oppassen

[SuperSanne]

twijfelde even of dit misschien in werk geld en recht moest, maar ik plaats het toch maar effe hier:

M'n buurvrouw zocht een oppas voor haar kinderen van 4 en 5. Dat vertelde ze aan m'n moeder die ze toevallig tegenkwam en ze vroeg of ik misschien interesse zou hebben. Dat had ik wel en ik ben dus een paar uur geleden bij haar langs gegaan om dat te melden en kennis te maken met de kids
Ik had alleen die buurvrouw nog nooit gezien, laat staat gesproken tot vandaag dus (ze werkt veel) en ze vroeg of ik "zo nu en dan" langs wilde komen om de kinderen wat beter te leren kennen enz. Dat kan ik me best voorstellen, maar hier zijn de problemen:
ik heb niet veel ervaring (maar je moet ergens beginnen) met kleine kinderen. Ik ben bang dat ik iets stoms doe (zoals eruit flappen dat de tandenfee niet bestaat ofzo)
Ik ben erg op mezelf. Niet dat ik geen sociaal leven heb ofzo, maar ik houd niet zo heel erg van dat "gezellig elke dag bij elkaar binnenvallen". Ik heb een heel irritant meisje ind e buurt wonen (de modetrutjeskoningin) en die is dikke maatjes met een andere mevrouw-met-kinderen in de buurt (ook zo iemamd, maar dan 20 jaar ouder). en daar krijg ik nu dus steeds visioenen van zeg maar
"zo nu en dan"... Ik heb geen ervaring met dit soort dingen. Hoe vaak moet ik gaan? hoe lang? wat moet ik doen? Aaaaarrgh!!!
Dit is allemaal erg nieuw voor me, en die vriendschappelijke band die de buurvrouw probeert op te bouwen is natuurlijk alleen maar logisch, maar ik voel me er wel erg ongemakkelijk mij omdat ik niet precies weet wat er nou van me verwacht word. Help!!!

[ZerO]

Rustig maar. Het gaat om oppassen. Maar het lijkt me dat je het niet zo ziet zitten. Denk goed na of je graag met jonge kinderen omgaat en of je af en toe een praatje met de buurvrouw wil/kan houden. Je moet snel beslissen want als je het niet wilt doen moet je dat ook eerlijk zeggen, tegen je ma en de buurvrouw. Anders rekent ze op je.

[Go]

Zet die kinderen voor tv, of althans, zij zullen zich zelf moeten redden. Je kan niet de hele tijd spelletjes met ze doen. Het gaat er om dat er toezicht is zodat zij geen gekke dingen doen. Je kan best van die kinderen eisen dat ze niet te veel kabaal maken, dan kan jij bijvoorbeeld nog een boek of zo iets lezen. Oppassen is echt niet zo ingewikkeld.

[Boeing 747-400]

gerwin schreef op 08-04-2004 @ 22:15 :
Zet die kinderen voor tv, of althans, zij zullen zich zelf moeten redden. Je kan niet de hele tijd spelletjes met ze doen. Het gaat er om dat er toezicht is zodat zij geen gekke dingen doen. Je kan best van die kinderen eisen dat ze niet te veel kabaal maken, dan kan jij bijvoorbeeld nog een boek of zo iets lezen. Oppassen is echt niet zo ingewikkeld.

Ahum, sorry hoor. Maar kinderen van 4 en 5 kan je niet de hele tijd achter de TV zitten. Die hebben ook tijd nodig voor andere dingen. Bijvoorbeeld stoeien, boekje voorlezen, en ja, ze zijn vast wel een beetje druk, en dat moet niet te erg worden, maar ze zullen wel een beetje 'speels' blijven. Het zijn kinderen hoor!!

Oppassen is niet alleen toezicht houden, oppassen is ook dat je ervoor zorgt dat die kinderen het naar hun zin hebben. En bovendien, wat doe je als er eentje ziek is? Wat doe je als ze ruzie maken met elkaar?

