ruzie: wie neemt initiatief om het goed te maken?

[Optima]

Ik heb vrijdag ruzie gehad met mijn vriend, een grote, een existentiele, over de aard van onze relatie. We vinden beiden dat we het juist hebben, en dat de andere de schuld heeft.

Nu ben ik meestal de softy die dan belt en zegt 'sorry het waren mijn hormonen, ik ben een vrouw, ik was hysterisch etc' Maar nu ben ik het zat, want het is zo helemaal niet. Ik heb hem al 4 dagen niet gebeld, en ben eigenlijk ook niet van plan de telefoon op te nemen, of te reageren op mijn deurbel.

Nu weet ik dat dit tot problemen kan leiden, maar ik ga mijn waardigheid en zelfrespect NIET meer verlagen door zelf altijd maar de compromis te sluiten.

kun je het je voorstellen?

[ConcordDawn]

te reageren op de deurbel?
dus hij stond daar in het barre weer van gister aan te bellen?
dus eigenlijk neemt hij al geruimte tijd initiatief om het goed te maken maar jij slaat het af dus...?

...

maar wie heeft er nou gelijk?

Nou, als je geen compromis wil sluiten, dan moet je dat toch ook mooi niet doen?
Laat hem maar in zijn sop gaarkoken... en als dat niet naar je zin is, moet je hem maar eens bellen, ofzo.

Ja, ik kan het me voorstellen.

Ik ben ook altijd degene die weer contact zoekt.. op een gegeven moment ga je je toch een keer afvragen wat er gebeurt als je dat niet doet.

Maar ik zou de ander wel binnenlaten. Telefoon opnemen vind ik iets anders dan iemand buiten laten staan. Dat heb ik zelf weleens meegemaakt en dat is echt verschrikkelijk.. (okee, toen had ik een half uur gefietst toen het ijs en ijskoud was en sneeuwde enzo).

[Pixxa]

Hm indeed, als hij al aan je deur gestaan heeft ... heeft tie die stap toch allang gezet??! zoniet ... hmmm, waarschijnlijk denken jullie precies etzelfde dan .. laat hij/zij maar naar mij toe komen, ik doe niets. en ja dat kan eindeloos duren

toch als je er zeker van bent dat et niet jou schuld is ... kan je de optie nemen om te wachten (dat is dodelijk ik weet et )

Ik ken het wel een beetje ... ik ben zelf ook zo, ik wil geen ruzie enz ik ben dan meestal wel diegene die terug rent en het probeerd goed te maken. Kan soms best moeilijk zijn om die stap dan niet te doen, vol te houden ... laat haar maar de dingen oplossen. Maar dat hou ik meestal toch niet vol ...

Pixxa schreef op 06-04-2004 @ 12:49 :
Hm indeed, als hij al aan je deur gestaan heeft ... heeft tie die stap toch allang gezet??!

Dat lees ik inderdaad ook nu pas.
Kun je het hem in dat geval niet gewoon vergeven cq het erover hebben?

[Pixxa]

Volgens mij is tie nog niet aan dr deur geweest, ze zegt alleen dat ze ehm niet open zou doen ... en dat is fout! als je je relatie wilt behouden ook na een ruzie ... denk dan 2x ...

[Optima]

Alicia Silverstone schreef op 06-04-2004 @ 12:45 :


Maar ik zou de ander wel binnenlaten.

ik ook, NADAT hij me telefonisch gebeld heeft.

[Pixxa]

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:52 :
ik ook, NADAT hij me telefonisch gebeld heeft.

Ow? en als tie niet belt en in 1ne voor je deur staat ... "nee sorry ik laat je niet binnen want je heb me niet gebeld" ..

