Moeder die stopt met roken

[Lucky Duck]

Zolang als ik me kan herinneren, rookt mijn moeder al. Maar nu is ze deze week gestopt, samen met haar vriend. Erg leuk, maar de sfeer gaat er niet op vooruit.

Ik kopieër even wat van mijn LiveJournal:

"Mijn moeder en Loek bellen aan, ik doe de deur open en krijg meteen allerlei planten in m'n handen geduwd. Zonder enig protest breng ik deze naar het balkon. Ik kom de kamer nog niet in of ik hoor mijn moeder schreeuwen. Ik heb de asbakken niet afgewassen, die staan nog op het aanrecht.

Dat is natuurlijk stom van me, maar zij zegt dat ze het me gevraagd heeft en dat ik gezegd heb dat ik het zou doen. Ik weet heel zeker dat het niet zo is, maar goed. Ik ben er met opzet niet tegenin gegaan en heb gezegd dat het me spijt en aangeboden het alsnog te doen. Maar nee dat hoeft niet, schreeuwt ze. En ik ga NU boodschappen doen. Ook dat doe ik zonder te klagen.

Ik haal eten voor vandaag, voor het weekend en voor maandag. Neem een fles spa voor d'r mee omdat ik weet dat ze 't spul lekker vindt. Ik sta zonder te klagen in een zaterdag-rij bij de supermarkt en kom thuis. Allerlei spullen van mij, die boven lagen, liggen in de gang en op de trap, duidelijk naar beneden gesmeten. Ik ruim het op en zeg er niets van.

Ik ruim de boodschappen op en bied aan maandag te koken. Heel fijn, maar die asbakken hebben wel duidelijk gemaakt hoe ik erover denk. Dat kan ik niet meer goedmaken en dat moet ik ook maar niet proberen. En als ze sigaretten in huis gehad had, was ze nu alweer gaan roken.

Ik ga er nog steeds niet tegenin, probeer niet kwaad te worden. Maar zelfs ik heb grenzen. Ze geeft me nu, net als de vorige poging, weer de schuld van alles wat er misgaat en weigert te zien dat ik ook m'n best doe. Dat kan ik best hebben, maar als ik ONBEWUST een fout gemaakt heb en ze daarvan zegt dat het aangeeft hoe ik erover denk en dat ik het niet meer moet proberen, dan heb ik het gehad. Dus ik ga weer naar beneden.

Even later komt ze achter me aan. Weer een heel verhaal over dat ik het niet moet proberen en of ik sigaretten voor d'r meegenomen heb. Ik nog steeds kalm 'Nee, in plaats daarvan wel een fles spa.' Zij vraagt hoelang ik wil dat ze het volhoudt en dat ik niet meehelp. En weer naarboven. "


"Mijn moeder komt de trap af gelopen en ik hoor haar Loek vragen of 't goed gaat. Ze is beneden en geheel zonder -voor mij- aanwijsbare reden zegt ze: "Bij jou vraag ik al niet eens meer of het goed gaat, maar hoop ik gewoon dat het slecht gaat."

Voor ik de kans krijg wat te zeggen, zegt ze dat ze haar dekbed op wilde ruimen, maar dat ze er niet bij kan. Dus ik vraag of ik moet helpen. "Nee. En ik moet binnenkort je la ook maar eens controleren, misschien dat je me daarmee ook wel weer bedriegt, net zoals met allerlei andere dingen." Ik heb daar al zoiets van 'waar slaat dit op?!', maar ze gaat meteen verder. "Iedere keer als ik denk dat je het zo goed doet, denk ik weer van nee, ze doet het helemaal niet goed. Alles wat fout gaat is wél opzet." En weer wordt het asbak-incident opgehaald. En ze vindt dat ik te weinig interesse toon, dat het me toch niet uitmaakt.

Dus ik vraag of ik mag uitleggen wat mijn idee erachter is; ik denk dat ik het alleen maar moeilijker maak als ik continu vraag hoe het gaat. Zover kwam ik niet eens. Na "Mag ik uitleggen wat mijn gedachtegang is?" zegt ze, en ik quote letterlijk: "Nee. Eerlijk gezegd interesseert het me geen flikker meer."

Wat ik ook doe, het is allemaal fout. Ik ben nu twee dagen de hele tijd kalm gebleven en ben niet één keer tegen haar ingegaan en heb niet één keer zelfs maar geërgerd geklonken. En ik krijg alleen maar dit soort dingen. Ik zou bijna willen dat ze weer ging roken.

