Alleen verliefd als hij me niet wil...

[clevergirl]

Als ik een jongen leuk vin en het wordt 'iets', ben ik eigenlijk niet echt verliefd, ik kan een onwijs leuke tijd met hem hebben maar eigenlijk altijd aan het twijfelen. Ik heb een aantal keren gehad dat hij het, om verschillende redenen, al snel uitmaakte. En DAN word ik echt verliefd op hem. Ik denk niet dat je het echt liefde kan noemen, maar ik denk dan pas gewoon de hele tijd aan diegene. Ik weet niet hoe het komt, als een jongen mij ook leuk vind, ben ik aan het twijfelen en als ik een jongen leuk vin waarmee het nix kan worden wor ik onwijs verliefd....

Wat is dit voor raars? Ik word er echt nie goed van. Net zoiets: als ik geen vriend heb wil ik er heel graag een en als ik op het punt sta een vriend te krijgen hoeft het van mij niet zo meer...

Herkent iemand dit of weet iemand hoe dit komt?!?

Liefs, een van zichzelf gek wordend meisje..

[~*DeathlyDiva*~]

misschien heeft het iets met onzekerheid te maken.
als je hem niet hebt wil je hem juist, omdat je hem dan niet kan krijgen... maar als je hem eenmaal hebt weet je niet cker of ie nou echt wel zo leuk is as dat je denkt..
ik denk dat het gewoon onzekerheid is..
als je voortaan weer een vriend krijgt zou ik als ik jou was niet zo twijfelen en gewoon lekker genieten!

veel succes!

Dit is simpel te verklaren vanuit de rol van verliefdheid in het 'proces'. Als je iemand leuk vindt, wil je graag bij die persoon zijn, er dingen mee doen, seks mee hebben, gewoon alles. Maar zodra je idd op het punt staat er iets mee te krijgen, of je hebt er iets mee, dan is de spanning weg. Het 'mysterieuze' is weg, de ander heeft geen geheimen meer voor je. Dat is denk ik één van de meest plausibele verklaringen. Ik merk zelf ook dat als ik verliefd op iemand ben, en ik 'heb' die persoon, dat de spanning er dan toch af is.

Verder is het zo dat je pas weet wat je mist op het moment dat je het niet meer hebt. Als jij geen vriend hebt, dan is single zijn de 'standaardsituatie'. Als je dan op het punt staat een vriend te krijgen, verandert de situatie in positieve zin. Dat is goed. Maar zodra je hem hebt, wordt die nieuwe situatie de standaardsituatie en valt het niet meer op hoe blij je met hem bent, júist omdat het gewoon zo ís. Als het dan echter uitgaan, verandert de situatie in negatieven zin, zodat je je weer klote voelt, terwijl je éigenlijk weer in precies dezelfde situatie bent als eerst.

[me-myself&anne]

Had ik ook altijd TOT ik ineens gewoon superverliefd werd op n jongen 'zomaar'....... dusss *geduld is een schone zaak *

Aaah, dat ken ik helemaal. Als ik een jongen leuk vind, en het aller beginste begin, vind ik hem ook leuk. Vind hij mij dan ook leuk, voel ik me plotseling belemmerd, opgesloten, vast - als hij meer wil. Heb ik verkering, maak ik het uit. Vindt hij me niet leuk, of is dit een hele grote vraag, dan juist ga ik hem leuk vinden...

Ik denk dat het bij mij een soort angst is... weenie...

ik ken het..
naja...iemand die ik niet kan krijgen daar laat ik m'n gevoelens niet voor groeien, want dat vind ik zonde.
Maar als ik wat met iemand heb dan lijk ik veel verliefder te zijn wanneer ik twijfel of hij me wel écht leuk vindt.
Zodra ik 'm echt gelóóf dan lijk ik ineens veel minder verliefd, echt vaag..

[Nummer10]

Ja herken dat wel zodra het iets drijgt te worden hou ik de boot een beetje af en als ze dan weer weggaat laat ik haar weer merken dat ik haar leuk vind

Eigenlijk best raar ja maar ik weet dat het door mn onzekerheid komt en ik hou wel van die spanning die er dan is de dag daarna voel ik me dan klote maarja dat hoort erbij

[Roozie]

Dit heb ik ook ALTIJD!!!!

Zoals nu.. nu heb ik t gevoel dat hij me toch niet wil en nu wil ik hem alleen maar meer, kan niet wachten totdat ik hem weer zie en dat we weer samen zijn net zoals vorige week, 2 weekjes geleden deed ik nog een beetje afstandelijk en toen stuurde hij 3 smsjes per dag en nu is het meer andersom.. hoor weinig van hem!!

Waahhh dit is niet grappig!!

Wat je hier aan kan doen?? Ik heb geen idee! Genieten van je vrijheid???

[clevergirl]

Gelukkig! Ik ben dus niet de enige die het heeft. Bedankt voor jullie reacties!

Het is inderdaad zo dat ik val op het onbereikbare, heel stom en ik haat mezelf ervoor maarja. Ik heb nou ook weer half een vriend en als het aan hem ligt wordt het denk ik wel wat. Maar ik ben dus weer de hele tijd aan het twijfelen. De ene keer vin ik hem heel erg leuk en een uur later denk ik weer: wat moet ik met hem? Wat ik ook altijd heb is dat als hij maar iets verkeerd doet, knap ik op hem af, heel irritant dan hoeft het van mij gewoon niet meer. En dat is ook de reden dat ik vaak van die 'verkeerde' jongens heb, omdat die mij overheersen ofzo..

Ik moet er gewoon van genieten, ja dat is eigenlijk ook zo, maar als je 1x per dag denkt dat ik het uit moet maken schiet het ook niet echt op. Maar toch wil ik dat ook weer niet... OOH HELLUP!!

clevergirl schreef:
Gelukkig! Ik ben dus niet de enige die het heeft. Bedankt voor jullie reacties!

Het is inderdaad zo dat ik val op het onbereikbare, heel stom en ik haat mezelf ervoor maarja. Ik heb nou ook weer half een vriend en als het aan hem ligt wordt het denk ik wel wat. Maar ik ben dus weer de hele tijd aan het twijfelen. De ene keer vin ik hem heel erg leuk en een uur later denk ik weer: wat moet ik met hem? Wat ik ook altijd heb is dat als hij maar iets verkeerd doet, knap ik op hem af, heel irritant dan hoeft het van mij gewoon niet meer. En dat is ook de reden dat ik vaak van die 'verkeerde' jongens heb, omdat die mij overheersen ofzo..

Ik moet er gewoon van genieten, ja dat is eigenlijk ook zo, maar als je 1x per dag denkt dat ik het uit moet maken schiet het ook niet echt op. Maar toch wil ik dat ook weer niet... OOH HELLUP!!

Zoiets had ik ook, dat is dus uiteindelijk niks geworden. Omdat ik dacht van, als ik hem echt graag wou, wou ik hem wel de hele tijd. *herinnert zich de wanhopige 2 1/2 jr*