ik voel me/ik doe me voor

Gisteren op de meeting viel me op dat de meeste mensen best vrolijk waren ondanks alle problemen waar iedereen mee kampt. Een paar mensen zeiden ook dat ze vaak onbegrip van anderen tegenkomen omdat die alleen maar de vrolijke kant zien en niet begrijpen dat je echt depressief bent.

Persoonlijk vind ik het alleen maar knap dat, als je bijv. depressief bent, je ook gewoon even vrolijk kunt zijn. Je hoeft echt niet verplicht de hele dag zielig te kijken ofzo. En die mensen die daar commentaar op hebben, begrijpen het gewoon niet.

Bovendien denk ik dat als je alleen maar depressief voor je uit zit te staren, je ook niet echt aantrekkelijk bent voor anderen, en daarom veel minder contacten krijgt en minder betrokkenheid. Ik kon vroeger zelf nogal zitten 'miepen' om maar aandacht te krijgen en zielig gevonden te worden. Tegenwoorig doe ik mijn best om een positieve uitstraling te hebben, ook al voel ik me klote. Ik merk dan dat anderen ook veel opener staan om met je te praten of om lief tegen je te doen.

En soms ben ik heel vrolijk, maar hou ik dat lekker even voor mezelf, en doe ik vet sjagrijnig tegen anderen

Laat jij altijd merken hoe je je voelt? Denk je dat dat gedrag ook te maken heeft met de reacties van anderen?

[Ruudje]

Ik laat altijd merken hoe ik me voel... veel te goed eigelijk
Het is moeilijk voor me om toneel te spelen en me te verschuilen...
Misschien moet ik wat minder zielig/depri gaan kijken, want dat doe ik te vaak
Mensen hebben niet echt veel invloed op mij... als ze me vragen wat er is, vertel ik het ze wel... ik loop er iig niet voor weg.

Interessant topic... ben benieuwd naar andere mensen!

[-Flip-]

mooi topic! mijn complimenten!

als mensen aan me vragen zeg ik altijd 'goed' ... zolang je lacht vraagt niemand aan je wat er aan de hand is, zolang je lacht hoef je niks uit te leggen... lachen is zo veilig... "toneel spelen" is zo vermoeiend....

Meestal valt van mijn gezicht af te lezen hoe ik me voel. Moe, chagrijnig, vrolijk, verdrietig. Ik heb alleen de laatste tijd uitgevonden hoe ik me ontzettend vrolijk kan voordoen en toch me eigenlijk rot voel. Wat Flip zegt; lachen is veilig. Lach alles maar weg. Heerlijk makkelijk. Mensen die lachen zullen wel geen zorgen hebben. Wel dus.
Het punt is alleen, dat ik geen zin meer heb om zielig te gaan lopen doen tegen mensen. Laat mij maar huilen diep in de nacht, laat mij maar godsgruwelijk kwaad zijn op alles en iedereen, zonder iemand daarvan op de hoogte te stellen.
Gedrag heeft trouwens wel zeker met reacties van anderen te maken.

nooit gedaan, tonen hoe ik me echt voel, afgelopen tijd kon ik dat niet meer, ben het acteren moe

ik laat eig nooit zien hoe ik me echt voel. nou ja de laatste tijd wat meer. maar de afgelopen jaren wilde ik niet dat mensen écht wisten hoe het ging. dus ja altijd lachen. wat flip ook al zij. en als mensen vragen hoe het gaat automatisch goed zeggen met een big smile. ook thuis doe, nee deed ik dat. ik begin het zeg maar af te leren. ik zetten neit bewust een masker op, nee eig meer onbewust. maar ik merkte dat mn ouders bv. daarom helemaal niet snapte dat het niet goed ging. daar wil ik eig een beetje vanaf. nou zit ik soms verdrietig beneden, maar ook nog wel vrolijk soms. aan de 'buitenwereld' zeg ik nog steeds dat alles 'goed' gaat.
xx

trumpetlover schreef op 07-06-2004 @ 01:56 :
nooit gedaan, tonen hoe ik me echt voel, afgelopen tijd kon ik dat niet meer, ben het acteren moe

same here...en ben het beu. Iedereen krijgt dan een verkeerd beeld van je en 'schrikt' van hoe je eigenlijk bent...

[Daantje_0705]

Aan sommige mensen laat ik zien hoe ik me voel, bijvoorbeeld Michel of mijn beste vriendin soms. Ik denk niet dat het goed is om je altijd voor te doen alsof je vrolijk bent omdat je dan bepaalde emoties wegstopt die er dan niet meer uitkomen. Ik heb bijvoorbeeld jarenlang op school gedaan alsof alles okee is en als het dan een keer echt fout gaat dan geloven mensen je niet zo snel omdat zo'n proces vaak al heel lang duurt en in die periode kon je immers ook altijd vrolijk zijn.