[Optima]

Pixxa schreef op 06-04-2004 @ 12:53 :
Ow? en als tie niet belt en in 1ne voor je deur staat ... "nee sorry ik laat je niet binnen want je heb me niet gebeld" ..

ik kan toch ook niet thuis zijn, het is gewoon NETJES om te bellen, en bellen vind ik een groter zwaktebod dan aanbellen, want bellen deed ik ook altijd, en dan was ik zeg maar de 'loser'. Nu is het zijn beurt

[ConcordDawn]

als je echt van elkaar houd dan geef je op een gegevenmoment allebei in aan elkaar en dan zeg je wat maakt het ook allemaal uit zolang we maar samen zijn, hoe dan ook!

ik hoop voor jullie dat dat moment ook binnenkort komt


ik ben trouwens ook iemand die meteen zegt oh sorry het spijt me ik zat verkeerd, je hebt gelijk etc hehe

[ConcordDawn]

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:54 :
ik kan toch ook niet thuis zijn, het is gewoon NETJES om te bellen, en bellen vind ik een groter zwaktebod dan aanbellen, want bellen deed ik ook altijd, en dan was ik zeg maar de 'loser'. Nu is het zijn beurt

netjes?
weetje wat netjes is:
iemand binnenlaten die aanbelt

[Pixxa]

Ik snap dat je niet weer wilt dat jij et weer goed moet maken en dat het voor hem elke keer maar makkelijk is, zou ik ook gek van worden ...


maar als hij iets onderneemt, sla het dan niet weg. accepteer et!

[Optima]

ConcordDawn schreef op 06-04-2004 @ 12:56 :
netjes?
weetje wat netjes is:
iemand binnenlaten die aanbelt

dus jij laat jehova's getuigen altijd binnen?

het gaat om het principe, misschien heb ik wel helemaal geen zin hem te zien, op dat moment. Het is een statement van 'ik ben er en jij laat me maar binnen, we praten nu of je het wil of niet'. Met bellen kun je tenminste ophangen, ik werk hem in geen mogelijkheid m'n huis uit.

[Chimera]

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:40 :
Ik heb vrijdag ruzie gehad met mijn vriend, een grote, een existentiele, over de aard van onze relatie.

Als ruzies over je relaties voor jou 'existentieel' kunnen zijn ben je volgens mij helemaal niet toe aan een relatie

[Optima]

Chimera schreef op 06-04-2004 @ 12:57 :
Als ruzies over je relaties voor jou 'existentieel' kunnen zijn ben je volgens mij helemaal niet toe aan een relatie

ik heb er al 3 jaar eentje, slimbo.

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:54 :
ik kan toch ook niet thuis zijn, het is gewoon NETJES om te bellen, en bellen vind ik een groter zwaktebod dan aanbellen, want bellen deed ik ook altijd, en dan was ik zeg maar de 'loser'. Nu is het zijn beurt

Je kunt ook teveel wraakgevoelens hebben.

Ik vind niet dat je eerst moet bellen voordat je langskomt. Als je langskomt weet je zelf dat er een kans in zit dat degene die je bezoekt niet thuis is of het druk heeft of zo, maar dan merk je dat vanzelf wel.
Ik zou het juist lief vinden als mijn vriendje onverwachts langskwam.

[Chimera]

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:58 :
ik heb er al 3 jaar eentje, slimbo.

En dat bewijst wat?

[Optima]

Chimera schreef op 06-04-2004 @ 12:58 :
En dat bewijst wat?

dat ik meer competent ben ik relaties dan menig ander.

[ConcordDawn]

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:57 :
het gaat om het principe, misschien heb ik wel helemaal geen zin hem te zien, op dat moment. Het is een statement van 'ik ben er en jij laat me maar binnen, we praten nu of je het wil of niet'. Met bellen kun je tenminste ophangen, ik werk hem in geen mogelijkheid m'n huis uit.

ophangen = weglopen van je problemen meid.
als je ophangt bel je daarna toch meteen terug.
misschien is het goed dat je hem het huis niet uit krijgt, dan hebben jullie een x tijd voor een ECHT gesprek.

[Optima]

ConcordDawn schreef op 06-04-2004 @ 12:59 :
ophangen = weglopen van je problemen meid.
als je ophangt bel je daarna toch meteen terug.
misschien is het goed dat je hem het huis niet uit krijgt, dan hebben jullie een x tijd voor een ECHT gesprek.

in een echt gesprek ben IK meestal degene die weer alle schuld krijgt/ op zich neemt, dus dan zie ik de buit al hangen. Over de telefoon kan ik wat beter voet bij stuk houden dan i.r.l. Dan is het allemaal wat confronterender.

