Mrs Dalloway said...

[Emilia]

... she would buy the flowers herself.

Kan iemand me iets meer vertellen over:
1) Virginia Woolf?
2) Mrs Dalloway (en dan bedoel ik het boek)?
3) pure stream of consciousness (Dat is - naar verluidt - een literair genre dat van toepassing is op To the lighthouse, een ander boek van Woolf.)?

Ik heb al een en ander gevonden via Google, maar dat waren voornamelijk sites i.v.m. de film The Hours.
Ik vraag geen bespreking van het boek (dat is altijd welkom, maar daar gaat het me niet om, ik lees het boek wel zelf), alleen wat achtergrondinformatie.
[Maandag vertrek ik op reis voor een weekje, dus ik zal na morgen een tijdje niet kunnen reageren, maar ik hoop deze topic vol te zien als ik terugkom. ]

Bedankt!

1) Ik ken Woolf voornamelijk via de feministen die gek op haar zijn vanwege haar 'A Room Of One's Own', waarin ze een antwoord geeft op de vraag waarom er geen grote, vrouwelijke auteurs te vinden zijn in de geschiedenis. Haar antwoord is, na ongeveer honderd jaar, niet echt spannend meer: ze kregen er sociaal, politiek en economisch gezien gewoon geen kans voor. 'A Room Of One's Own' is meer een betoog dan een roman, dus over haar romans weet ik weinig.

2) Ik heb alleen fragmenten van de film The Hours gezien. Sorry.

3) Stream Of Consciousness (ik weet niet of je het 'puur' kan maken) is voor zover ik weet niet een genre, maar een tactiek die voornamelijk door de modernisten (begin twintigste eeuw, denk aan James Joyce, Luigi Pirandello, maar ook 'Meneer Vissers Hellevaart, van onze eigen Vestdijk) waarin de gedachten van het personage direct worden weergeven. Direct houdt hier in dat het zonder leestekens of logica is; er worden associatieve sprongen gemaakt. Het is soms lastig lezen, maar het was, volgens sommige modernisten, een fijne manier om 'in het hoofd' van een karakter te kijken. Ik weet niet hoe dit terugkomt in To The Lighthouse of Mrs. Dalloway.

LUH-3417

[Emilia]

@ LUH-3417:

Eerst en vooral: bedankt voor je reactie!
Wat puntje 3) betreft: een assistente aan de unief noemde het pure stream of consciousness, maar ze kan zich natuurlijk ook vergissen (ze is gespecialiseerd in tenses , niet in literatuur).
Ik weet niet of jij iets van Duitse literatuur kent, maar wat jij vertelt over (pure) stream of consciousness doet me denken aan een fragment dat we gelezen hebben in Duitse letterkunde. Ik denk dat het van Alfred Döblin was, maar ik ben zo dom geweest van er niks over op te schrijven.

1) Kan je Virginia Woolf dan een echte feministe noemen? Of heeft ze gewoon vastgesteld dat de vrouwen destijds geen kans kregen? Deed ze er iets aan? [Ik meen me te herinneren uit de Engelse les van vorig jaar dat er een heuse feministische beweging is geweest in Engeland, die echt radicaal was. Weet jij de naam en weet je toevallig ook of die beweging rond die periode actief was waarin Virginia Woolf leefde/schreef (1882-1941)?]

Ik heb nog wat gevonden in 'De Grote Encyclopedie':
(...) "Het was haar bedoeling de mens in zijn eigenheid niet van buitenaf te karakteriseren, maar van binnenuit aan de hand van de "bewustzijnsstroom" zo authentiek mogelijk voor te stellen. Daarom zijn haar romans ("Mrs Dalloway", 1925; "To the lighthouse", 1927; "A room of one's own", 1940) meestal niet gebaseerd op een gebeurtenis die men kan navertellen, maar het gebeuren is een aaneenschakeling van innerlijke monologen rijk aan metaforen en ligt in de figuren zelf." (...)

@ alle andere mensen: post er maar op los!

Het kan heel goed dat er met een pure s.o.c. bedoelt wordt dat het hele boek bestaat uit één lange gedachtengang, maar ik ben zelf de term nog nooit tegen gekomen. Maar dat zegt natuurlijk niet dat het niet bestaat. Van die Duitse Alfred heb ik nog nooit gehoord, dus het kan goed.

Ik denk dat Woolf wel als feministe te zien is, maar ik weet niet of ze lid is geweest van een radicale beweging. Ik heb thuis nog een paar aantekeningen over de laatste drie feministische golven en ik geloof dat daarin stond dat Woolf juist tussen de eerste en de tweede inlag, in een, feministisch gezien 'rustige' periode. Die dus helemaal niet zo rustig was, omdat Woolf dus haar boeken schreef. Maar ik weet niet wat en of ze iets te maken had met georganiseerde bewegingen.

Dat van de encyclopedie klinkt wel als een vrij handige definitie voor s.o.c., maar het is wel typische dat 'de mens' een hij is, met 'zijn' eigenheid.
Bovendien zou ik zelf nooit het idee willen wekken de bedoeling van een auteur te kennen. Maar ik ben dan ook geen encyclopediënschrijver.

