Afstand te moeilijk :(

herkent iemand dit?

Mijn vriend woont in Rotterdam, ik in Deventer, dat is zo'n 2 uur met de trein. En ik zie hem alleen in het weekend.
Ik kan hier over het algemeen slecht tegen, maar soms wordt het helemaal erg

Ik heb vanaf afgelopen zaterdag, tot en met afgelopen woensdag bij hem gezeten, in Rotterdam.. En dat vond ik echt zo fijn, maar ik kan er op dit moment niet meer tegen.

De afstand is zoveel moeilijker dan ik had verwacht Ik zie hem dit weekend niet eens, en moet wachten tot volgende week vrijdag, en ook dan is het nog maar de vraag of ik er wel heen mag. Want mijn ouders beginnen het een beetje zat te worden dat ik "zo vaak" bij hem ben

Ik kan mijn gevoel voor hem gewoon niet uitschakelen als ik niet bij hem ben. En dan wil ik hem zo graag bij me hebben, wil ik hem zograag vast kunnen houden en hem kunnen zien.. Maar dat kan dan dus niet.. En dat doet zoveel pijn

Ik heb gewoon iemand nodig die bij me is, en niet zo ver weg.. Ik voel me altijd zo leeg, omdat het altijd maar op wachten neerkomt..
En hij lijkt het er zo makkelijk mee te hebben, of hij laat het gewoon niet merken, maar ik heb hem gewoon nodig, ook door de weeks..

Maar ik kan er niet eens ook maar aan denken om het op te geven.. Ik hou veel te veel van hem, en het wachten is het uiteindelijk elke keer wel waard.. Maar het is zo moeilijk. Ik heb het er van begin af aan al moeilijk mee gehad, alleen het wordt met de dag erger.. Ik weet niet wat ik er aan kan doen

het wordt me steeds teveel. En ik krijg zo het gevoel dat ik het niet vol ga houden Ik huil me haast elke avond in slaap, omdat ik hem zo erg mis..
En elke keer houd ik toch weer vol, met mijn gedachten bij het moment dat we elkaar weer zullen zien. Maar op dit moment weet ik niet eens wanneer ik hem weer ga zien en dat sloopt me helemaal

echt, de dagen worden weken hier..

Wat moet ik hier nou aan doen, en herkent iemand dit?

[moenbase]

Ja, 'k herken het ja. Je leeft écht naar die zekere dag toe, de dag dat je em weer gaat zien. En omdat je em veel mist bestaat de kans dat je een hoop dingen verwaarloosd. Vrienden, schoolwerk, etc.
De kans van slagen bij een lange-afstandsrelatie ook erg klein. De één weet makkelijker met het 'gemis' om te gaan dan de anders. Belangrijk is om je ook te concentreren op dingen die je voor je relatie ook gewoon deed. Uitgaan, hobbies, stadten, sporten, etc. Zodat je in iedergeval niet constant aan em denkt. Want je gaat er echt kapot aan...
Weet hij ook dat je em ontzettend mist, of hou jij je ook groot bij em? Zoja, vertel hem dat je em altijd zo ontzettend mis bij het vertrekken. En op de dagen dat hij niet bij je is.
Komt hij ook weleens naar jou toe, of moet het allemaal van 1 kant komen? Zonee dat zou dan betekenen dat het em niet zo heel veel kan schelen allemaal. En zo ja, dan zou ik er maar eens over gaan praten met em of het allemaal nog wel zin heeft.

Zoek in ieder geval een vorm van afleiding, zorg dat je met beide benen op de grond blijft staan. Niet dat jou leven van hem afhankelijk is.

