuurlijk kunnen zeggen dat je het een mooi gedicht vindt. Zal ze ook zeker leuk vinden.)
Ook krijgt ze (misschien) weer zin om oude hobby's als dichten op te pakken.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Suc6!

[Giovanna]

Makaveli schreef op 19-02-2004 @ 21:41:
Is Mira je oudere zus of jongere?
Als je eten klaarmaakt, maak je dat dan klaar voor jou en Mira of ook voor je broer of moeder?
Als je eten klaarmaakt kan je dat natuurlijk ook voor je moeder doen, zal ze zeker waarderen.
Je zou ook kunnen vragen of ze weer gaat dichten?
(en daarna zou je natuurlijk kunnen zeggen dat je het een mooi gedicht vindt. Zal ze ook zeker leuk vinden.)
Ook krijgt ze (misschien) weer zin om oude hobby's als dichten op te pakken.
Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Suc6!

Ik heb dat aan haar gevraagd, en toen glimlachte ze (dichten).
Ik kook altijd voor iedereen. (mira is mijn oudere zus).
Ik heb heel veel aan je replys dankje!

[Makaveli]

Giovanna schreef op 19-02-2004 @ 21:55:
Ik heb dat aan haar gevraagd, en toen glimlachte ze (dichten).
Ik kook altijd voor iedereen. (mira is mijn oudere zus).
Ik heb heel veel aan je replys dankje!

dank je.
Ik probeer morgen nog een reactie te posten als ik tijd heb (moet ook werken/school).
Knap van je dat je als jongste (ik neem aan dat je geen jongere broers of zussen hebt) kookt!

[Mira Dos Santos]

Nou, ik ben Mira, giovanna's zus.
Jullie vinden me misschien zwak dat ik het huishouden niet doe.. is eigenlijk ook erg zwak van me, sorry Gioof. Ik zit ook erg met mijn moeder, mij negeert ze helemaal. Voor een deel staat ze volkomen in haar recht, ik ben dr nooit voor dr, ik ben 's avonds altijd weg. Maar dat komt gewoon omdat ik de situatie ontvlucht. Ik kan het thuis niet aan.
Mijn moeder is er vorige week achter gekomen dat ik vorig jaar verkracht ben. Het feit dat ik verkracht ben, vind ze opzich denk ik al onvergeefbaar, ze denkt vast dat het voorbestemd was. En natuurlijk dat ik het haar niet verteld heb, dat is een groot verraad.. maargoed, verder is de situatie zoals Giovanna beschreef.

[Makaveli]

Wat later dan geplanned, maar toch...

Ten eerste wil ik eerst Mira feliciteren met haar verjaardag.
Ten tweede wil ik zeggen dat jullie meer waard zijn dan jullie denken dat je waard zijn.
Mira, je kan proberen ook eens thuis te blijven, probeer thuis wat leuks te organiseren en af en toe eens te helpen met het huishouden, je kan het toch goed met Giovanna vinden of niet?. Ook zal ik proberen het leven wat positiever te bekijken en proberen wat van je leven te maken.
Het is vervelend dat je verkracht bent natuurlijk en ik snap dat je het daarom ook verborg, in eerste instantie. Probeer je moeder duidelijk te maken dat je het niet durfte vertellen.
Ik zie het niet als een groot verraad, meer als het niet weten omgaan met de vervelende situatie.
Dit moet je moeder in de gaten krijgen.
En ik geloof niet in iets als 'voorbestemd', het is gewoon toeval, pech.
Verder veel geluk!

[Mira Dos Santos]

[QUOTE]Makaveli schreef op 23-02-2004 @ 17:20:
Wat later dan geplanned, maar toch...

