Verhaal

[Robert12]

Ik heb dit verhaal net zelf geschreven, kan je alsjeblieft zeggen wat je ervan vind.


Ik werd vanochtend wakker en toen ik naar buiten keek viel mij iets op. U zult nu denken, wordt dit wel zo’n leuk stukje. Dat vraag ik mezelf ook af want ik weet nog niet waar ik het verder over ga hebben, maar we merken het snel genoeg. Ik werd wakker en keek naar buiten. Als ik in deze tijd van het jaar uit mijn raam kijk dan zie ik een grote eik waar geen een blaadje meer aan zit. Maar nu zag ik op een tak een vogel zitten. Het was naar mijn zien een duif. Ik keek een tijdje naar deze duif en binnen vijf minuten kwam er een tweede bij zitten. Het leek wel alsof de eerste duif zich aangetrokken voelde tot de tweede, daar hij ook dichterbij ging zitten. Binnen dertig seconden zaten ze helemaal tegen elkaar aan. Door de net opkomende zon zag ik alleen de schimmen van de beesten en al snel leken de schimmen niet meer op een duif maar op een gedaante dat zich langzaam bewoog maar niet vooruit kwam.
Ik snapte natuurlijk ook wel wat ze aan het doen waren. Hierdoor voelde ik mezelf ook schuldig. Schuldig door het feit dat ik bleef kijken en eigelijk was het misschien het beste dat ik het niet zag. Iedereen heeft recht op privacy toch? Ik dacht na over andere liefdes en vroeg me af of er altijd niet iemand meekijkt. De boze moeder, de net zo lief willende vriend een jaloerse collega of misschien gewoon god. Na een tijdje waren ze weer los van elkaar en een van de twee duiven nam een sprongetje naar een hoger gelegen tak. De ander sprong er al snel achteraan, wat de eerste blijkbaar niet zo aangenaam vond en hij vloog weg. Weer vond ik gelijkenis bij onszelf. De student die nog een keer wil maar het toen o-zo-dronken meisje was nu helemaal nuchter. Toen ook de overgebleven duif wegvloog dacht ik dat het voorbij was. Ik hoopte dat beide duiven naar een andere duif waren gegaan en daar laatste dagen van hun leven hadden gesleten. Maar niets minder was waar. Het nuchtere meisje kwam weer terug en ging op dezelfde tak zitten waarop ze tien minuten geleden ook had gezeten maar toen met een andere geliefde. Ze zat op de tak wachtend op een andere duif die iets in haar zag. Hoewel ik medelijden heb met de andere duif hoop ik toch dat ze op den duur iemand zal vinden die ze niet in de steek laat. En aan wie ze laat zien dat ze echt om hem geeft.

[stroopwafel]

in het begin schrijf je heel 'net' maar later helemaal niet meer.
het verhaal zelf vin ik eigenlijk ook 2 dingen, eerst over jou en je boom, dan over 2 duiven, en dan over studentes..
hoop dat je iets snapt van wat ik probeer te zeggen maar het komt erop neer dat ik het niet echt iets vin

[prulleke]

Ik vind het een beetje rommelig. Begin is leuk, zo schrijf ik ook vaak, niet met een pan vooraf.
Maar het kan beter, he?!