Schoolangst

[LOLA3000]

Al jaren ga ik met tegenzin naar school. Ik vind school namelijk heel erg eng. Ik vind het heel eng om door de school te lopen, omdat mensen me kunnen uitlachen/over me roddelen. Maar het allerergst vind ik nog de lessen. Ik vind het doodeng om in een les te zitten. Het probleem is namelijk dat als een leraar mondeling iets aan mij vraagt ik helemaal dichtklap. Ik wordt rood, begin te stotteren en weet helemaal niks meer. Ik voel me dan ontzettend dom!! Dit is al heel vaak gebeurt en mijn zelfvertrouwen word steeds minder. Het is nu vakantie maar ik maak me nu alweer druk over het volgende schooljaar. Ik ben nu alweer bang dat ik misschien alleen moet zitten/als enige alleen werkstukken moet maken omdat ik gewoon niet zo slim ben als al die anderen. Ik haat school gewoon echt!
Heeft iemand dit ook/ heeft tips om het wat dragelijker te maken?

Als je er echt zo vreselijk tegenop ziet, zou ik naar de huisarts gaan en kijken wat je er aan kan doen. 't Is namelijk niet goed voor jou om zo'n laag zelfvertrouwen te hebben, dat belemmerd je echt in je dagelijkse leven.

Volg eens een faalangsttraining! En op internet staan vast ook wel wat tips ivm sociale faalangst 'k zal zo wel ff kijken of ik nog wat zie. ik denk tenminste dat je daar last van hebt..

hmmz.. http://www.orthoconsult.nl/faalangst/boeken.html
kijk in de faq en lees dan bv. eens een van die boeken. Al lijkt me een training toch nog altijd beter

[LOLA3000]

citroen schreef op 31-07-2005 @ 11:20 :
hmmz.. http://www.orthoconsult.nl/faalangst/boeken.html
kijk in de faq en lees dan bv. eens een van die boeken. Al lijkt me een training toch nog altijd beter

Bedankt voor de tip! Alleen heb ik geen last van faalangst als ik toetsen moet maken ofzo, dan heb ik nl veel zelfvertrouwen dat het goed gaat. Ook vind ik presentaties houden helemaal niet eng. Het is idd denk ik sociale faalangst.

[martijn1985]

LOLA3000 schreef op 31-07-2005 @ 12:13 :
Bedankt voor de tip! Alleen heb ik geen last van faalangst als ik toetsen moet maken ofzo, dan heb ik nl veel zelfvertrouwen dat het goed gaat. Ook vind ik presentaties houden helemaal niet eng. Het is idd denk ik sociale faalangst.

tegen sociale angst kan een boel gedaan worden. Ik zou idd eens met je huisarts gaan praten, die kan je doorverwerwijzen naar een specialist.

[LOLA3000]

martijn1985 schreef op 31-07-2005 @ 12:37 :
tegen sociale angst kan een boel gedaan worden. Ik zou idd eens met je huisarts gaan praten, die kan je doorverwerwijzen naar een specialist.

kan dat ook buiten je ouders om?

[Leeghoofd]

LOLA3000 schreef op 31-07-2005 @ 12:55 :
kan dat ook buiten je ouders om?

tja....ze hebben geheimhoudingsplicht he

[martijn1985]

LOLA3000 schreef op 31-07-2005 @ 12:55 :
kan dat ook buiten je ouders om?

als jij daadwerkelijk 17 bent wel. Vanaf je 16e moet heeft de arts geheimhoudingsplicht tegenover iedereen (dus ook je ouders). Dit geldt ook voor psychologen en psychiaters. Maar bedenk wel dat sociale fobie niet iets is wat je met een medicijnkuurtje kun oplossen. Je zult dus met enige regelmaat naar een therapiesessie toe moeten. Dus je ouders merken iig dat je wat vaker weg bent. Naar mijn idee is handiger om je ouders in te lichten, maar het hoeft dus niet.

