kan mn moeder niet loslaten....

[AnneCath]

Een dagje bij mn vriend? Vergeet het maar hooguit een paar uur.
Ik mis gewoon mijn moeder en mijn huis, wat moet ik doen? Zelf een paar uur ij een vriendin oid gaat niet lukken

Wat nu?

[alpha]

Heb je enig idee hoe dit komt? Ben je je moeder bijvoorbeeld een hele tijd kwijt geweest? En is dit al langer, of pas sinds kort?

[Charlottetje]

Je bent gewoon liever thuis dan ergens anders?
Hoe doe je dat dan met school/werk, of gaat dat dus nog net goed?

Tsja, naar mijn idee zijn dit gewoon dingen die je moet oefenen om te overwinnen. En als je het ergens heel leuk hebt zal het toch ook wel meevallen?

Oefenen dus, steeds langer ergens proberen te blijven, opbouwen en dan moet het als het goed is wel over gaan...
maar ja, dat zijn ook maar theorietjes uit van die zelfhulpboeken enzo...

[Kleintjeyakult]

Als mijn moeder nu ineens er weer zou zijn dan zou ik ook continu bij d'r willen zijn.

Maar dat heeft hier niks mee te maken.

Mischien komt het omdat je je thuis veiliger voelt, dat is je eigen plekje

[Fade of Light]

Ik zou toch enigzins proberen het nu op te lossen op een 'zachte' manier, voordat het noodlot het voor jou gaat afleren.

[AnneCath]

Charlottetje schreef op 17-01-2004 @ 15:51:
Je bent gewoon liever thuis dan ergens anders?
Hoe doe je dat dan met school/werk, of gaat dat dus nog net goed? werk heb ik niet... en school ben blij als ik weer naar huis mag. Ga in elk tussen uur ook.

Tsja, naar mijn idee zijn dit gewoon dingen die je moet oefenen om te overwinnen. En als je het ergens heel leuk hebt zal het toch ook wel meevallen? Ja nee ik heb het geprobeert, het gaat niet. Ik weet ook niet god hoe en wat ik moet doen

Oefenen dus, steeds langer ergens proberen te blijven, opbouwen en dan moet het als het goed is wel over gaan...
maar ja, dat zijn ook maar theorietjes uit van die zelfhulpboeken enzo...

Alleen bij de gedachte dat ik er langer moet blijven wordt ik al misselijk en verdrietig

[AnneCath]

Denyse schreef op 17-01-2004 @ 15:54:
Als mijn moeder nu ineens er weer zou zijn dan zou ik ook continu bij d'r willen zijn.

Maar dat heeft hier niks mee te maken.

Mischien komt het omdat je je thuis veiliger voelt, dat is je eigen plekje

Ik denk het ook, maar het zou wel handigzijn om geewoon je ergens anders ook fijn te voelen...

[AnneCath]

alpha schreef op 17-01-2004 @ 15:51:
Heb je enig idee hoe dit komt? Ben je je moeder bijvoorbeeld een hele tijd kwijt geweest? En is dit al langer, of pas sinds kort?

Nee ben haar nooit kwijtgeweest ofzo. En ik heb het al langer maar geef het pas kort zelf toe.

[snarl]

ik zou er toch maar mee gaan oefenen of zo. straks ga je op kamers/uit huis, of wil je echt het liefste de rest van je leven bij je moeder blijven wonen? dat lijkt mij niet zo slim namelijk, dan word je nooit zelfstandig. en, nog verder weg, moeders (en andere mensen) gaan op een gegeven moment dood. ik denk dat je echt moet gaan oefenen voordat je opeens wel zonder je moeder móet, dat lijkt me nogal een klap namelijk.

Hmm, ja... Ik neem aan dat je het dus vervelend vindt?
Ga het dan gewoon 'trainen', dus kies er juist voor om tóch een dag naar je vriendje te gaan. En ga ook eens bij een vriendin logeren ofzo, 't hoeft niet altijd, gewoon eens in de week een dagje en daarna eens ergens gaan logeren. En als dat goed gaat, kan je het ook wat vaker doen.

[snarl]

oja.. als je nou naar je vriendje gaat, vraag hem dan gewoon om je ermee te helpen.

[Elst de gekste]

Ik heb een ander probleem!!
Mijn moeder laat mij niet los

[Angel Of Faith]

Ik denk dat ik ook wel zoiets had vroeger. Als we een weekje met de school ergens naartoe gingen had ik altijd enorm veel heimwee en lag ik 's nachts te huilen als er dan overdag iets onverwachts gebeurde kreeg ik iedere keer de tranen in de ogen. Ook als ik bij een vriendin ging logeren gebeurde dit, het ging me gewoon niet en iedere keer als ik terug thuis kwam was ik zo ontzettend blij dat ik me moeder om de hals vloog. Ik wou gewoon niet meer weg .
Toen ben ik verleden jaar een weekje op cursus (een cursus om beter met kinderen om te gaan) geweest en dat wou ik echt doen voor m'n toekomstige opleiding. Ik heb mezelf dus gedwongen omdat ik wist dat ik het moeilijk zou hebben, maar wat moest ik dan doen, helemaal geen ervaring opdoen en een risico nemen voor m'n verdere toekomst? In het begin van die week had ik het ontzettend moeilijk, maar er was een heel goeie vriendin mee en het waren allemaal jonge mensen die probeerden je de beste week van je leven te geven .
In de zomervakantie heb ik dan een stapje verder gezet, zonder er goed over na te denken boekte ik met m'n een vriendin en nog drie minder goede vrienden (lees kennissen die mensen zochten om op reis te gaan) een last minute naar Spanje.
De eerste twee dagen waren verschrikkelijk, ookal amuseerde ik me rot met winkelen en uitgaan en zonnen enz... toch was dat gemis er steeds, ik kreeg een krop in mijn keel de eerste keer toen ik belde naar huis, ik heb niet langer dan 5 minuten met mijn moeder gebeld ik kon het gewoon niet, heb toen maar met een smoes de telefoon zo vlug mogelijk neergelegd . Maar naarmate het eind van de week verliep alles fantastisch.
Ik denk dat je gewoon stap voor stap iets moet ondernemen, het is ook belangrijk voor later, als je idd alleen gaat wonen ofzo. Natuurlijk zal je mss in het begin heel veel moeite hebben, daarom moet je mss zoals ik gedaan heb onmiddellijk een hele week ergens naartoe gaan, zodat je de eerste dagen natuurlijk wel verlangd naar huis, maar naarmate het eind van die dagen zal beseffen dat het wel eens fijn kan zijn.
In ieder geval veel sterkte!

[snarl]

goed verhaal