Alles gaat gvd tegelijk!! Wat moet ik nou doen!?!?!?!

Ik voel me kei erg kut!
3 jaar gelden is mijn moeder overleden aan kanker en daar heb ik nog steeds heeeeel erg veel verdriet van.
Nog geen jaar later dus 2 jaar geleden overleed mijn opa dat komt er ook nog eens bij.
Ik heb mijn verdriet nog lang nie verwerkt op mijn OMA is stervende!!!!
Ik kan het echt niet allemaal tegelijk verwerken!!!
Morgen ga ik naar haar toe (in SK) dus dat word een lange reis... ik hoop dat ze dan nog leeft maar....

Bij wie zijn er ook veel mensen vlak na elkaar overleden?
Hoe zijn jullie hiermee omgegaan?
Helemaal verwerken kan niet denk ik maar je snapt miskein wel wat ik bedoel....

xxx een verdrietig meisje die zich KLOTE voelt

[the*unseen]

wat kut voor je!
ik heb zoiets ook meegemaakt...
een maand geleden is mijn opa overleden, 2 weken daarna mijn peetoom..

ik wens je in ieder geval heel veel sterkte!

[Droyd]

Mijn oma is gestorven, waarschijnlijk door een klinische fout. Opa heeft 2 dagen na haar dood zelfmoord gepleegd omdat hij haar te graag zag en hijzelf niet meer in staat was alleen te wonen. Mij viel dat uiteraard vrij zwaar, maar mijn vader heeft het echt onmenselijk moeilijk gehad Uiteindelijk hebben we er ons toch doorheen kunnen slaan. Al weet ik nog niet hoe het is om je moeder of vader te verliezen.

Sterkte meisje, je komt er wel...Het wordt de komende maanden hard doorbijten voor je, maar je als je volhoud geraak je er altijd doorheen!

Bij mij zijn er in de afgelopen jaren ook aardig wat mensen vlak na elkaar overleden (maar geen van mijn ouders, ik denk dat dat behoorlijk veel verschil maakt). Je hebt niet zoveel keus met verwerken of niet...zo ervaarde ik het tenminste... Op het moment zelf voelde ik me net als jij klote, maar de scherpe randjes gaan er na verloop van tijd gelukkig af... Vergeten doe je het niet, maar langzamerhand kun je er wel mee leven. Zo is het iig bij mij gegaan.

Heel veel sterkte iig, vandaag bij je oma en ook verder.

[Miss Helena]

Bij mijn zijn mijn oma, tante, oom en moeder kort na elkaar overleden. Ik dacht dat ik gek werd, heb t r heel moeilijk mee gehad. Ik begrijp hoe je je voelt, het is ook niet eerlijk... Ik ben op een gegeven moment gaan denken: ik ben niet de enige, er zijn meer mensen die dit hebben meegemaakt. Bij mij hielp het met 'lotgenoten' erover te praten. Het zal nog even duren voordat je weer het gevoel hebt dat je verder kunt, daar gaat veel tijd in zitten, maar het moment komt. Echt Ik weet dat je daar niet zoveel aan hebt, maar je mag me altijd pmen/mailen.
Sterkte MH

[MysticRiver]

Hey

wat vreselijk kut voor je. Ik weet wel wat je bedoelt ja.. dat alles tegelijk op je afkomt. 3,5 jaar geleden is mijn moeder aan kanker overleden. Ik heb het idee dit wel goed verwerkt te hebben maar ook ik heb daar nog wel verdriet van. In de periode dat mijn moeder kanker had kreeg mijn oma ook borstkanker, gelukkig kwam alles goed, maar zo iets kun je er op zo'n moment niet bij hebben. 9 maanden na de dood van m'n moeder werd bij mijn tante een baby'tje geboren. Dat jochie heeft me echt door een klote periode heen gesleept. Net na z'n eerste verjaardag kregen we te horen dat hij een hersen tumor had. Hij is gestorven toen hij een jaar en 4 maanden was. Dat was net voor het begin van het schooljaar en eigenlijk heb ik het meer weggestopt dan er de tijd voor genomen om het te verwerken. Nu is gisteren diezelfde tante bevallen van alweer een zoon, het begin van een hopelijk gelukkige periode. Als je wilt mag je me altijd mailen, ik snap wat je voelt al ben ik zeg maar weer over dat klote gevoel heen.

