Is het dan echt zo raar, dat ik hier toch mee zit?

[~~dolce~~]

Sinds maandag weet ik dat een groepje klasgenoten alles van mijn problemen weten. Ze praten er alleen over wanneer ik er niet bij ben.Tegen mij hebben ze niks gezegd, ze hebben hun vermoedens enz. Maar ze hebben nooit wat gezegd.

Nu weet ik het dus, en ik zit dr mee, dat er achter mijn rug om dat word besproken. zo van"jeetje, die ziet er slecht uit, weet jij wat er aan de hand is" "jezus, die*****" en ze dachten zelfs dat mijn pa mij mishandeld. dat bespreken ze dan als ik er ff niet ben. jeetje zeg. Een vriendin zegt dat het uit bezorgdheid is, maar in feite blijft het geroddel, en zo voel ik het ook, ik kan het niet voelen als bezorgdheid.

ach, alles ontkennen heeft nu geen zin, dus zal een vriendin van me, als ze het dr weer over hebben, vertellen dat het waar is.
Ik zit dr mee,dat ze het weten. en al helemaal met dit "geroddel", want dat is het in feite wel. Ik voel me niet op me gemakt en vind het moeilijk om ze onder ogen te komen, ik durfde eerst niet eens naar school. Ik durf me amper te vertonen. Maar blijkbaar is dit te overdreven.
Ik moet mij niet druk maken, er veranderd toch niks, ze wisten het toch al. Ja, hallo?! Ik heb altijd gedacht dat ze niks wisten.

Blijkbaar reageer ik te overdreven, en moet ik me dr niet druk om maken. Ik vind het sowieso al klote als er over me gepraat word, dus dat ze over dit praten vind ik al helemaal erg. Ik trek het me wel aan.
En wat gebeurd er straks als ze die bevsestiging hebben? niks..? nou.. ik weet het niet, Zullen ze anders naar me kijken?
Het lukt niet echt om hier neer te zetten wat ik nou precies bedoel.
Mijn vraag is nu: Reageer ik te overdreven(over het gepraat achter me rug) En wat kan ik nu het besten doen?

xxx mir

Ze weten het, daar kun je nu idd niet meer omheen. Misschien kun je om het geroddel te verminderen vertellen wat er aan de hand is (of het iemand anders laten vertellen), dan hoeven ze niet meer te gissen en te raden en wordt het roddelen vaak een stuk minder interessant.

Ik vind het btw niet raar dat je je hier rot door voelt. Misschien zou je ook kunnen zeggen dat je liever hebt dat ze niet achter je rug er over praten ofzo? Dat ze anders naar je kijken hoeft niet erg te zijn, denk ik.

Wat je het beste kunt doen ligt aan jezelf, denk ik, maar ik denk dat het echte verhaal vertellen of laten vertellen (of een deel ervan) wel kan helpen om het roddelen te verminderen.

Succes en sterkte iig.

[koekiemonstertje]

Heel erg klote voor je!

Het lijkt me goed als je vriendin eens rustig met ze gaat praten en duidelijk maakt dat dit heel vervelend is. Als hun gepraat uit bezorgdheid is kunnen ze er beter mee ophouden of gewoon naar je toekomen want op deze manier is het alleen maar kwetsend!

Ik hoop dat ze de boodschap begrijpen want op deze manier word het roddelen en ontstaan er verhalen over je en je hebt het al moeilijk genoeg lijkt me!

[~~dolce~~]

koekiemonstertje schreef op 12-02-2004 @ 15:52:

Het lijkt me goed als je vriendin eens rustig met ze gaat praten en duidelijk maakt dat dit heel vervelend is. zij vind het niet vervelend, zij vindt dit geen roddelen. En ik kriijg het gevoel dat k niet moet zeiken.

Als hun gepraat uit bezorgdheid is kunnen ze er beter mee ophouden of gewoon naar je toekomen want op deze manier is het alleen maar kwetsend! volgens mij ben ik de enige die het kwetsend vind..

Ik hoop dat ze de boodschap begrijpen want op deze manier word het roddelen en ontstaan er verhalen over je en je hebt het al moeilijk genoeg lijkt me!

[Fantôme]

mijn mening weet je al...
het lijkt me goed dat die vriendin het dan verteld.
bij roddelen wordt er veel naar dingen gegist, en dan gelijk als 'waar' aangezien. als er goed duidelijk wort gemaakt wat waar is en wat niet, zou er van het roddelen niet veel overblijven. ze zullen je ook niet in een keer laten vallen, dan hadden ze dat al veel eerder gedaan.
xxx

[Nona]

Natuurlijk is het niet raar dat je hiermee zit. Het is nu eenmaal niet prettig als mensen over je praten terwijl je daar zelf niet bij bent, zeker niet als het leeftijdsgenoten zijn.
Dat je daardoor niet meer naar school wilt lijkt me aan de andere kant niet ideaal. Je moet dit jaar slagen (nou ja, moet... ik neem aan dat je dat wilt) en daarvoor zul je lessen moeten volgen en je huiswerk moeten doen. Bovendien heeft het geen enkel nut je problemen te ontlopen. Blijf dus gewoon naar school gaan en doe de dingen die je moet doen. Aan thuis blijven heb je echt niets, dan ga je alleen maar zitten piekeren.