Oh - de reden dat er nooit meer iets staat bij huidige muziek; ik durf m'n muziek niet meer aan te zetten omdat ik d'r dan niet hoor als ze me roept en dan wordt ze weer kwaad. Het is echt gezellig hier. "


Wat ik ook doe, ALLES is fout. Al is het Loek (haar vriend, dus) die een fout maakt, IK krijg 't te horen; dan doe ik wat ze zegt en dan is het niet goed omdat ze het eerst moest zeggen, maar doe ik spontaan iets, dan is het ook niet goed.

Ik krijg continu de meest gemene, lullige en onware dingen naar m'n kop geslingerd en blijf toch kalm en probeer geen ruzie te maken. Als ik het haar probeer uit te leggen, krijg ik te horen dat het haar "geen flikker interesseert". En nu hoor ik d'r weer gillen: "IK SNAP D'R NIET IK SNAP D'R NIET" En tegen Loek is ze continu lief en vriendelijk en aardig, wat ertoe leidt dat ik gewoon een hekel aan hem begin te krijgen.


Iemand hier die soortgelijke ervaringen heeft of ook maar iets waardoor ik het vol kan houden? Dit gaat namelijk absoluut niet goed als het zo doorgaat.

[Fantôme]

geen ervaring mee....
maar ik zou allang gebarsten zijn denk. veel respect voor je dat je dit kan volhouden.
zoals ik al zei, heb ik geen ervaring, en ook eigenlijk geen tips. dus misschien is dit best nutteloos... (F) en *knuff* ik vind dat je echt veel doet in huis e.d. Dat soort dingen verwachten mijn ouders echt niet van me, dus ga nooit twijfelen aan jezelf ed he?!
xxx

[Dark Psycho]

ah das klote man. ik ken het ongeveer wel....maar lang niet zo erg als jou.

probeer er eens over te praten met je moeder, lukt dat niet, word maar eens boos. misschien kun je beter wat flinke indruk achter laten, want je lijdt hier duidelijk onder..

[Lucky Duck]

Dark Psycho schreef op 23-05-2004 @ 18:15 :
ah das klote man. ik ken het ongeveer wel....maar lang niet zo erg als jou.

probeer er eens over te praten met je moeder, lukt dat niet, word maar eens boos. misschien kun je beter wat flinke indruk achter laten, want je lijdt hier duidelijk onder..

Ja, en dan gaat ze weer roken en dan is het mijn schuld. Nee, bedankt. Het gaat hoe dan ook niet mijn schuld zijn als het misgaat.

Ik krijg nu al continu naar m'n hoofd geslingerd dat het duidelijk is dat het mij allemaal niet interesseert en niet uitmaakt, dat ga ik niet verergeren

[Lucky Duck]

We hebben net echt geprobeerd te praten en ik heb gezegd wat me dwarszit.

Haar probleem is dat ik haar te weinig aandacht geef, terwijl ze die wel nodig heeft. Goed, mijn fout, zal ik beter proberen.

Maar ze zegt wel doodleuk als ik zeg dat ik vind dat ik het ook goed doe, dat ze het er niet mee eens is. Ik quote: "Tot op dit moment vind ik dat je het abominabel slecht doet."

[Balance]

Als ik in jouw schoenen had gestaan zou ik denk ik heel kwaad worden.
Ik zou tegen haar schreeuwen dat ik het heel goed vond dat ze wilde stoppen met roken, maar dat ze dat niet op mij moest afreageren. Ik kan er niks aan doen dat ze rookt en ik kan er ook niks aan doen dat ze zich zo rot voelt nu ze moet afkicken. Dus dat ze zich normaal moet gaan gedragen, omdat ik het anders ook niet meer aan kan.

Zoiets zou het worden en bij mijn moeder zou dat zeker effect hebben. Die zou beseffen hoe erg ze bezig was en dat ze dat niet kon maken. Alleen elk persoon is anders, dus ik weet niet of zoiets jouw moeder alleen maar bozer zou maken of dat het ook echt zou helpen..