Sterkte, en veel succes

ik herken het wel, alleen ik kan er nog wel redelijk goed mee om gaan...ik hecht ook wel wat waarde aan mn eigen dingen enzo dus ben wel blij op zich dat ik doordeweeks me kan richten op eigen zaken. ik denk wel aan hem en mis hem enzo maar ja ik leg me er denk ik makkelijker bij neer dat ik hem niet kan zien, alleen sweekends dan..en ik weet ook dat afstand irritant is, wij moeten ook 3 uur reizen..

probeer je echt eens op andere zaken te richten als je doordeweeks alleen bent, want jij weet ook wel dat het hem geen centimeter dichterbij brengt door heel de tijd aan hem te denken en naar hem te verlangen...het is wel logisch dat je dat doet, maar probeer echt eens af en toe aan andere dingen te denken, of jezelf bezig te houden met school of weet ik het...het maakt je alleen maar down en verdrietig, dat is ook 1 ding waarom ik liever doordweweeks doorga ipv stil te blijven staan bij dat hij weg is...ik haat het om down te zijn door zo iets, iets waar je toch niks aan kan doen, helaas

maar veel succes en voor zover ik altijd hier lees zijn jullie heel gelukkig, laat zo iets als die afstand jullie niet opbreken, want het is zonde, het kan namelijk wel, ik heb ook 8 maanden ofzo..als je er maar mee om leert gaan..
makkelijker gezegd dan gedaan, kweet het wel maar toch. dr zit eigenlijk niks anders op door er mee te leren leven (even cru gezegd)

[nl2suzy]

Mijn vriend woont ook wel ver weg.. maar tsja.. een weekend is toch ook 3 nachten ik ga altijd op maandag ochtend naar huis.. (Hij brengt me..) En tsja doordeweeks vind ik het soms ook wel is moeilijk, maar als het echt heel erg word dan komt ie gewoon een avondje langs.. dat heeft hij er wel voor over...

Dus tsja ik ben best wel gelukkig

Ik heb ook een afstandsrelatie (ofzow) gehad.. Zij woonde in Hilversum en ik in Lisse. Dat is "maar" 50 km. Dat was best lastig. En dat is helemaal fout gegaan Maar ik weet wat jullie voor elkaar voelen. En ik weet ook hoe irritant dat gemis is... Maar ik denk dat jullie er samen echt wel uit kunnen komen.
IIG

Doe je best, dit kun(nen) je/jullie niet zomaar laten schieten
Veel suc6

En nu heb ik dus ook afstandsrelatie >>> en die loopt op zich wel goed... alleen veel haperingen erin..

Nou tis niet zo dat ik me alleen maar kut voel hoor. Bijvoorbeeld als ik op school ben word ik juist vrolijk als ik aan hem denk, of als ik samen met een vriendin over "vriendjes" aan het praten ben
En als ik met mijn beste vriendin naar de stad ga, voel ik me ook niet kut, maar juist goed. En ik ga uit zo vaak als ik mag/de gelegenheid krijg.
Ik ben ook al weer op zoek naar een baan enzow, tis dus niet echt dat ik mijn leven helemaal stil zet..

Ik krijg die aanvallen meestal als ik 's avonds/'s nachts alleen hier op mijn kamer ben ofzow. Ik mag 's avonds niet echt meer weg van mijn ouders, dus heb ik weinig te doen.
Of als ik me sowieso al kut voel omdat ik een kutdag heb gehad ofzo, dan denk ik aan hem en dan heb ik hem dus eigenlijk gewoon nodig. En dan kom je er elke keer weer achter dat hij er niet kan zijn.. dat ik hem niet eens een kus kan geven ofzo. En dan is het pijnlijk...

Tis dus niet zo als ik bezig ben, of niet alleen ben. Eigenlijk beperkt het zich tot de momenten dat ik niets (niet zoveel) te doen heb en wanneer ik alleen ben. Of natuurlijk als ik me echt kut voel door andere dingen..

Naja.. tis soms gewoon even zo overdreven erg dat ik er zelf bijna gek van word

jah dat heb ik ook wel..als ik verdrietig ben of me rot voel dan issie er niet...dan heb ik juist zn knuffels nodig en kussen enzo...
das idd het rotte, je kan dr niet voor mekaar zijn wanneer je elkaar echt nodig hebt..