Natuurlijk moet je niet de hele dag gaan rondlopen met een somber gezicht en moet je nog wel genieten van de kleine, mooie dingen in het leven waar je best heel vrolijk van kan worden maar laat ook zien wat er echt in je omgaat, dat hoeft echt niet naar iedere onbekende op straat maar naar de mensen die je echt goed kennen is het wel zo eerlijk.

[lotjesnotje]

Lachen is idd veilig dus lijkt het net of ik veel lach want dan hoef ik niks uit te leggen. Veilig een masker opgezet.

Bij sommige mensen zet ik dat masker wel af. Die weten echt hoe ik me voel enzo. 1 iemand die prikt door men masker heen. Dat kan soms best vervelend zijn...

[Nona]

Ik heb heel lang vrolijk rondgelopen terwijl ik me helemaal niet zo voelde. Dat laat ik nu een beetje vallen: ik laat steeds meer zien wat ik er echt van denk en daar ben ik wel tevreden mee. Het is soms nog wel moeilijk om iets te laten merken, maar ik voel me er ook goed door.

Natuurlijk, je moet niet altijd maar treurig zitten kijken. Maar zo af en toe laten merken dat je je niet goed voelt is niet erg.

[Shitonya]

Neuh zelden. Sacharijnig...laat ik het meeste merken. Vrolijkheid laat ik ook vaak merken. Maar verdrietig, sombe, down, laat ik zelden merken.
Meestal doe ik me "vrolijker" voor dan ik eigenlijk ben. Zelfde redenen als die je noemde. Aantrekkelijker voor andere mensen om tegen je te praten en daardoor krijgen ze een betere indruk van je. Ik denk dat iedereen zich meestal wel aanpast aan de rest, om maar bij de gezellige "club" te horen en positieve aandacht te krijgen.

bugge schreef op 06-06-2004 @ 23:14 :



1. Laat jij altijd merken hoe je je voelt?

2. Denk je dat dat gedrag ook te maken heeft met de reacties van anderen?

1. nee, en ik weet ook dat het heel erg verkeerd is om niemand te laten zien hoe je je voelt, omdat je omgeving dan een vervormd beeld krijgt van hoe je eigenlijk echt bent, maar ik doe het omdat mijn sociale omgeving er niet mee om zou kunnen gaan als ik ''mezelf'' zou zijn
2. jazeker, omdat ik in het verleden, en ook nu nog steeds veel negatieve dingen meemaak in de categorie ''jezelf zijn'' , jezelf zijn is niet ''stoer'' en als je dat wel bent ben je gewoon ''fout'' (ik herhaal even wat o.a. mijn ouders zeggen hoor)

goed topic!

[Uziel]

Ik voel me zelden kut, maar laat het dan niet merken...

Ik ben wel heel open over mijn gevoelens e.d. maar heb geen zin om ALS ik me kut voel, anderen daarmee op te schepen...

Ikzelf ben juist verslaafd aan het helpen van anderen die zich kut voelen...

Ik laat het niet merken denkik, omdat ik ten eerste zowiezo de behoefte daar niet toe heb, en ten tweede omdat ik zelf als de beste weet hoe het komt dat ik me kut voel (ALS ik me al es kut voel).. En heb geen zin in 'medelij' of mensen die me gaan bepsychologen.
terwijl ik dat zelf juist altijd extreem bij anderen doe

Tis niet zo dat als ik me bijv kut voel, dat ik overdreven vrolijk ga doen ofzo hoor. Ik ben zowiezo altijd superrustig...

Zo voelde ik me afgelopen zaterdag eve kut toen ik uit was met een vriendin in Groningen. Ik zou haar har huis rijden, dus ze was afhankelijk van mij...
Toen ging ik gewoon zonder dat iemand het door had even alleen naar buiten, op de grond zitten met me telefoon spelen...
Ik wil die vriendin bijvoorbeeld niet haar leuke avond af pakken.

