Twee tegenslagen tegelijk, nu serieuze dip..

[Konijn]

Ik weet niet of dit beter op Liefde en Relatie past, maar vooral doordat ik nu echt met mezelf in de knoop zit door dit, het ik het maar op Psychologie gezet. Vind het ook fijner om hier zo'n verhaal neer te zetten dan op een ander forum. Maar als het niet goed is, verplaats hem maar.

Wat ik vooraf moet vertellen:
Anderhalf jaar geleden kreeg ik een ernstige vorm van Pfeiffer, waardoor ik een aantal weken echt doodziek was, en daarna nog maanden alleen maar op bed heb gelegen. Hierdoor heb ik mijn hele schooljaar (6vwo) gemist. Bijna al mijn vrienden studeren nu dus door het hele land. Toen het dit schooljaar nog niet goed ging, heb ik allerlei onderzoeken moeten ondergaan, en afgelopen 18 december kreeg ik te horen dat ik ME/CVS heb.Ik ga nu nog 3 dagen 3 uurtjes naar school, de weken dat me dat lukt.


Nu mijn probleem deel 1:
Vorige week is een hele goede vriend van mij overleden. Hij was pas 36, laat een zoontje van 3 en zijn vrouw zwanger van de tweede achter. Hij was al drie jaar ziek (hersentumor), maar de laatste twee weken is het ineens heel snel gegaan. Maandag was de crematie. Hij was echt een hele goede vriend, belangrijker voor mij dan bijvoorbeeld de meeste van mijn familie, we gingen ook veel met mijn gezin en zijn gezin samen op vakantie etc. Aangezien ik ME heb, zijn die afgelopen weken nog slechter slapen dan ik altijd al doe, heel erg slopend voor mij. Ook het verdriet betekent niet alleen pijn (in mn hart) maar ook letterlijk pijn, al mijn spieren.
Het verdriet wordt ook maar niet minder (ok, het is pas 1 week geleden, maar dan nog, ik word wel geacht weer aan mijn schoolwerk te gaan etc).

Deel 2:
Gister kwam de 'vriendin' waarmee ik mijn profielwerkstuk maak langs. We hebben net nieuwe afspraken gemaakt, omdat zij het opeens alleen wilde gaan doen, omdat ik 'al zoveel aan mijn hoofd' had. Dat vond ik nou juist niet, als zij het alleen zou gaan doen, kwam dat er ook nog eens bij. Dus uiteindelijk waren we het er over eens dat we het samen blijven doen. Deze gesprekken hebben me al heel veel energie en verdriet gekost. Ze kwam eigenlijk langs om daar over te praten, maar toen we eenmaal in gesprek waren, ging het al snel over andere dingen.
Toen kwam ook opeens 'ik wil je niet kwetsen, maar vaak geloven Jan en ik je gewoon niet'. (Jan is haar vriend, mijn exvriend). Het kwam er dus op neer dat zij zoiets hebben van, wij zijn ook vaak moe, als wij al die onderzoeken ondergaan, hebben wij toch ook ME. (Omdat het aangetoond wordt door uitsluiting van andere ziekten). Wat natuurlijk niet zo is, er zijn veel symptomen waar je aan moet voldoen etc.
Verder geloofden ze me gewoon niet omdat ze me wel eens in het café zagen, of ze me achter de computer zien zitten als ze langs komen rijden. Dat dat niet te vermoeiend voor me is, en school wel, snappen ze niet, waardoor ze me gewoon niet geloven als ik zeg dat ik moe ben. (En natuurlijk, zij zien niet hoeveel pijn en moeheid ik heb na een cafée bezoek, maar als ik niks leuks meer doe, wat heb ik dan nog voor leven?).
Ik heb haar dit geprobeerd uit te leggen, maar ik zag dat ze het gewoon blijkbaar niet wìl snappen..
Ik heb nu het gevoel dat ik haar en hem gewoon echt niet meer wil zien, maar ja, ik zit nog het hele schooljaar bij ze op school, en met dezelfde vrienden als zij in de pauze, bovendien moet ik het profielwerkstuk met haar afmaken (wat ik echt niet alleen wil doen, daar ben ik gewoon veel te onzeker voor).