Ten eerste wil ik eerst Mira feliciteren met haar verjaardag.
Dankje.. (sorry voor de late reactie)
Ten tweede wil ik zeggen dat jullie meer waard zijn dan jullie denken dat je waard zijn.
Mira, je kan proberen ook eens thuis te blijven, probeer thuis wat leuks te organiseren en af en toe eens te helpen met het huishouden, je kan het toch goed met Giovanna vinden of niet?. Ook zal ik proberen het leven wat positiever te bekijken en proberen wat van je leven te maken.
Tja.. dat is zo... maar iets weerhoud me.. en ik kan niet thuis zijn, ik kan het niet verdragen, de lege plek thuis...

Edit: Het was mijn eigen schuld dat ik verkracht werd, mijn eigen schuld, niet zijn schuld, mijn schuld...

[Miss Helena]

Mira Dos Santos schreef op 25-02-2004 @ 18:31:


Edit: Het was mijn eigen schuld dat ik verkracht werd, mijn eigen schuld, niet zijn schuld, mijn schuld...

Het is jouw schuld niet, echt niet... Ik kan ergens begrijpen dat jij je zo voelt, maar de jongen is degene geweest die de fout is ingegaan, jij niet!

Die lege plek thuis is moeilijk, maar ik denk dat vluchten geen zin heeft. Probeer een beetje bij je zusje te zijn, probeer met je moeder te praten over je verkrachting... Leg haar uit dat je het er moeilijk mee had, dat dat 1 vd redenen is dat je het niet wilde vertellen. Geef jezelf ajb niet de schuld. Je hebt geen schuld...

[Mira Dos Santos]

Miss Helena schreef op 25-02-2004 @ 18:41:
Het is jouw schuld niet, echt niet... Ik kan ergens begrijpen dat jij je zo voelt, maar de jongen is degene geweest die de fout is ingegaan, jij niet!

Die lege plek thuis is moeilijk, maar ik denk dat vluchten geen zin heeft. Probeer een beetje bij je zusje te zijn, probeer met je moeder te praten over je verkrachting... Leg haar uit dat je het er moeilijk mee had, dat dat 1 vd redenen is dat je het niet wilde vertellen. Geef jezelf ajb niet de schuld. Je hebt geen schuld...

Ik heb wel schuld. Die jongen was mijn ex. Ik lokte het uit.. Als ik het zou vertellen dan zou hij Giovanna ook verkrachten

[Miss Helena]

Mira Dos Santos schreef op 25-02-2004 @ 18:43:
Ik heb wel schuld. Die jongen was mijn ex. Ik lokte het uit.. Als ik het zou vertellen dan zou hij Giovanna ook verkrachten

Hoe lokte je het uit dan? Sorry dat ik dat zo vraag, maar veel meisjes geven zichzelf de schuld, terwijl ze absoluut geen schuld hebben.
En daar komt bij dat hij gedreigd heeft je zusje te verkrachten. Die dreiging zegt al genoeg. Hij is fout geweest, dat wist hij en daarom dreigde hij met Giovanna hetzelfde te doen..

[Mira Dos Santos]

Miss Helena schreef op 25-02-2004 @ 18:46:
Hoe lokte je het uit dan? Sorry dat ik dat zo vraag, maar veel meisjes geven zichzelf de schuld, terwijl ze absoluut geen schuld hebben.
En daar komt bij dat hij gedreigd heeft je zusje te verkrachten. Die dreiging zegt al genoeg. Hij is fout geweest, dat wist hij en daarom dreigde hij met Giovanna hetzelfde te doen..

