Onbegrip

[aansteker]

Hallo,

ongeveer 3 maanden geleden heb ik mijn vader, moeder en zusje verloren bij een kettingbotsing. Ik heb het hier af en toe erg moeilijk, en schrijf af en toe gedichten om beetje me gevoel kwijt te kunnen. Ik kan absoluut niet goed dichten, maar wil het gewoon even kwijt..


Doe wat je wilt, leef met de dag,
Kijk je geliefden aan, misschien wel het laatste wat je zag
Het leven is te kort, en je bent altijd te laat
Ben 3 mensen kwijt, en het maakt me zo kwaad.
Onbegrip en woede is het enigste wat ik uit,
De liefde is verloren, me hart is wat dat ik sluit
Mensen staan even voor je klaar, maar het houd snel op,
Lig in een diep dal, maar op een dag sta ik aan de top
Op een dag voel ik me weer goed, ik weet het zal komen
Maar in de diepe nacht, lijken dit nog maar slechts mooie dromen


Aansteker

[Sue1]

ik vind m best aardig hoor!
Dichten is de manier om dingen te verwerken, dus ga zo door.

hart is wat dat ik sluit --> hart is dat wat ik sluit

[xineof]

Dichten is inderdaad vaak een hele goede manier om je gevoelens kwijt te kunnen/van je af te schrijven. Ik zal verder niet ingaan op de taaltechnische kant, daar zit je waarschijnlijk ook niet echt op te wachten . Ik vind wel dat je je gevoel erg puur en oprecht hebt opgeschreven, bovendien heb je gevoel voor ritme .

(Oja, ik wil niets opdringen, maar mocht je specifiek steun willen/ervaringen uitwisselen, kun je ook altijd terecht op Psychologie .)