Ik word gek van mezelf

Hallow allemaal,
Het gaat de laatste tijd eik best slecht met me. Kheb wel veel vriendinnen enzo maar das vooral oppervlakkig. Ik heb 2super lieve chatvriendinnen en daar kan ik echt alles mee bespreken.
Ik zit nu in mijn eindexamen jaar Havo----> dat betekend voor mij veel leren en veel stress. Aangezien mijn punten niet denderent zijn(allemaal rond de 6, 4voor na en een 5,5 voor in) maar ik wel hiermee geslaagd zou zijn maak ik me toch zorgen. Ieder1 zegt wel kom op meis je kan het. Maar ik kan het niet!!!
Ik heb gewoon een onwijs laag zelfbeeld(wat vooral komt door nare herinneringen met jongens) en daar heb ik nu wel een beetje hulp bij. Ik zou hier graag met mijn klassenmentor over willen praten. Zij kent mij best goed, maar weet niet dat het nu WEER zo slecht gaat. Ik heb haar wel verteld van mijn lage zelfbeeld maaer dat was zo ffe tussen neus en lippen door.
Ik weet wel zeker dat mijn gevoel en gedachte invloed heeft op mijn leerprestaties en ik wil gewoon er heel graag met haar over praten. Nu denk je, what's the point; doe het dan gewoon.

Dat lukt dus niet, ik denk maar steeds dat ze me lastig vindt enzo.
Ik bedenk me 's avonds dat ik de volgende dag een afspraak met haar ga maken en dan bedenk ik me helemaal wat ik ga vertellen. Dan ben ik gemotivered zeg maar!! Maar de volgende ochtend heb ik weer naar gedroomd ofzo en dan ben ik bang! Ik durf dan gewoon niet meer. Ik krijg geen woord uit mijn keel en vergeet wat ik wilde vertellen. Het lijkt alsof ik gewoon d eklas uit wordt gezogen zo van............niet naar haar toe gaan.
Ik hoop dat jullie het een beetje snappen en me tips kunnen geven wat ik dan wel kan doen
Liefs.......

[littlegurl]

Hej!
Je lage zelfbeeld kan zeker een grote oorzaak zijn van lage schoolprestaties. Je denkt dat je het toch niet kan, dus leren heeft weinig zin en op het proefwerk doe je eigenlijk uit je zelf minder je best omdat je weet dat het je toch niet zou lukken. Je denkt hier niet echt bij na, het gaat eigenlijk automatisch. Daarom is een klassenleraar een goed persoon om het hier over te hebben, het heeft zeker met school te maken!!!!!!

Als je nou op zo'n middag of avond gemotiveerd bent om naar haar toe te gaan kan je haar ook thuis bellen. Dat is natuurlijk ook wel eng, maar dat is dan wel op het moment datj e gemotiveerd bent, dan maak je gewoon een afspraak en op die afspraak kan je alles zeggen wat je dwars zit.
Weten die oppervlakkige vriendinnen wel dat je problemen hebt? Zoja, vertel dat je vandaag onder de les een afspraak wil maken, even vragen of ze je er aan helpen herinneren en als ze het niet weten kan je een smoes verzinnen waarom je naar je klassenleraar moet(fout op rapport, probleem met leraar, cijfer klopt niet, examenstress, je moet nog iets inhalen noem maar op) en dan herinneren ze je er wel aan!

Succes en ik hoop dat je er wat aan had!!!

[Nagarjuna]

Misschien kun je eens proberen met jezelf te praten. Pak er gewoon eens een spiegel bij, zeg lieve [NAAM], en vertel dan wat je op je hart hebt.

Misschien kan je je klassenmentor er over mailen? Of haar een brief schrijven? Of idd: gewoon doen.

Voordeel van mailen/brief is dat je de woorden dan niet meer kwijt kunt raken of kunt vergeten en ook dat als ze je lastig vindt (wat ik betwijfel) dat je haar dan de kans geeft om een manier te verzinnen om je dat te vertellen. En anders kan ze misschien vast iets bedenken om je te helpen. Misschien kun je haar ook zeggen dat je denkt dat ze je lastig vindt. Wanneer ze je lastig vindt, dan zal ze dat wel zeggen, denk ik. Maar meestal vinden mentoren het alleen maar fijn wanneer leerlingen hen in vertrouwen nemen en ze iets kunnen doen (ze zijn ook niet gek en zien vast wel dat het niet geweldig gaat).

Succes iig.