[Sterretje*]

Hoe je moeder met je om gaat is niet goed. Volgens mij kun je beter wél tegen d'r zeggen waar het op staat, wat je voelt/vindt. Ze blijft er op deze manier mee door gaan. Hoe langer dit duurt, hoe moeilijker het is om er verandering in aan te brengen. Je moeder denkt dat ze dit zo kan maken, maar jij moet duidelijk maken dat je daar niet van gedient bent. Dan krijg je maar ruzie! Wees wel eerlijk en probeer duidelijk te formuleren waar je mee zit, zoals dat je het niet leuk vindt dat ze alsmaar loopt te zeggen dat je alles fout doet terwijl je wel degelijk je best probeerd te doen etc. Dat ze wat chagrijnig wordt doordat ze gestopt is met roken kun je ook best begrijpen, maar dan nog hoef jij niet te pikken wat ze allemaal tegen je zegt. Jij hebt ook gevoelens en daar moet ook rekening mee gehouden worden!!!
Meis, laat niet te veel over je heen lopen, ook al is het je moeder.

Sterkte en ik hoop echt dat er iets veranderd aan de situatie.

Kus Magisch Sterretje

[Lucky Duck]

Het punt is een beetje dat ze zelf blijkbaar niet door heeft hoe ze zich gedraagt en ik heb net gemerkt dat ze al begint te steigeren als ik ook maar een poging doe er iets over te zeggen. En ik wil niet dat ik de oorzaak ben dat ze weer gaat roken

Hoe is ze als ze wel rookt? (Niet omdat ze weer moet gaan roken, maar om een beeld te krijgen van haar 'normale gedrag'.)

[Lucky Duck]

Leonoor schreef op 23-05-2004 @ 20:38 :
Hoe is ze als ze wel rookt? (Niet omdat ze weer moet gaan roken, maar om een beeld te krijgen van haar 'normale gedrag'.)

Dat is dus wat 't zo moeilijk maakt; als ze wel rookt is ze gewoon echt m'n beste vriendin We vertellen elkaar altijd alles en hebben maar zelden ruzie; en als we ruzie hebben maken we 't daarna weer goed en lachen erom.

En juist dat ze nu ineens zo onredelijk is en ik haar niets lijk te kunnen vertellen maakt 't zo raar. Ik zou op 't moment bijna écht willen dat ze gewoon weer ging roken, 't is net alsof er een heel ander persoon zit

Lucky Duck schreef op 23-05-2004 @ 20:41 :
Dat is dus wat 't zo moeilijk maakt; als ze wel rookt is ze gewoon echt m'n beste vriendin We vertellen elkaar altijd alles en hebben maar zelden ruzie; en als we ruzie hebben maken we 't daarna weer goed en lachen erom.

En juist dat ze nu ineens zo onredelijk is en ik haar niets lijk te kunnen vertellen maakt 't zo raar. Ik zou op 't moment bijna écht willen dat ze gewoon weer ging roken, 't is net alsof er een heel ander persoon zit

Als je normaal goed met haar over weg kunt en ze nu niet naar je wil luisteren, zou je misschien een brief kunnen schrijven?

't is logisch dat je niet wilt dat jij de oorzaak bent dat ze weer gaat roken, maar het lijkt me ook niet dat zij wil dat zij de oorzaak is dat jij je rot voelt of wel?

Misschien kun je van die nicotinepleisters of kauwgom voor d'r kopen? 'k weet niet of dat werkt ed...maar dan heb je iig nog een kans?

Kun je het goed met de vriend van je moeder vinden? Hoe is hij er onder? Misschien kun je met hem praten?

[Lucky Duck]

Leonoor schreef op 23-05-2004 @ 20:46 :
Als je normaal goed met haar over weg kunt en ze nu niet naar je wil luisteren, zou je misschien een brief kunnen schrijven?

't is logisch dat je niet wilt dat jij de oorzaak bent dat ze weer gaat roken, maar het lijkt me ook niet dat zij wil dat zij de oorzaak is dat jij je rot voelt of wel?

Misschien kun je van die nicotinepleisters of kauwgom voor d'r kopen? 'k weet niet of dat werkt ed...maar dan heb je iig nog een kans?

Kun je het goed met de vriend van je moeder vinden? Hoe is hij er onder? Misschien kun je met hem praten?

Die brief wil ik misschien wel proberen, maar ik weet niet zeker hoe ze erop reageert. Ik denk dat ze vindt dat ik overdrijf en ik zie het niet echt zitten om haar nog kwader te maken. Maar als het echt ook met een paar dagen niet beter wordt, ga ik er wel over denken.

