Wat heb ik hem te bieden?

[Giovanna]

Hoi iedereen,
Ik heb nu 8 maanden een hele lieve vriend. Ik ben echt (al zeggen sommige mensen dat het niet kan) nog erg verliefd op hem, als ik alleen z'n stem hoor krijg ik al kriebels in mn buik. Hij maakt me echt met de kleinste dingen blij, luistert altijd naar mijn problemen, ziet feilloos wanneer ik het moeilijk heb en steunt me altijd. Ik vind hem echt helemaal geweldig en super lief.
Voor mijn vader overleed, was ik veel vrolijker (logisch), ookal was mn vader toen al erg ziek, maar ik had (dacht ik) geacsepteert dat hij zou overleiden.
Ik ben nu maar een hopeloos meisje, met zorgen om haar steeds meer uitelkaar vallende gezin, en heel veel verdriet om haar vader. Ik heb nergens meer zin in. Ik wil (bijna) geen sex meer. Ik ben niet meer wie ik geweest ben, ik ben niet het meisje waar hij verliefd op werd. Ik ben gewoon zo bang dat hij bij me blijft uit medeleven...

[Friendly Friend]

Nou ja, als hij echt om je geeft zal hij proberen met jouw samen het probleem op te lossen, toch? Denk ik dan.

[DT]

Inderdaad, je persoonlijkheid kan toch zeker geen 180 graden draaien. Als hij echt om je geeft dan gaat ie heus niet minder van je houden omdat het heel slecht met je gaat (tenzij je daardoor juist heel bitcherig od word.. maar dat is moeilijk te zeggen vanwege de weinige informatie die je geeft).

[Giovanna]

Ik ben niet bitchy. Juist heel stil en teruggetrokken. Ik praat wel over mn problemen, maar ik begin er niet zelf over.
Ik ben gewoon niet vrolijk. Zn vrienden mogen mij ook niet en volgens mij krijgt ie daar steeds meer last van...

[ABrules]

Je zei dat je zo goed met hem kon praten?

waarom doe je dat dan niet?
typisch: meisjes die denken dat ze zo goed kunnen praten tegen hun vriendje, en het vervolgens niet doen...

als hij zo is zoals je schrijft zal hij blij zijn dat je het er met hem over hebt...

[Friendly Friend]

Giovanna schreef op 10-02-2004 @ 22:29:
Ik ben niet bitchy. Juist heel stil en teruggetrokken. Ik praat wel over mn problemen, maar ik begin er niet zelf over.
Ik ben gewoon niet vrolijk. Zn vrienden mogen mij ook niet en volgens mij krijgt ie daar steeds meer last van...

Lijkt mij gewoon dat je je ged8ten dus gewoon teveel bij je familie heb, je paps denk ik dan vooral. Mss moet je maar samen met je boyfriend gewoon ff leuke dingen gaan doen waardoor je het een klein beetje vergeet op het moment zelf. Zal niet bepaald makkelijk zijn, maar hoe anders? Je praat er wel over zeg je net, maar helpt dat niet genoeg?

Maarja, ik denk dus zowiezo niet dat je vriendje je zomaar opgeeft omdat je met een probleem zit, want zoals ik zei.... als hij echt van je houd zal er alles aan doen om je problemen te verhelpen.

[[Het Engeltje]]

Je mag alles toch ook rustig verwerken, en ooit, als je het verwerkt hebt, kan je weer vrolijk zijn en van alle leuke dingen genieten. Hij moet alleen even geduld hebben en dat heeft ie vast. Praat er nu gewoon veel over en knuffel hem fijn