Mijn reden om dit hier te typen:
In ieder geval ben ik het nu kwijt. Maar aangezien mededelingen niet mogen, wil ik vragen of jullie, ten eerste, tips hebben voor 'rouwverwerking', en ten tweede, tips wat ik kan doen ten opzichte van mijn vriendin en mn ex? Ik dacht erover om ze te mailen, maar ja, ik schiet er niks mee op om mij kwaad te maken (en hun dan ook), omdat ik dit schooljaar nog met ze moet doen.
En het kost me ondertussen wel heel veel energie, al dat gepeins en het verdriet wat ik hierover heb.

Sorry, het was een heel verhaal, maar voor mij betekent dit nu onderhand wel het randje van een depressie..
Ik hoop dat jullie wat tips hebben.

[Paul van Shark]

Sterkte...

[Ruudje]

Voor rouwverwerking zou je hulp voor kunnen gaan zoeken, bijvoorbeeld bij Maatschappelijk Werk.
Je zult ook met je 'vrienden' moeten praten.
Ik vind dat ze erg bot hebben gereageerd hierop... ze moeten zich realiseren dat het een serieuze ziekte is. Ik kan het weten, mijn stiefmoeder heeft ook ME, en dat is erg slopend.
Bij Maatschapelijk Werk zouden ze je misschien ook nog tips kunnen geven over hoe je moet omgaan met vrienden. Ik heb er wel goeie ervaringen mee in ieder geval.

Hopelijk heb je hier wat aan...

Liefs,
Ruud

Misschien zou je ze eens een folder over ME kunnen laten lezen? Of ze de link van een website sturen ofzo? Als mensen me niet snappen of me niet begrijpen, dan zeg ik altijd dat mensen maar eens vier nachten niet moeten slapen en zich voor moeten stellen dat ze zich altijd zo voelen. Dan beseffen de meesten dat het anders is dan zomaar 'moe zijn'. En als mensen me niet willen geloven, naja, dan niet. (Is moeilijk, maar uiteindelijk vind ik dat wel.)

Tips voor rouwverwerking heb ik niet echt...er zoveel mogelijk over praten en het verdriet niet wegstoppen. Een week is nog maar zo kort geleden, ik denk niet dat je nu al kunt verwachten dat de pijn en het verdriet minder wordt...

Probeer alsjeblieft niet depressief te raken...probeer de mooie dingen in het leven ook te (blijven) zien en richt je aandacht op mensen die je wel (willen) geloven.

Heel veel sterkte en als je er over wilt praten met een 'lotgenoot': mijn mail is bij m'n info te vinden. Ik werd de afgelopen dagen ook weer met m'n neus op de feiten gedrukt...'t klinkt misschien raar, maar jouw post helpt mij iig met het feit dat ik niet de enige ben die tegen bepaalde dingen aanloopt.

Ten eerste, je vriendin kan je niet nu het werkstuk uitschoppen. Er zit al 2 maanden werk in (neem ik aan) en volgens mij moeten die dingen over korte tijd ingeleverd worden. Dus dat kan ze gewoon niet maken, of ze je nu wel of niet gelooft.

Ik denk niet dat je haar kan overtuigen van het feit dat je echt ME hebt. Ze ziet jou tenslotte alleen maar als je in het cafe zit en als je achter de computer zit en ze voelt niet wat jij voelt.

Wat de rouwverwerking betreft, praat erover. Ik denk dat zijn vrouw het wel op prijs zal stellen als er iemand is waarmee ze kan praten.

[Konijn]

Jadie schreef op 19-02-2004 @ 15:45:
Ten eerste, je vriendin kan je niet nu het werkstuk uitschoppen. Er zit al 2 maanden werk in (neem ik aan) en volgens mij moeten die dingen over korte tijd ingeleverd worden. Dus dat kan ze gewoon niet maken, of ze je nu wel of niet gelooft.

Onze begeleider was het met haar eens, 'pushte' haar zelfs in die richting, ik heb echt moeten vechten om het samen te blijven doen. (En dan de volgende dag komt ze met zoiets).

@Leonoor: ik heb mijn vrienden constant tijdens het hele proces mailtjes gestuurd, en toen het uiteindelijk bekend was, een beschrijving van de ziekte. Eigenlijk zou ik haar willen vragen mijn exemplaar van 'Heden ik' van Renate Dorrestein willen laten lezen, maar ik ben bang dat ze me dan nog minder gelooft, omdat Renate Dorrestein het nog wel een stukje erger heeft dan ik.

