[ontvoerd]Wat te doen als niemand je geloofd

[Salvia]

Ok, hoe zal ik dit verhaal eens beginnen...

Ik zit met een groot probleem dat ik tot nu toe slechts aan 2 mensen heb verteld, deze lachten me echter vierkant uit dus vandaar dat ik hier nu enigszins anoniem mijn verhaal wil doen, op hand hiervan kan ik misschien ook besluiten of ik verder met mijn verhaal naar buiten ga treden of niet.

Op mijn 14e is er iets heel ingrijpends met me gebeurd, iets wat ik grotendeels verdrongen heb maar wat me nog wel veel achtervolgd.

Ik ben er namelijk van overtuigd dat ik ben ontvoerd door 'aliens' of hoe je ze ook noemen wil.
Ik was met mijn vriendje (toen) en zijn hond in het bos aan het wandelen maar op een gegeven moment waren we ineens zijn hond kwijt, gezien het feit dat ik zwaar astmatisch ben en enigzins last had van mijn astma zei ik hem dat ik even op een bankje ging zitten en dat hij maar even alleen op zoek moest gaan naar de hond en dit deed hij.
Ik herriner me dat ik zo'n 5 minuten later een gigantische flits zag en daT en 2 vreemde angstaanjagende wezentjes voor me stonden, ze raakten me niet aan en probeerden niet dichterbij me te komen dan dat ze op dat moment al waren. Ondanks het feit dat ze er zo angstaanjagend uitzagen had ik een niet te bedwingen drang om dichterbij ze te komen, ik heb toen ook geen moment getwijveld en ben op ze afgestapt.

Vanaf dat moment herriner ik me niets meer, ik werd wakker in het ziekenhuis 3 maanden later en er werd me verteld dat ik een zware astma aanval had gehad in het bos en in coma ben geraakt, ik weet echter dat dat absoluut onmogelijk is aangezien mijn vriendje wist waar ik was en ik mezelf prima weet te redden als ik een astma aanval heb (ik had zelfs medicijnen bij me!)

In het ziekenhuis ben ik erg snel hersteld en ik heb 2 jaar lang niemand verteld wat er met me gebeurd was.
Wel word ik vanaf dat moment nachtelijks overvallen met aanvallen van hypervetilatie, tijdens deze aanvallen hoor ik altijd een schelle piep en zie ik flitsen van die vreemde wezens voor me, ook overdag overkomt me dit wel eens al is het dan gelukkig in een veel mildere vorm.

Ook heeft er zich achterin mijn nek een vreemde vlek gevormd, ik dacht eerst dat het een moedervlek was maar toen het begon te groeien ben ik er mee naar de dokter gegaan die ook niet wist wat het was. Ze schreef het af op een pigment vlek en gaf me er een zalfje voor, maar ik weet wel beter.

Ik weet dat deze vervelende wezens me nog steeds achtervolgen en ik weet niet wat ik moet doen om het weg te laten gaan. Ik bid dag en nacht dat het ophoud maar het helpt allemaal niets.

Zoals gezegd heb ik het 2 vriendinnen proberen te vertellen 1 dacht echter dat ik een grap maakte en de ander heeft me meteen laten stikken en verklaart me voor gek.

Ik weet het allemaal niet meer
Of gelooft iemand in mij .. of begin ik echt door te daaien.

[O'malley]

Of allebei!

[Salvia]

O'malley schreef op 06-04-2004 @ 12:28 :
Of allebei!

Het is niet om te lachen?! ik zit hier echt heel erg mee, ik heb nu een punt bereikt dat ik denk dat ik beter dood kan zijn.

crosspost