Als je het oppassen echt graag wil, komen die dingen vanzelf wel. Ik vond het ook doodeng toen ik voor het eerst ging oppassen, maar het was voor mij (en de kinderen!) een groot succes. Ik heb het daarna nog lang gedaan, met veel plezier. En de kinderen keken er altijd naar uit als ik kwam.

[SuperSanne]

Ik heb niets tegen het oppassen zelf... Dat lijkt me zelfs we leuk Het gaat meer om de buurvrouw. Die vroeg of ik zo nu en dan langs wilde komen om een band met de kinderen enz. op te bouwen. Ik voel me alleen zo stom als ik daar opeens voor de deur sta van "hallo, ik kom es langs". Ik bedoel... af en toe... hoe vaak is dat? en wat moet ik dan doen? en hoe lang moet ik blijven hangen? dat soort dingen. Ik ben niet gewent om zomaar bij mensen binnen te vallen ofzo, en daar voel ik me niet prettig bij omdat ik dat nooit nooit gedaan heb (wat als ik te vaak langskom, of te weinig, of te kort...*pieker, pieker, pieker*). het feit dat ik haar vandaag pas voor het eerst gesproken heb, helpt ook niet erg

[Gwinnie]

dat -af en toe- komt vanzelf goed toch, als je daar eenmaal een aantal keer hebt opgepast?
dan kom je er toch af en toe?

en verder ga je gewoon is een halfuurtje erlangs. zorg dat je iets hebt waar je naartoe moet. dan is t goed toch

[Gruppie]

Ik begrijp wel beetje wat je bedoelt:
Ik moest voor school paar maanden geleden een kleuter observeren. Mijn buurjongetje was precies de goede leeftijd, maar ik zag t ook echt niet zitten om daar langs te gaan met de vraag 'mag ik Levi even observeren'. Ik zeg nooit wat tegen die mensen ( ja alleen 'hallo'etc.)

Laatst zag ik tzelfde buurjongetje bij een andere deur wachten, dus ik vroeg of ik even moest helpen (ik dacht dattie niet bij de bel kon), zei hij: 'ik heb al gebeld hoor' kortom ik heb al afgedaan als eventuele toekomstige oppasser

Is 1 van die kinderen niet toevallig jarig binnenkort? misschien kun je daar met het kinderfeestje helpen? Het zou wel heel toevallig zijn, maar op zo'n manier krijg je denk ik toch een band met die kinderen.

[Mysterons]

Ik zou een keer, als die kinderen thuis zijn van school, langsgaan om koffie/thee te drinken en even met de kinderen kennis te maken. Als je dan weer naar huis gaat, kan je altijd aan de buurvrouw vragen, zal ik nog eens langskomen? Misschien vind ze dat wel niet nodig, en vraagt ze je meteen om te komen oppassen.

[Boeing 747-400]

SuperSanne schreef op 08-04-2004 @ 22:38 :
Ik bedoel... af en toe... hoe vaak is dat? en wat moet ik dan doen? en hoe lang moet ik blijven hangen? dat soort dingen. Ik ben niet gewent om zomaar bij mensen binnen te vallen ofzo, en daar voel ik me niet prettig bij omdat ik dat nooit nooit gedaan heb (wat als ik te vaak langskom, of te weinig, of te kort...*pieker, pieker, pieker*). het feit dat ik haar vandaag pas voor het eerst gesproken heb, helpt ook niet erg

Een keer of 2/3 ofzo? En je blijft dan een half uurtje of een uurtje ofzoiets. Je kan dan heel even met de buurvrouw kletsen, maar richt vooral je aandacht op de kinderen! Spreek ze aan, vraag of ze al naar school gaan...wie hun juf/meester is. Vraag vervolgens of ze van spelletjes houden, en of ze misschien met jou een spelletje willen doen... Kortom, laat je fantasie de vrije loop gaan! Jonge kinderen vermaken is niet zo heel moeilijk, die vinden best veel leuk.

Als ik jou was zou ik van t weekend eens langs gaan, misschien vragen of je een keer kan afspreken om even kennis te maken met de kinderen. En wie weet kan het wel meteen. Je moet jezelf er echt niet te druk om maken. Als je het graag wil, dan komt het vanzelf!