Inderaad, ik gun niemand te voelen wat ik voel, maar soms heb ik zoiets, laat haar maar eens 3 weken voelen wat ik voel, kijken wat ze dan zegt..

En ik weet dat ik altijd tegen dit soort reacties aan blijf lopen, maar om het dan te horen van mensen die je als vriende beschouwt, komt wel heel hard aan..

In ieder geval bedankt voor jullie reacties en tips tot nu toe.

Konijn schreef op 19-02-2004 @ 15:53:
@Leonoor: ik heb mijn vrienden constant tijdens het hele proces mailtjes gestuurd, en toen het uiteindelijk bekend was, een beschrijving van de ziekte. Eigenlijk zou ik haar willen vragen mijn exemplaar van 'Heden ik' van Renate Dorrestein willen laten lezen, maar ik ben bang dat ze me dan nog minder gelooft, omdat Renate Dorrestein het nog wel een stukje erger heeft dan ik.

Iets officieels (een brochure ofzo dus bv) zegt mensen vaak meer dan een omschrijving die je zelf geeft...ze geloven het dan iig vaak eerder. Je zou haar dat boek idd kunnen laten lezen (Is dat het boek waarin ze geneest van ME...? Dan heb je nog de kans dat ze gaat geloven dat het een ziekte is waar iedereen standaard van geneest.), ziektes zijn er altijd in verschillende soorten en maten, ME dus ook.

En ik weet dat ik altijd tegen dit soort reacties aan blijf lopen, maar om het dan te horen van mensen die je als vriende beschouwt, komt wel heel hard aan..

Zeker weten.

[littlegurl]

Het lijkt me verschrikkelijk om ME te hebben. Je moet je hele leven aanpassen en als er dan ook nog eens mensen zijn die je niet geloven maakt dat het extra moeilijk en ook boos!
Eerst die vriendin en ex. Als je vriendin weer langs komt voor het profielwerkstuk leg haar dan uit dat je het erg vind dat ze denkt dat het wel meevalt met jou situatie. Als er zoveel dingen zijn waaraan je moet voldoen met ME zeg die dingen dan, dan begrijpt ze waarschijnlijk ook wel dat ze het verkeerd had. Omdat je ex haar vriend is krijgt hij het waarschijnlijk ook wel te weten. En natuurlijk lig je met ME niet alleen maar in je bed, je moet ook nog een beetje ontspanning hebben!!!!!

Rouwverwerking....praten,praten,praten....huilen,huilen,huilen dat is het beste wat je kan doen.

Heel veel sterkte!

ik sluit me aan bij de rest *knuff*

en er zijn wel (mooie) boeken over rouwverwerking heb ik pas gehoord, maar ik ken er geen bij titel...

sterkte!

[Fantôme]

hey konijn!

ten eerste: gecondeleerd *knuff* iemand verliezen die zo dicht bij je staat is vreselijk moeilijk en de meeste mensen, dus jij ook neem ik aan, hebben het nodig hierover te praten. Heb je mensen waarmee je erover kan praten en je verdriet kan delen. Mensen die hetzelfde hebben meegemaakt misschien? of juist mensen die er wat verder van af staan zodat zij niet hun verdriet nog eens bij jou neerleggen maar gewoon naar jouw verhaal kunnen luisteren? Probeer de goede momenten naar voren te halen als je aan hem denkt, en niet alleen aan het feit dat hij er nu niet meer voor je is... probeer gelukkig te zijn dat hij er geweest is (en jij wellicht voor hem) bedenk je de leuke, gezellig en ontroerende momenten samen. Natuurlijk is daarmee niet alles opgelost, maar het helpt vaak wel in een 'rouwproces'.

Dat je vriendin je niet geloofd is onwijs lullig en ik kan me voorstellen dat je je daar rot om voelt! je niet begrepen voelen, en zelfs niet geloofd worden is vreselijk ({)(}) en behalve wat Leonoor zegt, weet ik het ook niet.

sterkte! wendy

het is allemaal kut voor je en ik wens je veel sterkte in deze situatie,met veel meer kan ik je niet helpen vrees ik...

sterkte

[Konijn]

@Leonoor: dat is inderdaad het boek dat ze ervan geneest. En wat ik bedoel met dat ze het erger heeft: Renate Dorrestein is tijden bedlegerig geweest. Ik denk dus dat mijn 'vriendin' dan alleen maar nog minder snapt dat ze mij wel eens in het café ziet etc. Een officiële brochure is idd wel een idee.