En ik kan op zich best met haar vriend overweg, alleen momenteel is ze continu kwaad op mij en leuk, lief, aardig en vriendelijk tegen hem. En ze geeft mij de schuld van dingen die hij verkeerd doet; dat maakt dat ik 'm nu even niet uit kan staan. En het bizarre is; hij is tegelijk met haar gestopt met roken, maar hij is er heel kalm over. Mijn moeder praat over niets anders dan over sigaretten

[hi]

Het klinkt alsof het probleem zich normaal ook aandient maar dat het erger is omdat ze is gestopt met roken! Een oplossing is niet om ruzie te maken ook al zou dat een hele normale emotie zijn op dit soort raar gedrag! Het is duidelijk dat je moeder teveel met zichzelf bezig is en ze haar vriend buiten alle schuld houdt. Doormiddel van het journaal wat je schrijft, heb je al een hele rij gebeurtenissen opgeschreven werk dit nog verder uit.

Probeer je moeder een rustig moment aan te bieden! Dit moet tactisch gaan want anders krijg je weer een snauw moment. Maak wat simpels klaar en roep of ze even bij je wil komen zitten. Draai de rollen om en vraag aan haar of ze goed wil luisteren. Vertel wat je op papier hebt gezet (wat dwars zit) ze mag pas reageren als je klaar bent.

Ik hoop dat je er wat aan hebt. Het moeilijkste is om haar een moment voor jouw te winnen waarop ze rustig is. Door de opsomming van gebeurtenissen kan ze het inzicht krijgen dat ze fout zit.

Je weet nooit hoe ze er op reageert...das idd lastig. Als ze zo blijft, zou je je af kunnen vragen of de situatie nog erger zou kan worden... Ik bedoel, ergens houdt het voor jou ook op, lijkt me. Hopelijk kickt ze snel af en kan ze er dan normaal met je over praten, ik hoop het echt voor je. (En anders zouden die pleisters en/of die kauwgom misschien te proberen zijn om haar iig wat minder 'raar' te laten doen...of niet?)

Als ze wel lief ed is tegen haar vriend, kan hij er misschien wel met haar over praten?

[hi]

Leonoor schreef op 23-05-2004 @ 20:46 :


Misschien kun je van die nicotinepleisters of kauwgom voor d'r kopen? 'k weet niet of dat werkt ed...maar dan heb je iig nog een kans?

Te confronterend, niet slim en mensen aanvaarden hetr vaak niet. Het is een strijd met jezelf en daar kunnen anderen je naar mijn idee weinig bij helpen. Dat kan pas na die strijd met jezelf

Lucky Duck schreef op 23-05-2004 @ 20:41 :
Dat is dus wat 't zo moeilijk maakt; als ze wel rookt is ze gewoon echt m'n beste vriendin We vertellen elkaar altijd alles en hebben maar zelden ruzie; en als we ruzie hebben maken we 't daarna weer goed en lachen erom.

En juist dat ze nu ineens zo onredelijk is en ik haar niets lijk te kunnen vertellen maakt 't zo raar. Ik zou op 't moment bijna écht willen dat ze gewoon weer ging roken, 't is net alsof er een heel ander persoon zit

Ik las dat het bij je moeder echt aan het stoppen met roken lag.

[Lucky Duck]

Leonoor schreef op 23-05-2004 @ 20:54 :
Je weet nooit hoe ze er op reageert...das idd lastig. Als ze zo blijft, zou je je af kunnen vragen of de situatie nog erger zou kan worden... Ik bedoel, ergens houdt het voor jou ook op, lijkt me. Hopelijk kickt ze snel af en kan ze er dan normaal met je over praten, ik hoop het echt voor je. (En anders zouden die pleisters en/of die kauwgom misschien te proberen zijn om haar iig wat minder 'raar' te laten doen...of niet?)

Als ze wel lief ed is tegen haar vriend, kan hij er misschien wel met haar over praten?

Die pleisters/kauwgom hou ik ook zeker in gedachten, als 't toch niet beter wordt kan ik me ook niet indenken dat 't slechter kan worden, dus proberen moet dan inderdaad kunnen...

Bij dat gesprek zat hij er net dus ook bij en eerlijk gezegd kreeg ik een beetje het idee dat hij haar gelijk gaf, waardoor ik ook weer aan mezelf ga twijfelen. Misschien heb ik ook wel geen gelijk en stel ik me maar aan...

hi schreef op 23-05-2004 @ 20:55 :
Te confronterend, niet slim en mensen aanvaarden hetr vaak niet. Het is een strijd met jezelf en daar kunnen anderen je naar mijn idee weinig bij helpen. Dat kan pas na die strijd met jezelf

Waarom te confronterend?
(En al is het zo, waarom is dat slecht?)
En waarom niet slim?
En 'vaak' is niet altijd.