Misschien moet je eens met een speciaal iemand gaan praten. De woorden therapeut of psycholoog klinken misschien erg raar, en heb je zoiets van 'ik ben toch niet gek?' maar die kunnen je wel op weg helpen. Misschien kunnen zij je helpen dingen op een andere manier te gaan zien, waardoor je je zelfvertrouwen terugkrijgt, of krijg je oefeningen mee die je stap voor stap moet uitvoeren op school of in de les. Wellicht kom je dan zelf tot andere inzichten en kun je makkelijker met bepaalde situaties omgaan.

[LOLA3000]

martijn1985 schreef op 31-07-2005 @ 15:09 :
als jij daadwerkelijk 17 bent wel. Vanaf je 16e moet heeft de arts geheimhoudingsplicht tegenover iedereen (dus ook je ouders). Dit geldt ook voor psychologen en psychiaters. Maar bedenk wel dat sociale fobie niet iets is wat je met een medicijnkuurtje kun oplossen. Je zult dus met enige regelmaat naar een therapiesessie toe moeten. Dus je ouders merken iig dat je wat vaker weg bent. Naar mijn idee is handiger om je ouders in te lichten, maar het hoeft dus niet.

Misschien is dat wel een goed idee. Ik vind het alleen ontzettend moeilijk om tegen mijn ouders te vertellen. Ik schaam me best. Ik denk ook niet dat ze me serieus zullen nemen omdat ik normaal gesproken sociaal ben en gewoon zelfvertrouwen heb. Ik heb hier alleen op school erg veel last van.

LOLA3000 schreef op 31-07-2005 @ 16:17 :
Misschien is dat wel een goed idee. Ik vind het alleen ontzettend moeilijk om tegen mijn ouders te vertellen. Ik schaam me best. Ik denk ook niet dat ze me serieus zullen nemen omdat ik normaal gesproken sociaal ben en gewoon zelfvertrouwen heb. Ik heb hier alleen op school erg veel last van.

Kies een rustig moment uit om het je ouders te vertellen. Ik denk dat het toch wel verstandig is, en als je aangeeft dat je hier echt vreselijk mee zit dan moeten je ouders je toch wel serieus nemen? Ga anders eerst naar een vertrouwenspersoon op school, of een docent die je het meest vertrouwt.

[twijfelaartje]

he echt vervelend dat je zo'n angst hebt. ben je vroeger gepest ofzo ? je moet er echt iets aan doen! inderdaad zoals al is gezegd naar een huisarts, die kan je dan weer verder helpen. je moet niet denken dat je dit in je eentje wel even oplost. als je er over praat dan kunnen andere mensen bedenken hoe je ermee om moet gaan, daar heb je voor de rest van je leven wat aan. je moet meer zelfvertrouwen krijgen, dat krijg je door te bekijken wie jij eigenlijk bent, waar je goed in bent. neem bijvoorbeeld een leuke hobby, zodat je wat meer eigenwaarde krijgt, waardoor je weer steviger in je schoenen staat.
veel succes!

[Jane21]

Het is eigenlijk echt niet iets om je voor te schamen. Het kan gewoon zijn dat jouw situatie op school heel anders is dan daarbuiten en dat je er daarom zoveel last van hebt.
Ik ken jouw ouders natuurlijk niet, maar ik denk dat ze waarschijnlijk niets liever willen dan dat jij met wat meer plezier en zelfvertrouwen naar school kan.
En daar zijn echt genoeg mogelijkheden voor.

Als je liever niet naar de huisarts wilt, heb je anders een vertrouwenspersoon op school waar je eens mee kunt gaan praten?
Via de huisarts kan het zijn dat je bij een psycholoog/therapeut terecht komt, wat trouwens écht niet zo eng is als het klinkt, en waar je ook niet alleen maar heengaat als je gek bent ofzo.
Misschien zijn een paar gesprekken al genoeg.

Maar er zijn ook sociale vaardigheidstrainingen die je in een groep kunt doen, dat kan natuurlijk ook heel leerzaam zijn want dan kun je direct oefenen.

Ik zou er wel écht goed over nadenken of je het niet aan je ouders wilt vertellen.
Vergis je niet, ouders hebben soms meer door dan je denkt. Zouden ze niet al door hebben dat jij met weinig plezier naar school gaat?