Hij wou sex, ik niet, ik was er nog niet aan toe. Hij zei dat hij het accepteerde, maar hij probeerde het steeds. Toen heb ik hem nog een keer verteld dat ik het niet wou. Toen begon hij te lachen, en vroeg waarom ik dat dan wel niet wou, toen zei ik dat ik er nog niet aan toe was, toen zei hij van wel. Ik zei dat ik dat zelf toch echt het beste wist en dat ik geen een of andere breezerslet was die met iedereen neukte (we hadden nog maar 2weken). Toen werd hij boos, hij zei dat hij niet met een breezerslet zou gaan. Ik zei dat hij het dan maar moest respecteren dat ik niet met hem naar bed wou. Hij zei toen dat hij ging bewijzen dat ik er klaar voor was. Ik lachte hem uit, zei dat ik hem een klootzak vond, en ben weggegaan. Vervolgens was ik zo kwaad dat ik aan zijn vrienden dit verhaal (overdreven) verteld heb. Dat nam hij me erg kwalijk en toen besloot hij me maar te 'bewijzen dat ik er klaar voor was'.

[Chaucus]

Mira Dos Santos schreef op 25-02-2004 @ 18:53:
Hij wou sex, ik niet, ik was er nog niet aan toe. Hij zei dat hij het accepteerde, maar hij probeerde het steeds. Toen heb ik hem nog een keer verteld dat ik het niet wou. Toen begon hij te lachen, en vroeg waarom ik dat dan wel niet wou, toen zei ik dat ik er nog niet aan toe was, toen zei hij van wel. Ik zei dat ik dat zelf toch echt het beste wist en dat ik geen een of andere breezerslet was die met iedereen neukte (we hadden nog maar 2weken). Toen werd hij boos, hij zei dat hij niet met een breezerslet zou gaan. Ik zei dat hij het dan maar moest respecteren dat ik niet met hem naar bed wou. Hij zei toen dat hij ging bewijzen dat ik er klaar voor was. Ik lachte hem uit, zei dat ik hem een klootzak vond, en ben weggegaan. Vervolgens was ik zo kwaad dat ik aan zijn vrienden dit verhaal (overdreven) verteld heb. Dat nam hij me erg kwalijk en toen besloot hij me maar te 'bewijzen dat ik er klaar voor was'.

Misschien was t minder handig om dat zo aan zn vrienden te vertellen, maar om u te zeggen dat die verkrachting jouw schuld is, dat is echt complete bullshit.
Hij heeft t gedaan hoor. Jij niet. En je hebt hem ook niet gevraagd om dat te doen. Er is amar eentje die hier buiten zn boekje gegaan is, en dat was jij niet...

[Miss Helena]

Chaucus schreef op 25-02-2004 @ 19:54:
Misschien was t minder handig om dat zo aan zn vrienden te vertellen, maar om u te zeggen dat die verkrachting jouw schuld is, dat is echt complete bullshit.
Hij heeft t gedaan hoor. Jij niet. En je hebt hem ook niet gevraagd om dat te doen. Er is amar eentje die hier buiten zn boekje gegaan is, en dat was jij niet...

Precies, tis jouw schuld niet

[HestHer]

Mira, Jij hebt je ex duidelijk laten weten dat je er niet klaar voor was, je hebt het hem meerdere keren verteld. Als jij dan (misschien in overdreven vorm) aan zijn vrienden je verhaal verteld, is het GEEN ENKELE REDEN om jou te verkrachten! Zelfs als je erbij loopt als een hoer en met iedereen neukt, mag iemand niet met je naar bed als jij aangeeft dat je dan niet wilt. Doe aangifte dat is het beste. Heel veel sterkte. Liefs Hesther

[Makaveli]

Ik heb de overige reacties gelezen, ik ben het met hun eens.
'THERE IS NO WAY IN HELL' dat jij de schuld heb als je verkracht ben. Je hebt toch netjes gezegd dat je geen seks wilde. En als hij je dan dwingt (ook door middel van dreiging) is het gewoon ONMOGELIJK dat jij hier schuld van heb. En je lokte al helemaal niets uit, dat kan niet, dat is impossible, onmogelijk.
Hij is gewoon de schuldige van verkrachting en dreiging.
Jij hebt niets gedaan, wat verkeerd was.
Ook het aan zijn vrienden vertellen, zie ik niet als iets verkeerds, hij moet gewoon respecteren wat je zegt. Anders is hij geen echte man.