Wow dit klinkt wel een stukje erger dan het bij mij is (gelukkig voor mij). Mijn vriendin woont in Maastricht en ik woon 2/3 uur van haar af met de trein (ligt eraan of ik bij mijn ouders/kamer ben).
Ik vind het heel sneu voor je dat je het zo vervelend vindt, maar ja, wat ik dus geleerd heb is dat je nog altijd zelfstandig moet blijven. Het is niet prettig om zo afhankelijk van iemand te zijn. Probeer dus zelf ook gewoon plezier te hebben als hij er niet is, dat is de beste remedie.
Ikzelf heb er soms wel moeite mee hoor, zeker als ik inderdaad 's avonds in bed lig. Dan denk ik van he ik had ook naast haar kunnen liggen, maar ik heb hier nog genoeg dingen, ga gewoon elk weekend uit zonder haar en ik blijf dus zelfstandig. Verschil is ook dat ik OV heb en dat ik dus in principe niet aan kosten ben gebonden. Daarom zie ik haar ook meestal doordeweeks. Als ik me toch al kut/moe voel heb ik er inderdaad meer problemen mee, dan wil ik dat ze me troost, haar arm om me heenslaat ofzo, maar dat kan dan niet.
Het is inderdaad vervelend wanneer je geen uitzicht hebt op wanneer je hem weer ziet. Dan heb je niets om naar uit te kijken. Zorg dat je dus ook naar andere dingen uit kunt kijken.
Je denkt dat hij er geen moeite mee heeft... denk je dat hij weet dat jij er zo'n moeite mee hebt? Vraag het hem anders eens. Het is een fijn gevoel wanneer hij zich hetzelfde zou voelen. Dat geeft wel troost denk ik.
Ik denk trouwens dat je het zelf wel voelt opkomen, wanneer je denkt dat wachten niet meer loont, maar ik hoop dat je het nog vol kan houden. Misschien komt er uiteindelijk verbetering in de situatie, doordat jullie gaan studeren (weet niet precies hoe oud je bent).
Hou jezelf bezig!
Heb je trouwens MSN? Succes ermee in ieder geval!

[Signy]

Ik ken het ook wel een beetje. Mijn vriendje woont 3,5 uur bij me vandaan!! Dat is erg lang, maar alsnog heb ik het reizen graag voor over. Ik wil gewoon bij hem zijn.
Ik heb nog niet sow lang met hem en tot nu toe hebben we elkaar elke week kunnen zien. In het begin 1 dag in de week (weekend) maar de laaste paar keren ben ik bij hem blijven slapen. Maar als je dan weer naar huis gaat is het gemis zow groot, ik ken t. Je mist de armen om je heen, gewoon het samen zijn.
Maar ik probeer om me niet meteen te storten in deze relatie. Want ik merk wel dat het nu allemaal wat overweldigend is voor me.. Beetje moeilijk te begrijpen ms, doet er ook niet toe.
Ik mis hem gewoon erg vaak. En je kan wel gaan bellen, maar dat is toch anders vind ik. Je bent toch niet helemaal bij elkaar, en daarna mis ik hem alleen maar meer lijkt wel. A, just in luv eeh.
Maar ik probeer om gewoon dingen te doen die ik anders ook al deed... en me niet alleen te focussen op me vriendje.
Tis gewoon nieuw, en tsjah, met dat misgevoel zal ik moeten leren leven. Tis niet anders. Ik wil em niet kwijt igg.

*verhaal*
Heb je trouwens MSN? Succes ermee in ieder geval! [/B]

Zoals ik al zei, het is meestal als ik alleen ben, 's avonds ofzo, wanneer ik verder niets meer heb te doen, niets meer mag doen enzow. En als ik al met een kutgevoel rondliep de hele dag.
Als ik op school ben enzow is het niet erg, dan is het juist fijn...

