vandaag voel ik me anders dan anders. Vandaag ben ik niet mezelf. Ik heb gehuild en gelachen. Buiten op straat en in mijn kleine kamertje. Ik was alleen, de hele dag. Maar ik heb me nog nooit zo vermaakt
Ik heb geen behoefte aan andere mensen vandaag. Ik heb je gebeld, dat wel. Dat had ik namelijk beloofd, maar je nam niet op. Dat was ook anders aan vandaag. Ik vond het niet erg. Ik had er geen moeite mee dat de telefoon bleef overgaan zonder dat iemand hem opnam. Ik heb geluisterd naar het geluidje dat me vertelde dat de telefoon aan de andere kant rinkelde. Totdat het sneller ging, om me te vertellen dat er ook echt niemand op zou nemen. Waar was je dan vandaag? Niet dat het me echt iets kan schelen, want ik heb je toch niet echt gemist. Ik heb wel aan je gedacht en heel even naar je verlangd, maar dat was ook maar heel even. Toen heb ik een beetje gehuild. Het was namelijk al de 7e zaterdag dat ik je niet sprak, omdat je de telefoon niet op nam, terwijl je wist dat ik zou bellen. Ik heb maar gelijk mijn tranen gedroogd en ben naar buiten gegaan. Ik heb rond gelopen. Ik heb echt heel de stad gezien. Ik ben op plekken geweest, waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Ik ben ook langs je huis gelopen. Je auto stond voor de deur, maar je had een wielklem. Een wielklem ook echt! Je bent zeker al een tijdje niet thuis geweest. Ik heb je deur geopend. Want ik heb je sleutel, dus dan kan dat. Ik ben naar boven gegaan. Ik heb in je bed geslapen, niet heel lang hoor. Je bed rook trouwens niet naar jou, het rook naar heel lang niet beslapen beddengoed. Je bent vast echt heel lang niet thuis geweest. Toen ik wakker werd heb ik je wiet gerookt. Er lag namelijk een zakje op je nachtkastje. Lekker was het, ik voelde me gelijk helemaal gelukkig. Toen ben ik weer weg gegaan. Maar bij het weggaan struikelde ik over je stapel post. Ik heb helemaal dubbel gelegen van het lachen, want je hebt al minstens 6weken niet je post bekeken. Waar hang jij echt uit?
Ik heb nog meer gelopen. Ik heb je zakje wiet maar helemaal meegenomen. het is volgens mij wel je hele eigenteelt, maar je zal het vast niet missen. Toen het donker werd heb ik gegeten van jouw geld. Er lagen namelijk 3 briefjes van 25 op de tafel in je woonkamer. Die heb ik dus ook maar meegenomen. Ik heb heel lekker gegeten, dank je voor het geld. Toen ik uitgegeten was, was het helemaal donker en ben ik richting huis gelopen. Maar onderweg bedacht ik me dat ik helemaal geen zin had om thuis te zijn, toen ben ik naar de kroeg gelopen waar jij iedere zaterdag werkt. Waar je vandaag dus ook moest werken. Ik ben naar binnen gegaan en heb mijn jas uit gedaan. Toen kwam iemand me vragen wat ik wou drinken. Ik bestelde een paar breezers en heb ze op jouw rekening laten zetten. Ik heb gezegd dat ik jouw vriendin was. De jongen tegen wie ik het zei kwam naast me zitten en sloeg zijn arm om me heen. Ik vond het maar een rare actie, met wat voor rare typetjes werk jij samen? Hij vroeg me of ik het erg zwaar had en hij zei dat ik zoveel mocht drinken als ik wou. Dus toen heb ik nog maar meer breezers gedronken en toen kwam dat rare typetje opeens met allemaal coctails aanzetten. Ik heb met hem gezoend. Het rare typetje ging zich helemaal verontschuldigen omdat ik het vast erg moeilijk had en dat hij daar nu misbruik van maakte. Ik vond het wel best, hij zoende best lekker, al was het wel een rare jongen. Toen ben ik maar naar huis gegaan. Bij thuiskomst vroeg mijn moeder waar ik gezeten had de hele dag. Ik heb haar verteld dat ik bij jou ben geweest. Dat we heel veel lol hebben gehad. Dat was toch zo? We hebben vandaag toch veel lol gehad. Ik had heel veel plezier in het vertellen, maar mamma keek niet alsof ze het zo leuk vond. Ze zei tegen me dat ik maar beter kon gaan slapen, dat ik vast nog steeds in de war ben. Waar zou ze het over hebben? Ze is al net zo'n raar persoon als dat rare typetje in die bar waar jij werkt. Nu lig ik dus in bed en bedenk me wat we allemaal gedaan hebben vandaag. Maar ik kan me niets herinneren. Op de gang hoor ik mamma tegen pappa zeggen "Ze denkt nog steeds dat hij leeft, wanneer dringt het nou tot haar door dat hij al maanden dood is?" Ik lach, wat een rare mamma heb ik toch.
__________________
take me for who I am, not for what I seem to be † Mamma mag het licht weer aan want alleen zijn in het donker is zo enorm eenzaam†
|