[ConcordDawn]

oke, dan heb ik nix gezegt.

maar dan zeg ik dit weer:

maar is je relatie dan wel goed, als je niet eens een degelijk gesprek kan hebben waarbei de verhoudingen niet 50/50 zijn?

jullie moeten emaniciperen??

[Sponstanietje]

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:54 :
ik kan toch ook niet thuis zijn, het is gewoon NETJES om te bellen, en bellen vind ik een groter zwaktebod dan aanbellen, want bellen deed ik ook altijd, en dan was ik zeg maar de 'loser'. Nu is het zijn beurt

Maar als je niet de deur opendoet omdat hij niet belt maar tegelijk de telefoon niet aanneemt, hoe kan hij dan ooit zijn excuses aanbieden (ervanuitgaande dat hij dat wilt)?

Dat je voet bij stuk houdt is wel respectabel maar tenzij je een punt achter je relatie wilt zetten, zal je hem toch eens een keer de gelegenheid moeten geven om hem zijn verhaal te laten doen. Toch?...

Sponstanietje schreef op 06-04-2004 @ 13:51 :
Maar als je niet de deur opendoet omdat hij niet belt maar tegelijk de telefoon niet aanneemt, hoe kan hij dan ooit zijn excuses aanbieden (ervanuitgaande dat hij dat wilt)?

Dat je voet bij stuk houdt is wel respectabel maar tenzij je een punt achter je relatie wilt zetten, zal je hem toch eens een keer de gelegenheid moeten geven om hem zijn verhaal te laten doen. Toch?...

volledig akkoord.


met mijn ex had ik trouwens een beetje hetzelfde probleem. als er ruzie was, ook al had IK gelijk, kwam het er uiteindelijk keer op keer op neer dat ik zat te huilen om verwijten die hij naar mijn hoofd slingerde, om dingen die eeuwen geleden waren gebeurd/dingen die ik eeuwen geleden had gezegd. uiteindelijk ging het over iets totaal anders dan over hetgene waarmee het allemaal begonnen was, werd er gezegd "jaja, 't is al goed, je hebt gelijk..." en waren de problemen er nog steeds, was er zelfs nog steeds niet degelijk over gesproken...


is je relatie je eigenlijk iets waard? misschien moet je je gewoon afvragen waarom je nog bij hem bent... zie je hem nog graag? is het omdat je al zo lang samen bent, dat je je niet durft afvragen of het niet beter zou zijn zonder hem?



...


xxx

[Punkygirl]

Ik ben meestal diegene de ruzies goedmaakt. Omdat ik er niet goed tegen kan. Alleen som niet want we zijn beide erg koppig en barst ik ook wel eens in huilen uit omdat ik me dan totaal waardeloos en machteloos voel. Daar kan ik gewoon niet tegen. En als ik dan begin te huilen troost hij me meestal en dan komt het weer goed, maar dat doet hij niet meteen (troosten)

Optima schreef op 06-04-2004 @ 12:58 :
dat ik meer competent ben ik relaties dan menig ander.

Kwantiteit zegt niets over de kwaliteit.

'sorry het waren mijn hormonen, ik ben een vrouw, ik was hysterisch etc'

in een echt gesprek ben IK meestal degene die weer alle schuld krijgt/ op zich neemt,

Als jij op deze manier je ruzies goedmaakt enkel om de lieve vrede te bewaren, vind ik je behoorlijk incompetent. Als je zelf aangeeft dat je maar een dom ongesteld vrouwmens bent en hij weer gelijk heeft, wat verwacht je dan van hem?

Verder kan ik me niet zoveel voorstellen bij jouw situatie. Belangrijke kwesties worden uitgepraat. De rest is het niet waard om ruzie over te maken.