Kweenie, beetje vaag misschien

Maar keb wel msn, staat in mijn profiel

Ohjah, btw, het wachten loont zeker wel
Dat is het hem nou juist.. Ik kan het gewoon niet opgeven, ik wil het niet opgeven, want ik hou keiveel van hem!!

Maar soms is het idd de afstand die het zo moeilijk maakt

ik vind geen een afstand te ver als het de moeite waard is ( de persoon met wie je hebt ) ik bedoel als je van iemand hou ofzow dan is het toch wel waard? vind ik tenminste... ik bedoel ik ben verliefd op een meisje en die woont in amsterdam, terwijl ik in leeuwarden woon. maarja.... i don't care how far it is

and thats the bottom line!

als je tenminste van mekaar hou dan is alles mogelijk,
en is de afstand niet ( nooit ) te ver

Ik heb nog nooit echt een lange-afstands'relatie' gehad maar ben wel een hele tijd smoorverliefd geweest op een meisje wat twee uur weg woonde (vrijwel hetzelfde treintraject als jij moet rijden...ik moest één station verder instappen...ik reed Apeldoorn-Amersfoort-Utrecht C-Rotterdam C. ) en dat ging redelijk goed. In het begin mis je die ander wel ontzettend als je afscheid neemt, maar je (althans, ikzelf) kon het op een gegeven moment wel goed accepteren. Dat is denk ik ook wel omdat dat een relatievorm is die ik wel goed zou kunnen volhouden, niet constant op elkaars lip zitten, maar een beetje afstand houden..er is genoeg tijd om je complete leven met iemand te delen, right now moet je gewoon lol hebben

[Carl]

Ik herken dit ook wel een beetje hoor.
Eigenlijk is dit ook wel heel mooi, op deze manier besef je juist hoeveel je van je vriend houd....

[Piccola]

Herken het zeker wel... Ik had een vriend die in Italië woont. Kweet niet of je dat wist?! Maar goed, die kon ik dus maar 5 weken in het jaar zien. Dat was echt een hel! Maar het was wel vol te houden, omdat we elkaar de moeite waard vonden!! En we hadden wel elke dag contact enzo. We hebben het zo toch wel een hele tijd volgehouden! Maar kweet dus wel wat het is om niet naar je geliefde te kunnen als je hem juist zo hard nodig hebt of gewoon fftjes mist ofzo! Ondertussen issie dus m'n ex ( ) maar we zijn nog steeds hele goede vrienden. Dat hele erge mis-gevoel heb ik soms nog steeds! Vooral de afgelopen week! Gewoon, omdat ik hem weer eens wil zien, dat is namelijk al weer 8 maanden geleden! Ik wil met hem kunnen praten en knuffelen als 1 van ons het moeilijk heeft ofzo. Nu moeten dat soort dingen via sms en dat is gewoon niet zo fijn als face to face. Najah, ik begrijp dus wel dat je het er af en toe heel moeilijk mee hebt. Tsss, ik mis Sander soms ook ontzettend dat ik spontaan begin te janken terwijl hij hier nog niet eens 5 minuten vandaan woont! Maar meis, jullie houden het wel vol hoor! Niet opgeven, hoe moeilijk het soms ook kan zijn! En ik denk, kan het mis hebben natuurlijk, dat hij het er soms ook wel moeilijk mee heeft! Misschien minder snel/vaak dan jij, maar als hij een kut dag heeft gehad ofzo verlangt ie vast ook naar een kus van jou of om je gewoon ff te zien en te kunnen knuffelen!

*kiss*

[Q]

Je mag ook punten gebruiken om een zin af te sluiten in plaats van

Maar goed, liefde overwint alles bla bla bla je kent het wel. Of je hebt iets... of je hebt helemaal niets, is dat een moeilijke keuze? Je bent toch happy met hem? Nou dan.

