hoi,
ik heb hier een probleem dat zich al ongeveer een jaar aan het ontwikkelen is, het veranderd steeds maar blijft op hetzelfde gebasseerd:
ik ben verliefd op iemand die al een relatie heeft. zijn vriendin had het net uitgemaakt. Hij flirte met me, en ik begon steeds verliefder te worden. Toen ging het weer aan. Ik probeerde het uit m'n hoofd te zetten, kreeg ook een scharrel. Ze hebben inmiddels twee jaar al een serieuse relatie.
Toen begon het probleem pas echt. Ze kregen een open relatie. het maakte hun niet uit wat ze met wie deden, als ze maar van elkaar blijven houden. Zijn vriendin is inmiddels een vrij goede vriendin van me geworden.
Na een tijdje begonnen de vonken toch flink over te springen en we gingen steeds verder. Uiteindelijk hadden we een nacht samen doorgebracht. Hierna sprak ik er met zijn vriendin over en die zei nog steeds het niet erg te vinden.
nu doen we echt ongeveer elke keer als we elkaar zien vanalles samen. We zijn inmiddels ook goede vrienden, en ik ben uiteraard nog erg verliefd. Het begint nu echt op een beginnende relatie te lijken.
mijn dillemma is nu alleen vanalles.
als ik bij hem ben ben ik echt gelukkig. Ik weet dat hij mij ook echt heel leuk vind en wie weet verliefd op me is.
Alleen ik blijf een tweede keuze. Als zij erbij is loopt hij natuurlijk naar haar. Ik ben een bijgerecht. Maar toch heb ik het gevoel dat hij hetzelfde voelt als ik. Hij gaat haar niet verlaten, maar betekend dat dat ik geen lol mag hebben? Ik kan mezelf echt niet inhouden.
daarbij komt nog de angst om haar te verliezen. Ik mag haar echt heel graag en wil haar niet kwijt als vriendin. Toch wens ik vaak genoeg dat het uit is. Terwijl ik ze dat ook helemaal niet wil aandoen. Ik vind ze perfect samen.
ik denk vaak dat de enige oplossing stapelverliefd worden op een ander worden is. Maarja..dat gebeurt nooit als je er op zit te wachten. Wat te doen tot die tijd?
mara
|