LUH-3417

[Emilia]

LUH-3417 schreef op 11-04-2004 @ 16:52 :
Het kan heel goed dat er met een pure s.o.c. bedoelt wordt dat het hele boek bestaat uit één lange gedachtengang, maar ik ben zelf de term nog nooit tegen gekomen. Maar dat zegt natuurlijk niet dat het niet bestaat. Van die Duitse Alfred heb ik nog nooit gehoord, dus het kan goed.

Ik denk dat Woolf wel als feministe te zien is, maar ik weet niet of ze lid is geweest van een radicale beweging. Ik heb thuis nog een paar aantekeningen over de laatste drie feministische golven en ik geloof dat daarin stond dat Woolf juist tussen de eerste en de tweede inlag, in een, feministisch gezien 'rustige' periode. Die dus helemaal niet zo rustig was, omdat Woolf dus haar boeken schreef. Maar ik weet niet wat en of ze iets te maken had met georganiseerde bewegingen.

Dat van de encyclopedie klinkt wel als een vrij handige definitie voor s.o.c., maar het is wel typische dat 'de mens' een hij is, met 'zijn' eigenheid.
Bovendien zou ik zelf nooit het idee willen wekken de bedoeling van een auteur te kennen. Maar ik ben dan ook geen encyclopediënschrijver.

LUH-3417

Ja, misschien slaat 'pure' op het feit dat de auteur gewoon weergeeft wat de personages denken en voelen, zonder om het even welke omzetting. Ik ga het na mijn vakantie eens vragen aan die assistente en weet het je zeker te zeggen.

Alfred Döblin is (o.a.) de auteur van Berlin Alexanderplatz, maar dat boek heb ik zelf nog niet gelezen, dus ik kan niet zeggen of we hem (stilistisch gezien) kunnen plaatsen bij s.o.c.
Ik zal hieronder een stukje typen van dat fragment dat we gelezen hebben, maar ik weet nog altijd niet of het nu van Döblin is of niet. Het was wel interessant om te lezen (vanuit de vorm gezien).
In het fragment toont een vrouw zich naakt in de inkom van een hotel voor de schuldeiser van haar vader om ervoor te zorgen dat ze kunnen blijven wonen waar ze wonen.

"Was wollen Sie von mir? Sie sind ein Schuft. Keiner sieht mich als er. Sie hören zu. So kommen Sie doch, Herr von Dorsday! Merken Sie nichts? Dort im Fauteuil - Herrgott, im Fauteuil - das ist ja der Filou! Himmel, ich danke dir. Er ist wieder da, er ist wieder da! Er war nur auf einer Tour! Jetzt ist er wieder da. Der Römerkopf ist wieder da. Mein Bräutigam, mein Geliebter. Aber er sieht mich nicht. Er soll mich auch nicht sehen. Was wollen Sie, Herr von Dorsday? Sie schauen mich an, als wenn ich Ihre Sklavin wäre. Ich bin nicht Ihre Sklavin. Fünfzigtausend! Bleibt es bei unserer Abmachung, Herr von Dorsday? Ich bin bereit. Da bin ich. Ich bin ganz ruhig. Ich lächle. (...)
Niemand weiß es. Keiner noch sieht mich. Filou, Filou! Nackt stehe ich da. Dorsday reißt die Augen auf. Jetzt endlich glaubt er es. Der Filou steht auf. Seine Augen leuchten. Du verstehst mich, schöner Jüngling. Haha! Die Dame spielt nicht mehr. Der Papa ist gerettet. Fünfzigtausend! Adresse bleibt Fiala! Ha, ha, ha! Wer lacht denn da? Ich selber? Ha, ha, ha! Zu dumm, dass ich lache. Ich will nicht lachen, ich will nicht. Haha! Else! Wer ruft Else?" (enzovoort)

"Maar het is wel typische dat 'de mens' een hij is, met 'zijn' eigenheid."
Ja, pure discriminatie! Precies zoals de woordgeslachten: der Mensch, l'homme (zowel man als mens), etc.

Ik vind het ook vreemd dat sommige recensenten zich kunnen verplaatsen in de ziel en gedachten van auteurs. Wat een gave! Geef mij maar mijn eigen fantasie! Ik heb onlangs Een vlucht regenwulpen gelezen van Maarten 't Hart en het is niet te geloven hoeveel daarover geschreven is! Zo bestaat er een boekje genaamd "Maarten in de ban van Oedipus. Psychoanalytische interpretatie van de roman 'Een vlucht regenwulpen' van Maarten 't Hart". Daarin wordt haast elk banaal gebruiksvoorwerp geduid in het licht van het Oedipuscomplex. Bvb. tuinslang als symbool voor de penis, het pellen van de amandelen = castratie, etc.
Ben ik blij dat ik eerst zélf Een vlucht regenwulpen gelezen heb! Anders ga je het kapot analyseren.
Maar dit geheel terzijde.