[xxx_anouk_xxx]

Tja.. ik ken het ook...

Maar het scheelt al een stuk als ik weet dat ik hem binnenkort weer zal zien. En ik weet eigenlijk ook wel van mezelf dat als hij elke dag hier zou zijn, ik hem heel snel zat zou zijn, gewoon omdat ik dan rekening met hem moet houden enzow.. ik heb nog nooit langer dan 2 maanden een relatie gehad, omdat ik het gewoon irritant vond

Maar nu, nu zou ik eigenlijk wel iedere dag bij hem willen zijn. Als hij bijvoorbeeld vertelt, dat hij weer een kutdag heeft gehad.. dat hij de hele nacht niet heeft kunnen slapen.. en ik hetzelfde had.. dan is het best moeilijk om te accepteren dat je gewoon niet bij elkaar kunt zijn.

Maar het is wel het volhouden waard.. ik voel me nu wel beter, ik mis hem.. maar ik hoef er niet echt meer om te huilen. Toen hij net weg was, was dat wel ff anders.. eigenlijk ga ik maar door op de automatische piloot, gewoon zoals mn leven altijd is geweest.. en opzich is dat niet eens zo heel erg verkeerd

Kus

ken het......
toch is het opzich wel goed....
heb je iig wat om naar uit te kijken

maar het kan HEEEELLLL LANG duren de weken zo
terwijl de weekenden zo voorbij zijn

[autodropje]

Ik herken het echt helemaal, het enige verschil is dat mijn vriend wel toegeeft dat ie er last van heeft. Tis gewoon zo klote dat je door de week niet ff naar hem toe kan (tis 3 uur met de trein). Het sloopt je echt gewoon helemaal. Ik kan niet meer zonder een weekend met hem, want als hij een weekend niet kan, houd dat meteen in dat je elkaar 2 weken niet ziet. Je moet een heleboel andere dingen voor elkaar afzeggen en zo wordt het missen het enige waar je aan kan denken. Het maakt je helemaal kapot, je hebt alleen de weekenden nog, maar ook dan zie ik er al tegenop dat ik over een paar dagen weer naar huis moet. Ik heb ook heel lang getwijfeld voor ik aan een relatie op afstand begon, ik was bang dat ik er niet tegen zou kunnen, maar ik kon hem maar niet uit mn hoofd zetten. Ik ben blij dat ik doorgezet heb, ik ben nog steeds heel blij met hem. Maar het missen vreet aan me, het gaat nu al meer dan een half jaar en waar ik zo bang voor was is werkelijkheid geworden, ik kan kan er niet lang meer tegen en hij ook niet ben ik bang.

kweetniet of je wat aan mijn verhaal hebt, maar ik wens je veel sterkte iig Verlies vooral de hoop niet op de toekomst!

[Piccola]

Q schreef:
Je mag ook punten gebruiken om een zin af te sluiten in plaats van

Zeikerd! Zo voelt ze zich erbij en dat laat ze door zien! Laat haar!

Q schreef:
Je mag ook punten gebruiken om een zin af te sluiten in plaats van

Maar goed, liefde overwint alles bla bla bla je kent het wel. Of je hebt iets... of je hebt helemaal niets, is dat een moeilijke keuze? Je bent toch happy met hem? Nou dan.

Hier laat je domheid wel erg goed doorschijnen. Juist omdat ik zo gelukkig met hem ben mis ik hem vreselijk Als ik hem niet zou missen, zou er ook iets fout zitten.

Verder is het niet zo dat ik het altijd "helemaal niet meer zie zitten".. Meestal is het positief dat ik hem mis, dan ga ik me vrolijk voelen als ik aan hem denk, dan word ik helemaal energiek en kan ik niet stoppen met over hem praten met meisjes die ook allemaal vriendjes hebben enzow.

