De titel slaat op de muzikanten die de luisteraar onbewust ontroeren...
Onbewuste ontroering
Het hoesje lag mooi glinsterend naast de cd-speler. Watertandend keek de jongen naar het vreemde beeld dat op het hoesje gedrukt stond; de dunne, zwarte kronkellijnen die duidelijk bomen voorstelde. Achter één van de bomen stond onopvallend een demon, ook zwart en zijn grijns vertelde hoe bijzonder de muziek moest zijn die tot op de laatste detail op de cd stond opgenomen. Nog meer begon de jongen te verlangen toen hij klein bovenin de tekening de naam van zijn favoriete band zag staan: ‘fantasies in dark bleu eye’s’
De jongen opende het cd-hoesje en haalde de glinsterende disk eruit waar een misschien wel nog boeiender tekening op stond. Verlangend naar de klanken van pure wijsheid en fantasie opende hij de cd-speler en legde er de disk in. De cd-speler maakte zich klaar en de jongen hield zijn wijsvinger al op play. De jongen hield diep adem en zuchtte terwijl hij de knop indrukte. De eerste seconde klonk er een zachte ruis maar daarna werd de ruis weggevaagd en vergeten door de vreemde geluiden en brullend gierende gitaren waar de melodie en akkoorden diep tot in de ziel van de jongen doordrong, ongenadig. Keiharde werkelijkheid en krachtige fantasie in één brachten de jongen totaal van zijn stabiliteit af. Hij luisterde niet meer, hij ervoer, hij ervoer de muziek. Opeens voelde hij een dreiging. Hij wist dat hij dit niet aankon. Totaal meegesleept door de muziek keek de jongen tegen het gevaar aan. Vier seconde voor de donder zwol de borst van de jongen op en een enorme spanning stond op zijn hart op de 4e seconde…WHAM! Met een knal verpletterde de klanken zijn arme ziel en tranen stroomde langs zijn wangen. Pathetische snikken en kreunen bracht hij voort ofschoon zij niet boven de muziek uitkamen. En voor hij het wist was de laatste slag op de gitaar geslagen en bleef hij alleen achter met alleen de herinnering aan die andere werkelijkheid: ‘Fantasies in dark bleu eye’s’…
|