[cyntha]

Hoe ik me echt voel laat ik bijna nooit zien. Als iemand vraagt hoe het gaat zal ik altijd lachen en goed zeggen. Zolang je lacht en zegt dat het goed gaat vragen mensen niet door en laten ze je met rust. Er zijn wel twee mensen die ik bijna alles vertel ook als het niet goed gaat. Maar die zien dat toch wel aan me. Van toneelspelen wordt je alleen zo moe en je wordt het zo beu.

eerst liet ik mezelf echt niet zien...
naja op een gegeven moment had ik er echt genoeg van, en wou ik mezelf gwoon zijn en laten zien...

en nou zit ik op SPW en de hele klas vraagt zich af wat er allemaal met mij is en bla bla bla
dus ik zet me masker maar weer op...

[Miracle]

Oh moeilijk zeg.

Als ik 'onder de mensen ben' dan zeg ik niet snel dat ik me niet lekker voel (mentaal of fysiek). Tenminste als het écht erg is zeg ik niks. Dan denk ik snel dat ik me aanstel of dat ik de aandacht naar me toe trek.
Als het allemaal wel meevalt dan zeg ik het eerder. Gewoon omdat het dan niet zwaar op me overkomt, maar eigenlijk ervaren anderen het dan eerder als zeuren.

Bijv. als ik een beetje hoofdpijn heb zeg ik het wel gewoon, maar als het echt heel erg is zeg ik het niet. Best wel dom eigenlijk.

Ik baal er soms wel van. Op de meeting voelde ik me eventjes niet zo lekker. En dat durfde ik ook niet te zeggen. Bang voor bezorgdheid van anderen ofzo, terwijl dat soms ook juist wel prettig is....

Ik hoop dat ik daar een keer iets beter in wordt.

[Droomvlucht]

Ik heb vaak negatief commentaar en negatieve ervaring gehad als ik mijn echte gevoelens liet zien. Daardoor loop ik meestal met een masker. Ik doe dus anders dan dat ik ben, om te voorkomen dat mensen anders negatief reageren.

Normaal gesproken liet ik bij mijn vrienden wel vaak mijn ware ik zien, maar ook hier ben ik op mijn neus gevallen en laat ik me ook steeds minder zien. Misschien dat het geen goede vrienden waren, ik weet het niet, maar ik ben er in ieder geval een stuk voorzichtiger door geworden.

[~~dolce~~]

Ik heb ongeveer 2 jaar me anders voorgedaan dan dat ik me voelde.
In groep 7 van de basisschool, kreeg ik heel duidelijk door dat hoe het bij mij thuis ging niet normaal was. Ik schaamde me er heel erg voor. Ik weet nog dat een vriendinnetje mij kwam ophalen en toen mijn vader mij riep ik gillend naar boven rende (ik dacht dat hij kwaad was) vanaf toen moest ik dit soort dingen voorkomen, geen vrienden bij mij thuis.
Ik voelde me toen nog wel goed, vrolijk enz. toch verbergde ik hoe het thuis ging, en liet ik niemand binnen.

In de 2e klas werd het thuis alleen maar erger, toen mijn zus uiteindelijk het huis uit ging, kwamen de echte problemen pas. Ik was de pispaal geworden(voor mijn vader). Altijd ruzie, en op school verbergde ik het. Ik verbergde dat ik niet naar huis wilde enzo. Ik voelde me toen wel rot.
Niemand heeft in deze tijd iets gemerkt, ik was die vrolijke meid, waar alles goed mee leek te gaan.
Later was er 1 lerares die me door kreeg.Ze probeerde er achter te komen, en ze hield me in de gaten, ik heb het nog lang ontkent. Ze vroeg dingen van:"oei, wat kijk je ernstig (als het bijna pauze was, en ik naar huis "moest".) Uiteindelijk haar in vertrouwen genomen, maar aan vrienden enzo was het allemaal toneel, ik droeg mijn masker.

De problemen verergerde maar mijn masker bleef. Alleen die lerares en uiteindelijk hulpverleners kregen het verhaal te horen. Soms was het masker dragen onmogelijk, en uiteindelijk weten veel mensen "het". Echte vrienden weten wel wat er aan de hand is, maar toch laat ik het liever niet merken.

Een heel verhaal, maar kortom, ik doe me meestal anders voor dan dat ik me voel. Erg moeilijk maar het went wel.

ik zeg nooit uit mezelf dat ik me niet goed voel. daar moet op aangedrongen worden. ik doe me dus eigenlijk altijd vrolijk voor. natuurlijk komt het ook wel eens voor dat de chagrijnigheid van mn gezicht af te lezen is, maar ja. als ik ergens mee zit, ga ik me wel iets anders gedragen, ben ik wel nukkiger. toch zal ik dan zelfs niet snel zeggen dat ik ergens mee zit.