Ik ken het (heb btw geen andere reacties gelezen) heel erg. Voordat mijn vader overleed wat ik een hyperactief, heel maf en gestoord, totally geflipt en lekker gek meisje. Na zijn overlijden ben ik een stuk rustiger geworden (wat ik zelf ook niet leuk vind). Ik heb het hier wel eens met hem over gehad.. Dat ik dat zelf ook niet leuk vind enzo.. Hij zegt dat hij het niet erg vind. Hij houdt toch wel van me. Soms vraag ik mezelf ook af: wat heb ik hem te bieden.. en soms vraag ik het hem ook .. en dan weet hij altijd weer een goed antwoord te geven zodat mijn zorgjes weggenomen worden. Meis, praat er met hem over. Je zegt dat hij altijd luistert, nou hij zal nu ook luisteren en hij zal het heus wel begrijpen dat je wat minder spontaan en maf en gek bent, want het is niet niks, een ouder verliezen. Want dat is nog het ene, maar er zijn ook gevolgen van en hij ziet dat ook.
Twijfel niet aan jezelf en als je dat wel doet, vraag het hem, zodat jij je ook weer wat beter kan voelen en je weer wat meer kan concentreren op de heel moeilijke dingen.
Succes en sterkte!

[Het Engeltje] schreef op 10-02-2004 @ 23:14:
en knuffel hem fijn

Hmm.. Ja.. Heel goede remedie!

[Ovidius]

Nou ik weet wel wat

[Giovanna]

Loontjuh schreef op 11-02-2004 @ 09:25:
Ik ken het (heb btw geen andere reacties gelezen) heel erg. Voordat mijn vader overleed wat ik een hyperactief, heel maf en gestoord, totally geflipt en lekker gek meisje. Na zijn overlijden ben ik een stuk rustiger geworden (wat ik zelf ook niet leuk vind). Ik heb het hier wel eens met hem over gehad.. Dat ik dat zelf ook niet leuk vind enzo.. Hij zegt dat hij het niet erg vind. Hij houdt toch wel van me. Soms vraag ik mezelf ook af: wat heb ik hem te bieden.. en soms vraag ik het hem ook .. en dan weet hij altijd weer een goed antwoord te geven zodat mijn zorgjes weggenomen worden. Meis, praat er met hem over. Je zegt dat hij altijd luistert, nou hij zal nu ook luisteren en hij zal het heus wel begrijpen dat je wat minder spontaan en maf en gek bent, want het is niet niks, een ouder verliezen. Want dat is nog het ene, maar er zijn ook gevolgen van en hij ziet dat ook.
Twijfel niet aan jezelf en als je dat wel doet, vraag het hem, zodat jij je ook weer wat beter kan voelen en je weer wat meer kan concentreren op de heel moeilijke dingen.
Succes en sterkte!

Ik wil het er wel met hem over hebben. Maar ik ben ook zo bang, weetje ik ben super verliefd op hem, ik vind hem echt helemaal geweldig, maar ik ben zo bang dat hij mij helemaal niet leuk meer vind. Hij laat veel minder merken dat hij me leuk vindt dan vroeger.
Maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd, en als ik dit dan tegen hem zeg, voelt hij zich misschien wel gekwetst...
Ik ben zoiezo heel erg onzeker, ben altijd bang dat hij me niet meer mooi vind ofzo (of voordat me vader overleed (sinds hij overleden is hebben we niet echt sex gehad) was ik altijd bang dat ik zeg maar de enige was die van de sex genoot..)

[Giovanna]

Ovidius schreef op 11-02-2004 @ 10:59:
Nou ik weet wel wat

Nou dat iig niet.

Giovanna schreef op 11-02-2004 @ 19:38:
Ik wil het er wel met hem over hebben. Maar ik ben ook zo bang, weetje ik ben super verliefd op hem, ik vind hem echt helemaal geweldig, maar ik ben zo bang dat hij mij helemaal niet leuk meer vind. Hij laat veel minder merken dat hij me leuk vindt dan vroeger.
Maar misschien zie ik het wel helemaal verkeerd, en als ik dit dan tegen hem zeg, voelt hij zich misschien wel gekwetst...
Ik ben zoiezo heel erg onzeker, ben altijd bang dat hij me niet meer mooi vind ofzo (of voordat me vader overleed (sinds hij overleden is hebben we niet echt sex gehad) was ik altijd bang dat ik zeg maar de enige was die van de sex genoot..)

