Sterveloos

Wit is zij, dramatisch wit
Gedreven door gebondenheid
En zij't dat ze zong en viel
En 't gevoel, de ziel
Dat dreef en ving

‘Welkom’ droomt en zal ze zijn
Zo rijk aan zijn, zo sterveloos
Van hoop en droom en zang en mij
Welkom nacht, zo heim'lijk zacht
Zo viel zij, en ving 't hart

[lovetear]

Hmm, het spreekt me aan, maar waar gaat het over? Een meisje, een zangeres, een ster, de maan? Er komen allemaal dingen in me op, maar ik ben wel benieuwd hoe je het bedoeld hebt eigenlijk .

[tacidvs]

Is het om te snuiven? Dat vind ik altijd het lastige als het gaat over witte vrouwspersonen, vooral als waarin ze figureren gemaakt is door iemand met een bepaalde muzieksmaak. Het is me niet helemaal helder waarom, maar ik denk dat deze er een van al dan niet denkbeeldig vlees en bloed is. Anders zou ze misschien dominanter geweest zijn. Maar dan kan het ook weer zo zijn dat de schrijver hier zich niet onderworpen voelt. Het blijft een afweging.

[sublime]

prachtig, niets op aan te merken

behalve dat ik in de vierde regel, eerste strofe van 't gewoon het zou maken en ik de laatste regel niet helemaal ok vind (te weinig lettergrepen, voor mijn gevoel)

[arP-socialist]

gewoon mooi

[Dreamerfly]

Ik vind het leuk in verwoording, die spelingen met klank en rijm en woorden. Grotendeels loopt het goed, maar voor mijn gevoel de laatste zin van je gedicht niet, alleen na een paar keer lezen en dan de nadruk leggen op Zo.

"Zo" valt me nu pas op. Bedankt voor het fundament.

(Wit is idd. enigzins dubbelzinnig al wil en wilde ik daar niet de nadruk op leggen)