Verliefd? Echt verliefd kon ik het niet noemen. Maar zijn lichaam.. die was perfect.
Robin. Al de meisjes keken naar hem.. Zijn lijf, zijn kunsten op de duikplank.
Charme? Ja, die had hij ook. En hij was van mij. Alleen van mij.
Elke week zat ik er wel drie keer, in het zwembad.
Samen met Robin, en nog een hoop anderen.
Ik was Lisa. Big Mamma. Vriendin van Robin.
Niemand durfde aan mij te zitten. Niemand wilde ruzie met Robin.
In mijn agenda tekende ik hartjes, zette zijn naam eronder.
Zelfs als het even uit was, bleef zijn naam daar staan.
Ik wist.. Hij komt toch wel weer terug.. Bij mij.. Bij Big Mamma.
En inderdaad, hij kwam altijd weer bij me terug.
Maar weer ging het uit, nu leek het wel voor eeuwig..
Zijn beste vriend. Het heeft best een tijdje geduurd .. Maar eindelijk werd ik aan hem voorgesteld. Wesley. Petje op, blauwe ogen. Niet zo’n mooi lijf als Robin. Vreemd accent.
Hij vertelde me.. Robin wilde weer bij me zijn. Waarom niet?
We waren weer samen.. Maar ik wist.. Robin wist.. Ook dit was niet voor eeuwig..
Wesley kon dansen, praten. Perfect.
Oh, die ogen..Zo mooi.. Blauw.. Ik ben er zo vaak in verdronken..
Kriebels.. Was ik verliefd? Was hij verliefd?
Wij.. wij waren verliefd?
Dag Robin.. Het spijt me.. Ik wil Wesley..
Eindelijk.. Ik was samen met hem.. We waren zo gelukkig.
En Robin was zo ongelukkig.. Ik was nu van zijn beste vriend.
Hoe kon hij dit Wesley vergeven? Hoe kon hij dit mij vergeven?
Ik hield van Wesley. Maar ook dat was niet genoeg.
Hij hield niet meer van mij. Zoende met een ander meisje..
Pijn.. Oh.. zo’n pijn.. Huilen, de hele dag huilen..
Hyperventileren.. Alles.. Die week was verschrikkelijk..
Maar Robin, hij zorgde wel voor me..
Mijn maatje, Robin..
__________________
Dat is de kracht van onafhankelijkheid!
|