@Wendy:
Ik kan er natuurlijk binnen mijn eigen gezin ook wel over praten, maar mijn vader is nogal zwijgzaam, en mijn broertje van 16 is uiterlijk wel al een stoere bouwvakker, maar eigenlijk nog een kind. Heel emotioneel, en kan er slecht tegen. Mijn moeder moet natuurlijk ook haar verhaal kwijt, wat er op neer komt dat ik binnen mijn gezin voor mijn gevoel het meeste opvang.
Met zijn vrouw kan ik wel praten, zij kan er gelukkig voor haar wel over praten. Maar dat is natuurlijk (vooral nu in het begin) ook vooral luisteren. En het zoontje blijft maar vragen waar papa is... Wel verteld dat papa nu een sterretje is, maar dan blijft hij doorvragen. Zit papa dan in de wolken? Kunnen wij dan ook door de wolken vliegen? En waar zijn de bloemen en de kist gebleven?
.....

@De rest: Bedankt voor jullie reacties en tips.

Ik ga gewoon dit schooljaar volhouden en daarna ga ik geen moeite meer doen om het contact met mijn 'vrienden' te behouden.

Eigenlijk wil ik ook een foto van hem, of het gedicht, dat bij de crematie werd voorgelezen, ophangen op mijn kamer, maar ik denk dat het daar te vroeg voor is.. Op dit moment begin ik denk ik te huilen zodra ik het zie. (Hoewel 's avonds even lekker huilen ook wel fijn kan zijn).

Ik weet niet echt iets zinvols te melden, maarrrehh

Keep the head up, ontzettend veel sterkte!!


*steekt hart onder konijn's riem*

Ten eerste, heel erg veel stertke

verder vind ik het echt heel raar dat je vrienden je neit geloven... en tuurlijk moet je leuke dingen blijven doen, Ookal is het alleen maar even wat afleiding van alles wat je hebt meegemaakt... Maar om even terug te komen op je vrienden, kan je ze neit iets laten zien... iets van een verklaring van de dokter om aan te tonen dat je echt niet liegt? (dit zou natuurlijk eigenlijk niet hoeven want ze horen je gewoon te geloven als je vrienden..) En steunen ze je verder wat betreft het verlies van je goede vriend? Of zeggen ze daar ook niets over?

In ieder geval, nogmaals heel erg veel sterkte...

[liefsig16]

Heej liev meisju...
ME is een ernstige ziekte waar veel mensen helemaal niks vanaf weten..
Als jij tegen iemand zegt dat je moe bent.. zal die gene zeggen; ' ja dat hebk ook weleens'. Dat is het zelfde als iemand pfeiffer heeft.. aan de buitekant zie je vaak niks en dus denken mensen dat je je eigen aanstelt. Dit komt heel erg vaak voor en veel mensen denken dat je dit doet om aand8 te trekken...
Ik snap dat het heel moeilijk voor je is en al heb je dan al zoveel tegeslagen en al begint dan je beste vriendin te zeuren dat ze je niet gelooft.. dan zou ik denk ik ook in een depressie raken...
Maar meisje.. jij weet dat je ME hebt en dat het heel moeilijk is om er mee te leren leven.. als anderen mensen je niet geloven dat zijn het ook geen vrienden! Dit klinkt misgien heel hard maar als jij toch zegt dat je moe bent.. dan is dat toch gwoon zo! Dan moeten ze je zeker niet gaan wantrouwen en al helamal niet in zo'n moeilijke periode! Ik zou er met haar gewoon een ker over praten.. en anders laat je moeder erbij zitte zodat zij ook kan bevestingen dat het egt een heel ernstige ziekte is... laat haar ook iets meer over ME lezen.. en als ze je dan nog niet geloofd.. dan zou ik haar de deur wijzen!
Aan zo'n iemand heb je helemaal niks!!!!
Sterkte in iedergeval
Je mag me altijd toevoegen op msn: Liefsig16@hotmail.com

LIefs Elke