[Fantôme]

hoi girlytina4life,

Wat vreselijk moeilijk moet dit voor je zijn... Vooral omdat één van de mensen die jij hebt verloren je moeder is. Een rouwproces is iets wat voor de een langer duurt dan voor de ander, dat ligt aan een heleboel factoren. Maar wanneer er dan ook nog eens meerdere mensen in een relatief korte tijd sterven, zijn er wel heel veel dingen die je beetje bij beetje een plaatsje moet geven. Helaas is het (denk ik) niet zo dat je het één voor één kan verwerken. je kan niet zeggen, okeej, nu verwerk ik eerst de dood van mn moeder, en dan van... en op het laatst die van... Helaas komt alles tegelijk, wat heel hard vechten word. Zorg dan ook dat je het niet allemaal zelf hoeft op te lossen... Heb je mensen waarmee je erover kan praten? Wat dat is bij zoiets heel belangrijk.

goed, op de vraag of ik zelf zoiets heb meegemaakt. ja, maar al een hele tijd terug. in groep achter overleed mijn overgrootopa, in de eerste klas overleed mijn opa (aan kanker) en nog geen 2 maanden later mn andere opa. ik zat toen in de eerste, was een jaar of 12 en net in de puberteit. ook omdat je in de 1e zat was iedereen bezig een plekje in de groep aan het zoeken. door deze (en ook andere) gebeurtenissen was ik daar niet meer zo mee bezig en kwam ik een beetje op een laatste plaats. had niet echt vriendinnen en kreeg ze er ook niet, kon er niet over praten (had evt. wel gekund met mn ouders ofzo, maja, het waren HUN ouders die waren overleden, wilde ze niet lastig vallen). Ik ben er dus helemaal op de verkeerde manier mee omgegaan. en iets waar je dus GEEN voorbeeld aan moet nemen Uiteindelijk heb ik hun dood wel verwerkt, maar het heeft vrij lang geduurd. toen het weer wat ging enzo, overleed mn oma
Gelukkig had ik toen maar de dood van één persoon te verwerken, en ging dat stukken beter, ik zat op een andere school, had vrienden, die het begrepen als ik even wat stiller was.
Maar meis, een ouder verliezen heb ik nog nooit meegemaakt en hoop ik ook niet mee te maken nog. bij deze wil ik je heel erg veel sterkte toewensen! en kommop he?!!

xxx wen

Hey Meis
Sterkte ten eerste. Ten tweede herken ik je verhaal volkomen.
Mijn beide opa's waren al overleden voordat ik geboren werd, toen ik een jaar of 7 was zijn in een jaar mijn lievelingstante, nichtje, oma, meisje opschool, kennis en een moeder van een meisje bij ons op school. In een jaar een grote klap dus, 2jaar later overleed ook nog mijn andere oma. Die tijd heb ik niet bewust meegemaakt omdat ik toch nog best klein was en ik me naar mijn weten heb ingehouden omdat ik vond dat ik voor mijn ouders moest zijn enzo. Nu jaren later is er in de puberteit veel boven gekomen. Veel mensen begrijpen dit niet, ze denken het is bijna 10jaar geleden waar gaat dit nog over. Ja als ik toen de kans had gekregen om het te verwerken had ik het er stukken makkelijker mee gehad nu. Een tip dus voor je: praat er veel over, stort je hart uit als je daar behoefte aan hebt. Niet alleen nu maar ook straks over een tijdje als ieder1 het alweer 'vergeten' is. Als je er veel last van ondervindt zoek dan hulp, alles wat je nu niet verwerkt komt toch ooit weer boven.
Ik mis eigenlijk geen opa in mijn leven omdat ik er nooit een gekend heb. Die andere mensen mis ik ook niet echt heel erg, maar ik werk wel in een verpleegtehuis en soms denk ik: hoe zou mijn oma zijn geweest. Ik ben gewoon bang dat mensen mij weer verlaten en ik ben bang daar weer zoveel verdriet van te hebben. Overlijden van clienten is nu iets makkelijker om mee om te gaan, alleen kan ik daar helaas met niemand over praten.
Als er geen luisterend oor voor je is mag je me altijd een PM sturen want ik weet hoe het voelt!
Liefs en heel veel sterkte(Hoest met je Oma?)

[el manuel]

Ik heb ook zoiets meegemaakt ging vrijdag m`n oma dood, maja die was al een tijdje ziek.... En dezelfde zondag ging mn oom plotseling dood aan een herseninfarct. Hele week naar begrafenissen en rouwdiensten geweest en daarna weer fijn naar school maja hoe je dat moet verwerken is voor iedereen verschillend, sterkte ermee.

In augustus 2001 overleed mijn oma
In februari 2002 overleden allebei mijn opa's
afgelopen zomer overleed mijn tante

en dan nog de mensen aan wie ik niet direct verbonden ben. Ik heb er eigenlijk niet zo'n last van, misschien ben ik er wel gehard door, of alleen maar jaloers.