Maar SOMS wordt het te erg.. en hoe happy ik ook met hem ben, dat helpt niet tegen dat vreselijke kutgevoel wat ik dan door het missen krijg

Liefde overwint ook alles, want ik ben niet van plan om het op te geven. Geen haar op mijn hoofd die daar ook maar aan denkt. Maarja het kan wel moeilijk zijn.. Maar dat maakt het waarschijnlijk allemaal des te meer waard, en maakt de relatie sterker!
En ik heb dan inderdaad "iets", maar wat er bij dat "iets" komt is ook pijn! En soms neemt de pijn de overhand..

Ik hoop dat je het toch nog kan snappen ofzo..

verder, Autodropje, ik snap hoe je je voelt. En als je vriend het laat merken, kun je elkaar denk ik wel lekker steunen, en met elkaar huilen enzo
Maargoed, dat neemt niet weg dat het kut is.. Sterkte ermee!

En Piccola, dankjewel meis!

[xsten]

Ik woon anderhalf uur rijden (met de trein) bij m'n vriend vandaan. In het begin dachten we allebei dat het daardoor niet echt zou werken.
Gelukkig is het nu geen enkel probleem. Ik vind het wel relaxed dat je niet constant op elkaars lip zit. Zo kun je allebei ook nog iets aan je school/studie doen.
Ik hou superveel van hem en ben blij als het vakantie is en ik hem weer wat vaker kan zien, maar zo als het nu gegaan is, ging het ook prima, hoewel je elkaar natuurlijk wel erg mist.
Het is toch ook leuk om er naar uit te kijken tot je elkaar weer ziet?

pfff................. ik mis hem....

[red_hot_chilli_pieper]

afstand hoeft niet uit te maken
maar zoals je al zegt kan je er over t algemeen slecht tegen
dan kan je beter geen afstands relatie nemen lijkt me
dan weet je vanaf t begin dat t pijnlijk eindigt

red_hot_chilli_pieper schreef:
afstand hoeft niet uit te maken
maar zoals je al zegt kan je er over t algemeen slecht tegen
dan kan je beter geen afstands relatie nemen lijkt me
dan weet je vanaf t begin dat t pijnlijk eindigt

Zoals ik al zei, het is niet altijd zo!!!!
Alleen soms wordt het te erg, en valt het even allemaal helemaal kapot.. en dan kan ie er niet zijn.. en dat doet best veel pijn.. Maargoed na een tijdje legik me er altijd wel bij neer ..

hey, ik ken je gevoel wel.. en idd vooral op het moment dat je em nodig hebt en hij is er niet.. of je zit in je eentje enzow. Heel herkenbaar..

Ik leef ook zo erg toe naar het moment dat hij in Amsterdam op kamers zit zodat ik makkelijk naar em toe kan en er langer kan blijven..

Soms is het idd echt onhoudbaar, dan mis ik em zo erg dak me dr echt ziek van ga voelen enzow..

Maar idd, dr staat ook zoveel goeds tegenover, zoveel fijns.. Dat ik niej eens denk aan opgeven..

Twordt met de tijd wel makkelijker vind ik.. het went meer, maar moeilijk zal het altijd blijven

sterkte

zoals ik al zei: ik vind geen een afstand te ver...


ik ken zelfs een meisje ( 20 jaar ) en die heeft een vriend die ergens werkt... iets met zeeman ofzow maarja deze 2 personen kunnen ongveer maar 3/6x per halfjaar zien...
je vraagt je zeker af hoe deze situatie afloopt ofnie?

nou geloof me alles gaat goed ( al een paar jaar )

dus ja afstand te ver?.... dacht het niet ( vind ik tenminste )

[sha]