[Cruz]

Ik vind dat als hij jou belt of aan de deur staat dat je dan wél moet reageren hoor! Hij doet dan tenminste een poging het uit te praten, zijn excuus aan te bieden... Als je opneemt of hem binnen laat hoef jij niet automatisch je excuus aan te bieden

Als mijn vriend & ik ruzie hebben is hij meestal degene die sorry zegt enzo, of het nou mijn of zijn schuld is... Hij kan er niet tegen als ik boos ben en hij is vrij snel bang dat ik hem verlaat als het een grote ruzie is Ik heb er eigenlijk de pest aan als hij sorry zegt terwijl ie dat alleen doet omdat ie niet wil dat ik boos ben Hij moet sorry zeggen als het echt zijn schuld is, niet alleen maar om de ruzie voorbij te laten gaan... Ik zelf ben vrij koppig! En als ik weet dat ik ongelijk heb durf ik dat moeilijk toe te geven Das ook wel slecht.

[Snuitermans]

Heb een soortgelijke ontwikkeling met mijn vorige vriendin meegemaakt. Beiden zaten we, naar eigen gedachtegang, goed. Ik vind overigens nu nog steeds dat ik gelijk heb, en zij waarschijnlijk vise versa. De situatie leidde tot het einde van de relatie. Ik zou het gewoon uit pogen te praten... daarna verder zien of het nog werkt.

[Boeing 747-400]

Ik herken de situatie wel een beetje. Weliswaar niet uit de relatiesfeer, maar meer uit de vriendschappelijke sfeer. De vriendschap die ik had ging al een tijdje niet meer zo lekker, en iedere keer bij onenigheid bood ik weer mijn excuses aan, omdat ik me er zo rot over voelde.

Uiteindelijk was/ben ik dat spuugzat, en heb ik besloten mijn excuses niet meer aan te bieden. Gevolg is dat de vriendschap helemaal over is. In het begin voelde ik me daar heel rot over, en wilde ik iedere keer weer mijn excuses aanbieden. Dat heb ik gelukkig niet gedaan, van haar kant zijn er ook nooit excuses gekomen, maar alleen maar meer verwijten enzo. Dus dan is het (volgens mij) maar beter zo.

Wat ik hier mee zeggen wil? Hmja, dat het soms beter is om eens niet je excuses aan te bieden. Als je jezelf er erg rot over voelt (wat ik me goed kan voorstellen), kun je misschien zijn excuses een beetje uitlokken. Door, als je elkaar tegen komt, zoiets te zeggen als 'goh, moet jij mij niet iets zeggen?'. En anders zou ik gewoon nog even afwachten. Als hij echt van je houdt komt hij vanzelf naar je toe... (maar ja, aan de andere kant, als hij net zo denkt, zit je natuurlijk wel in een cirkeltje )

Ik hou niet van ruzies, en meestal omzeil ik ze, maar als ze losbarsten, ben ik meestal degene die het initiatief neemt, vaak ook omdat ik degene ben die te fel van leer trekt, dus meestal ga ik terug om het goed te maken ( vaak loop ik dan een ommetje, om alles weer even te laten bezinken ).

[Luna]

Alicia Silverstone schreef op 06-04-2004 @ 12:45 :
Ja, ik kan het me voorstellen.

Ik ben ook altijd degene die weer contact zoekt.. op een gegeven moment ga je je toch een keer afvragen wat er gebeurt als je dat niet doet.

Maar ik zou de ander wel binnenlaten. Telefoon opnemen vind ik iets anders dan iemand buiten laten staan. Dat heb ik zelf weleens meegemaakt en dat is echt verschrikkelijk..

precies wat ik wilde zeggen, inclusief dat over het buiten laten staan.

[sientjuh]

Ik kan het me voorstellen. Ik heb ook wel eens zoiets en inmiddels weet mijn vriendje dat hij me dan gewoon even met rust moet laten en dat het daarna wel weer goed komt.
Waarschijnlijk is je vriend ook nogal een koppig type en je loopt het risico dat je relatie uit gaat als je allebei blijft volhouden met wachten tot de ander actie onderneemt, maar waarschijnlijk heb je dit zelf ook allemaal bedacht.
Succes ermee

[miro]

Bij ons verschilt t wie initiatief neemt.


Ik kan ook heel koppig zijn door niet te bellen, komen enz. Maar als hij dan initiatief neemt om dat wel te doen zal ik dat met 2 handen aangrijpen. Ik zou niet weten waarom ik mn telefoon enz niet zou opnemen, tis toch alleen maar fijn dat hij moeite wil doen om t weer goed te laten komen.