[Fantôme]

({)(})
gewoon praten is makkelijker gezegd dan gedaan... toen ik het las moest ik ff aan mirtje denken... Maar ook aan mezelf... het is heel moeilijk. Wat leonoor al zegt... Een brief schrijven kan je natuurlijk ook doen! het heeft veel voordelen. Je raakt je woorden niet kwijt, als je het hebt gegeven kan je niet meer terug, en zij kan rustig denken over een antwoord. Overigens denk ik niet dat ze je lastig vind hoor Dat lijkt me vrij niet-logisch (onlogisch dus ja maar ik vind niet-logisch leuker )
knuff, wen

[Miss Pluisje]

kleineghcdraak schreef op 16-03-2004 @ 16:06:
Hallow allemaal,
Dat lukt dus niet, ik denk maar steeds dat ze me lastig vindt enzo.
Ik bedenk me 's avonds dat ik de volgende dag een afspraak met haar ga maken en dan bedenk ik me helemaal wat ik ga vertellen. Dan ben ik gemotivered zeg maar!! Maar de volgende ochtend heb ik weer naar gedroomd ofzo en dan ben ik bang! Ik durf dan gewoon niet meer. Ik krijg geen woord uit mijn keel en vergeet wat ik wilde vertellen. Het lijkt alsof ik gewoon d eklas uit wordt gezogen zo van............niet naar haar toe gaan.
Ik hoop dat jullie het een beetje snappen en me tips kunnen geven wat ik dan wel kan doen
Liefs.......

heel herkenbaar, k heb ook wel problemem, en neem me dan altijd voor om met iemand te gaan praten, maar dat lukt me egt niet! Natuurlijk heb ik wel met van die mensen gepraat enzo, maar dat voelde uiteindelijk egt niet fijn..."vreemden" die je verhaal aanhoren, nou dat heeft mij niet egt geholpen...Ik praat nu met vrienden erover en die proberen mij te snappen en die staan altijd voor me klaar. Bovendien vind ik het niet "eng" om naar hun toe te gaan ipv een mentor ofzow, het is en blijft toch anders...Je zegt wel ik heb veel vrienden, zolang het maar goede vrienden zijn! Ik ben er de laatste tijd achter gekomen wie mijn echte vrienden zijn, het bleek dat dat er veel minder waren dan ik eerst dacht, en die "nep"vrienden, nou k ben blij dat ik daar vanaf ben, die bezorgen me alleen maar problemen, dan minder vrienden, wel betere en dat is veel belangrijker!Als ik jou was zou ik met een goede vriendin erover praten, misschien voel jij je net zoals ik er beter over om met een vriend te praten dan met een mentor ofzo.

Ik hoop echt dat je er wat aan hebt, maar dit is natuurlijk mijn ervaring...sterkte hea! *knffl*

Ja thanx allemaal, heb ik echt veel aan! Ik was al bang dat ik van die reacties zou krijgen van: zet je erover heen, zo eng is het toch niet. Gelukkig begrijpen jullie me een beetje, vaak stuiten mensen hier op onbegrip omdat het niet zo moeilijk lijkt. Nou ik ga helemaal trillen, wordt misselijk, lijkt wel of ik ga hyperventileren mja
Vooral die tip van bellen vond ik best een goeie maar ik denk niet dat ik dat durf In bed bedenk ik me alles, maar zodra het erop aankomt
Een brief schrijven is idd een goed idee. Ik schrijf er wat kleine dingetjes in en vraag of ze maandag tijd voor me heeft om daarover te praten. Als ze dan niet wilt(wat ik nu dus denk ) dan kan ze dus op die manier afzeggen. Mailen gaat helaas niet, want we hebben de adressen van de leraren niet. Dat zou een stuk simpeler zijn want nu komt mijn probleem weer?
Wat zet ik erin, hoe begin ik, en vooral hoe en wanneer geef ik het haar? Hebben jullie nog tips??
Bedankt allemaal, Liefs......

[phensicske]

kleineghcdraak schreef op 17-03-2004 @ 19:30:
Ja thanx allemaal, heb ik echt veel aan! Ik was al bang dat ik van die reacties zou krijgen van: zet je erover heen, zo eng is het toch niet. Gelukkig begrijpen jullie me een beetje, vaak stuiten mensen hier op onbegrip omdat het niet zo moeilijk lijkt. Nou ik ga helemaal trillen, wordt misselijk, lijkt wel of ik ga hyperventileren mja
Vooral die tip van bellen vond ik best een goeie maar ik denk niet dat ik dat durf In bed bedenk ik me alles, maar zodra het erop aankomt
Een brief schrijven is idd een goed idee. Ik schrijf er wat kleine dingetjes in en vraag of ze maandag tijd voor me heeft om daarover te praten. Als ze dan niet wilt(wat ik nu dus denk ) dan kan ze dus op die manier afzeggen. Mailen gaat helaas niet, want we hebben de adressen van de leraren niet. Dat zou een stuk simpeler zijn want nu komt mijn probleem weer?
Wat zet ik erin, hoe begin ik, en vooral hoe en wanneer geef ik het haar? Hebben jullie nog tips??
Bedankt allemaal, Liefs......