[SuperSanne]

thxs mensen

even voor de goede orde: ik ben vndaag voorhet eerst langs geweest, heb effe kennis gemaakt met de kinderen en gepraat met de buurvrouw. ze wil dai ik zo nu en dan op de kinderen pas als ze eens naar de bioscoop wil ofzo (ze is gescheiden en de kinderen kunnen niet naar de vader). Toen ik wegging zei ze "kom maar eens een keer langs"
Tot zover Episode One betreft "de buren in hun natuurlijke omgeving"

Het beste is om langs te gaan voor het eten. Wil jij er 1 uur aan kwijt zijn ga dan om 17 uur en zeg om 18 uur dat je naar huis moet om te eten. Dit zorgt ervoor dat je een uitgang hebt; je hebt altijd een goed/geloofwaardig excuus om weg te gaan.

Misschien is het een idee om je vooral te richten op de kinderen als je langs gaat, het gaat haar natuurlijk vooral om een goede oppas.

Ik denk dat je aan 2-3x 45 minuutjes genoeg hebt. Wat goed helpt bij kinderen is ze omkopen met snoep. Zo van ' he zijn dropjes/koekjes/snoepjes ook jouw favoriete snoegoed?' en dat dan de volgende keer meenemen (wel vragen aan de buurvrouw of ze het mogen!)

SuperSanne schreef op 08-04-2004 @ 22:59 :
Toen ik wegging zei ze "kom maar eens een keer langs"

Bah dat lijkt me ook niks. Wat moet je daar nou mee.....

[SuperSanne]

Alex schreef op 08-04-2004 @ 23:07 :
Bah dat lijkt me ook niks. Wat moet je daar nou mee.....

zo voel ik me ook. Die kinderen zijn leuk, en de buurvrouw is heel aardig... maar het is niet erg moeilijk om 5 leukere dingen op te noemen. Het is ergens wel logisch.. ik bedoel kinderen van 4 en 5 hebben niet bepaald een olifantengeheugen. Als ik twee maanden niets van me laat horen en vervolgens als een wildvreemde voor hun neus sta als ik moet oppassen, dan raken ze waarschijnlijk in paniek en bekogelen ze me met pokémon flippo's of zoiets
Ik heb alleen niet zo'n zin in dat bevriend-met-de-famillie-gedoe (*krijgt weer visioenen van irritant modetrutje uit de buurt*)

SuperSanne schreef op 08-04-2004 @ 23:15 :
zo voel ik me ook. Die kinderen zijn leuk, en de buurvrouw is heel aardig... maar het is niet erg moeilijk om 5 leukere dingen op te noemen. Het is ergens wel logisch.. ik bedoel kinderen van 4 en 5 hebben niet bepaald een olifantengeheugen. Als ik twee maanden niets van me laat horen en vervolgens als een wildvreemde voor hun neus sta als ik moet oppassen, dan raken ze waarschijnlijk in paniek en bekogelen ze me met pokémon flippo's of zoiets
Ik heb alleen niet zo'n zin in dat bevriend-met-de-famillie-gedoe (*krijgt weer visioenen van irritant modetrutje uit de buurt*)

Valt best mee met dat geheugen van kinderen van 4 en 5, ze hebben juist vaak een erg goed geheugen wat dat soort dingen betreft. Bovendien zien ze je toch ook wel eens omdat jullie toch naast elkaar wonen?

[Ieke]

Ik heb mijn buurmeisjes waar ik zo af en toe voor oppas speel wel eens meegenomen naar de speeltuin. (is hier niet zover vandaan, maar je kan ze niet alleen laten gaan) Mijn oudste buurmeisje vind knutselen erg leuk en ik ook, dus doen we dat zo af en toe. Maar mijn situatie is wel anders, ze komen ook vaak even hier langs en toen ze kleiner waren met de buurvrouw mee als ze hier een kopje koffie kwam drinken.
Op de manier wat jou buurvrouw wil is het wel veel lastiger. Gewoon zoals iemand anders al zei, kleine dingen vragen. Je hebt ook wel dat ze je dingen willen laten zien (speelgoed) en daar is ook wel wat mee te doen. Succes