Volgens mij is een verslaving naast iets psychisch over het algemeen ook iets lichamelijks (bij roken iig, dacht ik).

En wat doet het 'strijd met jezelf' er toe...? En het niet kunnen helpen van anderen...? Anderen kunnen soms best helpen tijdens een strijd met jezelf. Juist. (Maar goed, daar had ik het niet over.)

En los daarvan: TS is wel haar dochter, die verdient dit niet. Hoe moeilijk die moeder het ook heeft of wat dan ook, dat vind ik geen geldig excuus voor haar gedrag.

Lucky Duck schreef op 23-05-2004 @ 20:56 :
Bij dat gesprek zat hij er net dus ook bij en eerlijk gezegd kreeg ik een beetje het idee dat hij haar gelijk gaf, waardoor ik ook weer aan mezelf ga twijfelen. Misschien heb ik ook wel geen gelijk en stel ik me maar aan...

Ik zit er niet bij, ken de situatie maar van één kant (van jouw verhaal hier), maar als het zo is zoals jij omschrijft, dan stel je je volgens mij niet aan.

(Sowieso, als jij je er rot door voelt, dan is dat in mijn ogen een teken dat er iets niet goed zit. Zeker als je normaal gesproken goed met je moeder overweg kunt.)

ik heb er geen ervaring mee, toen mijn moeder stopte, reageerde ze het af op mijn vader. maar ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Ik hoop dat het over gaat, en snel.

Sterkte

(sorry nutteloos)

[Warsocket]

Lucky Duck schreef op 23-05-2004 @ 18:20 :
Ja, en dan gaat ze weer roken en dan is het mijn schuld. Nee, bedankt.

Dat is haar eigen keuze en als je ma dan jouw daar de schuld van geeft is dat gewoon zeer onvolwassen gedrach
en het slaat nergens op

maar dat cynische gedoe word vanzelf minder
dus sterkte ermee

[Keyser Saus]

Ik heb dat ook gehad, gelukkig ging dat heel snel over. Misschien is flink ruzie maken wel de beste oplossing Tenminste, dat hielp bij mij en mn moeder. Al heb ik het idee dat het hier thuis niet zó ernstig was als nu bij jou.

[Fade of Light]

Ik weet alleen dat er hier dan een scheur zou worden opengetrokken, daar zou je meoder lijkwit van worden en zeker 30 minuten stilstaand, niet denkend, bij van moeten komen...

MAar dat is onze flodder familie

Ik ken het wel, in iets minder extreme mate, dat wel, maar dan nog. Zeer vervelend. Als we bijvoorbeeld op vakantie gaan met het vliegtuig en mijn moeder mag niet roken, is ze echt neit te genieten. Maar ook thuis, als ze even niet gerookt heeft, of in de auto, is ze zonder sigaret niet te genieten. Dus rookt ze maar weer in de auto --> fijn voor mij=wagenziek.

Ik vind het overigens wel knap dat je nog steeds zo kalm blijft, ik weet wat 'n opgave dat kan zijn..

[Lucky Duck]

Sidhe schreef op 24-05-2004 @ 13:28 :
Ik ken het wel, in iets minder extreme mate, dat wel, maar dan nog. Zeer vervelend. Als we bijvoorbeeld op vakantie gaan met het vliegtuig en mijn moeder mag niet roken, is ze echt neit te genieten. Maar ook thuis, als ze even niet gerookt heeft, of in de auto, is ze zonder sigaret niet te genieten. Dus rookt ze maar weer in de auto --> fijn voor mij=wagenziek.

Ik vind het overigens wel knap dat je nog steeds zo kalm blijft, ik weet wat 'n opgave dat kan zijn..

Dat was hier inderdaad ook. Op 't vliegveld van Rome mag je niet roken, maar daar kwam ze pas achter toen we al door alle controles heen waren. Ze was werkelijk van plan terug naar buiten te gaan

Maar vandaag gaat het nog steeds goed. Ze was onverwacht eerder thuis waardoor ik de kans op ruzie weer groter achtte, maar het lijkt vandaag mee te vallen. Al kan dat ook komen doordat ik serieus de benen uit m'n lijf loop voor d'r.