Wat je erin zet: gewoon hoe je je voelt en wat de grootste moeilijkheden voor je zijn.

Je mentor zal dan wel doorvragen en de antwoorden zullen vanzelf komen.

Ik heb mezelf ook verplicht te gaan spreken met mijn mentor.
Gewoon gaan, vragen of het mogelijk is eens te spreken en een afspraak maken. Ik ben toen ook heel zenuwachtig het spreekkamertje binnen gegaan en ben zelfs huilend naar buiten gekomen omdat ik nogal gevoelig ben en het niet kon inhouden.

Ze heeft me erg geholpen en nu weet ik waar ik sta.

Ik ben er zeker van dat dit ook zo zal verlopen bij je.

Veel moed.

[MeantShape]

misschien klinkt het suf maar je zou voor jezelf eens kunnen opschrijven wat jij van wezenlijk belang vindt in het leven.

De dingen waar jij echt voor zou gaan.

Vanuit wat je opschrijft kan je kijken of er doelen in zitten die je wil nastreven en of het mogelijk is om te doen.

Naar je mentor kan je gewoon eens vragen of hij/zij gewoons eens losjes met je wil praten. Niet meteen de diepte in en al je problemen op tafel leggen. Eerst elkaar eens een beetje leren kennen en aftasten (geestelijk).

Je kan ook in kleine stapjes de berg op.

Ik heb haar een brief geschreven en in het postvak laten leggen. Hele weekend en les zenuwachtig geweest. Tijdens het gesprek ging het super. ze liet me merken dat ik wel leuk was enzo, dat geeft me weer wat zelfvertrouwen. Ben iig blij dta ik danzkij jullie de stap heb gezet

[synclinorium]

kleineghcdraak schreef op 23-03-2004 @ 19:01:
Ik heb haar een brief geschreven en in het postvak laten leggen. Hele weekend en les zenuwachtig geweest. Tijdens het gesprek ging het super. ze liet me merken dat ik wel leuk was enzo, dat geeft me weer wat zelfvertrouwen. Ben iig blij dta ik danzkij jullie de stap heb gezet

super goed/ knap van je!!!

Ik herken ook veel in je verhaal en vind het daarom ook zo knap dat je toch die stap hebt gezet.

Voel je je een beetje opgelucht dat je het kwijt kon?

[vixen]

Ik herken je verhaal echt heel goed. Ik had dat op de middelbare school ook, zo'n verschrikkelijk negatief beeld van mezelf. Door stomme jongens inderdaad, doordat mensen niet aardig tegen me deden, doordat ik vond dat ik afschuwelijk lelijk was. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik uit die situatie ben gekomen, ik weet alleen dat ik me nu veel beter voel. Ik vind het heel goed van je dat je die brief aan je mentor hebt gegeven .

Like, als je dr over wil praten ofzo, voeg me maar toe op msn. Succes meis.
(en je lijkt op mn nichtje)

otherside schreef op 23-03-2004 @ 22:29:
Ik herken je verhaal echt heel goed. Ik had dat op de middelbare school ook, zo'n verschrikkelijk negatief beeld van mezelf. Door stomme jongens inderdaad, doordat mensen niet aardig tegen me deden, doordat ik vond dat ik afschuwelijk lelijk was. Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik uit die situatie ben gekomen, ik weet alleen dat ik me nu veel beter voel. Ik vind het heel goed van je dat je die brief aan je mentor hebt gegeven .

Like, als je dr over wil praten ofzo, voeg me maar toe op msn. Succes meis.
(en je lijkt op mn nichtje)

Hoe weet je dat ik op je nichtje lijk dan???
Jullie zijn echt allemaal heel lief, net als die vrouw!
Ik zou wel vaker met haar willen praten, maar dat durf ik dus weer niet. Want dan ben ik dus weer bang dat ik haar lastig val en dat zij geen tijd heeft maar toch maar tijd voor me maakt enzo. Mja hoe vaker ze zegt dat het nie zo is, ik geloof het tog nie . Hoezo onzeker