Misschien is het een goed idee als jullie een spelletje organiseren ben jullie thuis of nodig wat vriendinnen uit (of voorzichtig je moeder). Organiseer wat eten en drinken.
Probeer eens thuis te blijven en voor sfeer te zorgen.

Ik heb in de voorafgaande post en deze veel tips gegeven. Welke denken jullie uit te voeren of hebben jullie al uitgevoerd?

En voor de rest veel stèrkte allebei!

[Giovanna]

Ik heb een bos bloemen voor haar kocht, die werkte voor een uur of 2
Ik ben met veel moeite aan een drankje gekomen wat ze altijd in spanje dronk, was ze erg blij mee
ik heb haar een paar complimentjes gegeven en een gedicht van haar op mn deur geplakt, toen werd ze heel erg blij en zij dat ze me lief vond...

[Makaveli]

Leuk zeg dat je moeder hierop zo positief reageerde... ook vind ik het goed van je dat je actie heb ondernomen, ga zo door!

PS. Ik ben strax even tijdelijk zonder internet dus misschien reageer ik niet gelijk.

[Giovanna]

We zijn trouwens in de vakantie een weekje naar Spanje geweest. Naar mijn familie. Was een heel emotioneel weerzien. Zowel voor mijn moeder, als de rest van de familie, en natuurlijk ook voor mij. Het deed haar wel goed. Ze heeft veel met haar moeder gepraat. En met haar zus. Ontroerend om ze samen te zien.
Alleen nu we in nederland terug zijn, lijkt het wel of de depressiviteit dubbel hard terug slaat... Ik heb geprobeerd met haar te praten, maar ze zei dat ze alleen gelaten wou worden, wat opzich al heel wat is, omdat ze me normaal volkomen negeert.

Hoi meis, ik lees je topic nu pas. Wat lief dat ik lees dat je broer het ook een goed idee vond van het asiel. Gaat dat nu door?
Wat fijn dat je moeder zo lief reageerde op jouw bloemen en haar gedicht. Misschien dat ze dan ook wat opener wordt op den duur.. Hoop t voor je.
Fijn dat ze het zo naar haar zin had in spanje. Koester die momenten. Ja, ik zou je zoveel raad willen geven, maar ik weet gewoon niet wat.. Wil je zo graag helpen, maar vind het ook heel moeilijk.
Sterkte meis!

[Giovanna]

Loontjuh schreef op 02-03-2004 @ 12:35:
Hoi meis, ik lees je topic nu pas. Wat lief dat ik lees dat je broer het ook een goed idee vond van het asiel. Gaat dat nu door?
Wat fijn dat je moeder zo lief reageerde op jouw bloemen en haar gedicht. Misschien dat ze dan ook wat opener wordt op den duur.. Hoop t voor je.
Fijn dat ze het zo naar haar zin had in spanje. Koester die momenten. Ja, ik zou je zoveel raad willen geven, maar ik weet gewoon niet wat.. Wil je zo graag helpen, maar vind het ook heel moeilijk.
Sterkte meis!

Hoi
Volgende week gaan we naar het asiel. Julio is er al wezen kijken en hij heeft de mensen ingelicht die daar werken. Ze zouden een oogje houden op jonge, rustige honden.
Jullie helpen me allemaal al, met jullie lieve reacties.

Giovanna schreef op 02-03-2004 @ 18:19:
Hoi
Volgende week gaan we naar het asiel. Julio is er al wezen kijken en hij heeft de mensen ingelicht die daar werken. Ze zouden een oogje houden op jonge, rustige honden.
Jullie helpen me allemaal al, met jullie lieve reacties.

Wat fijn om te horen zeg! Hebben jullie allemaal tenminste iemand om tegenaan te lullen
En helpen.. daar zijn we voor.. naja, we proberen t
Uiteindelijk moet jij de stap zetten..

psst.. accepteer mij eens op msn