Willen zij erover praten? Goed, maar dan met jou erbij. Dat mensen achter je rug om kletsen hoef je zeker niet te accepteren. Stap er dus gewoon op af als je ze hoort praten en vraag ze wat er aan de hand is en waarom ze niet gewoon aan jou kunnen vragen wat er is. Niet boos worden, gewoon vragen. Dan geven ze jou waarschijnlijk de kans het één en ander te vertellen vanuit jouw oogpunt en heb je zelf een beetje in de hand wat ze over jou denken.

[littlegurl]

Das wel bale ja, maar je kan het niet meer terugdraaien!
Misschien moet je ze zelf eens een keertje uitleggen wat er nou precies aan de hand is. Ik weet niet wat je problemen zijn, maar als ze t toch al weten vraag aan de leraar of je in de klas mag uitleggen wat je precies hebt en dat je het heel erg vervelend vind als mensen raar naar je kijken of over je roddelen.

Succes ermee!

geef ze duidelijkheid, dat is het beste. vertel hoe het zit, maar ga niet over je grenzen heen. draai nergens om heen, maar als je iets niet wilt vertellen zeg je dat gewoon rechtuit. verder is het handig ze te laten weten en voelen dat ze altijd aan jou dingen kunnen vragen, niet dat je op alles antwoord hoeft te geven, maar vragen mag altijd.
het is niet leuk als ze achter je rug om roddelen, ik ken het, maar helemaal voorkomen kun je niet denk ik. geef duidelijkheid (en met duidelijkheid bedoel ik dus niet dat je alles moet vertellen, maar als je iets niet verteld, moet je dat ook duidelijk maken).
is het nog te snappen?

[~~dolce~~]

me blackrose schreef op 14-02-2004 @ 22:10:

is het nog te snappen?

ja, hoor

maar ik durf het ze niet eens te vertellen, ik heb niks met die mensen, ja op school ga ik een beetje met ze om maar verder niks. Op zich wil ik ze wel duidelijkheid geven enz. en dat ze dingen aan mij moeten vragen ipv dr over praten achter me rug, en dan naar een antwoord raden.
Maar ze doen tegen mij alsof ze van niks weten, en dr komt zo nooit een geschikt moment.
Ach, nog maar een paar maanden dan ben ik van die school af. Een paar maanden die hm, ik dus niet leuk ga vinden.

Kun je niet aan een vriendin of aan je mentor of een andere leerkracht vragen om er iets van/over te zeggen?

[~~dolce~~]

Leonoor schreef op 15-02-2004 @ 11:50:
Kun je niet aan een vriendin of aan je mentor of een andere leerkracht vragen om er iets van/over te zeggen?

ja, misschien. Maar ik schaam me zo erg.. en bovendien is het maar een klein groepje uit mijn klas, en ook een paar uit andere klassen.
*zucht* ik weet het niet. Het liefst verstopt ik mij, verdwijn ik lagzaam en vergeten ze me, en praten ze niet meer over mij.

[Marloes-Nanouk]

Waarom schaam je je. Ik zou er in ieder geval over praten, dit is al een goede eerste stap. Gwoon aan een leraar ofzo vertellen.

Misschien zijn ze wel echt bezorgd om je, vertel anders klassikaal in het kort het probleem maar dat je er liever niet over wilt praten en dat je het ook niet leuk vind als anderen over je praten.

ik heb dit doormijn mentor laten doen, en dat lucht echt op hoor. Als de geheimzinnigheid eraf is, wordt al het geroddel ook minder.

Zijn er nog andere kinderen op school waarmee je wel kunt praten of die je vrienden zijn? Ga daar dan vooral mee om.

En idd de maanden aftellen

[~~dolce~~]

Marloes-Nanouk schreef op 19-02-2004 @ 18:53:
Knip

Omdat het probleem am is, ze zullen het niet begrijpen. Maar me voor gek verklaren (niet hierop ingaan)
Mijn mentor weet het, mijn coordinator ook, en een paar docenten. Ik praat er veel over. Of dat goed is weet ik niet.

ik weet niet wat ik moet.. ik ben nou eenmaal gestoord, aaargh, ik weet het niet..