[Tesca]

-Flip- schreef op 06-06-2004 @ 23:28 :
mooi topic! mijn complimenten!

als mensen aan me vragen zeg ik altijd 'goed' ... zolang je lacht vraagt niemand aan je wat er aan de hand is, zolang je lacht hoef je niks uit te leggen... lachen is zo veilig... "toneel spelen" is zo vermoeiend....

Dat vind ik zoiets raars. Ik doe dat zelf ook, en eigenlijk bijna iedereen volgens mij, tenzij het echt enorm gaat. Zoiets stoms is dat, ik zeg altijd goed, terwijl ik er 9 van de 10 keer graag over wil praten. Een vriend van me bijvoorbeeld weet dat, en als ik zeg goed, zeurt hij altijd door of het echt goed gaat. Dat zou iedereen moeten doen!

*Onsamenhangend verhaal, maar misschien snapt IEMAND wat ik bedoel *

[Luna]

Ik doe bijna altijd vrolijk en meestal ben ik dat ook wel maar ook als ik me heel kut voel laat ik dat meestal niet aa iedereen merken. Ik heb een aantal keer gehad bij bepaalde mensen dat als ik mn andere kant (Die niet altijd vrolijk is)liet zien, ze me niet meer moesten en niet wisten wat ze ermee aan moesten. Hierdoor durfde ik op een gegeven moment niet meer aan iedereen te laten zien hoe ik me echt voelde. Ik was bang dat ze dan weer voor me weg zouden lopen.
De laatste tijd heb ik dat gelukkig niet meer zo maar ik voel me over het algemeen ook niet meer zo kut. Maar eigenlijk vind ik het heel stom dat er mensen zijn die je niet meer moeten als je even niet zo vrolijk/lief/leuk/aardig bent als altijd. Dan zijn het ook geen echte vrienden.

[Sterretje*]

Ik zit in een depressie en er is geen lachje van mijn gezicht af te lezen. Ik voel me zo ontzettend down. Het is echt k*t! Ik wil er vanaf, maar het gevoel zit zo diep dat ik me niet even vrolijk kan gedragen. Vaak heb ik het ook niet meer door dat ik zo somber kijk, maar vragen allerlei mensen of het wel goed gaat etc. Erg vermoeiend!!! Hopelijk kom ik snel uit die depressie zodat ik eindelijk weer eens lachen de wereld tegemoet kan gaan! Mijn omgeving vind het ook moeilijk om mij zo somber te zien, dus ik verpest de sfeer vaak (<niet bewust uiteraard).
Bij enkele gelegenheden doe ik echt mijn best om vrolijk te doen, maar dit lukt gewoon niet erg goed en het kost bovendien ontzettend véél energie.

Nou, lekker deprimerende tekst
Liefs M.S.*

[Ruudje]

Tesca schreef op 08-06-2004 @ 15:28 :
Dat vind ik zoiets raars. Ik doe dat zelf ook, en eigenlijk bijna iedereen volgens mij, tenzij het echt enorm gaat. Zoiets stoms is dat, ik zeg altijd goed, terwijl ik er 9 van de 10 keer graag over wil praten. Een vriend van me bijvoorbeeld weet dat, en als ik zeg goed, zeurt hij altijd door of het echt goed gaat. Dat zou iedereen moeten doen!

*Onsamenhangend verhaal, maar misschien snapt IEMAND wat ik bedoel *

Ik snap precies wat je bedoeld... je houdt jezelf voor de gek
Maar altijd je gevoelens tonen is ook niet alles hoor

[Tesca]

Ruudje schreef op 08-06-2004 @ 15:52 :
Ik snap precies wat je bedoeld... je houdt jezelf voor de gek
Maar altijd je gevoelens tonen is ook niet alles hoor

Ja, en niet alleen jezelf Eigenlijk gaat het ook bijna automatisch, zeggen dat het goed gaat. Had ik vanmiddag, m'n moeder vroeg hoe m'n tentamen ging, ik zo: Goed hoor! En na 5 minuten had ik het pas door, en zei ik He, het ging helemaal niet goed. Dat heb ik trouwens best vaak, ook als iemand vraagt hoe ik geslapen heb. Beetje offtopic

[Horror Kitty]

Ik heb zo m'n buien dat ik stiller ben dan anders, maar daar praat ik ook gewoon niet over ofzo. Dusja.

[Sharin]

Ach, tis maar wat je toneelspelen noemt.. Ik loop niet echt de hele dag met een big smile rond, maar ik hoef nou ook weer aan iedereen te laten merken hoe ik me voel. Dus ik ga ook niet chagerijnig voor me uit zitten staren ofzo.