Wauw, wat een koel forum is dit! Dat ik dat nu pas ontdek... maargoed, hier mijn bijdrage (al lang, lang geleden geschreven, maar ik ben wel benieuwd naar commentaar):
Was ik maar een meeuw,
dan keek ik uit over het strand.
Of was ik maar een schelp
en lag ik in het zand.
Was ik maar een golf,
dan bracht ik dingen uit de zee.
Of was ik maar de wind
en droeg ik woorden met me mee.
Denkend aan zee, wind,
water en land,
weet ik: ik word toch nooit
zoals die schelp in het zand.
Vooral over die laatste strofe ben ik niet erg tevreden, het gedicht vind ik op de één of andere manier nog niet 'af', maar ik heb geen idee hoe 't dan wel moet. (Hij was eerst nog veel langer, maar ik heb 'm toen maar wat ingekort.) Iemand suggesties?
|