Ik herken het echt heel erg, mede door dit "probleem" is het juist uitgegaan met mijn vriend. De afstand was niet te doen, het is 3 (soms meer) uur in de trein. En als ik hem bezoek is het alleen maar stiekem want mn ouders zijn er streng op tegen. (dat ik een vriend heb) en in het weekend is het onmogelijk. Ik kreeg alleen de kans als ik een vrije schooldag had (weinig!) en dan is het 's avonds heeel laat weggaan en dan die middag op tijd thuis zijn. Een keer hield ik het echt niet meer vol, ik misde hem zo en ik moest hem zien, ik ben om 10 uur 's nachts de trein ingestapt en om 1 uur was ik bij hem thuis. Maar ik moest de volgende dag wel weer naar school dus ben om 5 uur de trein weer ingestapt om 8 uur op school te zijn. Ik heb het uiteindelijk opgegeven, want uiteindelijk ging ik eraan kapot. Ook omdat hij mij niet kon opzoeken. Als je bijelkaar optelt in de twee jaar dat we elkaar verkeren dan hebben we elkaar in totaal twee maanden ongeveer ECHT met elkaar doorgebracht. Het was het wel waard maarja wat was het nou voor relatie? Ik zeg niet dat je ermee moet kappen maar het is heel moeilijk. ik had het ook anders gewild...

[Blenderhead]

eindhoven - wijchen


is ook niet al te dichtbij.

[xxx_anouk_xxx]

sha schreef:
Ik herken het echt heel erg, mede door dit "probleem" is het juist uitgegaan met mijn vriend. De afstand was niet te doen, het is 3 (soms meer) uur in de trein. En als ik hem bezoek is het alleen maar stiekem want mn ouders zijn er streng op tegen. (dat ik een vriend heb) en in het weekend is het onmogelijk. Ik kreeg alleen de kans als ik een vrije schooldag had (weinig!) en dan is het 's avonds heeel laat weggaan en dan die middag op tijd thuis zijn. Een keer hield ik het echt niet meer vol, ik misde hem zo en ik moest hem zien, ik ben om 10 uur 's nachts de trein ingestapt en om 1 uur was ik bij hem thuis. Maar ik moest de volgende dag wel weer naar school dus ben om 5 uur de trein weer ingestapt om 8 uur op school te zijn. Ik heb het uiteindelijk opgegeven, want uiteindelijk ging ik eraan kapot. Ook omdat hij mij niet kon opzoeken. Als je bijelkaar optelt in de twee jaar dat we elkaar verkeren dan hebben we elkaar in totaal twee maanden ongeveer ECHT met elkaar doorgebracht. Het was het wel waard maarja wat was het nou voor relatie? Ik zeg niet dat je ermee moet kappen maar het is heel moeilijk. ik had het ook anders gewild...

Hmm... dit is wel echt vet klote ... Dat je je vriend dan ook nog eens niet mag of kan zien... Gelukkig is dat nu bij mij niet het geval.. en kan ik het goed met zijn ouders vinden en hij ook wel met die van mij geloof ik.. maar ja, de afstand blijft klote

Kus

[Gwenniej]

Wat d8 je van Apeldoorn- Zuid limburg

ruim 3 uur reizen en elkaar maar een paar uurtjes per maand kunnen zien! iets van 4 uurtjes ofzo, aangezien het in het geheim moest door omstandigheden.

[100% puur kattevlees]

moenbase schreef:
Ja, 'k herken het ja. Je leeft écht naar die zekere dag toe, de dag dat je em weer gaat zien. En omdat je em veel mist bestaat de kans dat je een hoop dingen verwaarloosd. Vrienden, schoolwerk, etc.

Ik ken dat precies andersom Omdat we elkaar zo weinig zagen had ik extra tijd om tenminste wat aan mn schoolwerk te doen en mn vrienden te zien!

[Li]

tjah, ik herken het, m'n "losse" vriendje woont in Zwitserland
Ik zie hem wel veel in de zomervakantie en op buitenlandse toernooien maar daar blijft het wel bij...
Volgens mij kun je er niet zoveel aan doen, je moet het gewoon accepteren denk ik...