Ik ken het meid. Zelf ben ik ook heel onzeker. Vooral over mezelf. Wat vind hij leuk aan me? Moet hij nog wel glimlachen als ik iets zeg op msn ofzo.. (je weet wel, met een glimlach achter je comp zitten) Vind hij me nog aantrekkelijk (ja, echt waar, ook al hebben we sex en merk ik dat ie opgewonden wordt etc), vind ie me nog steeds wel mooi blablabla.. allemaal van dat soort vragen. Ik probeer het niet te vaak te vragen, maar soms doe ik het wel. Ffies bevestiging zoeken. Hij doet het vaak in het zeggen dat ie lelijk is, waarop ik natuurlijk zeg dat dit niet het geval is, etc..
Ik heb nu meer dan een jaar een relatie met hem en toen wij ongeveer twee maanden hadden overleed mijn vader. (19 maart is ie een jaar overleden) Mijn vriend laat ook minder merken dat hij blij met me is en me leuk vind dan eerst. Dat hoort er misschien wel bij.
Ik laat het hem op mijn beurt dan extra merken. En ja, zoals deze week: dan heb ik zoiets van: Laat jij maar eens merken dat je aan me denkt en op een of andere manier contact met me opnemen.. En daar weet ik me dan ook wel redelijk aan te houden (beetje trots op zichzelf is)
Ik denk dat het belangrijk is dat je hem je onzekerheid laat merken, want dan kan hij daar rekening mee houden. Verwacht niet dat ie nu continue elke tien minuten iets van zich laat horen ofzo. Ik had mijn vriend gezegd dat ie meer moest laten zien dat ie van me hield om mijn vertrouwen terug te krijgen, dat duurde een week en toen smste hij me echt elke dag. dat duurde een week en daarna is het niet meer voorgekomen. Maar ik weet dat ie van me houdt en er voor me is.
Ik heb net een periode achter de rug dat ik niet echt het gevoel had dat ik alles kon zeggen, wat ik dacht en voelde, maar dat is na het weekend weer over, omdat hij heel begripvol was enzo. dat geeft me dan meteen weer een oppepper.

Naja, praat er met hem over.. Succes meid!

[*Madel*]

Vertel hem gewoon hoe je je voelt. Als je hij echt van je houdt zal het dat gewoon accepteren en je zo goed mogelijk proberen te helpen hoor. Iemand die echt van je houdt laat je niet zomaar ik de steek in een moeilijke periode!!

[Mira Dos Santos]

(=Giovanna, =password kwijt)

Iedereen zegt maar "als hij echt van je houdt" maar ik ben juist zo bang dat ie dat niet doet... Dat hij alleen maar blij me blijft omdat hij me zielig vindt..

[Chaucus]

Mira Dos Santos schreef op 11-02-2004 @ 21:54:
(=Giovanna, =password kwijt)

Iedereen zegt maar "als hij echt van je houdt" maar ik ben juist zo bang dat ie dat niet doet... Dat hij alleen maar blij me blijft omdat hij me zielig vindt..

Even grof gezegd zijn er volgens mij twee opties:

1. Je gaat niet met m praten hierover en je zult blijven twijfelen, want wat hij ook doet, jij zult denken dat t uit medelijden ofzo is.

2. Je gaat er met hem over praten en vraagt een eerlijk antwoord. Als hij je nog altijd lief vindt enzo dan is t goed. En als dat niet zo is, dan weet je tenminste waar je aan toe bent. Bovendien heeft hij zich in dat geval tenminste als vriend getoond door er voor je te willen zijn.

Dit is mijn visie erop, ik ken hem niet en kan t natuurlijk niet helemaal inschatten, maar goed...