[Sade]

Het klopt inderdaad niet dat je vind dat hij eerst moet bellen voor hij aanbelt, maar mocht hij bellen, je de telefoon niet opneemt.

Verder snap ik je standpunt wel. Ik zou me ook gaan afvragen of hij uberhaupt wel iets zou doen als ik niet altijd degene zou zijn die het initiatief neemt om het goed te maken.

Gelukkig zit ik nog te kort in m'n relatie om ruzie gehad te hebben en dat zal voorlopig ook nog wel even duren

Echt belangrijke ruzies hebben we niet gehad maar na kleine ruzietjes of grote meningsverschillen zijn we meestal tegelijk met goedmaken - zodra we ook maar een beetje af zijn gekoeld. En dan hebben we er allebei spijt van, en doorgaans besluiten we dat we allebei ongelijk hadden of dat we eigenlijk allebei wel gelijk hadden.

Dat je nu eens wacht tot hij het initiatief neemt is te begrijpen, maar dan moet je hem daar toch wel de kans voor geven; als je de telefoon niet op neemt en de deur niet open doet dan kan hij moeilijk zijn excuses aanbieden, wel?

Daarbij zeg je over het aanbellen zonder eerst op te bellen 'wat nu als ik niet thuis ben?'. Nou, dán heeft hij pech en doe je de deur niet voor hem open, want je bent niet thuis, toch? Dat vind ik niet echt een reden om de deur dicht te laten als je wél thuis bent.

Wat de discussie over wel/niet bellen voor 'ie komt betreft.

Optima, misschien heeft 'ie dat ook geprobeerd. Weet jij veel. Je neemt immers de telefoon niet op, zei je.

Mijn vriend en ik... Wij maken het vrijwel altijd tegelijk wel goed. En meestal zien we ook wel in dat we allebei wel een beetje gelijk hebben. Of dat we de ander ook begrijpen en die mening kunnen waarderen.

En tja, nu wat jouw zaak betreft
Als je het niet meer goed wil maken, dan doe je dat toch niet? Maar als je wel samen verder wil, kan je er toch over proberen te praten? Kijken wat hij bedoelt, of je zijn standpunt begrijpt. En dan kijken of je samen een oplossing kan vinden.

Als je dat niet wil doen, tja... dan kan je misschien ook samen besluiten dat jullie het gewoon oneens zijn.

Paranoide schreef op 07-04-2004 @ 18:00 :
Optima, misschien heeft 'ie dat ook geprobeerd. Weet jij veel. Je neemt immers de telefoon niet op, zei je.

Inderdaad. Daar heb je een punt

Paranoide schreef op 07-04-2004 @ 18:00 :
Wat de discussie over wel/niet bellen voor 'ie komt betreft.

Optima, misschien heeft 'ie dat ook geprobeerd. Weet jij veel. Je neemt immers de telefoon niet op, zei je.

Misschien heeft ze nummermelding en ziet ze dus dat hij niet gebeld heeft (of juist wel).

vizz schreef op 06-04-2004 @ 21:22 :
precies wat ik wilde zeggen, inclusief dat over het buiten laten staan.

[RockaholiC]

ik denk dat ik dat doe aangezien ik een t**ring hekel heb aan ruzie hebben. vooral met een geliefde.

[Pixxa]

Zal ik et anders voor je goed maken als je toch de deur niet open doet en de telefoon niet opneemt ... zal ik es een woordje met ehm wisselen ok?

[Kronkeltje]

Sowieso nogal sneu dat jullie (Optima & de relatie in kwestie) zo focussen op wie de schuld heeft. Lekker belangrijk. Misschien is het nuttiger om je trots opzij te zetten, met elkaar te praten, en te kijken hoe jullie deze existentiele ruzie op kunnen lossen.

[sas_andrea]

ik, altijd ik.... hij ziet namelijk tamelijk vaak niet eens dat er wat is. dus ik ben vet beledigd om iets wat hij zegt/doet en hij snapt dat niet. leg ik t m uit, zegt ie niet eens sorry. dus mag ik weer contact zoeken en lief doen en dan zegt ie pas sorry, maar dat vind ik eigenlijk de verkeerde manier. *why does life suck sometimes?*